Адина Абденова
16 лет
г. Нур-Султан
Что такое мечта? Интерпретация этого слова у всех разная: для некоторых это несбыточная реальность, для других это искра, дающая надежду, а для меня это мотивация, которую я обязательно воплощу в реальность. Как и каждый маленький ребенок, который с детства мечтает о самых невероятных и, казалось бы, несбыточных мечтах, я тоже не стала исключением. И каждый раз моя мечта росла вместе со мной. Если раньше это были какие-то игрушки, милые животные или новый телефон, то сейчас я могу точно сказать, что на мою мечту повлияла моя история жизни. Росла я в достаточно счастливом детстве без забот благодаря моим родителям. И у нас была очень хорошая традиция выезжать в жаркие страны, брать машину и путешествовать по городам. Для меня это были самые счастливые моменты в моей жизни.
И вот в один год после очередного отпуска выясняется, что у меня выявили болезнь, с которой мне предстоит жить и бороться в ближайшее время. Конечно, для меня и моих близких это было большим шоком, я не понимала, что будет дальше. Спустя немного времени я начала постоянно проводить время в больницах и пить гормональные лекарства. В очередной раз, когда я лечилась, ко мне положили маленькую девочку. У этой девочки сильно ухудшилось здоровье, потому что ее родители не могли позволить себе оплатить ей лечение. Но она не теряла надежду из-за наших грамотных врачей, которые не давали ей опускать руки. Я понимала, какой титанический труд врачей: несмотря на трудности, они дают поддержку каждому своему пациенту, веря в лучшее. Я поняла, как им сложно, и то, что я тоже хочу связать свою жизнь со спасением людей.
Во время пандемии в нашей стране и во всем мире происходили ужасные вещи. Люди умирали, и врачи пытались хоть как-то спасти эту ситуацию. Лекарств не хватало, больницы были переполнены. Какая-то безысходность поглотила весь мир. С каждым днем ситуация ухудшалась, страны закрывались на карантин, люди сидели дома, боясь выйти и столкнуться с вирусом. Врачи, как супергерои, делали все возможное для лечения. В этот момент я поняла, что хочу стать полезной для этого мира и что я должна спасать людей, как делают наши герои в белых халатах. Врач — это нужная и сложная профессия. Врач — это ангел, который продлевает жизни людей, которые подарили им матери. Несмотря на любые проблемы, они продолжают пытаться быть сильными и не показывают, что им тяжело. Стараются всегда поддержать и дают всю возможную помощь своим пациентам. Я всегда удивлялась, как у них хватает любви и сил на каждого пациента. Ведь к каждому пациенту нужно иметь разный подход, нужно сопереживать и не быть равнодушным к больным. В свою очередь, имея коммуникабельные способности, я хочу поддерживать и вселять надежду в лучшее. Также, я мечтаю построить больницы, которые будут каждому по карману. Для меня это возможность принести свой большой вклад в этот мир и сделать его лучше и здоровее.
Как говорил Антон П. Чехов "Профессия врача – это подвиг, она требует самоотвержения, чистоты души и чистоты помыслов". Я полностью согласна с его словами. Во время пандемии врачи, рискуя своим здоровьем и жизнью, круглосуточно не покидая стен больниц, оказывали медицинскую помощь. Многие месяцами могли жить в больнице и не видели своих родных и близких. Очень много врачей отдали свои жизни ради спасения мира. Это неоценимый подвиг, низкий поклон нашим супергероям в белых халатах. Смотря на них, я вдохновляюсь и готова взять такую же ответственность. Я верю, что у меня получится осуществить все мои мечты и медицина в нашей стране улучшится намного. Я буду делать все возможное ради улыбок мирных людей и, конечно, не перестану мечтать.
г. Нур-Султан
Что такое мечта? Интерпретация этого слова у всех разная: для некоторых это несбыточная реальность, для других это искра, дающая надежду, а для меня это мотивация, которую я обязательно воплощу в реальность. Как и каждый маленький ребенок, который с детства мечтает о самых невероятных и, казалось бы, несбыточных мечтах, я тоже не стала исключением. И каждый раз моя мечта росла вместе со мной. Если раньше это были какие-то игрушки, милые животные или новый телефон, то сейчас я могу точно сказать, что на мою мечту повлияла моя история жизни. Росла я в достаточно счастливом детстве без забот благодаря моим родителям. И у нас была очень хорошая традиция выезжать в жаркие страны, брать машину и путешествовать по городам. Для меня это были самые счастливые моменты в моей жизни.
И вот в один год после очередного отпуска выясняется, что у меня выявили болезнь, с которой мне предстоит жить и бороться в ближайшее время. Конечно, для меня и моих близких это было большим шоком, я не понимала, что будет дальше. Спустя немного времени я начала постоянно проводить время в больницах и пить гормональные лекарства. В очередной раз, когда я лечилась, ко мне положили маленькую девочку. У этой девочки сильно ухудшилось здоровье, потому что ее родители не могли позволить себе оплатить ей лечение. Но она не теряла надежду из-за наших грамотных врачей, которые не давали ей опускать руки. Я понимала, какой титанический труд врачей: несмотря на трудности, они дают поддержку каждому своему пациенту, веря в лучшее. Я поняла, как им сложно, и то, что я тоже хочу связать свою жизнь со спасением людей.
Во время пандемии в нашей стране и во всем мире происходили ужасные вещи. Люди умирали, и врачи пытались хоть как-то спасти эту ситуацию. Лекарств не хватало, больницы были переполнены. Какая-то безысходность поглотила весь мир. С каждым днем ситуация ухудшалась, страны закрывались на карантин, люди сидели дома, боясь выйти и столкнуться с вирусом. Врачи, как супергерои, делали все возможное для лечения. В этот момент я поняла, что хочу стать полезной для этого мира и что я должна спасать людей, как делают наши герои в белых халатах. Врач — это нужная и сложная профессия. Врач — это ангел, который продлевает жизни людей, которые подарили им матери. Несмотря на любые проблемы, они продолжают пытаться быть сильными и не показывают, что им тяжело. Стараются всегда поддержать и дают всю возможную помощь своим пациентам. Я всегда удивлялась, как у них хватает любви и сил на каждого пациента. Ведь к каждому пациенту нужно иметь разный подход, нужно сопереживать и не быть равнодушным к больным. В свою очередь, имея коммуникабельные способности, я хочу поддерживать и вселять надежду в лучшее. Также, я мечтаю построить больницы, которые будут каждому по карману. Для меня это возможность принести свой большой вклад в этот мир и сделать его лучше и здоровее.
Как говорил Антон П. Чехов "Профессия врача – это подвиг, она требует самоотвержения, чистоты души и чистоты помыслов". Я полностью согласна с его словами. Во время пандемии врачи, рискуя своим здоровьем и жизнью, круглосуточно не покидая стен больниц, оказывали медицинскую помощь. Многие месяцами могли жить в больнице и не видели своих родных и близких. Очень много врачей отдали свои жизни ради спасения мира. Это неоценимый подвиг, низкий поклон нашим супергероям в белых халатах. Смотря на них, я вдохновляюсь и готова взять такую же ответственность. Я верю, что у меня получится осуществить все мои мечты и медицина в нашей стране улучшится намного. Я буду делать все возможное ради улыбок мирных людей и, конечно, не перестану мечтать.
Ажар Ашимханова
14 лет
г. Нур-Султан
Тем, чьи сердца не остыли в холоде...
Все живые существа мечтают. Даже скорее наоборот, мечты делают нас живыми. Они скрашивают наши будни, могут быть топливом для двигателей прогресса или миражом в пустыне, лишь иллюзией отвлекающей от тягот внешнего мира.
О чем же мечтаю я? Мечтаю разрушить скучный порядок вещей, не обращая внимания на все "должна" . Хочу разворотить, изменить, повлиять на строй общества, в котором деньги управляют всем, а кого-то все еще гложет вина за то, что их цели и желания отличаются от общественного представления правильной жизни. Они вянут и молчат, словно герберы, подаренные не от чистого сердца, и до конца жизни тоска и сожаления об упущении будут снедать их.
Мечтаю пробовать новое, ошибаться, учиться на ошибках и не потерять смысл просыпаться. Ранним утром сесть на электричку, проехаться по Казахстану, изучая культурные достояния, флору и фауну. Знакомиться с разными людьми, познать вкус путешествий. Мечтаю посетить максимальное количество концертов разных артистов, фоткаться, собирать автографы, подпевать до хрипоты, не заботясь о том, что же подумают люди. Мечтаю найти свое место в жизни и не бояться провалов, ведь неудачи - это неотъемлемая ее часть.
В заключении хотелось бы сказать: мечты вселяют в людей надежду и толкают их на подвиги. Главное - не переставать верить и мечтать, ведь как говорил музыкант Владимир Андреевич Котляров, "если ты будешь чего-то хотеть и твои цели будут достойными и светлыми, то обстоятельства сами подстроятся под тебя"
...вселенная дарит чудо
г. Нур-Султан
Тем, чьи сердца не остыли в холоде...
Все живые существа мечтают. Даже скорее наоборот, мечты делают нас живыми. Они скрашивают наши будни, могут быть топливом для двигателей прогресса или миражом в пустыне, лишь иллюзией отвлекающей от тягот внешнего мира.
О чем же мечтаю я? Мечтаю разрушить скучный порядок вещей, не обращая внимания на все "должна" . Хочу разворотить, изменить, повлиять на строй общества, в котором деньги управляют всем, а кого-то все еще гложет вина за то, что их цели и желания отличаются от общественного представления правильной жизни. Они вянут и молчат, словно герберы, подаренные не от чистого сердца, и до конца жизни тоска и сожаления об упущении будут снедать их.
Мечтаю пробовать новое, ошибаться, учиться на ошибках и не потерять смысл просыпаться. Ранним утром сесть на электричку, проехаться по Казахстану, изучая культурные достояния, флору и фауну. Знакомиться с разными людьми, познать вкус путешествий. Мечтаю посетить максимальное количество концертов разных артистов, фоткаться, собирать автографы, подпевать до хрипоты, не заботясь о том, что же подумают люди. Мечтаю найти свое место в жизни и не бояться провалов, ведь неудачи - это неотъемлемая ее часть.
В заключении хотелось бы сказать: мечты вселяют в людей надежду и толкают их на подвиги. Главное - не переставать верить и мечтать, ведь как говорил музыкант Владимир Андреевич Котляров, "если ты будешь чего-то хотеть и твои цели будут достойными и светлыми, то обстоятельства сами подстроятся под тебя"
...вселенная дарит чудо
Ажар Рустем
15 лет
Алматинская область
Панфиловский район
Кем хочешь стать в будущем? В наше время от многообразия профессии голова идет кругом. Поэтому найти свое призвание в жизни становится еще сложнее. При таком стремительном развитии общества многие профессии перестают существовать, надобность в них исчезает. В то же время появляются множество. Для меня важно выбрать такую профессию, которая останется востребованной во все времена.
По моему мнению никогда не потеряет свою актуальность профессия учителя. Учитель – это человек, который необходим всем и каждому. Без учителей я не могу представить существование человечества. Ведь это именно тот человек, который воспитывает, учит, наставляет будущее поколение. Быть учителем – это огромная ответственность. Хороший педагог должен не только уметь преподать знания своим ученикам, но и заинтересовать их в получении этих знаний. А также очень важны в учителе его душевные качества. Он должен быть добрым, отзывчивым, понимающим. Его глаза должны излучать любовь, чтобы дети тянулись к нему. Думаю, что каждая профессия заслуживает и достойна уважения. Я хочу стать учителем, потому что эта профессия является одной из самых нужных, важных и благородных. Школа – это обязательный этап в жизни каждого из нас. Я хочу связать свою жизнь со школой. А точнее – быть учителем русского языка и литературы. Большинство моих сверстников не любят данный предмет, потому что он сложный, особенно для нас, сельских ребят, где нет средства общения. Мне нравится читать русскую литературу. Как сказал великий Абай, знать русский язык – значит открыть глаза на мир. Мне кажется, я смогла бы быть хорошим учителем. Я хочу быть полезной обществу, хочу давать новые знания детям, воспитывать в них положительные качества. Если моя мечта сбудется и я действительно стану педагогом, я обещаю нести с гордостью звание «учитель».
Алматинская область
Панфиловский район
Кем хочешь стать в будущем? В наше время от многообразия профессии голова идет кругом. Поэтому найти свое призвание в жизни становится еще сложнее. При таком стремительном развитии общества многие профессии перестают существовать, надобность в них исчезает. В то же время появляются множество. Для меня важно выбрать такую профессию, которая останется востребованной во все времена.
По моему мнению никогда не потеряет свою актуальность профессия учителя. Учитель – это человек, который необходим всем и каждому. Без учителей я не могу представить существование человечества. Ведь это именно тот человек, который воспитывает, учит, наставляет будущее поколение. Быть учителем – это огромная ответственность. Хороший педагог должен не только уметь преподать знания своим ученикам, но и заинтересовать их в получении этих знаний. А также очень важны в учителе его душевные качества. Он должен быть добрым, отзывчивым, понимающим. Его глаза должны излучать любовь, чтобы дети тянулись к нему. Думаю, что каждая профессия заслуживает и достойна уважения. Я хочу стать учителем, потому что эта профессия является одной из самых нужных, важных и благородных. Школа – это обязательный этап в жизни каждого из нас. Я хочу связать свою жизнь со школой. А точнее – быть учителем русского языка и литературы. Большинство моих сверстников не любят данный предмет, потому что он сложный, особенно для нас, сельских ребят, где нет средства общения. Мне нравится читать русскую литературу. Как сказал великий Абай, знать русский язык – значит открыть глаза на мир. Мне кажется, я смогла бы быть хорошим учителем. Я хочу быть полезной обществу, хочу давать новые знания детям, воспитывать в них положительные качества. Если моя мечта сбудется и я действительно стану педагогом, я обещаю нести с гордостью звание «учитель».
Аида Мынтай
15 лет
г. Шымкент
Мечта стать биомедицинским инженером заслуженно заняла особое и приоритетное место в моем сердце. Путь к этой мечте начался ещё в раннем детстве. У меня был дядя, который бесстрашно воевал в Афганской войне. К счастью, он вернулся живым, но тяжело раненым. Докторам пришлось ампутировать его левую ногу. С раннего детства я помню его веселым и жизнерадостным дядей Жандосом, который всегда сидел в коляске или же иногда ходил с костылями. Как правило, протезы в то время не были доступны простой семье, но дядя Жандос не унывал и уверил нас, что коляска тоже подходит. Он был важной частичкой моего детства. Время от времени мы заходили к нему в гости, чтобы помочь с домашними делами. Он жил один и всегда приветствовал нас с широкой улыбкой. Мне нравилось с ним играться, правда, мы не могли полноценно играть в футбол. Помню, он затихал на секунду, помню, как его лицо мрачнело, когда я хотела поиграть с мячиком. Время шло и не пощадило даже дядю Жандоса. Он скончался в 2018 году. Тогда мне было 12 лет, только смутно вспоминаю грустные и плачущие лица родственников и пустую коляску в квартире дяди.
О карьере биомедицинского инженера я узнала сравнительно недавно, во время карантина. Мысль о том, что я могу создавать инновационные протезы для тысяч людей, покорила меня моментально. Уже сейчас я подготавливаюсь по онлайн-курсам, и когда мне становится трудно, я вспоминаю дядю Жандоса, смотрю на небо и улыбаюсь, ведь то, что я делаю сейчас, поможет другим людям чувствовать себя физически полноценными и играть со своими близкими.
г. Шымкент
Мечта стать биомедицинским инженером заслуженно заняла особое и приоритетное место в моем сердце. Путь к этой мечте начался ещё в раннем детстве. У меня был дядя, который бесстрашно воевал в Афганской войне. К счастью, он вернулся живым, но тяжело раненым. Докторам пришлось ампутировать его левую ногу. С раннего детства я помню его веселым и жизнерадостным дядей Жандосом, который всегда сидел в коляске или же иногда ходил с костылями. Как правило, протезы в то время не были доступны простой семье, но дядя Жандос не унывал и уверил нас, что коляска тоже подходит. Он был важной частичкой моего детства. Время от времени мы заходили к нему в гости, чтобы помочь с домашними делами. Он жил один и всегда приветствовал нас с широкой улыбкой. Мне нравилось с ним играться, правда, мы не могли полноценно играть в футбол. Помню, он затихал на секунду, помню, как его лицо мрачнело, когда я хотела поиграть с мячиком. Время шло и не пощадило даже дядю Жандоса. Он скончался в 2018 году. Тогда мне было 12 лет, только смутно вспоминаю грустные и плачущие лица родственников и пустую коляску в квартире дяди.
О карьере биомедицинского инженера я узнала сравнительно недавно, во время карантина. Мысль о том, что я могу создавать инновационные протезы для тысяч людей, покорила меня моментально. Уже сейчас я подготавливаюсь по онлайн-курсам, и когда мне становится трудно, я вспоминаю дядю Жандоса, смотрю на небо и улыбаюсь, ведь то, что я делаю сейчас, поможет другим людям чувствовать себя физически полноценными и играть со своими близкими.
Аида Уринбасарова
17 лет
Шымкент, Туркестанская область
I have a dream
Мечта – это удивительное чувство, которое придаёт смысл жизни и надежду на лучшее. Мечты наполняют нашу жизнь яркими красками, создают красивые картины, которые мы сами можем воспроизводить в реальность. Силой желания мы способны перевернуть жизнь и изменить мир в лучшую сторону, о которой мы мечтаем. Силой своей мечты я хочу создать целый мир, где живут самые счастливые люди, которые любят свое дело и наслаждаются каждой секундой жизни. Согласна, создать целый мир звучит довольно нереалистично, но самые маленькие решения способны реализовать нашу огромную мечту. И я это докажу.
Конечно же, я прекрасно понимаю, что со своим небогатым жизненным опытом неспособна прекратить войны, покончить с политическими конфликтами, избавиться от бедности, голода и угнетений. Но если решать менее глобальные проблемы, как апатичность современных людей, мы способны преодолеть вышеупомянутые проблемы. В современном мире часто встречаю людей, которые постоянно чувствуют усталость, уныние, безразличность, тревожность. Я замечаю, как они теряются в собственном жизненном пути, жалуются абсолютно на все, живут «от выходных до отпуска», ждут свой счастливый день. Из-за этого страдают не только они, но и их родные, близкие люди. Именно это я хочу изменить очень просто и легко.
Недовольство жизнью начинается с самого детства. Обычные ситуации, где детей заставляют отправляться в детский сад, в школу, несмотря на их огромное нежелание. Потом они привыкают к таким жизненным ритуалам и продолжают жить своей нежеланной и стрессовой жизнью. Главное – окончить университет, получить диплом, устроиться на работу, неважно, нравится работа или нет, получить зарплату и строить семью.
В школе мы получаем множество теоретический знаний, которые вообще не способствуют поиску самого себя. В школе нужно учиться видеть красоту и необыкновенность мира, а не основные отрицательные черты, как несправедливость, ложь, невежество. А еще дети постоянно пишут контрольные, выполняют задания для галочки. Все это перерастает в депрессии от учебы в подростковом возрасте и абсолютное безразличие к своему будущему, которое через некоторое время приводит к неправильному выбору профессии и поводу страдать всю дальнейшую жизнь. Таким образом, существующая в школах система обучения практически не служит поддержкой в поисках самого себя. Из маленьких детей вырастают неуверенные в своем будущем выпускники, которые подготовлены к сдаче итоговых экзаменов, но не представляют, что нужно будет делать потом. Что они бы хотели делать потом. В связи с этим выбирают профессии или занятия, больше ориентируясь на тенденции общества, нежели на собственные склонности. Вскоре в своем выборе разочаровываются, погрязают в жизненной суете, теряют оставшийся энтузиазм. Становятся апатичными взрослыми, которые в лучшем случае хотят поменять обои в доме, а не поучаствовать в решении проблемы глобального потепления или биологического оружия.
Все это говорит о том, что необходимы действительные, а не номинальные изменения в школах. Нужно прикладывать колоссальные усилия, чтобы они становились первыми помощниками в поисках себя, источниками вдохновения, спокойствия и гармонии. Местами, где бы ученики с раннего возраста на личном опыте узнавали как можно больше, стремились постигнуть разнообразность граней мира. А став взрослыми, они бы уже умели уверенно принимать решения, твердо идти по миру в своем направлении, чувствовать себя живыми, проявлять эмоции.
Что касается меня, в соответствии со своей будущей профессией психолога-профориентатора я хочу изменить концепцию школы. Одно только решение приведет к огромным изменениям в мире. Если я смогу помочь хотя бы маленькому количеству школьников найти себя, то это количество учеников вырастет и поспособствует прекращению войн, всемирных конфликтов и будет развивать страну только в лучшую сторону, став успешным в своей сфере, любя свою работу и наслаждаясь жизнью.
Шымкент, Туркестанская область
I have a dream
Мечта – это удивительное чувство, которое придаёт смысл жизни и надежду на лучшее. Мечты наполняют нашу жизнь яркими красками, создают красивые картины, которые мы сами можем воспроизводить в реальность. Силой желания мы способны перевернуть жизнь и изменить мир в лучшую сторону, о которой мы мечтаем. Силой своей мечты я хочу создать целый мир, где живут самые счастливые люди, которые любят свое дело и наслаждаются каждой секундой жизни. Согласна, создать целый мир звучит довольно нереалистично, но самые маленькие решения способны реализовать нашу огромную мечту. И я это докажу.
Конечно же, я прекрасно понимаю, что со своим небогатым жизненным опытом неспособна прекратить войны, покончить с политическими конфликтами, избавиться от бедности, голода и угнетений. Но если решать менее глобальные проблемы, как апатичность современных людей, мы способны преодолеть вышеупомянутые проблемы. В современном мире часто встречаю людей, которые постоянно чувствуют усталость, уныние, безразличность, тревожность. Я замечаю, как они теряются в собственном жизненном пути, жалуются абсолютно на все, живут «от выходных до отпуска», ждут свой счастливый день. Из-за этого страдают не только они, но и их родные, близкие люди. Именно это я хочу изменить очень просто и легко.
Недовольство жизнью начинается с самого детства. Обычные ситуации, где детей заставляют отправляться в детский сад, в школу, несмотря на их огромное нежелание. Потом они привыкают к таким жизненным ритуалам и продолжают жить своей нежеланной и стрессовой жизнью. Главное – окончить университет, получить диплом, устроиться на работу, неважно, нравится работа или нет, получить зарплату и строить семью.
В школе мы получаем множество теоретический знаний, которые вообще не способствуют поиску самого себя. В школе нужно учиться видеть красоту и необыкновенность мира, а не основные отрицательные черты, как несправедливость, ложь, невежество. А еще дети постоянно пишут контрольные, выполняют задания для галочки. Все это перерастает в депрессии от учебы в подростковом возрасте и абсолютное безразличие к своему будущему, которое через некоторое время приводит к неправильному выбору профессии и поводу страдать всю дальнейшую жизнь. Таким образом, существующая в школах система обучения практически не служит поддержкой в поисках самого себя. Из маленьких детей вырастают неуверенные в своем будущем выпускники, которые подготовлены к сдаче итоговых экзаменов, но не представляют, что нужно будет делать потом. Что они бы хотели делать потом. В связи с этим выбирают профессии или занятия, больше ориентируясь на тенденции общества, нежели на собственные склонности. Вскоре в своем выборе разочаровываются, погрязают в жизненной суете, теряют оставшийся энтузиазм. Становятся апатичными взрослыми, которые в лучшем случае хотят поменять обои в доме, а не поучаствовать в решении проблемы глобального потепления или биологического оружия.
Все это говорит о том, что необходимы действительные, а не номинальные изменения в школах. Нужно прикладывать колоссальные усилия, чтобы они становились первыми помощниками в поисках себя, источниками вдохновения, спокойствия и гармонии. Местами, где бы ученики с раннего возраста на личном опыте узнавали как можно больше, стремились постигнуть разнообразность граней мира. А став взрослыми, они бы уже умели уверенно принимать решения, твердо идти по миру в своем направлении, чувствовать себя живыми, проявлять эмоции.
Что касается меня, в соответствии со своей будущей профессией психолога-профориентатора я хочу изменить концепцию школы. Одно только решение приведет к огромным изменениям в мире. Если я смогу помочь хотя бы маленькому количеству школьников найти себя, то это количество учеников вырастет и поспособствует прекращению войн, всемирных конфликтов и будет развивать страну только в лучшую сторону, став успешным в своей сфере, любя свою работу и наслаждаясь жизнью.
Аина Ниязова
18 лет
г. Уральск
Сбивчивое дыхание
Я бегу со всех сил, вперёд, навстречу неизведанным местам и приключениям. Вокруг моего взора крутится картина изысканно красивого мира – мира, полного тайн и загадок, мира, в котором я живу. Шуршание нежного платья цвета голубизны неба приятно обволакивает меня. Еще секунда, и я – и я слышу, как меня зовёт мама.
И только тогда я понимаю, что читала книгу. Литература с ранних лет стала мне верным другом. Она укрывала меня от невзгод, спасала от зла и постоянно учила чему-то новому, а главное – учила быть сильной. Я прожила сотни жизней, увидела сотни миров, погружаясь в книги. Это была красота. Искусство. Любовь. Что-то возвышенное и эфемерное, что-то, до чего так трудно дотянуться, - это и вдохновило меня написать первую книгу в четырнадцать лет. Моя новелла о приключениях в виртуальной реальности собрала девять тысяч просмотров, когда я решила удалить её. Я пришла к выводу, что должна написать что-то более стоящее. Я буквально с раннего детства мечтаю стать писательницей и открыть книжное издательство. Сколько бы я ни старалась, я не могу не писать – в этом моё предназначение. С огромной любовью прописывая образы несуществующих людей, я пишу новые главы и очерки и вкладываю в них всю свою душу.
Моя мечта – писать книги. О таинственных замках, атмосфера которых заставляет сердце биться чаще, о смелых девушках, что вдохновляют на смелые поступки, об истинной любви, способной преодолеть любую невзгоду, стоящую перед ней. Будучи безумно влюблённой в книги и литературу, я решила попробовать использовать нашумевшее приложение под названием «Тикток», чтобы делиться своими «книжными» впечатлениями и любовью к ним. Стремительно появились более пятнадцати тысяч единомышленников, после чего мною было создано онлайн книжное сообщество. Разговоры людей об их любимой литературе дарили улыбку и вдохновение. Многие даже благодарили меня за то, что я знакомила их с миром книг. Какая же всё-таки благородная у меня миссия – вводить в жизни подростков литературу и её прелести! Именно поэтому я очень хочу открыть издательство, которое с любовью и с изысканной красотой создавало бы книги. На сегодняшний день я всё больше и больше улавливаю взглядом читающих подростков, и губы тут же переходят в мягкую улыбку.
Мечты о работе в издательстве буквально наполняют меня – я мечтаю создавать книги от начала до конца. Подбирая обложку, шрифт и оформление, я уверена, что способна вывести литературу на новый уровень. Я мечтаю о том, чтобы вдохновить еще больше людей в моей стране на чтение книг. Не лишним будет отметить, что меня очень заботит тема экологии, по этой причине я буду стараться создавать книги, которые не вредили бы экологии, - к примеру, использовать перерабатываемые материалы или же материалы из возобновляемых ресурсов. Я уже изучила пару способ создания бумаги, не вредящей экологии окружающей среды. Также не менее важным считаю тот факт, что в будущем Казахстан наверняка станет более инновационным государством, с распростёртыми объятиями встречающим образование и получение знаний. Таким образом, многие будут читать литературу разных жанров, спрос и желание на книги значительно возрастёт. Любить и дарить любовь. Любовь к знаниям, книгам и Родному дому, - и есть моя мечта.
г. Уральск
Сбивчивое дыхание
Я бегу со всех сил, вперёд, навстречу неизведанным местам и приключениям. Вокруг моего взора крутится картина изысканно красивого мира – мира, полного тайн и загадок, мира, в котором я живу. Шуршание нежного платья цвета голубизны неба приятно обволакивает меня. Еще секунда, и я – и я слышу, как меня зовёт мама.
И только тогда я понимаю, что читала книгу. Литература с ранних лет стала мне верным другом. Она укрывала меня от невзгод, спасала от зла и постоянно учила чему-то новому, а главное – учила быть сильной. Я прожила сотни жизней, увидела сотни миров, погружаясь в книги. Это была красота. Искусство. Любовь. Что-то возвышенное и эфемерное, что-то, до чего так трудно дотянуться, - это и вдохновило меня написать первую книгу в четырнадцать лет. Моя новелла о приключениях в виртуальной реальности собрала девять тысяч просмотров, когда я решила удалить её. Я пришла к выводу, что должна написать что-то более стоящее. Я буквально с раннего детства мечтаю стать писательницей и открыть книжное издательство. Сколько бы я ни старалась, я не могу не писать – в этом моё предназначение. С огромной любовью прописывая образы несуществующих людей, я пишу новые главы и очерки и вкладываю в них всю свою душу.
Моя мечта – писать книги. О таинственных замках, атмосфера которых заставляет сердце биться чаще, о смелых девушках, что вдохновляют на смелые поступки, об истинной любви, способной преодолеть любую невзгоду, стоящую перед ней. Будучи безумно влюблённой в книги и литературу, я решила попробовать использовать нашумевшее приложение под названием «Тикток», чтобы делиться своими «книжными» впечатлениями и любовью к ним. Стремительно появились более пятнадцати тысяч единомышленников, после чего мною было создано онлайн книжное сообщество. Разговоры людей об их любимой литературе дарили улыбку и вдохновение. Многие даже благодарили меня за то, что я знакомила их с миром книг. Какая же всё-таки благородная у меня миссия – вводить в жизни подростков литературу и её прелести! Именно поэтому я очень хочу открыть издательство, которое с любовью и с изысканной красотой создавало бы книги. На сегодняшний день я всё больше и больше улавливаю взглядом читающих подростков, и губы тут же переходят в мягкую улыбку.
Мечты о работе в издательстве буквально наполняют меня – я мечтаю создавать книги от начала до конца. Подбирая обложку, шрифт и оформление, я уверена, что способна вывести литературу на новый уровень. Я мечтаю о том, чтобы вдохновить еще больше людей в моей стране на чтение книг. Не лишним будет отметить, что меня очень заботит тема экологии, по этой причине я буду стараться создавать книги, которые не вредили бы экологии, - к примеру, использовать перерабатываемые материалы или же материалы из возобновляемых ресурсов. Я уже изучила пару способ создания бумаги, не вредящей экологии окружающей среды. Также не менее важным считаю тот факт, что в будущем Казахстан наверняка станет более инновационным государством, с распростёртыми объятиями встречающим образование и получение знаний. Таким образом, многие будут читать литературу разных жанров, спрос и желание на книги значительно возрастёт. Любить и дарить любовь. Любовь к знаниям, книгам и Родному дому, - и есть моя мечта.
Айбын Талғатбек
11 жаста
Алматы облысы
Кербұлақ ауданы
Көксу ауылы
АУЫЛДЫ ҚАЛАҒА АЙНАЛДЫРАР ЕДІМ
Қазақстанның болашағы – менің болашағым. Мен қарапайым ауылдың қара баласымын және де қарапайым ауылда тұрамын. Ауылда тұратынымды мақтанышпен айтамын. Ауыл – бар қазақтың үйі, бәрі де сонда туып, өсіп-өнген. Қаланың қатал мінезді адамдарынан гөрі, ауылдың көңілі кең даладай, ашық-жарқын қарапайым адамдарын жақсы көріп тұрамын.
Алақандай ауылдың баласы болсам да, арманым асқақ, қиялым жүйрік, кітап оқығанды жақсы көремін. Елімнің болашағын осы күннен ойлап жүремін. Ауылды көтеруді армандаймын. «Отан – отбасынан басталады » деген жақсы сөз бар, ендеше отбасыңды, ауылыңды жақсы көру – Қазақстанды жақсы көру деп түсінемін.
Менің Отаным – Қазақстан. Болашағымды Отанымсыз елестете алмаймын. Менің болашағым оның болашағымен байланысты. Болашақта Отанымды еңсесі биік ел ретінде көремін.
Өзім өскенде архитектор, кәсіпкер, ғалым болуды армандаймын. Мол тәжірибе жинап, оқып-тоқып, білімімді дамытып, оны Қазақстанның дамуына қолданар едім. Қазақстанның дамуына бар күш-жігерімді жұмсағым келеді. Ауылдық аймақтарды үлкен қалаларға айналдырар едім.
Қазақстанда нулы, сулы, шұрайлы жерлер жетерлік, сол аймақтарда туризмді дамытар едім. Адамдар ауасы таза, ауа райы қолайлы жерде тұрғанды ұнатады. Сол себепті таулы аймақтардағы туризмді қолға алу керек.
Биік тауларда жел қатты соғады, сол жерлерге жел генераторларын орнатар едім. Таудың маңайында міндетті түрде ағысы қатты өзен болады. Сол жерге судан қуат алатын қондырғы орнатар едім. Оңтүстік өңірде күн ыстық, ол жерге күн генераторларын орнатуға болады. Әсіресе күн қатты түсетін жерлерге көп орнататын болсам, мемлекеттің қаржысы үнемделіп, шығын азаяды.
Ауыл шаруашылығына баса мән берер едім. Ауыл – қаланы асыраушы. Егер шаруашылыққа жеткілікті қаржы бөлінсе, біз шығын шығарып, басқа мемлекеттерден астық, дәнді дақыл алмас едік. Бұл бір жағынан мемлекетке зор пайда болса, екінші жағынан қаржы үнемдеу. Таудың етегіне, жазық жерлерге ағаштар отырғызған жөн. Ол оттек бөліп шығарады және сән береді.
Халыққа арзан бағамен, қолайлы жағдаймен үй беру керек. Жұмыспен қамту қажет. Үй мен жұмысты қаладан ғана емес ауылдан да беріп, жастарды ауылға тартса, ауылдың жағдайы көтерілері сөзсіз. Бұл мәселе мені қатты алаңдатады. Ауыл жастарының көбі қалаға жұмыс іздеп кетеді. Олардың қатарында менің әкем де бар. Себебі ауылда жұмыс жоқ, отбасын асырауға жететін жалақы жоқ. Сол жастарға жағдай жасап, барлығын ауылға қайтару керек.
Кейде осы ойларымды анама айтамын. Анам болса, бәрі алда екенін, арманға жету үшін көп оқу керегін айтады.
Алматы облысы
Кербұлақ ауданы
Көксу ауылы
АУЫЛДЫ ҚАЛАҒА АЙНАЛДЫРАР ЕДІМ
Қазақстанның болашағы – менің болашағым. Мен қарапайым ауылдың қара баласымын және де қарапайым ауылда тұрамын. Ауылда тұратынымды мақтанышпен айтамын. Ауыл – бар қазақтың үйі, бәрі де сонда туып, өсіп-өнген. Қаланың қатал мінезді адамдарынан гөрі, ауылдың көңілі кең даладай, ашық-жарқын қарапайым адамдарын жақсы көріп тұрамын.
Алақандай ауылдың баласы болсам да, арманым асқақ, қиялым жүйрік, кітап оқығанды жақсы көремін. Елімнің болашағын осы күннен ойлап жүремін. Ауылды көтеруді армандаймын. «Отан – отбасынан басталады » деген жақсы сөз бар, ендеше отбасыңды, ауылыңды жақсы көру – Қазақстанды жақсы көру деп түсінемін.
Менің Отаным – Қазақстан. Болашағымды Отанымсыз елестете алмаймын. Менің болашағым оның болашағымен байланысты. Болашақта Отанымды еңсесі биік ел ретінде көремін.
Өзім өскенде архитектор, кәсіпкер, ғалым болуды армандаймын. Мол тәжірибе жинап, оқып-тоқып, білімімді дамытып, оны Қазақстанның дамуына қолданар едім. Қазақстанның дамуына бар күш-жігерімді жұмсағым келеді. Ауылдық аймақтарды үлкен қалаларға айналдырар едім.
Қазақстанда нулы, сулы, шұрайлы жерлер жетерлік, сол аймақтарда туризмді дамытар едім. Адамдар ауасы таза, ауа райы қолайлы жерде тұрғанды ұнатады. Сол себепті таулы аймақтардағы туризмді қолға алу керек.
Биік тауларда жел қатты соғады, сол жерлерге жел генераторларын орнатар едім. Таудың маңайында міндетті түрде ағысы қатты өзен болады. Сол жерге судан қуат алатын қондырғы орнатар едім. Оңтүстік өңірде күн ыстық, ол жерге күн генераторларын орнатуға болады. Әсіресе күн қатты түсетін жерлерге көп орнататын болсам, мемлекеттің қаржысы үнемделіп, шығын азаяды.
Ауыл шаруашылығына баса мән берер едім. Ауыл – қаланы асыраушы. Егер шаруашылыққа жеткілікті қаржы бөлінсе, біз шығын шығарып, басқа мемлекеттерден астық, дәнді дақыл алмас едік. Бұл бір жағынан мемлекетке зор пайда болса, екінші жағынан қаржы үнемдеу. Таудың етегіне, жазық жерлерге ағаштар отырғызған жөн. Ол оттек бөліп шығарады және сән береді.
Халыққа арзан бағамен, қолайлы жағдаймен үй беру керек. Жұмыспен қамту қажет. Үй мен жұмысты қаладан ғана емес ауылдан да беріп, жастарды ауылға тартса, ауылдың жағдайы көтерілері сөзсіз. Бұл мәселе мені қатты алаңдатады. Ауыл жастарының көбі қалаға жұмыс іздеп кетеді. Олардың қатарында менің әкем де бар. Себебі ауылда жұмыс жоқ, отбасын асырауға жететін жалақы жоқ. Сол жастарға жағдай жасап, барлығын ауылға қайтару керек.
Кейде осы ойларымды анама айтамын. Анам болса, бәрі алда екенін, арманға жету үшін көп оқу керегін айтады.
Айдана Құрманғалиева
15 жас
Павлодар қаласы
Менің атым – Айдана, 9-сыныпта оқимын. Арман деген – адамның іштей елестеткен қиялы. Арман шексіз болады. Қазір мен үшін ең бастысы алдағы болатын қорытынды аттестаттау емтихандарын өте жақсы тапсыру, қызыл аттестат алу.
Екінші бір арманым – елімізде әділеттілікті қалпына келтіру. Жемқорлықпен бәріміз бірге күресуіміз керек. Әр адам жемқорлықсыз өмір сүрсе, қаншама адамның тағдыры өзгереді.
Мен балаларды қатты жақсы көремін. Болашақта кемінше үш балам болғанын қалаймын. Оларға өзімнің ерекше жылуымды беріп, қамқор болуды армандаймын. Сонымен бірге болашақта балалар үйіне, түрлі ауруханаларға немесе жай ғана баспанасыздарға көмектескім келеді. Материалдық қана емес, психологиялық та көмек жасауды армандаймын. Олар да біз сияқты адам, тек өмірдің заңына бейімделе алмаған немесе бұл өмірде жолы болмаған. Олар да қамқорлыққа лайық. Баспанасыз адамға бір бөлке нан беру қандай бақыт! Балалар үйіндегі бүлдіршіндерге бір ойыншық әперу қандай бақыт! Мүгедек адамдарға көңіл бөлу қандай бақыт! Бір қарағанда ұсақ-түйек болса да, мұндай көңіл ол адамдарға соншама шаттық пен бақыт сыйлайды.
Павлодар қаласы
Менің атым – Айдана, 9-сыныпта оқимын. Арман деген – адамның іштей елестеткен қиялы. Арман шексіз болады. Қазір мен үшін ең бастысы алдағы болатын қорытынды аттестаттау емтихандарын өте жақсы тапсыру, қызыл аттестат алу.
Екінші бір арманым – елімізде әділеттілікті қалпына келтіру. Жемқорлықпен бәріміз бірге күресуіміз керек. Әр адам жемқорлықсыз өмір сүрсе, қаншама адамның тағдыры өзгереді.
Мен балаларды қатты жақсы көремін. Болашақта кемінше үш балам болғанын қалаймын. Оларға өзімнің ерекше жылуымды беріп, қамқор болуды армандаймын. Сонымен бірге болашақта балалар үйіне, түрлі ауруханаларға немесе жай ғана баспанасыздарға көмектескім келеді. Материалдық қана емес, психологиялық та көмек жасауды армандаймын. Олар да біз сияқты адам, тек өмірдің заңына бейімделе алмаған немесе бұл өмірде жолы болмаған. Олар да қамқорлыққа лайық. Баспанасыз адамға бір бөлке нан беру қандай бақыт! Балалар үйіндегі бүлдіршіндерге бір ойыншық әперу қандай бақыт! Мүгедек адамдарға көңіл бөлу қандай бақыт! Бір қарағанда ұсақ-түйек болса да, мұндай көңіл ол адамдарға соншама шаттық пен бақыт сыйлайды.
Айжан Бисембаева
18 лет
г. Уральск
Я протирала пыль с книжной полки
Я протирала пыль с книжной полки, когда моё внимание привлекла детективная книга. Открыв ее во второй раз, я поняла, с чем хочу связать свою жизнь.
Точные науки, к сожалению, не давались мне, и интерес к ним окончательно угас к старшим классам. Во время уроков я украдкой читала книги с телефона, чтобы как-то убить время, к тому же, чтение всегда было моим любимым времяпрепровождением. Каждый протагонист книги вдохновлял меня к новым поступкам, которые косвенно становились моими мечтами, и я начала действовать.
Я пробовала себя во многом. Прочитав молодёжную книгу о танцоре, я увлеклась танцами и успела принять участие в параде в честь Дня Защиты детей в городе. Однако вспышки фотоаппаратов ослепили меня, что привело к решению оставить танцы в качестве хобби. Следующей прочитав книгу о музыканте, я вдохновилась музыкой и научилась играть на фортепиано, выступив на концертах в музыкальной школе. Однако и здесь интерес долго не продлился, и я покинула школу.
Однажды моя одноклассница на моё пятнадцатилетие подарила книгу о детективе. Очевидно, кем я тогда захотела стать, и даже будучи в хорошей физической форме, особого энтузиазма вид крови у меня не вызывал. Тогда еще одна книга попала на книжную полку. Во второй раз открыв эту книгу я вспомнила все попытки найти себя и наконец осознала, что моя мечта всегда была у меня под носом. Меня привлекало не содержание книги, а текст. Материальное существование, которое мы можем держать на руках, запах бумаги, сопровождающийся перелистыванием каждой страницы книги, негладкая поверхность переплёта и страниц с впечатанными в них чёрными буквами. Тогда я подумала «да, это то, чего я хочу». Моя мечта заключается в том, чтобы связать свою жизнь с книгами и их редактированием, так как если и существуют отрасли, теряющие свою необходимость на фоне цифровизации в современном мире, то книги и литература всегда имеют ценность, и лишь интерпретируются в веке технологии. Например, электронные книги и книжные сайты сейчас имеют большой спрос и набирают особую популярность. Я уже испытала способы писательства рассказов и редактирования на разных книжных сайтах, и интерес не утихает, а наоборот, возможность писать истории и делиться своими идеями в просторах глобальной сети катализирует дальше упорно сочинять.
Однако в Казахстане современная литература мало развита в плане того, что мало казахстанцев осведомлены о современных прозах, книжные магазины предлагают скудный выбор, и читатели вынуждены заказывать книги с других стран. По этой причине я стремлюсь повысить свои знания в сфере издательского дела до профессионализма, достичь необходимых высот, и наконец, открыть точки книжных магазинов, особенно в небольших городах Казахстана, где молодёжь сможет приобрести разных жанров художественной литературы на казахском, русском и английском языках. Таким образом, это поможет вдохновить казахстанскую молодёжь на писательство, раскрыть их потенциал. Более того, я не собираюсь себя ограничивать в жанрах и целевой аудитории, поэтому дальше мечтаю предоставлять иностранные учебники для подготовки к международным экзаменам для подростков, а также книги-бестселлеры на темы психологии и предпринимательства, заядлым читателем которых является мой папа, вынужденный обращаться к онлайн-магазинам.
Конечно же, реализовать такую большую мечту будет очень непросто, но я не тороплюсь. Главное – идти медленно, но верно! Я считаю, что это даст возможность раскрыть казахскую литературу и современную литературу по всей стране. Я верю, что смогу достичь своей мечты, своей цели и открою дверь в новый мир литературы, что станет толчком для нового уровня культуры Казахстана!
г. Уральск
Я протирала пыль с книжной полки
Я протирала пыль с книжной полки, когда моё внимание привлекла детективная книга. Открыв ее во второй раз, я поняла, с чем хочу связать свою жизнь.
Точные науки, к сожалению, не давались мне, и интерес к ним окончательно угас к старшим классам. Во время уроков я украдкой читала книги с телефона, чтобы как-то убить время, к тому же, чтение всегда было моим любимым времяпрепровождением. Каждый протагонист книги вдохновлял меня к новым поступкам, которые косвенно становились моими мечтами, и я начала действовать.
Я пробовала себя во многом. Прочитав молодёжную книгу о танцоре, я увлеклась танцами и успела принять участие в параде в честь Дня Защиты детей в городе. Однако вспышки фотоаппаратов ослепили меня, что привело к решению оставить танцы в качестве хобби. Следующей прочитав книгу о музыканте, я вдохновилась музыкой и научилась играть на фортепиано, выступив на концертах в музыкальной школе. Однако и здесь интерес долго не продлился, и я покинула школу.
Однажды моя одноклассница на моё пятнадцатилетие подарила книгу о детективе. Очевидно, кем я тогда захотела стать, и даже будучи в хорошей физической форме, особого энтузиазма вид крови у меня не вызывал. Тогда еще одна книга попала на книжную полку. Во второй раз открыв эту книгу я вспомнила все попытки найти себя и наконец осознала, что моя мечта всегда была у меня под носом. Меня привлекало не содержание книги, а текст. Материальное существование, которое мы можем держать на руках, запах бумаги, сопровождающийся перелистыванием каждой страницы книги, негладкая поверхность переплёта и страниц с впечатанными в них чёрными буквами. Тогда я подумала «да, это то, чего я хочу». Моя мечта заключается в том, чтобы связать свою жизнь с книгами и их редактированием, так как если и существуют отрасли, теряющие свою необходимость на фоне цифровизации в современном мире, то книги и литература всегда имеют ценность, и лишь интерпретируются в веке технологии. Например, электронные книги и книжные сайты сейчас имеют большой спрос и набирают особую популярность. Я уже испытала способы писательства рассказов и редактирования на разных книжных сайтах, и интерес не утихает, а наоборот, возможность писать истории и делиться своими идеями в просторах глобальной сети катализирует дальше упорно сочинять.
Однако в Казахстане современная литература мало развита в плане того, что мало казахстанцев осведомлены о современных прозах, книжные магазины предлагают скудный выбор, и читатели вынуждены заказывать книги с других стран. По этой причине я стремлюсь повысить свои знания в сфере издательского дела до профессионализма, достичь необходимых высот, и наконец, открыть точки книжных магазинов, особенно в небольших городах Казахстана, где молодёжь сможет приобрести разных жанров художественной литературы на казахском, русском и английском языках. Таким образом, это поможет вдохновить казахстанскую молодёжь на писательство, раскрыть их потенциал. Более того, я не собираюсь себя ограничивать в жанрах и целевой аудитории, поэтому дальше мечтаю предоставлять иностранные учебники для подготовки к международным экзаменам для подростков, а также книги-бестселлеры на темы психологии и предпринимательства, заядлым читателем которых является мой папа, вынужденный обращаться к онлайн-магазинам.
Конечно же, реализовать такую большую мечту будет очень непросто, но я не тороплюсь. Главное – идти медленно, но верно! Я считаю, что это даст возможность раскрыть казахскую литературу и современную литературу по всей стране. Я верю, что смогу достичь своей мечты, своей цели и открою дверь в новый мир литературы, что станет толчком для нового уровня культуры Казахстана!
Айзере Қабдымәжит
16 лет
с. Бекболат
Карасайский район
Алматинская область
Каждый из нас хоть когда-то думал о будущем. Хоть как-то мечтал о будущем, даже если не ставил цели, но всё же мечтал. Мы, подростки, сейчас в таком возрасте, что одни планируют будущее и просто мечтают, а другие - живут только настоящим и не хотят думать о дальнейшем. Да, может быть, хоть как-то задумываться о нем, но не углубляться в своих мыслях. Так какой же я тип подростка и есть ли у меня хоть мечта?
Для меня будущее сейчас выглядит туманно. С возрастом я заметила, что этот туман становится всё более густым. В детстве же я могла сказать, что хочу выбрать эту дорогу и сделать такое. А сейчас ты понимаешь, что не всё так просто. В нашей стране я волнуюсь за будущее ещё больше. Я люблю свою страну, но волнуюсь за её будущее, смотря на сейчас. Но всё же мечта у меня есть. Пусть и нету плана, но есть мечта. Всё же помечтать я люблю... Ведь в них ты можешь всё.
Я бы хотела открыть свою студию озвучки на казахском языке. Я бы хотела, чтобы люди профессионально озвучивали иностранные фильмы, мультики, сериалы, аниме, переводя их на казахский - наш родной язык. Не только иностранные, но и создавая самим анимационные фильмы, записывать на них голоса озвучки. Сам казахский язык очень красив. Но сделать его ещё красивее может только носитель, тот, кто на нем говорит. Благодаря носителю, слушателю будет приятно слушать этот голос. Но, к сожалению, именно сейчас эта сфера у нас не хорошо продвинута. Давайте признаем, мы слышим одни и те же голоса в озвучке телевизора. Я знаю, что в Казахстане есть очень много талантливых дикторов, талантливых людей с прекрасным голосом и с хорошей актёрской игрой. Но не все они выбирают этот путь. Почему? Потому что им тоже нужна хорошая прибыль. А эта профессия сейчас в Казахстане не так уж популярна, а значит, и не прибыльна, как в других странах. И из-за этого я бы хотела открыть этот бизнес.
Да, сперва нужно накопить деньги в другой, более прибыльной сфере, чтобы была удовлетворительная зарплата работникам, а уже потом открыть его. Не могу сказать, что у меня есть точный список дел, которые я должна сделать, чтобы достичь своей мечты, но... Но я хочу осуществить её. И сейчас я говорю не как маленькая девочка, а как личность, которая понимает, что такое взрослая жизнь. Во взрослой жизни я не хотела бы становиться унылым, типичным взрослым человеком. Я не хотела бы вырвать из себя это ребячество и эту мечту. Это и делает всех взрослых такими унылыми. Они когда-то тоже были такими же детьми, как мы. Мечтателями... Но суровая жизнь сделала так, что они отказались от мечты и просто выживали. Как я ранее писала, в мечтах можно всё. Для детей возможно всё не только в своих мыслях, но и в жизни. Я думаю, что взрослым не надо от этого отрекаться, а надо поучиться у детей. Помню, один человек сказал: умные люди часто думают о деталях. Если ты хочешь достичь своей мечты, ставь цель, не смотри по сторонам и только иди вперёд. Не надо думать о деталях, это только вселяет больше сомнений, и из-за этого возможно отказаться от мечты. Если идти только вперёд, сломя голову, как "глупые", то можно достичь цели. И я хочу придерживаться этого...
В будущем я хотела бы жить для себя. Но... Моя мечта – это жить для себя, создать счастливую семью и сделать хоть какое-то дело для продвижения Казахстана. Как ранее я писала - я люблю свою родину. Моим фаворитом является Ахмет Байтурсынулы. Человек, который отдал всего себя, чтобы в те трудные времена казахи оставались казахами: не забывали свой язык, поддерживали традиции и свою религию. Он отдал себя, защищая народ от жестокой политики СССР. Одной из его целей является не забыть свой родной казахский язык. Наверное, то что мы сейчас говорим на своём родном языке, и то, что мы не стали невежественными - это их заслуга. Тех патриотов. И наверное, из-за этого моя мечта - это развивать казахский язык в новой для нас индустрии. Чтобы в дальнейшем этот прекрасный язык не пропал. Чтобы те жертвы не были впустую.
Технологии не стоят на месте, так что нужно приспосабливаться к ним. Кто, если не мы, молодёжь, будет его развивать. Как же будет прекрасно, если все передачи или сериалы были бы доступны в интернете на прекрасном казахском, который всё хотелось бы слушать.
В заключении хотелось бы сказать, что в будущем я хочу, чтобы одной из моих осуществленных целей была и эта. Я понимаю, что для осуществления ее нужна большая сила. Для этого нужно проделать большой путь. И я буду это делать. Я буду идти вперёд, сломя голову. Пусть сейчас я и не разбираюсь в том, что я делаю, пусть и сейчас будущее для меня туманное, я бы хотела верить, что мои мечты превратятся в цели и в конце концов сбудутся. Я бы хотела, чтобы мечты становились всё больше и чтобы я могла их осуществлять. Ведь это интересная жизнь человека. Ведь это цель человека в жизни. Пожелайте нам удачи, будущему нашей страны - молодёжи!
с. Бекболат
Карасайский район
Алматинская область
Каждый из нас хоть когда-то думал о будущем. Хоть как-то мечтал о будущем, даже если не ставил цели, но всё же мечтал. Мы, подростки, сейчас в таком возрасте, что одни планируют будущее и просто мечтают, а другие - живут только настоящим и не хотят думать о дальнейшем. Да, может быть, хоть как-то задумываться о нем, но не углубляться в своих мыслях. Так какой же я тип подростка и есть ли у меня хоть мечта?
Для меня будущее сейчас выглядит туманно. С возрастом я заметила, что этот туман становится всё более густым. В детстве же я могла сказать, что хочу выбрать эту дорогу и сделать такое. А сейчас ты понимаешь, что не всё так просто. В нашей стране я волнуюсь за будущее ещё больше. Я люблю свою страну, но волнуюсь за её будущее, смотря на сейчас. Но всё же мечта у меня есть. Пусть и нету плана, но есть мечта. Всё же помечтать я люблю... Ведь в них ты можешь всё.
Я бы хотела открыть свою студию озвучки на казахском языке. Я бы хотела, чтобы люди профессионально озвучивали иностранные фильмы, мультики, сериалы, аниме, переводя их на казахский - наш родной язык. Не только иностранные, но и создавая самим анимационные фильмы, записывать на них голоса озвучки. Сам казахский язык очень красив. Но сделать его ещё красивее может только носитель, тот, кто на нем говорит. Благодаря носителю, слушателю будет приятно слушать этот голос. Но, к сожалению, именно сейчас эта сфера у нас не хорошо продвинута. Давайте признаем, мы слышим одни и те же голоса в озвучке телевизора. Я знаю, что в Казахстане есть очень много талантливых дикторов, талантливых людей с прекрасным голосом и с хорошей актёрской игрой. Но не все они выбирают этот путь. Почему? Потому что им тоже нужна хорошая прибыль. А эта профессия сейчас в Казахстане не так уж популярна, а значит, и не прибыльна, как в других странах. И из-за этого я бы хотела открыть этот бизнес.
Да, сперва нужно накопить деньги в другой, более прибыльной сфере, чтобы была удовлетворительная зарплата работникам, а уже потом открыть его. Не могу сказать, что у меня есть точный список дел, которые я должна сделать, чтобы достичь своей мечты, но... Но я хочу осуществить её. И сейчас я говорю не как маленькая девочка, а как личность, которая понимает, что такое взрослая жизнь. Во взрослой жизни я не хотела бы становиться унылым, типичным взрослым человеком. Я не хотела бы вырвать из себя это ребячество и эту мечту. Это и делает всех взрослых такими унылыми. Они когда-то тоже были такими же детьми, как мы. Мечтателями... Но суровая жизнь сделала так, что они отказались от мечты и просто выживали. Как я ранее писала, в мечтах можно всё. Для детей возможно всё не только в своих мыслях, но и в жизни. Я думаю, что взрослым не надо от этого отрекаться, а надо поучиться у детей. Помню, один человек сказал: умные люди часто думают о деталях. Если ты хочешь достичь своей мечты, ставь цель, не смотри по сторонам и только иди вперёд. Не надо думать о деталях, это только вселяет больше сомнений, и из-за этого возможно отказаться от мечты. Если идти только вперёд, сломя голову, как "глупые", то можно достичь цели. И я хочу придерживаться этого...
В будущем я хотела бы жить для себя. Но... Моя мечта – это жить для себя, создать счастливую семью и сделать хоть какое-то дело для продвижения Казахстана. Как ранее я писала - я люблю свою родину. Моим фаворитом является Ахмет Байтурсынулы. Человек, который отдал всего себя, чтобы в те трудные времена казахи оставались казахами: не забывали свой язык, поддерживали традиции и свою религию. Он отдал себя, защищая народ от жестокой политики СССР. Одной из его целей является не забыть свой родной казахский язык. Наверное, то что мы сейчас говорим на своём родном языке, и то, что мы не стали невежественными - это их заслуга. Тех патриотов. И наверное, из-за этого моя мечта - это развивать казахский язык в новой для нас индустрии. Чтобы в дальнейшем этот прекрасный язык не пропал. Чтобы те жертвы не были впустую.
Технологии не стоят на месте, так что нужно приспосабливаться к ним. Кто, если не мы, молодёжь, будет его развивать. Как же будет прекрасно, если все передачи или сериалы были бы доступны в интернете на прекрасном казахском, который всё хотелось бы слушать.
В заключении хотелось бы сказать, что в будущем я хочу, чтобы одной из моих осуществленных целей была и эта. Я понимаю, что для осуществления ее нужна большая сила. Для этого нужно проделать большой путь. И я буду это делать. Я буду идти вперёд, сломя голову. Пусть сейчас я и не разбираюсь в том, что я делаю, пусть и сейчас будущее для меня туманное, я бы хотела верить, что мои мечты превратятся в цели и в конце концов сбудутся. Я бы хотела, чтобы мечты становились всё больше и чтобы я могла их осуществлять. Ведь это интересная жизнь человека. Ведь это цель человека в жизни. Пожелайте нам удачи, будущему нашей страны - молодёжи!
Айжүрек Қапыш
15 жас
Қарағанды облысы
Нұра ауданы
Жараспай ауылы
АУДАРМАШЫ БОЛҒЫМ КЕЛЕДІ
Әлі оқушы болсам да, қазіргі заман жақсы оқуды, терең білімді, жоғары жауапкершілікті талап ететінін жақсы түсінемін. Сондықтан да көш соңында қалмауға, сабағымды жақсы оқуға тырысамын. Жаңа мәліметтер іздеуден талмаймын, шаршамаймын. Себебі бұл менің болашағым. Менің арманым... Менің тәтті қиялдарым...
Ұлттық әдебиет өз өмірімен тіршілік етеді. Әрине, ол сол халықтың күллі тарихымен, оның барлық даму жағдайларымен шартты түрде байланысты және басқа халықтар әдебиетімен қарым-қатынаста. Осы қарым-қатынаста ударманың орны ерекше. Аударма ақынның дүниетаным қорын байытудың да баға жетпес көзі ретінде белсенді қызмет атқарады.
Аударма жалпы адамзат атаулының танымдық рухани алмасуы нәтижесінде мәдениет пен өркениеттің дамуына, адам баласының эстетикалық көркемдікке қол жеткізуіне, санасының өсуіне, дүниетанымының кеңеюіне апаратын жол сияқты. Аудармашылық – әмбебап қызмет. «Жеті жұрттың тілін біл, жеті түрлі білім біл» демекші, өзге елдің тілін жақсы білу түрлі мүмкіндікке жол ашады. Саяхат, жаңа елдер, жаңа жерлер ... Жаңа өмір, жаңаша ойлар... Саяхаттың мәні тұрғылықты жерді өзгертуде емес, жаңа көріністі көруде ғана емес. Көзің, көңілің өзгереді. Ұлыбританияға барып қайту – толып жатқан арманымның бірі.
Қазақ екенімді мақтан тұтып, шығармаларды қазақ тіліне аударып, әлемдік сахнада туған тілімді әуелетсем деймін. Мен аудармашы болғым келеді. Қазіргі жаңа бағдарламалық машиналар кез келген мәтінді адам сияқты өте сапалы және мазмұнды аудара алмайды. Оның үстіне машинамен аудару тек үш жағдайда ғана жүзеге асады. Біріншіден, бағдарлама тек өте қысқа мәтінді аударады, стандарт формада, оның өзі лексикалық және грамматикалық құрамы шектелген мәтіндер. Екіншіден, машина көлемді мәтінді сапасыз аударып береді. Содан кейін мәтіннің көркемдік ерекшелігін сақтап қалу үшін және сапалы да нақты аударма беру үшін аудармашыға қайтадан жұмыс істеуге тура келеді. Үшіншіден, бұл жұмысқа редактор қосылады, ол мәтінді аудармаға дайындайды, машинаға қиындық келтіретін жерлерін өңдейді немесе машина аударған аударманың қатесін жөндейді, нақты емес жерлерін түзетеді. Сөйтіп редактор-аудармашы аударма үшін уайымдайды, ойланады, толғанады. Бұл мәселе шешуді қажет етеді.
Аударма қашанда өз уақытының ғана игілігі емес, келер кезеңдердің де қажетіне жарап, рухани игілікке ұласады. Дәуір-заман өзгергенмен, жақсы аударманың маңызы көркем шығарманың рухымен бірге тыныстайды. Олар белгілі бір әлеуметтік дәуірде жасалады, әрі сол дәуірдің идеялық қаруы саналады. Сондықтан ол өміршең, жасампаз келеді. Түпнұсқаның шығармашылық ұзақ өмір сүруі оның идеялық және көркемдік құндылығында. Аударма шығарманың осы құндылығы сақталғанда ғана ол өзге халықтың рухани жемісіне айналады. Мен осы жолда қызмет еткім келеді.
Қарағанды облысы
Нұра ауданы
Жараспай ауылы
АУДАРМАШЫ БОЛҒЫМ КЕЛЕДІ
Әлі оқушы болсам да, қазіргі заман жақсы оқуды, терең білімді, жоғары жауапкершілікті талап ететінін жақсы түсінемін. Сондықтан да көш соңында қалмауға, сабағымды жақсы оқуға тырысамын. Жаңа мәліметтер іздеуден талмаймын, шаршамаймын. Себебі бұл менің болашағым. Менің арманым... Менің тәтті қиялдарым...
Ұлттық әдебиет өз өмірімен тіршілік етеді. Әрине, ол сол халықтың күллі тарихымен, оның барлық даму жағдайларымен шартты түрде байланысты және басқа халықтар әдебиетімен қарым-қатынаста. Осы қарым-қатынаста ударманың орны ерекше. Аударма ақынның дүниетаным қорын байытудың да баға жетпес көзі ретінде белсенді қызмет атқарады.
Аударма жалпы адамзат атаулының танымдық рухани алмасуы нәтижесінде мәдениет пен өркениеттің дамуына, адам баласының эстетикалық көркемдікке қол жеткізуіне, санасының өсуіне, дүниетанымының кеңеюіне апаратын жол сияқты. Аудармашылық – әмбебап қызмет. «Жеті жұрттың тілін біл, жеті түрлі білім біл» демекші, өзге елдің тілін жақсы білу түрлі мүмкіндікке жол ашады. Саяхат, жаңа елдер, жаңа жерлер ... Жаңа өмір, жаңаша ойлар... Саяхаттың мәні тұрғылықты жерді өзгертуде емес, жаңа көріністі көруде ғана емес. Көзің, көңілің өзгереді. Ұлыбританияға барып қайту – толып жатқан арманымның бірі.
Қазақ екенімді мақтан тұтып, шығармаларды қазақ тіліне аударып, әлемдік сахнада туған тілімді әуелетсем деймін. Мен аудармашы болғым келеді. Қазіргі жаңа бағдарламалық машиналар кез келген мәтінді адам сияқты өте сапалы және мазмұнды аудара алмайды. Оның үстіне машинамен аудару тек үш жағдайда ғана жүзеге асады. Біріншіден, бағдарлама тек өте қысқа мәтінді аударады, стандарт формада, оның өзі лексикалық және грамматикалық құрамы шектелген мәтіндер. Екіншіден, машина көлемді мәтінді сапасыз аударып береді. Содан кейін мәтіннің көркемдік ерекшелігін сақтап қалу үшін және сапалы да нақты аударма беру үшін аудармашыға қайтадан жұмыс істеуге тура келеді. Үшіншіден, бұл жұмысқа редактор қосылады, ол мәтінді аудармаға дайындайды, машинаға қиындық келтіретін жерлерін өңдейді немесе машина аударған аударманың қатесін жөндейді, нақты емес жерлерін түзетеді. Сөйтіп редактор-аудармашы аударма үшін уайымдайды, ойланады, толғанады. Бұл мәселе шешуді қажет етеді.
Аударма қашанда өз уақытының ғана игілігі емес, келер кезеңдердің де қажетіне жарап, рухани игілікке ұласады. Дәуір-заман өзгергенмен, жақсы аударманың маңызы көркем шығарманың рухымен бірге тыныстайды. Олар белгілі бір әлеуметтік дәуірде жасалады, әрі сол дәуірдің идеялық қаруы саналады. Сондықтан ол өміршең, жасампаз келеді. Түпнұсқаның шығармашылық ұзақ өмір сүруі оның идеялық және көркемдік құндылығында. Аударма шығарманың осы құндылығы сақталғанда ғана ол өзге халықтың рухани жемісіне айналады. Мен осы жолда қызмет еткім келеді.
Айша Қанатбекова
14 жаста
Семей қаласы
АРМАНЫМ БОЛАШАҒЫММЕН БАЙЛАНЫСТЫ
Армандауды кім жақсы көрмейді?! Өзім армандағанды хоббиім ретінде санаймын. Қолым босай қалса, қалам мен дәптер алып, армандарымды тізіп жазамын. Оларды мақсатқа айналдырамын. «Осы армандарым орындалса ғой» деймін,сіздерге де соны шын жүректен тілеймін.
Әр адамның арманы бар, ол басқа ешкімдікіне ұқсамайды. Біреудің арманы болашағына қатысты болса, енді бірінің арманы дәл қазіргі сәтпен байланысты.
Менің арманым өте көп! Кейде арманымды тізіп болғаннан кейін бір қарап: «Айша, мыналар шынымен де орындала ма?! Мүмкін емес секілді көрінеді...» – деп қоямын. Бірақ мен ғажайыпқа да, арманға да сенемін. Армандарым көбінесе болашағыммен байланысты. Білім алып, саяхаттағым келеді. Ел қамын ойлар азамат болғым келеді.
Болашағымды еліміздің астанасында елестетемін, зәулім ғимаратта тұратын боламын! (бұл енді арман емес, мақсат). Біздің бас қаламызда неге Бурдж-Халифадан да биік ғимарат жоқ? Ондай ғажайып салуға не кедергі?! Осыны да ойлаймын.
Алдағы отыз жылда еліміз Біріккен Араб Әмірліктерінен де асып түсетіндей көрінеді. Тек қана Нұр-Сұлтан қаласы емес, басқа да қалалар дамиды деп ойлаймын. Өзім Семей қаласында тұрамын. Абай мен Мұхтардың, Шәкәрімнің туған-өскен жерінде заманауи ғимараттар салып, осындай жоспарларды жүзеге асыру қажет деп ойлаймын. Өкініштісі, қаламыз өзгермеген күйде тұр.
Алдағы жиырма жылда біздің мықты, білімді азаматтарымыз шешілмеген әлемдік мәселелердің шешімін табады деп сенемін. Әсіресе, Назарбаев зияткерлік мектебінің оқушылары еліміздің көк туын әлемдік деңгейде көтерер деп үміттенемін.
Біздің елімізде ана мен бала құқығы қорғалса деп армандаймын. Пандемия уақытында бізде ғана емес, көп елде тұрмыстағы зорлық-зомбылық көбейіпті. Ер адамдар қорғанымыз дейміз. Ал олар не істеп жүр?! Осы мәселе маған маза бермейді.
Болашақта арнайы оқу орталықтарын ашқым келеді. Бар білімімді өзім сияқты орташа отбасынан шыққан балаларға арнағым келеді. Бұл арманымның бәрі орындалатынына сенемін.
Семей қаласы
АРМАНЫМ БОЛАШАҒЫММЕН БАЙЛАНЫСТЫ
Армандауды кім жақсы көрмейді?! Өзім армандағанды хоббиім ретінде санаймын. Қолым босай қалса, қалам мен дәптер алып, армандарымды тізіп жазамын. Оларды мақсатқа айналдырамын. «Осы армандарым орындалса ғой» деймін,сіздерге де соны шын жүректен тілеймін.
Әр адамның арманы бар, ол басқа ешкімдікіне ұқсамайды. Біреудің арманы болашағына қатысты болса, енді бірінің арманы дәл қазіргі сәтпен байланысты.
Менің арманым өте көп! Кейде арманымды тізіп болғаннан кейін бір қарап: «Айша, мыналар шынымен де орындала ма?! Мүмкін емес секілді көрінеді...» – деп қоямын. Бірақ мен ғажайыпқа да, арманға да сенемін. Армандарым көбінесе болашағыммен байланысты. Білім алып, саяхаттағым келеді. Ел қамын ойлар азамат болғым келеді.
Болашағымды еліміздің астанасында елестетемін, зәулім ғимаратта тұратын боламын! (бұл енді арман емес, мақсат). Біздің бас қаламызда неге Бурдж-Халифадан да биік ғимарат жоқ? Ондай ғажайып салуға не кедергі?! Осыны да ойлаймын.
Алдағы отыз жылда еліміз Біріккен Араб Әмірліктерінен де асып түсетіндей көрінеді. Тек қана Нұр-Сұлтан қаласы емес, басқа да қалалар дамиды деп ойлаймын. Өзім Семей қаласында тұрамын. Абай мен Мұхтардың, Шәкәрімнің туған-өскен жерінде заманауи ғимараттар салып, осындай жоспарларды жүзеге асыру қажет деп ойлаймын. Өкініштісі, қаламыз өзгермеген күйде тұр.
Алдағы жиырма жылда біздің мықты, білімді азаматтарымыз шешілмеген әлемдік мәселелердің шешімін табады деп сенемін. Әсіресе, Назарбаев зияткерлік мектебінің оқушылары еліміздің көк туын әлемдік деңгейде көтерер деп үміттенемін.
Біздің елімізде ана мен бала құқығы қорғалса деп армандаймын. Пандемия уақытында бізде ғана емес, көп елде тұрмыстағы зорлық-зомбылық көбейіпті. Ер адамдар қорғанымыз дейміз. Ал олар не істеп жүр?! Осы мәселе маған маза бермейді.
Болашақта арнайы оқу орталықтарын ашқым келеді. Бар білімімді өзім сияқты орташа отбасынан шыққан балаларға арнағым келеді. Бұл арманымның бәрі орындалатынына сенемін.
Айша Сейлхан
16 лет
г. Кокшетау
I have a dream
Вы когда-нибудь задумывались о том, как бы выглядел наш мир, если бы в нём не было пластикового мусора?
Загрязнение планеты мусором достигло колоссальных масштабов. Миллионы экосистем и видов вымирают из-за пластиковых загрязнений. Разложение обычного пластика - очень долгий и токсичный процесс, сопровождаемый постоянными ядовитыми выбросами в почву и атмосферу.
К сожалению, и нашу страну эта проблема не обошла стороной. Мне очень обидно, что даже столицу моей страны с иронией называют «городом летающих пакетов»… Гуляя по улицам своего города Кокшетау, я нередко замечаю обертки, бутылки, пакеты и другие пластиковые отходы, лежащие на земле. Это яркий пример того, что культура правильной утилизации все еще не развита в нашей стране. Мне грустно от этого, ведь я очень хорошо осознаю, насколько тяжелый химический вред наносит пластик, просто находясь в почве. Эта ужасающая картинка – цветные пластиковые изделия, смешанные с грязью, - всегда повергает меня в шок…. И я уверена, что такова ситуация и в других городах Казахстана.
Именно по этим причинам я мечтаю внести свой личный вклад в решение ряда экологических проблем нашей страны. Я очень хочу видеть улицы моего родного Казахстана чистыми и ухоженными. Мы с друзьями часто выходим на субботники и чистим улицы нашего города. Со временем я поняла, что это неэффективно, тогда мне пришлось искать другое решение. Моим первым шагом к исполнению мечты стал мой научный проект. Вместе с учителем химии мы сделали пластик из картофельного крахмала и впоследствии на его основе создали биоразлагаемые бутылки. Думаю, что использование таких бутылок поможет существенно снизить уровень пластикового загрязнения в нашей стране, ведь их особенность в том, что, попадая в почву, они полностью разлагаются всего лишь за 2 месяца без какого-либо вреда. Используя их, мы не просто смогли бы уменьшить пластиковое загрязнение, но и минимизировать спрос на одноразовые изделия из обычной пластмассы.
За последние несколько лет отечественных проектов по экологии стало в разы больше, что меня очень сильно радует. Если экологическая активность нашей молодежи будет так же стремительно расти, уже всего через 10-15 лет улицы нашего Казахстана будут чистыми. Не только улицы, но и водоемы, и воздух станут в разы чище!
Я мечтаю о том, чтобы актуальная проблема утилизации мусора была решена в ближайшее время. Мой проект является всего лишь первым шагом к исполнению моей мечты, и я не собираюсь на нем останавливаться. Я мечтаю жить в чистом Казахстане. У нас есть как пресные, так и соленые воды, густые леса и сухие равнины, невероятной высоты горы и немыслимой ширины степи. Природа нашей страны очень богатая и уникальная. Бережное отношение к окружающей среде, основанное на любви к РОДНОЙ ПРИРОДЕ, - это наш долг перед ее красотой.
г. Кокшетау
I have a dream
Вы когда-нибудь задумывались о том, как бы выглядел наш мир, если бы в нём не было пластикового мусора?
Загрязнение планеты мусором достигло колоссальных масштабов. Миллионы экосистем и видов вымирают из-за пластиковых загрязнений. Разложение обычного пластика - очень долгий и токсичный процесс, сопровождаемый постоянными ядовитыми выбросами в почву и атмосферу.
К сожалению, и нашу страну эта проблема не обошла стороной. Мне очень обидно, что даже столицу моей страны с иронией называют «городом летающих пакетов»… Гуляя по улицам своего города Кокшетау, я нередко замечаю обертки, бутылки, пакеты и другие пластиковые отходы, лежащие на земле. Это яркий пример того, что культура правильной утилизации все еще не развита в нашей стране. Мне грустно от этого, ведь я очень хорошо осознаю, насколько тяжелый химический вред наносит пластик, просто находясь в почве. Эта ужасающая картинка – цветные пластиковые изделия, смешанные с грязью, - всегда повергает меня в шок…. И я уверена, что такова ситуация и в других городах Казахстана.
Именно по этим причинам я мечтаю внести свой личный вклад в решение ряда экологических проблем нашей страны. Я очень хочу видеть улицы моего родного Казахстана чистыми и ухоженными. Мы с друзьями часто выходим на субботники и чистим улицы нашего города. Со временем я поняла, что это неэффективно, тогда мне пришлось искать другое решение. Моим первым шагом к исполнению мечты стал мой научный проект. Вместе с учителем химии мы сделали пластик из картофельного крахмала и впоследствии на его основе создали биоразлагаемые бутылки. Думаю, что использование таких бутылок поможет существенно снизить уровень пластикового загрязнения в нашей стране, ведь их особенность в том, что, попадая в почву, они полностью разлагаются всего лишь за 2 месяца без какого-либо вреда. Используя их, мы не просто смогли бы уменьшить пластиковое загрязнение, но и минимизировать спрос на одноразовые изделия из обычной пластмассы.
За последние несколько лет отечественных проектов по экологии стало в разы больше, что меня очень сильно радует. Если экологическая активность нашей молодежи будет так же стремительно расти, уже всего через 10-15 лет улицы нашего Казахстана будут чистыми. Не только улицы, но и водоемы, и воздух станут в разы чище!
Я мечтаю о том, чтобы актуальная проблема утилизации мусора была решена в ближайшее время. Мой проект является всего лишь первым шагом к исполнению моей мечты, и я не собираюсь на нем останавливаться. Я мечтаю жить в чистом Казахстане. У нас есть как пресные, так и соленые воды, густые леса и сухие равнины, невероятной высоты горы и немыслимой ширины степи. Природа нашей страны очень богатая и уникальная. Бережное отношение к окружающей среде, основанное на любви к РОДНОЙ ПРИРОДЕ, - это наш долг перед ее красотой.
Ақнұр Жағыпар
17 жас
Алматы облысы
ӨНЕР ЖӘНЕ МӘДЕНИЕТ ИНДУСТРИЯСЫН ДАМЫТҚЫМ КЕЛЕДІ
Арман адамды алысқа жетелейтін таптырмас дүние. Көз алдымызда қаншама мүмкіндік бар екенін байқамаймыз, ал мұқият қарасақ, өмірдің кереметін сезінуге болады. Егемен, тәуелсіз мемлекетте туып-өсу – әр азамат үшін үлкен бақыт. Бәлкім, біреулер үшін бұл әлі күнге дейін орындалмас арман шығар, сондықтан қолымызда барды қадірлеп, барынша көркейтуге тырысуымыз қажет.
Бала кезімнен түрлі нәрселерді армандап, қиялға жиі берілетінмін. Менің ең асқақ арманымның бірі – атамекеніміз Қазақстанның дамып, көркеюіне қандай да бір ықпалымды тигізу. Әр адамның мықты тұсы болады. Мен өнер және мәдениет индустриясының алға жылжуына үлесімді қосқым келеді.
Қазақ халқының тарихы терең. Біздің әлі де тарихтан үйренеріміз көп. Өкінішке қарай, қазір толықтай сенімді ақпарат табу қиын, әр дереккөзде мәлімет әрқалай жазылады. Соған қарамастан, түпнұсқа деректер бар және олар қолданыста. Түпнұсқа деректерге сүйене отырып, тарихи туынды шығарсақ, көпшілікті баурай алар еді. Мен үлкен-кішінің бәріне бірдей қызық болатындай шығармашылық жұмыс жасағым келеді.
Шығармашылық демекші, соңғы жылдары жапонның «манга» индустриясына әуестігім артты. Бұл расында да өте танымал әрі көпшіліктің көңілінен шыға білген дүние. Мен оқыған мангалардың сюжетінің белгілі бір бөлігі ойдан құрастырылса, кейбір бөліктері тарихқа да негізделген. Сонымен қоса, мангакалар (жапонша манга авторлары солай аталады) өз ұлтының ерекшеліктерін көрсетіп, түрлі салт-дәстүр мен аңыз-әңгімелерді оқырманға жеткізеді. Манганың отаны Жапония болғанымен, соңғы жылдары басқа да елдерде де таралып, бұл саланы білетіндер көбейді. Осыған орай, әр ел өзіндік стилінде манга салып, жалпы атауына да өзгерістер енгізген. Мәселен, корей тілінде «манхва», қытай тілінде «маньхуа́» делініп жүр. Қазақстанда да өз мангамыз болса ше?!
Бұл жөнінде көп ойландым. Біздің елде дарынды әрі өнерлі ұрпақ өсіп келеді. Қазақша манга идеясын іске асыру мен үшін мәдениет индустриясының жаңа қадамы секілді. Аты аңызға айналған батырлар мен жауынгерлердің өмірі мен бастан кешкен оқиғаларын біріктіріп, қызықты сюжет құрастырсақ, адамның назарын аударта алады ғой. Оқулықтағы көп жазуға қарағанда, бұл әдіс тиімді әрі пайдалы болатынына сенімім мол.
Манга әртүрлі жанрға бөлінеді, сондықтан тек тарихи тақырыппен шектеліп қалмай, аудиторияға басқа да оқиға желісін арнауға болады. Мангака атану – мен үшін биік белес секілді. Көптің назарын аудартатын сценарий жазып шығу оңай дүние емес. Көпшілік мангакалар суретші де болып келеді. Сценарий және бейнелеумен қатар айналысады. Мен де сондай болсам деймін.
Бала кезімнен түрлі мультфильмнің сюжетіне қызығып, өзімнің жеке туындымды шығаруға асық болатынмын. Осылайша, бір саладан екінші сала жайында білдім. Бұған дейін шағын сценариймен айналысып көргенмін және сурет салатын қабілетім де бар. Кез келген шығармашылық иесінің мақсаты – көпшілікке белгілі бір мән-мағынаны жеткізіп, адамның сана-сезіміне ерекше әсер қалдыратындай дүние ойлап табу. Сондықтан өзімнің болашақ мангамда адамзат баласының жақсы қасиеттері мен өмірлік қағидаларын тамаша етіп көрсетуге барынша тырысамын. Сюжеттің өзі астарлы терең мағынаға ие болып, адамдарды қызықтырып қана қоймай, өміріне басқаша қарайтындай әсер қалдырғым келеді. Қиялым мен арманым мені биік белестерді бағындыруға жетелеріне сенімдімін.
Алматы облысы
ӨНЕР ЖӘНЕ МӘДЕНИЕТ ИНДУСТРИЯСЫН ДАМЫТҚЫМ КЕЛЕДІ
Арман адамды алысқа жетелейтін таптырмас дүние. Көз алдымызда қаншама мүмкіндік бар екенін байқамаймыз, ал мұқият қарасақ, өмірдің кереметін сезінуге болады. Егемен, тәуелсіз мемлекетте туып-өсу – әр азамат үшін үлкен бақыт. Бәлкім, біреулер үшін бұл әлі күнге дейін орындалмас арман шығар, сондықтан қолымызда барды қадірлеп, барынша көркейтуге тырысуымыз қажет.
Бала кезімнен түрлі нәрселерді армандап, қиялға жиі берілетінмін. Менің ең асқақ арманымның бірі – атамекеніміз Қазақстанның дамып, көркеюіне қандай да бір ықпалымды тигізу. Әр адамның мықты тұсы болады. Мен өнер және мәдениет индустриясының алға жылжуына үлесімді қосқым келеді.
Қазақ халқының тарихы терең. Біздің әлі де тарихтан үйренеріміз көп. Өкінішке қарай, қазір толықтай сенімді ақпарат табу қиын, әр дереккөзде мәлімет әрқалай жазылады. Соған қарамастан, түпнұсқа деректер бар және олар қолданыста. Түпнұсқа деректерге сүйене отырып, тарихи туынды шығарсақ, көпшілікті баурай алар еді. Мен үлкен-кішінің бәріне бірдей қызық болатындай шығармашылық жұмыс жасағым келеді.
Шығармашылық демекші, соңғы жылдары жапонның «манга» индустриясына әуестігім артты. Бұл расында да өте танымал әрі көпшіліктің көңілінен шыға білген дүние. Мен оқыған мангалардың сюжетінің белгілі бір бөлігі ойдан құрастырылса, кейбір бөліктері тарихқа да негізделген. Сонымен қоса, мангакалар (жапонша манга авторлары солай аталады) өз ұлтының ерекшеліктерін көрсетіп, түрлі салт-дәстүр мен аңыз-әңгімелерді оқырманға жеткізеді. Манганың отаны Жапония болғанымен, соңғы жылдары басқа да елдерде де таралып, бұл саланы білетіндер көбейді. Осыған орай, әр ел өзіндік стилінде манга салып, жалпы атауына да өзгерістер енгізген. Мәселен, корей тілінде «манхва», қытай тілінде «маньхуа́» делініп жүр. Қазақстанда да өз мангамыз болса ше?!
Бұл жөнінде көп ойландым. Біздің елде дарынды әрі өнерлі ұрпақ өсіп келеді. Қазақша манга идеясын іске асыру мен үшін мәдениет индустриясының жаңа қадамы секілді. Аты аңызға айналған батырлар мен жауынгерлердің өмірі мен бастан кешкен оқиғаларын біріктіріп, қызықты сюжет құрастырсақ, адамның назарын аударта алады ғой. Оқулықтағы көп жазуға қарағанда, бұл әдіс тиімді әрі пайдалы болатынына сенімім мол.
Манга әртүрлі жанрға бөлінеді, сондықтан тек тарихи тақырыппен шектеліп қалмай, аудиторияға басқа да оқиға желісін арнауға болады. Мангака атану – мен үшін биік белес секілді. Көптің назарын аудартатын сценарий жазып шығу оңай дүние емес. Көпшілік мангакалар суретші де болып келеді. Сценарий және бейнелеумен қатар айналысады. Мен де сондай болсам деймін.
Бала кезімнен түрлі мультфильмнің сюжетіне қызығып, өзімнің жеке туындымды шығаруға асық болатынмын. Осылайша, бір саладан екінші сала жайында білдім. Бұған дейін шағын сценариймен айналысып көргенмін және сурет салатын қабілетім де бар. Кез келген шығармашылық иесінің мақсаты – көпшілікке белгілі бір мән-мағынаны жеткізіп, адамның сана-сезіміне ерекше әсер қалдыратындай дүние ойлап табу. Сондықтан өзімнің болашақ мангамда адамзат баласының жақсы қасиеттері мен өмірлік қағидаларын тамаша етіп көрсетуге барынша тырысамын. Сюжеттің өзі астарлы терең мағынаға ие болып, адамдарды қызықтырып қана қоймай, өміріне басқаша қарайтындай әсер қалдырғым келеді. Қиялым мен арманым мені биік белестерді бағындыруға жетелеріне сенімдімін.
Ақтілек Тұрсынбай
14 жас
Қызылорда облысы
Шиелі ауданы
Нартай Бекежанов ауылы
СІЗГЕ ЖӘНЕ СІЗДІҢ АРМАНЫҢЫЗҒА СЕНЕМІН!
Әр адам ес білгеннен армандай бастайды. Кішкентай бала мен қаусаған қарттың да өз арманы болады. Сол арманға жету үшін мақсат қояды. Сол мақсатқа, арманға талпынып дегендеріне жетеді.
Кішкентай кезімде тәттілер мен әдемі қуыршақтарды армандайтынмын. Өсе келе әлемге деген көзқарасым өзгеріп, армандарым да өзгеріске ұшырады. Қазіргі сәтке емес, болашаққа көп көңіл бөлемін. Армандарым керемет болашақ сыйлағанын қалаймын және соған талпынамын. Оқу үздігі болып, жақсы университетке түсіп, жақсы жұмыскер әрі табыскер болсам деймін.
Ата-анамды қуантып, болашақ отбасымды асырасам, халқыма, еліме қолұшын созсам деймін. Менің арманым ағылшын тілімен тығыз байланысты. Ағылшын тілі арқылы басқа елге оқуға барып, білімімді шыңдап, Қазақстанның атын асқақтатқым келеді. Әр елге саяхатқа аттанып, өз көзіммен көруді аңсаймын. Қыдырып, әлемнің таңғажайыптарын өз көзіммен көргім келеді.
Сүйікті әншілерімді, эстрада жұлдыздарын көруді армандаймын. Олардың музыкасы мен шығармашылығы мені шабыттандырады. Ерекше күйге бөленіп, армандарыма деген құлшынысым артады. Ол үшін жақсы оқып, білім алып, үлгілі болу керек екенін де білемін.
Үлкен кісілер балаларының, ұрпағының бақытты әрі әрқашан тәуелсіз болғанын қалайды. Балаларының еш қиыншылық көрмей, көз алдында ойнап-күліп жүргенін көргісі келеді. Ал кішкентай балалар ата-анасының жанында болғысы келеді. Әдемі киім киіп, дәмді тамақ жегісі келеді. Олардың да арман орынды деп ойлаймын. Себебі балалардың бақытты болуы үлкендердің арманы емес пе?!
Менің түсінгенім, арманның үлкен-кіші түрлері болады. Мысалы, таңертең оянғанда дәмді таңғы ас ішіп, жұмыстың сәтті өткенін қалаймыз. Жұмыс біткен соң еш уайым-қайғысыз дем алуды армандаймыз. Уақыт өте келе ол да болады. Күтпеген жерден қиыншылыққа тап болсақ, соның тез арада шешілуін аңсап отырамыз. Ал кей адамдар жай ғана өмірде өз орнын тапқысы келеді. Туғаннан қиыншылыққа ұшырағандар немесе өмірде сәтсіз жағдайға тап болғандар өмірінің жақсы болып кетуін, бір ғажайып болғанын армандайды. Көзі көрмейтін адамдар сүйікті адамдарын тағы бір көруге құштар болады. Құлағы естімейтін жандар анасының бір жылы сөзін естуді аңсайды. Ал аяғынан айырылғандар орнынан тұрып, алаңда жүгіріп жүруді арман қылады.
Сабақтан нашар нәтиже алған оқушы тақырыпты түсініп, бағасын дұрыстауды, басқа оқушылар секілді озат болуды армандайды. Әлемімізде орындалмас арман түрлері өте көп. Бірақ адамдар оны біле тұра армандаудан жалықпайды. Кейде сол орындалмас армандар таңғажайып тылсым күш арқылы орындалса екен деп те армандап қоямын. Ата-анасынан айырылған сәбилер өздерін қорғайтын және жақсы көретін ата-анасы болғанын қалайды. Жас отбасылар үйінен бала күлкісін естуді де аңсайды. Ал сіз қалай ойлайсыз? Осындай орындалмас армандарды таңғажайып тылсым күш емес, адамдар орындап жатқаны керемет емес пе?!
Достарымнан, айналадағы адамдардан олардың армандары туралы сұрадым. Досым жақсы жар, табысы мол жұмыс және үлкен үйді армандайтынын айтты. Ал енді бір құрбым үлкен бассейнде шоколадқа шомылғысы келеді екен. Осы екі мысалдың өзінен-ақ қандай арман түрлері болатынын түсінген боларсыз. Бірі тамаша болашақты қаласа, енді бірі балалық шағынан бергі арманын аңсайды.
Ал енді армандаған болашағымызды бір елестетіп көрейік. Кеше ғана кіп-кішкентай болып таңғажайып болашақты армандап отырған жеткіншектің арманы орындалды делік. Сабағын жақсы бітіріп, керемет маман болып, халыққа қолұшын созып, болашақтың дамуына үлесін қосып, атсалысып жүр. Ол осы арманға жету үшін неше рет құлап, жығылып, неше рет өмірін жаңа жолдан бастағанын елестете аласыз ба? Ең бастысы, ол құламады. Өз-өзіне сенді. Алға қойған мақсатына ұмтылды.
Арманға қарай басқан қадамдардан кейін, арманға жеткеннен кейін де қиыншылықтар және сәтсіздіктер кездеседі. Мұндайда жай ғана өз-өзіңізге сенуді тоқтатпаңыз. Арман жарты жолда тастамайды. Өзіне сенімді адам кез келген арманға қол жеткізе алады.
Біз болашағымызға қатты алаңдаймыз. Мен қазіргі жастарға, ертеңгі елдің қаһармандарына және олардың армандарына толық сенемін. Елімізді одан әрі дамытатынымызға сенімдімін. Армандаңыз, ойлаңыз, мақсат қойыңыз! Сол армандарыңызға жетіңіз. Мен сізге және сіздің армандарыңызға толықтай сенемін.
Қызылорда облысы
Шиелі ауданы
Нартай Бекежанов ауылы
СІЗГЕ ЖӘНЕ СІЗДІҢ АРМАНЫҢЫЗҒА СЕНЕМІН!
Әр адам ес білгеннен армандай бастайды. Кішкентай бала мен қаусаған қарттың да өз арманы болады. Сол арманға жету үшін мақсат қояды. Сол мақсатқа, арманға талпынып дегендеріне жетеді.
Кішкентай кезімде тәттілер мен әдемі қуыршақтарды армандайтынмын. Өсе келе әлемге деген көзқарасым өзгеріп, армандарым да өзгеріске ұшырады. Қазіргі сәтке емес, болашаққа көп көңіл бөлемін. Армандарым керемет болашақ сыйлағанын қалаймын және соған талпынамын. Оқу үздігі болып, жақсы университетке түсіп, жақсы жұмыскер әрі табыскер болсам деймін.
Ата-анамды қуантып, болашақ отбасымды асырасам, халқыма, еліме қолұшын созсам деймін. Менің арманым ағылшын тілімен тығыз байланысты. Ағылшын тілі арқылы басқа елге оқуға барып, білімімді шыңдап, Қазақстанның атын асқақтатқым келеді. Әр елге саяхатқа аттанып, өз көзіммен көруді аңсаймын. Қыдырып, әлемнің таңғажайыптарын өз көзіммен көргім келеді.
Сүйікті әншілерімді, эстрада жұлдыздарын көруді армандаймын. Олардың музыкасы мен шығармашылығы мені шабыттандырады. Ерекше күйге бөленіп, армандарыма деген құлшынысым артады. Ол үшін жақсы оқып, білім алып, үлгілі болу керек екенін де білемін.
Үлкен кісілер балаларының, ұрпағының бақытты әрі әрқашан тәуелсіз болғанын қалайды. Балаларының еш қиыншылық көрмей, көз алдында ойнап-күліп жүргенін көргісі келеді. Ал кішкентай балалар ата-анасының жанында болғысы келеді. Әдемі киім киіп, дәмді тамақ жегісі келеді. Олардың да арман орынды деп ойлаймын. Себебі балалардың бақытты болуы үлкендердің арманы емес пе?!
Менің түсінгенім, арманның үлкен-кіші түрлері болады. Мысалы, таңертең оянғанда дәмді таңғы ас ішіп, жұмыстың сәтті өткенін қалаймыз. Жұмыс біткен соң еш уайым-қайғысыз дем алуды армандаймыз. Уақыт өте келе ол да болады. Күтпеген жерден қиыншылыққа тап болсақ, соның тез арада шешілуін аңсап отырамыз. Ал кей адамдар жай ғана өмірде өз орнын тапқысы келеді. Туғаннан қиыншылыққа ұшырағандар немесе өмірде сәтсіз жағдайға тап болғандар өмірінің жақсы болып кетуін, бір ғажайып болғанын армандайды. Көзі көрмейтін адамдар сүйікті адамдарын тағы бір көруге құштар болады. Құлағы естімейтін жандар анасының бір жылы сөзін естуді аңсайды. Ал аяғынан айырылғандар орнынан тұрып, алаңда жүгіріп жүруді арман қылады.
Сабақтан нашар нәтиже алған оқушы тақырыпты түсініп, бағасын дұрыстауды, басқа оқушылар секілді озат болуды армандайды. Әлемімізде орындалмас арман түрлері өте көп. Бірақ адамдар оны біле тұра армандаудан жалықпайды. Кейде сол орындалмас армандар таңғажайып тылсым күш арқылы орындалса екен деп те армандап қоямын. Ата-анасынан айырылған сәбилер өздерін қорғайтын және жақсы көретін ата-анасы болғанын қалайды. Жас отбасылар үйінен бала күлкісін естуді де аңсайды. Ал сіз қалай ойлайсыз? Осындай орындалмас армандарды таңғажайып тылсым күш емес, адамдар орындап жатқаны керемет емес пе?!
Достарымнан, айналадағы адамдардан олардың армандары туралы сұрадым. Досым жақсы жар, табысы мол жұмыс және үлкен үйді армандайтынын айтты. Ал енді бір құрбым үлкен бассейнде шоколадқа шомылғысы келеді екен. Осы екі мысалдың өзінен-ақ қандай арман түрлері болатынын түсінген боларсыз. Бірі тамаша болашақты қаласа, енді бірі балалық шағынан бергі арманын аңсайды.
Ал енді армандаған болашағымызды бір елестетіп көрейік. Кеше ғана кіп-кішкентай болып таңғажайып болашақты армандап отырған жеткіншектің арманы орындалды делік. Сабағын жақсы бітіріп, керемет маман болып, халыққа қолұшын созып, болашақтың дамуына үлесін қосып, атсалысып жүр. Ол осы арманға жету үшін неше рет құлап, жығылып, неше рет өмірін жаңа жолдан бастағанын елестете аласыз ба? Ең бастысы, ол құламады. Өз-өзіне сенді. Алға қойған мақсатына ұмтылды.
Арманға қарай басқан қадамдардан кейін, арманға жеткеннен кейін де қиыншылықтар және сәтсіздіктер кездеседі. Мұндайда жай ғана өз-өзіңізге сенуді тоқтатпаңыз. Арман жарты жолда тастамайды. Өзіне сенімді адам кез келген арманға қол жеткізе алады.
Біз болашағымызға қатты алаңдаймыз. Мен қазіргі жастарға, ертеңгі елдің қаһармандарына және олардың армандарына толық сенемін. Елімізді одан әрі дамытатынымызға сенімдімін. Армандаңыз, ойлаңыз, мақсат қойыңыз! Сол армандарыңызға жетіңіз. Мен сізге және сіздің армандарыңызға толықтай сенемін.
Али Жаканов
14 лет
г. Хромтау
Актюбинская область
Учителя, задаваясь вопросом "А какая у тебя мечта?" в начальных классах, вряд ли задумывались о восприятии каждого ребенка. Для меня этот вопрос подразумевал не больше чем банальный вопрос. Я с успехом научился в пять лет находить незаурядные ответы на этот вопрос, и мысли о мечте никогда не мешали мой расслабленной жизни. Но все изменилось в одночасье.
Уроки биологии в 7 классе полностью перевернули мою жизнь. Все началось с простых терминов и медленно перешло в лабораторные работы, где я оказался один на один с красотой природы. Изучение книг по биологии затягивало меня больше в первый год, и к концу 7 класса у меня выработалась своя мечта - стать микробиологом. Родители, никогда не ведавшие данную сферу, испытывали лёгкое колебание, но идею мою, как ни странно, поддержали. Я всегда знал, что преграды могут встать на пути, но не думал, что мир в 2020 будет таким. Онлайн-обучение выбило меня из колеи, но позже, изучая просторы интернета, я все больше находил интересные сайты, проекты и журналы по своей теме. Даже посчастливилось увидеть проекты, проделанные казахстанцами, что радует больше всего, ведь, как известно, так мало современных лабораторий, казахстанских учёных и хорошей литературы по естественным наукам. До сегодняшнего момента я нахожусь в стадии изучения и анализа всех имеющихся ресурсов, чтобы быть ближе к моей мечте. В заключении хотелось бы отметить, что не всем удаётся ответить на вопрос про мечту, даже будучи в преклонном возрасте, поэтому я надеюсь, что каждый будет открывать что-то новое для себя, пока не найдёт то, что больше интересует его, и воплотит свою мечту, связанную с этой деятельностью.
г. Хромтау
Актюбинская область
Учителя, задаваясь вопросом "А какая у тебя мечта?" в начальных классах, вряд ли задумывались о восприятии каждого ребенка. Для меня этот вопрос подразумевал не больше чем банальный вопрос. Я с успехом научился в пять лет находить незаурядные ответы на этот вопрос, и мысли о мечте никогда не мешали мой расслабленной жизни. Но все изменилось в одночасье.
Уроки биологии в 7 классе полностью перевернули мою жизнь. Все началось с простых терминов и медленно перешло в лабораторные работы, где я оказался один на один с красотой природы. Изучение книг по биологии затягивало меня больше в первый год, и к концу 7 класса у меня выработалась своя мечта - стать микробиологом. Родители, никогда не ведавшие данную сферу, испытывали лёгкое колебание, но идею мою, как ни странно, поддержали. Я всегда знал, что преграды могут встать на пути, но не думал, что мир в 2020 будет таким. Онлайн-обучение выбило меня из колеи, но позже, изучая просторы интернета, я все больше находил интересные сайты, проекты и журналы по своей теме. Даже посчастливилось увидеть проекты, проделанные казахстанцами, что радует больше всего, ведь, как известно, так мало современных лабораторий, казахстанских учёных и хорошей литературы по естественным наукам. До сегодняшнего момента я нахожусь в стадии изучения и анализа всех имеющихся ресурсов, чтобы быть ближе к моей мечте. В заключении хотелось бы отметить, что не всем удаётся ответить на вопрос про мечту, даже будучи в преклонном возрасте, поэтому я надеюсь, что каждый будет открывать что-то новое для себя, пока не найдёт то, что больше интересует его, и воплотит свою мечту, связанную с этой деятельностью.
Алима Ахметова
13 жас
Алматы облысы
Талдықорған қаласы
БҮЛДІРШІНДЕРДІҢ АРМАНЫ ОРЫНДАЛСА ҒОЙ!
Әркімнің болашағы әртүрлі болады. Болашақ жарқын болу үшін қазірден армандап, сол арманның орындалуы үшін барынша тырысу керек. Арман – ерекше құбылыс.
Ұлы ғалымдарға, ұлы тұлғаларға қарап тамсанамын. Мен де солар сияқты халқыма пайдамды тигізетін азамат болғым келеді. Бұл – менің үлкен арманым.
Болашақта ауаны тазартып тұратын құрылғы ойлап тапқым келеді. Таза, дамыған қала болғанымызды қалаймын. Қарт кісілердің көше сыпырып жүргені мені қынжылтады. Сондықтан жолды тазалайтын роботтың болғанын қалаймын. Бұдан басқа да арманым өте көп. Адамдар мейірімді, тату-тәтті болса екен деймін. Халыққа барынша көмектескім келеді. Жетімдер үйіндегі балалар, ардагерлер үйіндегі қарттар саны азайса ғой, шіркін! Бөбектер жыламай, бақытты өмір кешсе екен.
Қазір қарт адамдар ғана емес, кіп-кішкентай балалар да ауырып жатады. Сол кезде ота жасатуға, дәрі-дәрмек алуға үлкендердің тапқан ақшасы жетпей жатады. Кішкентай балалар үшін бұл өте ауыр. Ол балалар өз арманына жете алмай, қажетті білімді ала алмай жатады. Балалық шағын жақсы өткізе алмай қалады. Соны ойласам, кішкене бүлдіршіндердің арманы орындалса ғой деп армандаймын.
Алматы облысы
Талдықорған қаласы
БҮЛДІРШІНДЕРДІҢ АРМАНЫ ОРЫНДАЛСА ҒОЙ!
Әркімнің болашағы әртүрлі болады. Болашақ жарқын болу үшін қазірден армандап, сол арманның орындалуы үшін барынша тырысу керек. Арман – ерекше құбылыс.
Ұлы ғалымдарға, ұлы тұлғаларға қарап тамсанамын. Мен де солар сияқты халқыма пайдамды тигізетін азамат болғым келеді. Бұл – менің үлкен арманым.
Болашақта ауаны тазартып тұратын құрылғы ойлап тапқым келеді. Таза, дамыған қала болғанымызды қалаймын. Қарт кісілердің көше сыпырып жүргені мені қынжылтады. Сондықтан жолды тазалайтын роботтың болғанын қалаймын. Бұдан басқа да арманым өте көп. Адамдар мейірімді, тату-тәтті болса екен деймін. Халыққа барынша көмектескім келеді. Жетімдер үйіндегі балалар, ардагерлер үйіндегі қарттар саны азайса ғой, шіркін! Бөбектер жыламай, бақытты өмір кешсе екен.
Қазір қарт адамдар ғана емес, кіп-кішкентай балалар да ауырып жатады. Сол кезде ота жасатуға, дәрі-дәрмек алуға үлкендердің тапқан ақшасы жетпей жатады. Кішкентай балалар үшін бұл өте ауыр. Ол балалар өз арманына жете алмай, қажетті білімді ала алмай жатады. Балалық шағын жақсы өткізе алмай қалады. Соны ойласам, кішкене бүлдіршіндердің арманы орындалса ғой деп армандаймын.
Алина Төлеген
12 жас
Атырау облысы
Индер ауданы
АРМАНЫМ – АРХЕОЛОГ БОЛУ
Менің үш арманым бар. Біріншісі – археолог болу. Иә, мен тарихқа қатты қызығамын. Археолог болып, тарихты, адамдардың даму сатысын зерттегім келеді.
Екінші арманым – турист болу. Қаншалықты қауіпті болса да, турист болып, әлі құпиясы ашылмаған құпияны ашып, қауіпті, қорқынышты жерлерді зерттегім келеді. Сондай жерлерге саяхаттасам деймін.
Үшінші арманым – ғарышкер болу. Ғарыш әлемін зерттеп, өзімізден басқа әлемнің қаңдай болатынын білгім келеді. Жерге ұқсас басқа ғаламшар тапқым келеді. Бұның бәрі маған қызық.
Менің достарым арманына сеніп, оны мақсатқа айналдыра білсе, дәл қазіргі таңда тарихта аты қалған жандар секілді біздің де есіміміз тарихта жарқырап қалар.
Атырау облысы
Индер ауданы
АРМАНЫМ – АРХЕОЛОГ БОЛУ
Менің үш арманым бар. Біріншісі – археолог болу. Иә, мен тарихқа қатты қызығамын. Археолог болып, тарихты, адамдардың даму сатысын зерттегім келеді.
Екінші арманым – турист болу. Қаншалықты қауіпті болса да, турист болып, әлі құпиясы ашылмаған құпияны ашып, қауіпті, қорқынышты жерлерді зерттегім келеді. Сондай жерлерге саяхаттасам деймін.
Үшінші арманым – ғарышкер болу. Ғарыш әлемін зерттеп, өзімізден басқа әлемнің қаңдай болатынын білгім келеді. Жерге ұқсас басқа ғаламшар тапқым келеді. Бұның бәрі маған қызық.
Менің достарым арманына сеніп, оны мақсатқа айналдыра білсе, дәл қазіргі таңда тарихта аты қалған жандар секілді біздің де есіміміз тарихта жарқырап қалар.
Аллаберген
9 жас
Алматы облысы
Еңбекшіқазақ ауданы
Есік қаласы
МЕНІҢ АРМАНЫМ – ҒАРЫШКЕР БОЛУ
Менің арманым Нил Армстронг пен Олдрин Базз сияқты ғарышкер болу. Айдын Айымбетов сияқты күрделі зерттеулер жүргізіп, ғарыш әлемін кеңінен зерттегім келеді. Ғарыш әлемінің әлі де зерттелмеген құпиясы көп. Мен сол құпияларды ашып, әлемнің ғажайыбына таңғалғым келеді.
Өзіміз өмір сүріп жатқан Жер ғаламшарының қалай пайда болғаны туралы нақты дәлел білмейтінмін. Бірақ бұны білу мені қатты қызықтырды. Сосын интернет желісі мен кітаптар арқылы көп зерттеу жүргізіп, қызықты деректер таптым.
Менің зерттеуім бойынша, Жер ғаламшары бұрын лава ағып тұрған ғаламшар болған. Сосын оған басқа ғаламшар соғылып, екеуінің ядросы бірігіп, Жер ғаламшары пайда болды. Ал оның қалдықтарынан Ай пайда болған. Мен қазірше осы дерекке сенемін. Бірақ болашақта өзім зерттеу жүргізу арқылы нақты дәлелге көз жеткізгім келеді.
Болашақта NASA зерттеу орталығында жұмыс істегім келеді. Ол жерде көп тәжірибе жинап, біліктілігімді арттырып, өзім армандаған зерттеу жұмыстарын жүргізсем деймін.Сонымен қатар, Қазақстанда NASA сияқты үлкен ғарыштық зерттеу орталығын ашып, елімдегі ынталы, қызығушылығы бар, талантты жастарға сол зерттеу орталығында еркін тәжірибе жасап, армандарының орындалуына мүмкіндік жасағым келеді.
Қазақстанның ғылымын дамыту, ғарыш саласындағы әлемдік жаңалықтарды ашуға жағдай жасау – менің арманым. Себебі мен адамзат баласы ең алғаш ғарышқа ұшқан Байқоңыр ғарыш айлағы орналасқан жерде тудым. Осы киелі топырақта болашақта ғарыш кеңістігінің бізге беймәлім құпияларын ашатын жаңа зерттеу орталығын ашқым келеді.
Алматы облысы
Еңбекшіқазақ ауданы
Есік қаласы
МЕНІҢ АРМАНЫМ – ҒАРЫШКЕР БОЛУ
Менің арманым Нил Армстронг пен Олдрин Базз сияқты ғарышкер болу. Айдын Айымбетов сияқты күрделі зерттеулер жүргізіп, ғарыш әлемін кеңінен зерттегім келеді. Ғарыш әлемінің әлі де зерттелмеген құпиясы көп. Мен сол құпияларды ашып, әлемнің ғажайыбына таңғалғым келеді.
Өзіміз өмір сүріп жатқан Жер ғаламшарының қалай пайда болғаны туралы нақты дәлел білмейтінмін. Бірақ бұны білу мені қатты қызықтырды. Сосын интернет желісі мен кітаптар арқылы көп зерттеу жүргізіп, қызықты деректер таптым.
Менің зерттеуім бойынша, Жер ғаламшары бұрын лава ағып тұрған ғаламшар болған. Сосын оған басқа ғаламшар соғылып, екеуінің ядросы бірігіп, Жер ғаламшары пайда болды. Ал оның қалдықтарынан Ай пайда болған. Мен қазірше осы дерекке сенемін. Бірақ болашақта өзім зерттеу жүргізу арқылы нақты дәлелге көз жеткізгім келеді.
Болашақта NASA зерттеу орталығында жұмыс істегім келеді. Ол жерде көп тәжірибе жинап, біліктілігімді арттырып, өзім армандаған зерттеу жұмыстарын жүргізсем деймін.Сонымен қатар, Қазақстанда NASA сияқты үлкен ғарыштық зерттеу орталығын ашып, елімдегі ынталы, қызығушылығы бар, талантты жастарға сол зерттеу орталығында еркін тәжірибе жасап, армандарының орындалуына мүмкіндік жасағым келеді.
Қазақстанның ғылымын дамыту, ғарыш саласындағы әлемдік жаңалықтарды ашуға жағдай жасау – менің арманым. Себебі мен адамзат баласы ең алғаш ғарышқа ұшқан Байқоңыр ғарыш айлағы орналасқан жерде тудым. Осы киелі топырақта болашақта ғарыш кеңістігінің бізге беймәлім құпияларын ашатын жаңа зерттеу орталығын ашқым келеді.
Амина Жақсылықова
16 жас
Алматы облысы
Талдықорған қаласы
ҰСТАЗ БОЛУ – БАСТЫ МАҚСАТЫМ
Менің жүрегімнің түкпірінде жатқан үлкен арманым – болашақта қазағымның дамуына үлес қосатын, еліміздің атын күллі әлемге паш ететін тұлға болып қалыптасу. Болашақта тіл маманы, өскелең ұрпаққа терең білім беретін ұстаз болу – басты мақсатымның бірі.
Қазақстанның жасөспірімдері нені армандайды?.. Ойланып қарасам, әрине, барлығы бір дүниені армандауы мүмкін емес. Біреу шет елді бағындыруды армандайды, біреу аспан әлемін бағындырсам деп қиялдаса, бірі жайлы өмірді армандайды. Дегенмен, қазіргі жасөспірімдер арасында елінің жарқын болашағын ойлайтын, ертеңгі күні Қазақстан дамыған елдердің қатарына қосылатындай болса екен деп армандайтын замандастарым көп екені анық. Мен де солардың бірімін.
Кейде әлеуметтік желілерді қарап отырып, адамдардың сауатсыз жазатынына, әр заттан тек жамандықты көріп отыратынына қарап, қарным ашады. Кей адамдар неге тырнақ астынан кір іздеп отырады екен? Үлкен кісілер де осылай шолақ ойлайды екен-ау деп қалатын сәтім көп.Неге біреудің кішкентай қуанышына елмен бірге қуана білмейді екен? Міне,осыған қарап мен болашақта тек жамандықты жазатын адамдарды болдырмайтын бір дүние ойлап тапсам деймін. Жаман сөзді автоматты түрде қабылдамайтындай, ондай сөздер басылмайтындай әр гаджетке жаңа бағдарлама енгізу ойымда бар.
Қазақстанның болашағы бізге тікелей байланысты. Күллі әлем көз тігіп қарайтындай ерекше дауыс иесі Димаш ағамыз, Жапонияда хирург қызметін атқарып жүрген Айсұлу әпкеміз сияқты жастар – ел мақтанышы. Әлемнің түкпір-түкпірінде мықты, білімді қазақ жастары білім алып, қызмет етіп жүр. Еліміздің түкпір-түкпірінде осындай қызығып қарайтындай елде жоқ жаңалықтар ойлап табу дарынды да талантты қазақ жастарының қолынан келетіні анық.
Ауылды өзгертетін, қалаларды одан әрі көркейтетін небір жастар біздің арамыздан шығатын шығар. Ауылдар қазір де әдемі, табиғаты керемет. Болашақтағы ауылдар қаладан да жоғары деңгейде дамып, курортты жерге айналса, ел азаматтары ғана емес, шетелдік туристер де әсем табиғат, таза ауа жайлы естіп, келер еді. Қаншама турист елімізге келіп, жерімізбен танысып, рухани байып, басқаларды да Қазақстанды көруге шақырар еді. Осы арқылы елімізде туризм саласын да дамытамыз.
Әр заттың жақсы жағын, өзіне ғана емес, өзгеге де пайдалы жағын ойласақ, жаман болмаймыз. Мен қазір армандап қана қоймай, мақсатым айқын болғандықтан, сол жолда дайындық жүргізіп жатырмын. Қазақ тілі мен әдебиеті пәндерінің тереңіне бойлау үшін дайындықты 5-сыныптан бастап қолға алдым. Олимпиадаға дайындық кезінде аптасына екі рет әдеби білімімді шыңдадым. Қазақ тілі мен әдебиеті пәндері бойынша облыстық, республикалық олимпиадаларға қатысып, жүлделі орындарға ие болып, әдебиеттің ғарышында самғап жүрмін. Маған әлі де биіктей түсу керек.
Алматы облысы
Талдықорған қаласы
ҰСТАЗ БОЛУ – БАСТЫ МАҚСАТЫМ
Менің жүрегімнің түкпірінде жатқан үлкен арманым – болашақта қазағымның дамуына үлес қосатын, еліміздің атын күллі әлемге паш ететін тұлға болып қалыптасу. Болашақта тіл маманы, өскелең ұрпаққа терең білім беретін ұстаз болу – басты мақсатымның бірі.
Қазақстанның жасөспірімдері нені армандайды?.. Ойланып қарасам, әрине, барлығы бір дүниені армандауы мүмкін емес. Біреу шет елді бағындыруды армандайды, біреу аспан әлемін бағындырсам деп қиялдаса, бірі жайлы өмірді армандайды. Дегенмен, қазіргі жасөспірімдер арасында елінің жарқын болашағын ойлайтын, ертеңгі күні Қазақстан дамыған елдердің қатарына қосылатындай болса екен деп армандайтын замандастарым көп екені анық. Мен де солардың бірімін.
Кейде әлеуметтік желілерді қарап отырып, адамдардың сауатсыз жазатынына, әр заттан тек жамандықты көріп отыратынына қарап, қарным ашады. Кей адамдар неге тырнақ астынан кір іздеп отырады екен? Үлкен кісілер де осылай шолақ ойлайды екен-ау деп қалатын сәтім көп.Неге біреудің кішкентай қуанышына елмен бірге қуана білмейді екен? Міне,осыған қарап мен болашақта тек жамандықты жазатын адамдарды болдырмайтын бір дүние ойлап тапсам деймін. Жаман сөзді автоматты түрде қабылдамайтындай, ондай сөздер басылмайтындай әр гаджетке жаңа бағдарлама енгізу ойымда бар.
Қазақстанның болашағы бізге тікелей байланысты. Күллі әлем көз тігіп қарайтындай ерекше дауыс иесі Димаш ағамыз, Жапонияда хирург қызметін атқарып жүрген Айсұлу әпкеміз сияқты жастар – ел мақтанышы. Әлемнің түкпір-түкпірінде мықты, білімді қазақ жастары білім алып, қызмет етіп жүр. Еліміздің түкпір-түкпірінде осындай қызығып қарайтындай елде жоқ жаңалықтар ойлап табу дарынды да талантты қазақ жастарының қолынан келетіні анық.
Ауылды өзгертетін, қалаларды одан әрі көркейтетін небір жастар біздің арамыздан шығатын шығар. Ауылдар қазір де әдемі, табиғаты керемет. Болашақтағы ауылдар қаладан да жоғары деңгейде дамып, курортты жерге айналса, ел азаматтары ғана емес, шетелдік туристер де әсем табиғат, таза ауа жайлы естіп, келер еді. Қаншама турист елімізге келіп, жерімізбен танысып, рухани байып, басқаларды да Қазақстанды көруге шақырар еді. Осы арқылы елімізде туризм саласын да дамытамыз.
Әр заттың жақсы жағын, өзіне ғана емес, өзгеге де пайдалы жағын ойласақ, жаман болмаймыз. Мен қазір армандап қана қоймай, мақсатым айқын болғандықтан, сол жолда дайындық жүргізіп жатырмын. Қазақ тілі мен әдебиеті пәндерінің тереңіне бойлау үшін дайындықты 5-сыныптан бастап қолға алдым. Олимпиадаға дайындық кезінде аптасына екі рет әдеби білімімді шыңдадым. Қазақ тілі мен әдебиеті пәндері бойынша облыстық, республикалық олимпиадаларға қатысып, жүлделі орындарға ие болып, әдебиеттің ғарышында самғап жүрмін. Маған әлі де биіктей түсу керек.
Анель Нұрмантаева
15 жас
Қызылорда облысы
Шиелі ауданы
АРМАНЫМ – ДӘРІГЕР БОЛУ
Арман – адам дүниесіндегі ізгі ниет, болашақтан күтетін үміт, алға қойған мақсат. Арманды тылсым күш деп айтса да болады. Ол адамды алға қарай жетелеп, мақсатына жеткізеді. Бұл мен үшін өте ұлы күш. Барлық адам жұмысын осы арман мен қиялдың арқасында бастап, оны әрі қарай дамытады.
Армансыз адам болмайды. Әр адамның бойында тамыры терең тартқан бір арманы бар. Ол арман осы адаммен бірге өсіп, өркендейді. Ол адамға күш-жігер беріп, алға жетелейді. Арман адамды алға жетелеп, оны мақсатына бір адым жақындатады. Ал армансыз адамның өмірінің мәні жоқ деп ойлаймын.
Менің үлкен арманым – дәрігер болу. Осы арқылы Қазақстанды әрі қарай дамытып, көркейткім келеді. Біздің әулетімізде дәрігер көп. Мен де солардың жолын қуып, дәрігер боламын деп шештім. Мен адамдарға көмектескенді және оларды емдегенді жақсы көремін. Қазірдің өзінде анамның қасында жүріп, медицина саласынан біраз нәрсені білемін. Көптеген медициналық препараттар мен әртүрлі медициналық құрылғыны қалай қолдану керектігін үйреніп жүрмін.
Дәрігер болып, емхана ашқым келеді. Қазір көптеген белгісіз, емі әлі табылмаған аурулар да бар. Осылардың барлығын зерттеп, емханаға келген әрбір адамға көмектескім келеді. Еліміздің денсаулық саласын әрі қарай дамытып, Қазақстанның әлемдік сахнада көрінуіне өзімнің үлесімді қосқым келеді.
Денсаулық сақтау саласы дамып жатқанымен, бізде әлі де болса өз ісінің мамандары тапшы. Күрделі ауруларды емдеуге қажет құрылғылардың болмауы қынжылтады. Осының кесірінен халқымыз өз елінде емес, шет елдерде өте қымбат бағаға емделуге мәжбүр. Болашақта науөастар өз елімізде емделуі үшін барлық жағдайды жасағым келеді.
Емі жоқ қаншама ауру бар. Кей ауру түрлерін емдеудің жолын әлі ешкім білмейді. Мысалы, Семей полигонынан зардап шеккендер әлі де азаппен өмір сүріп жатыр. Немесе бүкіл әлемді жаулаған вирусты алсақ та, оның емін әлі ешкім таппады. Дүниежүзінде миллиондаған адам осы аурудың құрбаны болып жатыр. Әр ел өз вакцинасын жасауды қолға алды. Көптеген ел вакцина шығарғанымен, олардың тиімділігі әлі де белгісіз.
Қазақстанда ауруларды зерттейтің жерлер өте аз. Болашақта осындай жерлерді көбейтіп, еліміздің әрі қарай дамуына үлесімді қоссам деймін. Денсаулық саласы дамыған елдерге Германия, АҚШ, Ұлыбритания жатады. Болашақта елімізді осы дамыған елдердің қатарында көремін және ол үшін қолымнан келгеннің барлығын жасаймын.
Қызылорда облысы
Шиелі ауданы
АРМАНЫМ – ДӘРІГЕР БОЛУ
Арман – адам дүниесіндегі ізгі ниет, болашақтан күтетін үміт, алға қойған мақсат. Арманды тылсым күш деп айтса да болады. Ол адамды алға қарай жетелеп, мақсатына жеткізеді. Бұл мен үшін өте ұлы күш. Барлық адам жұмысын осы арман мен қиялдың арқасында бастап, оны әрі қарай дамытады.
Армансыз адам болмайды. Әр адамның бойында тамыры терең тартқан бір арманы бар. Ол арман осы адаммен бірге өсіп, өркендейді. Ол адамға күш-жігер беріп, алға жетелейді. Арман адамды алға жетелеп, оны мақсатына бір адым жақындатады. Ал армансыз адамның өмірінің мәні жоқ деп ойлаймын.
Менің үлкен арманым – дәрігер болу. Осы арқылы Қазақстанды әрі қарай дамытып, көркейткім келеді. Біздің әулетімізде дәрігер көп. Мен де солардың жолын қуып, дәрігер боламын деп шештім. Мен адамдарға көмектескенді және оларды емдегенді жақсы көремін. Қазірдің өзінде анамның қасында жүріп, медицина саласынан біраз нәрсені білемін. Көптеген медициналық препараттар мен әртүрлі медициналық құрылғыны қалай қолдану керектігін үйреніп жүрмін.
Дәрігер болып, емхана ашқым келеді. Қазір көптеген белгісіз, емі әлі табылмаған аурулар да бар. Осылардың барлығын зерттеп, емханаға келген әрбір адамға көмектескім келеді. Еліміздің денсаулық саласын әрі қарай дамытып, Қазақстанның әлемдік сахнада көрінуіне өзімнің үлесімді қосқым келеді.
Денсаулық сақтау саласы дамып жатқанымен, бізде әлі де болса өз ісінің мамандары тапшы. Күрделі ауруларды емдеуге қажет құрылғылардың болмауы қынжылтады. Осының кесірінен халқымыз өз елінде емес, шет елдерде өте қымбат бағаға емделуге мәжбүр. Болашақта науөастар өз елімізде емделуі үшін барлық жағдайды жасағым келеді.
Емі жоқ қаншама ауру бар. Кей ауру түрлерін емдеудің жолын әлі ешкім білмейді. Мысалы, Семей полигонынан зардап шеккендер әлі де азаппен өмір сүріп жатыр. Немесе бүкіл әлемді жаулаған вирусты алсақ та, оның емін әлі ешкім таппады. Дүниежүзінде миллиондаған адам осы аурудың құрбаны болып жатыр. Әр ел өз вакцинасын жасауды қолға алды. Көптеген ел вакцина шығарғанымен, олардың тиімділігі әлі де белгісіз.
Қазақстанда ауруларды зерттейтің жерлер өте аз. Болашақта осындай жерлерді көбейтіп, еліміздің әрі қарай дамуына үлесімді қоссам деймін. Денсаулық саласы дамыған елдерге Германия, АҚШ, Ұлыбритания жатады. Болашақта елімізді осы дамыған елдердің қатарында көремін және ол үшін қолымнан келгеннің барлығын жасаймын.
Анель Омарова
16 лет
Нур-Султан
У меня есть мечта. Мне 16 лет, я девушка, учусь в 10 классе, и у меня, как и у большинства людей, есть заветная мечта. Многие наверняка считают, что шестнадцатилетняя школьница спит и видит, чтобы одеться в модные бренды, стать невероятно знаменитой моделью и встречаться с не менее популярной звездой. Или же другая, более современная версия: стать миллионером в 17, миллиардером в 20, иметь «Rolls Royce» черного цвета, работать на бирже Нью-Йорка, по вечерам потягивать дорогущее вино из бокала и задумчиво вглядываться в панораму города из гигантского окна, находясь в роскошной квартире. Но, как многие догадались, та самая девушка имеет другую мечту.
Не стану скрывать, именно я два года назад мечтала стать красивой моделью или актрисой, а еще лучше – два в одном. Иметь миллионы фанатов по всему миру и чтобы каждая девушка хотела иметь такую же сумочку, как у меня. Примерно через год я поняла, что это не мое, это не мечта всего моего существования. Поменяв свои взгляды на жизнь, я поняла, что хочу достичь чего-то большего, серьезного, а именно – стать успешным человеком, заниматься благотворительностью, получить Нобелевскую премию мира (что маловероятно, но это мечта), поднять Казахстан на новый уровень, иметь свою собственную компанию, автопарк из 24 машин (и все еще гигантский гардероб в шикарном доме). Не стану скрывать, но я все еще хочу стать таким человеком. Однако это не является моим самым смелым и заветным желанием всей жизни. «Тогда какую же можно иметь у себя в голове?» - спросят миллиарды людей, услышав этот монолог. Ведь стать успешным, совершить важное открытие - это наверняка самая смелая мечта для человека.
Но, как оказалось, нет. В какой-то момент своей жизни, наверное, листая учебник по истории или смотря документальные фильмы о войне, или же когда мне в ленте социальной сети встретился пост о просьбе помочь девочке, которая страдает ужасной болезнью, я осознала: с миром что-то не так. Когда я читала параграф по истории мира в 9 классе, я задумалась: «Почему в истории человечества происходило столько войн?». Да, в то время от территории зависело многое, но было много случаев, когда завоевывали города без нужных на то причин. И это несло за собой ужасные вещи: голод, смерти, страдания и бесконечный плач детей и взрослых, которые не понимают, почему мир к ним так жесток… А когда я увидела в одном документальном фильме бедных детей в Африке, которые лишь только мечтают о сытном ужине, не говоря уже об образовании, чистой одежде, медицине, своем доме, я шокировано разглядывала на изображении ноутбука голодные глаза очень худого мальчика. И долгое время в тот день не могла заснуть, то и дело вспоминая ужасные, но реальные картинки из того фильма.
Следующим моментом, которое помогло изменить мою мечту, стало объявление о сборе денег для лечения маленькой девочки. Ее мать умоляла людей скинуться хотя бы понемногу на операцию больной дочери. Смотреть на фотографию бедного ребенка было больно и жутко. Через некоторое время, я стала замечать, что деньги, потраченные на вечеринку какой-то знаменитости, могли изменить жизнь той самой девочке. Какая-то сумка, продающаяся в одном из дорогущих магазинов стоимостью 250.000 долларов, была ценнее голодающих людей на другом конце мира. Время от времени, я задаюсь вопросом: если бы каждый человек, или хотя бы большинство, выбрало мир вместо войны и помощь другим вместо лишней, ненужной и очень дорогой покупки, действительно нуждающиеся люди смогли бы жить обычной, простой жизнью. Не кататься на яхте, не покупать бриллианты за баснословные деньги, а просто поесть на завтрак хлеб с маслом, погулять на улице без страха быть убитым, позволить себе напиться чистой воды, когда захочется. Я знаю, что потребовать всех людей сделать подобный выбор не получится, ведь человек вправе тратить свои деньги и ресурсы на все что ему захочется. Именно поэтому мечта убрать голод, болезни, войны, незаслуженные убийства из мира остается лишь мечтой.
Нур-Султан
У меня есть мечта. Мне 16 лет, я девушка, учусь в 10 классе, и у меня, как и у большинства людей, есть заветная мечта. Многие наверняка считают, что шестнадцатилетняя школьница спит и видит, чтобы одеться в модные бренды, стать невероятно знаменитой моделью и встречаться с не менее популярной звездой. Или же другая, более современная версия: стать миллионером в 17, миллиардером в 20, иметь «Rolls Royce» черного цвета, работать на бирже Нью-Йорка, по вечерам потягивать дорогущее вино из бокала и задумчиво вглядываться в панораму города из гигантского окна, находясь в роскошной квартире. Но, как многие догадались, та самая девушка имеет другую мечту.
Не стану скрывать, именно я два года назад мечтала стать красивой моделью или актрисой, а еще лучше – два в одном. Иметь миллионы фанатов по всему миру и чтобы каждая девушка хотела иметь такую же сумочку, как у меня. Примерно через год я поняла, что это не мое, это не мечта всего моего существования. Поменяв свои взгляды на жизнь, я поняла, что хочу достичь чего-то большего, серьезного, а именно – стать успешным человеком, заниматься благотворительностью, получить Нобелевскую премию мира (что маловероятно, но это мечта), поднять Казахстан на новый уровень, иметь свою собственную компанию, автопарк из 24 машин (и все еще гигантский гардероб в шикарном доме). Не стану скрывать, но я все еще хочу стать таким человеком. Однако это не является моим самым смелым и заветным желанием всей жизни. «Тогда какую же можно иметь у себя в голове?» - спросят миллиарды людей, услышав этот монолог. Ведь стать успешным, совершить важное открытие - это наверняка самая смелая мечта для человека.
Но, как оказалось, нет. В какой-то момент своей жизни, наверное, листая учебник по истории или смотря документальные фильмы о войне, или же когда мне в ленте социальной сети встретился пост о просьбе помочь девочке, которая страдает ужасной болезнью, я осознала: с миром что-то не так. Когда я читала параграф по истории мира в 9 классе, я задумалась: «Почему в истории человечества происходило столько войн?». Да, в то время от территории зависело многое, но было много случаев, когда завоевывали города без нужных на то причин. И это несло за собой ужасные вещи: голод, смерти, страдания и бесконечный плач детей и взрослых, которые не понимают, почему мир к ним так жесток… А когда я увидела в одном документальном фильме бедных детей в Африке, которые лишь только мечтают о сытном ужине, не говоря уже об образовании, чистой одежде, медицине, своем доме, я шокировано разглядывала на изображении ноутбука голодные глаза очень худого мальчика. И долгое время в тот день не могла заснуть, то и дело вспоминая ужасные, но реальные картинки из того фильма.
Следующим моментом, которое помогло изменить мою мечту, стало объявление о сборе денег для лечения маленькой девочки. Ее мать умоляла людей скинуться хотя бы понемногу на операцию больной дочери. Смотреть на фотографию бедного ребенка было больно и жутко. Через некоторое время, я стала замечать, что деньги, потраченные на вечеринку какой-то знаменитости, могли изменить жизнь той самой девочке. Какая-то сумка, продающаяся в одном из дорогущих магазинов стоимостью 250.000 долларов, была ценнее голодающих людей на другом конце мира. Время от времени, я задаюсь вопросом: если бы каждый человек, или хотя бы большинство, выбрало мир вместо войны и помощь другим вместо лишней, ненужной и очень дорогой покупки, действительно нуждающиеся люди смогли бы жить обычной, простой жизнью. Не кататься на яхте, не покупать бриллианты за баснословные деньги, а просто поесть на завтрак хлеб с маслом, погулять на улице без страха быть убитым, позволить себе напиться чистой воды, когда захочется. Я знаю, что потребовать всех людей сделать подобный выбор не получится, ведь человек вправе тратить свои деньги и ресурсы на все что ему захочется. Именно поэтому мечта убрать голод, болезни, войны, незаслуженные убийства из мира остается лишь мечтой.
Антон Маряшин
10 лет
г.Ушарал
Алакольский район
Алматинская область
Хотя я ещё не такой взрослый, чтобы задумываться о профессии, я часто думаю, кем бы я хотел стать, когда вырасту: лётчиком, космонавтом, блогером или врачом. Все это очень хорошие профессии, но я хочу быть архитектором-инженером, то есть человеком не только проектирующим дома, но и придумывающим их конструкции. Мне хочется создать летающие дома, которые будут обеспечивать своих жильцов всем необходимым: теплом, светом, водой и даже продуктами питания. Мой летающий дом будет иметь круглую форму, полностью прозрачную, но в солнечную, жаркую погоду они будут заменяться, как очки-хамелеоны. Сверху будут располагаться специальные зонтики для сбора дождевой воды и тумана, а также небольшие зеркальные лопасти для сбора разных видов энергии: солнечной, ветровой, грозовой. Продукты жизнедеятельности я бы хотел перерабатывать и использовать второй раз, здесь же, в летающем доме. На своих летающих домах мы могли бы летать в гости, путешествовать, не выходя на улицу. Легко можно объединить дома с родными, и будут получаться целые летающие деревни. Это моя профессиональная мечта, которой я хотел бы поделиться с вами, и хочу, чтобы она воплотилась в жизнь. А для этого я много учусь и изучаю разные науки. Надеюсь, что в скором времени моя мечта станет реальностью и все мы будем жить в летающих домах.
г.Ушарал
Алакольский район
Алматинская область
Хотя я ещё не такой взрослый, чтобы задумываться о профессии, я часто думаю, кем бы я хотел стать, когда вырасту: лётчиком, космонавтом, блогером или врачом. Все это очень хорошие профессии, но я хочу быть архитектором-инженером, то есть человеком не только проектирующим дома, но и придумывающим их конструкции. Мне хочется создать летающие дома, которые будут обеспечивать своих жильцов всем необходимым: теплом, светом, водой и даже продуктами питания. Мой летающий дом будет иметь круглую форму, полностью прозрачную, но в солнечную, жаркую погоду они будут заменяться, как очки-хамелеоны. Сверху будут располагаться специальные зонтики для сбора дождевой воды и тумана, а также небольшие зеркальные лопасти для сбора разных видов энергии: солнечной, ветровой, грозовой. Продукты жизнедеятельности я бы хотел перерабатывать и использовать второй раз, здесь же, в летающем доме. На своих летающих домах мы могли бы летать в гости, путешествовать, не выходя на улицу. Легко можно объединить дома с родными, и будут получаться целые летающие деревни. Это моя профессиональная мечта, которой я хотел бы поделиться с вами, и хочу, чтобы она воплотилась в жизнь. А для этого я много учусь и изучаю разные науки. Надеюсь, что в скором времени моя мечта станет реальностью и все мы будем жить в летающих домах.
Арай Владимирова
11 лет
Алматы
«Моя мечта»
Бедный человек не тот, у которого нет ни гроша в кармане, а тот, у которого нет мечты
Сократ
У каждого человека есть мечта, порой и не одна. Человек стремится к своей мечте. У кого-то они сбыточные, у кого-то нет. Но мечта к чему-либо толкает человека вперед, к движению, к развитию, дает смысл жизни и надежду на будущее. У меня тоже есть мечты. Я мечтаю о том дне, когда пройдет пандемия и мы как раньше будем много времени проводить с друзьями, одноклассниками. Вернемся наконец-то в школу. Будем ходить в театры, кино, музеи и библиотеки. И при этом сможем дышать, как и раньше, без масок, полной грудью.
Так как я очень увлекаюсь космосом, меня увлекает неизведанный и бесконечный мир, который еще до конца не изучен. Увлекают звезды, которые мерцают на небе. А также интересует – есть ли жизнь на других планетах. Моя мечта – когда я вырасту, стать программистом, создавать программы и различного рода технологии. Ведь сейчас век новых технологий, век цифровизации и компьютеризации. Поэтому профессия программиста востребована и высокооплачиваема. В этом плане, моим кумиром является Илон Маск – предприниматель и инженер, человек, который создал SpaceX, которая производит космическую технику.
Сейчас я учусь в 5 классе, на отлично, и особое внимание уделяю математике, английскому языку и информатике. Ведь эти знания понадобятся мне для достижения моей мечты. В 7 классе я начну изучать физику, и я уверена, что изучая ее, я стану еще хоть немного ближе к своей мечте. Я мечтаю, что в будущем смогу попасть на стажировку к самому Илону Маску и в НАСА, которая мне даст уникальную возможность познакомиться ближе с современной космической отраслью. И возможно, в будущем я смогу создать технологии, благодаря которым человечество сделает большой шаг в развитии!
Алматы
«Моя мечта»
Бедный человек не тот, у которого нет ни гроша в кармане, а тот, у которого нет мечты
Сократ
У каждого человека есть мечта, порой и не одна. Человек стремится к своей мечте. У кого-то они сбыточные, у кого-то нет. Но мечта к чему-либо толкает человека вперед, к движению, к развитию, дает смысл жизни и надежду на будущее. У меня тоже есть мечты. Я мечтаю о том дне, когда пройдет пандемия и мы как раньше будем много времени проводить с друзьями, одноклассниками. Вернемся наконец-то в школу. Будем ходить в театры, кино, музеи и библиотеки. И при этом сможем дышать, как и раньше, без масок, полной грудью.
Так как я очень увлекаюсь космосом, меня увлекает неизведанный и бесконечный мир, который еще до конца не изучен. Увлекают звезды, которые мерцают на небе. А также интересует – есть ли жизнь на других планетах. Моя мечта – когда я вырасту, стать программистом, создавать программы и различного рода технологии. Ведь сейчас век новых технологий, век цифровизации и компьютеризации. Поэтому профессия программиста востребована и высокооплачиваема. В этом плане, моим кумиром является Илон Маск – предприниматель и инженер, человек, который создал SpaceX, которая производит космическую технику.
Сейчас я учусь в 5 классе, на отлично, и особое внимание уделяю математике, английскому языку и информатике. Ведь эти знания понадобятся мне для достижения моей мечты. В 7 классе я начну изучать физику, и я уверена, что изучая ее, я стану еще хоть немного ближе к своей мечте. Я мечтаю, что в будущем смогу попасть на стажировку к самому Илону Маску и в НАСА, которая мне даст уникальную возможность познакомиться ближе с современной космической отраслью. И возможно, в будущем я смогу создать технологии, благодаря которым человечество сделает большой шаг в развитии!
Аружан Ауғанғали
13 жас
Алматы облысы
Панфилов ауданы
Көктал ауылы
БОЛАШАҚТА ҚАЗАҚСТАН ҚАНДАЙ БОЛАДЫ?..
Мен болашақта елімнің ең жақсы дамыған елдердің үштігінде болатынына кәміл сенемін. Себебі қазақ елінде дарынды және ақылды балалар өсіп жатыр. Келешекте Қазақстанда технология мен медицина өте жақсы дамып, профессорлар мен ғалымдар неше түрлі жаңалық ашып, сан алуан технологиялық жабдық ойлап табады. Білім беру саласы уақыт өткен сайын тереңдеп, сан түрлі дарындылар мен білімділер топ жарып шығады.
Технология саласы дамығанда, қазір шет елде жасалып жатқан технологиялық игіліктер өз елімізде жасалатын болады. Мысалы, гаджеттер мен көліктер. Жанармай арқылы емес, энергия арқылы қуатталатын көліктердің алуан түрі жарық көреді. Болашақта мұндай көлік қарапайым адамның өзіне қолжетімді болып, жанармаймен жүретін көліктер тым сирек кездесетін болады. Мүмкін тіптен болмайды.
Арнайы роботтар жасалып, кейбір маман иелерінің жұмысын роботтар атқарады. Мысалы, жол тәртібін полиция емес, роботтар қадағалап, реттейді. Қоғамдық орындарда менеджерлер мен медбикелерге роботтар жәрдемдеседі.
Медицина саласы да қарқынды дамып, өзге елдердің медицинасына тәуелді болмайды. Қазіргі сәттегі емі жоқ деген аурулардың емін тауып, сол ауруларды жазып шығатындай өте мықты болады.
Ал өзім болашақта тележүргізуші болуды армандаймын. Халыққа көмек қолын созып, жәрдемдесушілердің қатарынан болсам деп армандаймын. Менің ойымша, халыққа журналистика саласының да пайдасы барХалыққа жаһанда болып жатқан жаңалықтарды хабарлайды. Кейбір қауіпті жайттарды хабарлап, қауіптің алдын алуға септігін тигізеді.
Алматы облысы
Панфилов ауданы
Көктал ауылы
БОЛАШАҚТА ҚАЗАҚСТАН ҚАНДАЙ БОЛАДЫ?..
Мен болашақта елімнің ең жақсы дамыған елдердің үштігінде болатынына кәміл сенемін. Себебі қазақ елінде дарынды және ақылды балалар өсіп жатыр. Келешекте Қазақстанда технология мен медицина өте жақсы дамып, профессорлар мен ғалымдар неше түрлі жаңалық ашып, сан алуан технологиялық жабдық ойлап табады. Білім беру саласы уақыт өткен сайын тереңдеп, сан түрлі дарындылар мен білімділер топ жарып шығады.
Технология саласы дамығанда, қазір шет елде жасалып жатқан технологиялық игіліктер өз елімізде жасалатын болады. Мысалы, гаджеттер мен көліктер. Жанармай арқылы емес, энергия арқылы қуатталатын көліктердің алуан түрі жарық көреді. Болашақта мұндай көлік қарапайым адамның өзіне қолжетімді болып, жанармаймен жүретін көліктер тым сирек кездесетін болады. Мүмкін тіптен болмайды.
Арнайы роботтар жасалып, кейбір маман иелерінің жұмысын роботтар атқарады. Мысалы, жол тәртібін полиция емес, роботтар қадағалап, реттейді. Қоғамдық орындарда менеджерлер мен медбикелерге роботтар жәрдемдеседі.
Медицина саласы да қарқынды дамып, өзге елдердің медицинасына тәуелді болмайды. Қазіргі сәттегі емі жоқ деген аурулардың емін тауып, сол ауруларды жазып шығатындай өте мықты болады.
Ал өзім болашақта тележүргізуші болуды армандаймын. Халыққа көмек қолын созып, жәрдемдесушілердің қатарынан болсам деп армандаймын. Менің ойымша, халыққа журналистика саласының да пайдасы барХалыққа жаһанда болып жатқан жаңалықтарды хабарлайды. Кейбір қауіпті жайттарды хабарлап, қауіптің алдын алуға септігін тигізеді.
Аружан Жангутенова
17 лет
г. Кокшетау
Моя мечта – кругосветное путешествие
На мое десятилетие дедушка подарил большой глобус. Этот огромный шар с изображением всего мира пробудил во мне интерес к изучению географии. С того момента у меня появилась мечта отправиться в кругосветное путешествие, посетить самые популярные места в мире и проехать по самым дальним маршрутам земного шара.
Два года назад я узнала о пути Святого Иакова, другими словами Камино-деСантьяго. Это путешествие известно с давних времен как паломническая дорога к предполагаемой могиле апостола Иакова. Этот путь называют реликвией Испании, ведь он играет важную роль в распространении культуры средневековья. Интересный факт - в 1993 году путь Сантьяго вошел в список Всемирного наследия ЮНЕСКО. А людей, проходящих этот путь, называют пилигримами, странниками, ищущими что-то свое. Однако в наше время религия не является единственной причиной для прохождения данного пешего пути. Для меня важно насладиться природой Испании, почувствовать атмосферу Средневековья, останавливаясь в храмах и церквях на ночлег, познакомиться с интересными людьми в пути. Я верю, что 900 километров пешком закаляют дух человека, меняют его в лучшую сторону. Прочитав книгу Пауло Коэльо «Алхимик», я решила, что начну исполнять свою мечту, пройдя этот путь.
Но мечты не работают, пока вы не работаете. Для достижения своей мечты начала в свободное время изучать испанский язык, а также больше узнавать о туризме в мире. Я учусь в классе с казахским языком обучения, наряду с родным изучаю русский и английский языки. В нашей школе профильные предметы ведутся на английском языке иностранными и местными учителями. Для погружения в мир языка Шекспира у нас создана хорошая языковая среда. Также я слушаю песни, смотрю фильмы, читаю книги на английском языке.
Мне бы хотелось, чтобы в будущем термин «пеший туризм» в Казахстане стал более распространенным. Наша страна имеет красивые ландшафты и завораживающие дух высокие горы, реки и водопады. Думаю, мне очень повезло, что я родилась и живу в Кокшетау, где недалеко от нас есть удивительно красивое место, край голубых озер - Боровое, жемчужина Казахстана. Весной многие горожане приезжают в живописную зону – Зерендинский район, чтобы увидеть знаменитый водопад Аулие булак. Прошлым летом в Ерейментауском районе Акмолинской области тысячи туристов были свидетелями уникального зрелища – озеро Кобейтуз было розовым. Раз в несколько лет озеро окрашивается в розовый цвет. До карантина на летних каникулах я проводила экскурсии в Боровом, рассказывала туристам казахские легенды об уникальных достопримечательностях сказочного края, наизусть читала поэму Сакена Сейфуллина «Кокшетау».
Признаюсь, где бы я ни путешествовала, через время начинаю скучать по дому, родным. Всегда спешу вернуться в свой маленький и уютный город Кокшетау. Искренне горжусь своей родиной, верю, что Казахстан со временем станет туристическим раем.
Помню наказ своего дедушки: «Аружан, нет ничего краше и лучше родной земли. Главное, любить и беречь родную природу, быть настоящим патриотом».
г. Кокшетау
Моя мечта – кругосветное путешествие
На мое десятилетие дедушка подарил большой глобус. Этот огромный шар с изображением всего мира пробудил во мне интерес к изучению географии. С того момента у меня появилась мечта отправиться в кругосветное путешествие, посетить самые популярные места в мире и проехать по самым дальним маршрутам земного шара.
Два года назад я узнала о пути Святого Иакова, другими словами Камино-деСантьяго. Это путешествие известно с давних времен как паломническая дорога к предполагаемой могиле апостола Иакова. Этот путь называют реликвией Испании, ведь он играет важную роль в распространении культуры средневековья. Интересный факт - в 1993 году путь Сантьяго вошел в список Всемирного наследия ЮНЕСКО. А людей, проходящих этот путь, называют пилигримами, странниками, ищущими что-то свое. Однако в наше время религия не является единственной причиной для прохождения данного пешего пути. Для меня важно насладиться природой Испании, почувствовать атмосферу Средневековья, останавливаясь в храмах и церквях на ночлег, познакомиться с интересными людьми в пути. Я верю, что 900 километров пешком закаляют дух человека, меняют его в лучшую сторону. Прочитав книгу Пауло Коэльо «Алхимик», я решила, что начну исполнять свою мечту, пройдя этот путь.
Но мечты не работают, пока вы не работаете. Для достижения своей мечты начала в свободное время изучать испанский язык, а также больше узнавать о туризме в мире. Я учусь в классе с казахским языком обучения, наряду с родным изучаю русский и английский языки. В нашей школе профильные предметы ведутся на английском языке иностранными и местными учителями. Для погружения в мир языка Шекспира у нас создана хорошая языковая среда. Также я слушаю песни, смотрю фильмы, читаю книги на английском языке.
Мне бы хотелось, чтобы в будущем термин «пеший туризм» в Казахстане стал более распространенным. Наша страна имеет красивые ландшафты и завораживающие дух высокие горы, реки и водопады. Думаю, мне очень повезло, что я родилась и живу в Кокшетау, где недалеко от нас есть удивительно красивое место, край голубых озер - Боровое, жемчужина Казахстана. Весной многие горожане приезжают в живописную зону – Зерендинский район, чтобы увидеть знаменитый водопад Аулие булак. Прошлым летом в Ерейментауском районе Акмолинской области тысячи туристов были свидетелями уникального зрелища – озеро Кобейтуз было розовым. Раз в несколько лет озеро окрашивается в розовый цвет. До карантина на летних каникулах я проводила экскурсии в Боровом, рассказывала туристам казахские легенды об уникальных достопримечательностях сказочного края, наизусть читала поэму Сакена Сейфуллина «Кокшетау».
Признаюсь, где бы я ни путешествовала, через время начинаю скучать по дому, родным. Всегда спешу вернуться в свой маленький и уютный город Кокшетау. Искренне горжусь своей родиной, верю, что Казахстан со временем станет туристическим раем.
Помню наказ своего дедушки: «Аружан, нет ничего краше и лучше родной земли. Главное, любить и беречь родную природу, быть настоящим патриотом».
Аружан Садықова
15 жас
Қызылорда облысы
Шиелі ауданы
МЕНІҢ АРМАНЫМ...
Армандай білу, қиялдай білу жақсы ғой. Ал сол арманға жетуге талпынып, еңбектену одан да жақсы. Құлшынысы бар адам арманына міндетті түрде жетеді.
Менің ең бірінші арманым – білікті маман болу. Адам мамандықты жүрегінің қалауымен таңдауы керек. Өз ісін жақсы көріп, үлкен жауапкершілікпен атқарғанда ғана адам өзін бақытты сезінеді. Өзім болашақта мұғалім болғым келеді. Қиындығы мен қызығы мол осы мамандықты бала күнімнен армандадым.
Адам баласына көмектесу – игі істің бастамасы. Мен әр баланың сауатты болғанын қалаймын. Ешқандай бала бір-бірінен артық не кем емес. Алдыма келген баланың барлығы бірдей білім алуы мен үшін маңызды. Мұғалім болу арқылы оқушыларға үлгілі ұстаз, ақылшы болғым келеді.
Қазақстанды көркейту, еліміздің көркеюіне үлес қосу да – арман. Қазақстанды барлық жағынан дамытқым келеді. Технологияның, кәсіпорындарының дамуына себепші болғым келеді. Қазір Қазақстан дамушы елдердің қатарында. Ал болашақта бүкіл әлем біздің елді үлгі тұтса деймін. Қазақстанның атын шығаратындай адамдар көп болса деймін.
Тағы бір арманым – әлемді жаулаған коронавирус індетінен тезірек құтылсақ екен. Бұл індетті жою, одан құтылу оңайға соқпасы анық. Десе де, қауіпті індеттен құтылу үшін қолымнан келгенді жасауға дайынмын. Бұл індет қаншама адамның өмірін қиды. Қаншама жазықсыз адам құрбан болды. Індетке қарсы дәрілер ғана емес, арнайы дәрумендер шығарылса деймін. Бұл кішкене болса да адамдардың денсаулығын жақсартуға, індеттің алдын алуына себепші болуы мүмкін деп ойлаймын.
Қызылорда облысы
Шиелі ауданы
МЕНІҢ АРМАНЫМ...
Армандай білу, қиялдай білу жақсы ғой. Ал сол арманға жетуге талпынып, еңбектену одан да жақсы. Құлшынысы бар адам арманына міндетті түрде жетеді.
Менің ең бірінші арманым – білікті маман болу. Адам мамандықты жүрегінің қалауымен таңдауы керек. Өз ісін жақсы көріп, үлкен жауапкершілікпен атқарғанда ғана адам өзін бақытты сезінеді. Өзім болашақта мұғалім болғым келеді. Қиындығы мен қызығы мол осы мамандықты бала күнімнен армандадым.
Адам баласына көмектесу – игі істің бастамасы. Мен әр баланың сауатты болғанын қалаймын. Ешқандай бала бір-бірінен артық не кем емес. Алдыма келген баланың барлығы бірдей білім алуы мен үшін маңызды. Мұғалім болу арқылы оқушыларға үлгілі ұстаз, ақылшы болғым келеді.
Қазақстанды көркейту, еліміздің көркеюіне үлес қосу да – арман. Қазақстанды барлық жағынан дамытқым келеді. Технологияның, кәсіпорындарының дамуына себепші болғым келеді. Қазір Қазақстан дамушы елдердің қатарында. Ал болашақта бүкіл әлем біздің елді үлгі тұтса деймін. Қазақстанның атын шығаратындай адамдар көп болса деймін.
Тағы бір арманым – әлемді жаулаған коронавирус індетінен тезірек құтылсақ екен. Бұл індетті жою, одан құтылу оңайға соқпасы анық. Десе де, қауіпті індеттен құтылу үшін қолымнан келгенді жасауға дайынмын. Бұл індет қаншама адамның өмірін қиды. Қаншама жазықсыз адам құрбан болды. Індетке қарсы дәрілер ғана емес, арнайы дәрумендер шығарылса деймін. Бұл кішкене болса да адамдардың денсаулығын жақсартуға, індеттің алдын алуына себепші болуы мүмкін деп ойлаймын.
Аружан Сыдықбек
15 жас
Алматы облысы
Жаркент қаласы
KAZAKH HEALTH ДЕГЕН ҰЙЫМ ҚҰРҒЫМ КЕЛЕДІ
Адам шыр етіп дүние есігін ашқаннан бастап қызықты сәттерге толы өмірі басталады. Жаңа орта. Жаңа адамдар. Өмірінің жаңа парақтарын аша бастайды. Осы сәттен бастап адам баласы дамиды, талпынады, өмірді жаңа қырынан тани бастайды.
Қазір XXI ғасыр, дамыған заман. Әлем адамның идеясымен, іс-әрекетімен өзгереді және дамиды. Ғаламға, техникаға жаңа өзгеріс енгізу әр адамның арманы деп ойлаймын. Ол үшін не істеу керек, қандай идеялар ұсынасың дегенге бірнеше мысалмен жауап беріп кетейін.
Ең алдымен, адам баласы нақты не өзгерткісі келеді, не ойлап тапқысы келеді, не нәрсені ұсынғысы келеді, соны нақтылап, алдына мақсат қоюы керек. Тілсіз жау, яғни пандемия өршіп, дүниежүзіне жайылып, көптеген отбасын ойсыратып кетті. Елдер үкімет тарапынан көмек алып жатыр. Бірақ, менің ойымша, ақшалай көмек жеткіліксіз. Қаржылай көмекпен қатар дәрі-дәрмекпен қамтамасыз еткен жөн. Тұрмысы төмен, көпбалалы отбасыларға тегін көмек көрсетіп, оларды қадағалау қажет.
Екіншіден, сөзбен емес, іспен дәлелдеген жөн. Мен болашақта көмек көрсету аясында «Kazakh Health» деп аталатын жастар ұйымын құрсам деймін. Осылайша қаражаты жеткіліксіз отбасыларына жағдайы реттеліп, аяққа тұрғанша көмек көрсетер едік. Бұл ұйым
жұмыссыз жастарды жұмысқа шақырып, қызығушылығын арттырып, жақсы өмірге баулумен де айналысар еді. Мұндай ұйым қаншама адамға үлкен көмек болар еді деп ойлаймын.
Алматы облысы
Жаркент қаласы
KAZAKH HEALTH ДЕГЕН ҰЙЫМ ҚҰРҒЫМ КЕЛЕДІ
Адам шыр етіп дүние есігін ашқаннан бастап қызықты сәттерге толы өмірі басталады. Жаңа орта. Жаңа адамдар. Өмірінің жаңа парақтарын аша бастайды. Осы сәттен бастап адам баласы дамиды, талпынады, өмірді жаңа қырынан тани бастайды.
Қазір XXI ғасыр, дамыған заман. Әлем адамның идеясымен, іс-әрекетімен өзгереді және дамиды. Ғаламға, техникаға жаңа өзгеріс енгізу әр адамның арманы деп ойлаймын. Ол үшін не істеу керек, қандай идеялар ұсынасың дегенге бірнеше мысалмен жауап беріп кетейін.
Ең алдымен, адам баласы нақты не өзгерткісі келеді, не ойлап тапқысы келеді, не нәрсені ұсынғысы келеді, соны нақтылап, алдына мақсат қоюы керек. Тілсіз жау, яғни пандемия өршіп, дүниежүзіне жайылып, көптеген отбасын ойсыратып кетті. Елдер үкімет тарапынан көмек алып жатыр. Бірақ, менің ойымша, ақшалай көмек жеткіліксіз. Қаржылай көмекпен қатар дәрі-дәрмекпен қамтамасыз еткен жөн. Тұрмысы төмен, көпбалалы отбасыларға тегін көмек көрсетіп, оларды қадағалау қажет.
Екіншіден, сөзбен емес, іспен дәлелдеген жөн. Мен болашақта көмек көрсету аясында «Kazakh Health» деп аталатын жастар ұйымын құрсам деймін. Осылайша қаражаты жеткіліксіз отбасыларына жағдайы реттеліп, аяққа тұрғанша көмек көрсетер едік. Бұл ұйым
жұмыссыз жастарды жұмысқа шақырып, қызығушылығын арттырып, жақсы өмірге баулумен де айналысар еді. Мұндай ұйым қаншама адамға үлкен көмек болар еді деп ойлаймын.
Аршат Есилбаева
18 лет
г. Кокшетау
Моя мечта
Человек без мечты, что птица без крыльев. И у каждого из нас своя сокровенная мечта. Мы ее растим где-то внутри себя, в глубине души, мечта потихоньку пускает свои ростки, а потом - корни. И очень важно на поворотах судьбы не предать свою мечту, не растерять ее средь жизненных бурь.
Мечта - это заветное желание, это то, что человек хочет больше всего, ради чего может свернуть самые высоченные горы в мире - Эверест. Мечта мне нужна как воздух, как кислород. Она мне дарит крылья! Окрыляя, помогает обрести уверенность, укрепляет силу моего духа, придает мне смелость, мотивирует двигаться вперед, не оглядываться назад. Мечта призывает жить сегодня и сейчас, быть активным строителем своей жизни, быть настоящей, искренней и честной. Мечта – это мой вечный двигатель…
Любая мечта достойна воплощения. Неважно, маленькая она или нет, важно лишь то, что она принесет счастье не только тебе, но и всем людям вокруг тебя. Моя мечта - это изобрести лекарство от рака. Рак - это болезнь, которая возникает из-за бесконтрольного роста и деления клеток. К сожалению, на сегодняшний день рак является одной из главных причин смерти в мире. В настоящее время, чтобы вылечить человека от этой болезни, делают хирургическую операцию, химиотерапию и лучевую терапию, которые впоследствии ослабляют иммунитет пациента. Я мечтаю создать эффективное лекарство от всех видов онкологических заболеваний, чтобы оно помогло людям всей планеты в борьбе со злокачественными опухолями. Пусть врач на обходе больному скажет: «Вы здоровы! У Вас прекрасные анализы! Сегодня вы поедете домой!»
Два года назад у моей тети был диагностирован рак легких. Сильно переживала по поводу ее здоровья, мне очень хотелось ей помочь. Я задалась вопросом: «Почему нет лекарства от рака?». В будущем я хочу стать фармацевтом, сейчас углубленно изучаю биологию и химию на английском языке. В прошлом году в университете Джона Хопкинса изучала онлайн-курс «Введение в биологию рака». Сейчас работаю над статьями о правильном питании и занятиях спортом, в социальных сетях пропагандирую здоровый образ жизни, чтобы люди могли больше следить за своим здоровьем, ведь рак может появиться от неправильного образа жизни.
Моя мечта – создать лекарство от рака, мотивирует меня работать над собой и наполняет мою жизнь особым смыслом.
г. Кокшетау
Моя мечта
Человек без мечты, что птица без крыльев. И у каждого из нас своя сокровенная мечта. Мы ее растим где-то внутри себя, в глубине души, мечта потихоньку пускает свои ростки, а потом - корни. И очень важно на поворотах судьбы не предать свою мечту, не растерять ее средь жизненных бурь.
Мечта - это заветное желание, это то, что человек хочет больше всего, ради чего может свернуть самые высоченные горы в мире - Эверест. Мечта мне нужна как воздух, как кислород. Она мне дарит крылья! Окрыляя, помогает обрести уверенность, укрепляет силу моего духа, придает мне смелость, мотивирует двигаться вперед, не оглядываться назад. Мечта призывает жить сегодня и сейчас, быть активным строителем своей жизни, быть настоящей, искренней и честной. Мечта – это мой вечный двигатель…
Любая мечта достойна воплощения. Неважно, маленькая она или нет, важно лишь то, что она принесет счастье не только тебе, но и всем людям вокруг тебя. Моя мечта - это изобрести лекарство от рака. Рак - это болезнь, которая возникает из-за бесконтрольного роста и деления клеток. К сожалению, на сегодняшний день рак является одной из главных причин смерти в мире. В настоящее время, чтобы вылечить человека от этой болезни, делают хирургическую операцию, химиотерапию и лучевую терапию, которые впоследствии ослабляют иммунитет пациента. Я мечтаю создать эффективное лекарство от всех видов онкологических заболеваний, чтобы оно помогло людям всей планеты в борьбе со злокачественными опухолями. Пусть врач на обходе больному скажет: «Вы здоровы! У Вас прекрасные анализы! Сегодня вы поедете домой!»
Два года назад у моей тети был диагностирован рак легких. Сильно переживала по поводу ее здоровья, мне очень хотелось ей помочь. Я задалась вопросом: «Почему нет лекарства от рака?». В будущем я хочу стать фармацевтом, сейчас углубленно изучаю биологию и химию на английском языке. В прошлом году в университете Джона Хопкинса изучала онлайн-курс «Введение в биологию рака». Сейчас работаю над статьями о правильном питании и занятиях спортом, в социальных сетях пропагандирую здоровый образ жизни, чтобы люди могли больше следить за своим здоровьем, ведь рак может появиться от неправильного образа жизни.
Моя мечта – создать лекарство от рака, мотивирует меня работать над собой и наполняет мою жизнь особым смыслом.
Асель Имрулаева
13 лет
с. Азат
Енбекшиказахский район
Алматинская область
У каждого ребенка, как у меня, есть мечта. С самого детства я хотела уехать в Америку. Вы только представьте эту зелёную и мягкую траву, будто подушка, эта дорога такая ровная, так и хочется пройтись босиком. Эти дома так идеально построены, как будто бы каждый миллиметр стоит идеально. Каждый хочет осуществить свою мечту в реальность, чтобы потом гордо ходить и наслаждаться тем, что у тебя все получилось, вам знакомо это чувство? У всех есть разные мечты, а моя мечта всего одна и самая главная - это уехать в Америку. Я просто хочу жить лучше, чем сейчас, я хочу наслаждаться каждым прекрасным днём! Хочу, как в кино, сидеть на кухне, пить кофе и обдумывать дальнейшие действия. Я хочу отучиться в Америке и стать великим ветеринаром, как доктор Ян Пол. Доктор Ян Пол - мой кумир, моя муза, я никак не перестану восхищаться им! Хочу хорошо зарабатывать, чтобы моя семья ни в чем не нуждалась!
Я хочу уехать в Америку не только потому, что там доктор Ян Пол или хорошее образование, просто в нашей стране иметь своё мнение, самовыражаться - это уже преступление. Также здесь плохо обращаются с животными: топят, кидают через забор, душат, отрезают хвост или уши, только потому, что им скучно. Я очень сильно хочу уехать в Америку со своей семьёй, и это главная моя мечта! Как говорится, only my dream keeps me alive, что в переводе означает: только моя мечта сохраняет меня живой...
с. Азат
Енбекшиказахский район
Алматинская область
У каждого ребенка, как у меня, есть мечта. С самого детства я хотела уехать в Америку. Вы только представьте эту зелёную и мягкую траву, будто подушка, эта дорога такая ровная, так и хочется пройтись босиком. Эти дома так идеально построены, как будто бы каждый миллиметр стоит идеально. Каждый хочет осуществить свою мечту в реальность, чтобы потом гордо ходить и наслаждаться тем, что у тебя все получилось, вам знакомо это чувство? У всех есть разные мечты, а моя мечта всего одна и самая главная - это уехать в Америку. Я просто хочу жить лучше, чем сейчас, я хочу наслаждаться каждым прекрасным днём! Хочу, как в кино, сидеть на кухне, пить кофе и обдумывать дальнейшие действия. Я хочу отучиться в Америке и стать великим ветеринаром, как доктор Ян Пол. Доктор Ян Пол - мой кумир, моя муза, я никак не перестану восхищаться им! Хочу хорошо зарабатывать, чтобы моя семья ни в чем не нуждалась!
Я хочу уехать в Америку не только потому, что там доктор Ян Пол или хорошее образование, просто в нашей стране иметь своё мнение, самовыражаться - это уже преступление. Также здесь плохо обращаются с животными: топят, кидают через забор, душат, отрезают хвост или уши, только потому, что им скучно. Я очень сильно хочу уехать в Америку со своей семьёй, и это главная моя мечта! Как говорится, only my dream keeps me alive, что в переводе означает: только моя мечта сохраняет меня живой...
Асет Арсен
15 лет
село Аксу
Сайрамский район
Туркестанская область
О чем ты мечтаешь? Меня зовут Асет Арсен, я учусь в 9 классе ОСШ №14 имени М.Сапарбаева Сайрамского района Туркестанской области. О чем ты мечтаешь? Мне кажется, что этот вопрос, хоть один раз в жизни задает себе каждый человек. Перейдя в 9 класс, передо мной стал вопрос выбора профессии. Я начал чаще задумываться, кем я хочу стать. Сейчас я мечтаю стать писателем фантастических книг. Я очень люблю придумывать истории. Писать я начал совсем недавно, во время карантина, при ограниченном передвижении, был небольшой выбор, чем заняться в свободное время - компьютер или телевизор. Я начал потихоньку писать, мои записи оценивают мои одноклассники, говорят, что пишу хорошо. Оказалось, что даже чтобы писать фантастические рассказы, нужно иметь определенные знания.
Почему именно фантастика? Сейчас во всем мире очень трудное время. Дети и раньше плохо читали книги, а сегодня в связи с онлайн-обучением, на мой взгляд, совсем перестали читать, ведь не читая литературу, все можно найти в интернете. А жанр фантастики всегда был интересен молодому поколению. Мне кажется, что книги этого жанра помогают жить в условиях неопределенности, более позитивнее смотреть на мир, особенно сейчас, когда мы четко не можем увидеть, что ждет нас завтра. Сегодня, когда мы все перегружены реальностью, страдаем от большого потока информации, книги этого жанра помогают нам подросткам, по-другому оценить этот мир. Многие обыденные вещи, которые мы используем в повседневной жизни, казались раньше фантастикой. Например, космические ракеты, сотовые телефоны, интернет, нанотехнологии, роботы, спутники, субмарины, генная инженерия и многое другое ведь все эти вещи были описаны в фантастических романах 19-20 веков. Я считаю, что эти фантастические романы сподвигли ученых на изобретение данных вещей, т.е. фантастические книги развивают в нас креативное мышление, веру в свои силы, развивают умение быстро перестраиваться в любой неопределенной ситуации. Я хочу, чтобы написанные мною фантастические рассказы, побудили к созданию новых вещей, подали идею новых технологий, которые дадут большой толчок для развития нашей страны. И кто знает, может быть, я буду хорошим писателем фантастом.
село Аксу
Сайрамский район
Туркестанская область
О чем ты мечтаешь? Меня зовут Асет Арсен, я учусь в 9 классе ОСШ №14 имени М.Сапарбаева Сайрамского района Туркестанской области. О чем ты мечтаешь? Мне кажется, что этот вопрос, хоть один раз в жизни задает себе каждый человек. Перейдя в 9 класс, передо мной стал вопрос выбора профессии. Я начал чаще задумываться, кем я хочу стать. Сейчас я мечтаю стать писателем фантастических книг. Я очень люблю придумывать истории. Писать я начал совсем недавно, во время карантина, при ограниченном передвижении, был небольшой выбор, чем заняться в свободное время - компьютер или телевизор. Я начал потихоньку писать, мои записи оценивают мои одноклассники, говорят, что пишу хорошо. Оказалось, что даже чтобы писать фантастические рассказы, нужно иметь определенные знания.
Почему именно фантастика? Сейчас во всем мире очень трудное время. Дети и раньше плохо читали книги, а сегодня в связи с онлайн-обучением, на мой взгляд, совсем перестали читать, ведь не читая литературу, все можно найти в интернете. А жанр фантастики всегда был интересен молодому поколению. Мне кажется, что книги этого жанра помогают жить в условиях неопределенности, более позитивнее смотреть на мир, особенно сейчас, когда мы четко не можем увидеть, что ждет нас завтра. Сегодня, когда мы все перегружены реальностью, страдаем от большого потока информации, книги этого жанра помогают нам подросткам, по-другому оценить этот мир. Многие обыденные вещи, которые мы используем в повседневной жизни, казались раньше фантастикой. Например, космические ракеты, сотовые телефоны, интернет, нанотехнологии, роботы, спутники, субмарины, генная инженерия и многое другое ведь все эти вещи были описаны в фантастических романах 19-20 веков. Я считаю, что эти фантастические романы сподвигли ученых на изобретение данных вещей, т.е. фантастические книги развивают в нас креативное мышление, веру в свои силы, развивают умение быстро перестраиваться в любой неопределенной ситуации. Я хочу, чтобы написанные мною фантастические рассказы, побудили к созданию новых вещей, подали идею новых технологий, которые дадут большой толчок для развития нашей страны. И кто знает, может быть, я буду хорошим писателем фантастом.
Асылай Сайрамбай
17 жас
Түркістан облысы
Төле би ауданы
Зертас ауылы
ХАЛЫҚ ПЕН БИЛІКТІ БАЙЛАНЫСТЫРАТЫН КӨПІР БОЛСАМ ДЕЙМІН
Биыл мектеп бітіріп жатырмын. Болашақтағы таңдап жатқан мамандығым – журналистика. Бұл қызығы мен қайғысы қатар жүретін, төзімділікті, ұқыптылықты, жан-жақты білімді талап ететін жауапты саланың бірі. Қоғам мен халықтың арасын жалғайтын көпір болғым келеді. Өйткені журналист – халық пен билікті байланыстыратын көпір.
Тарихқа көз салсақ, ата-бабаларымыз болашақ Қазақ елі үшін қаншама қан мен тер төкті. Сол салған сара жолды жалғастырған – тұңғыш елбасымыз Н.Ә.Назарбаев. Қазақстан қазіргі таңға дейін қаншама жетістікке қол жеткізді, әлі де биік-биік асуларды бағындырып келеді. Еліміздің ендігі тағдыры – жастардың қолында. Өйткені жаңаша ойлар, жаңа идеялар, жаңа жоспарлар, жаңа бағыттарды ойлап таба алатын – сол жастар. Қазір біліммен сусындап, терең білім қазынасын ақтарып, іздеп жатқан жастар елдің болашағы деп білемін.
Қазірден бастап келешек ұрпағымыздың дені сау болып дүниеге келуін, отбасының жылуына бөленіп өсуін ойлауымыз керек. Білімі терең, елі мен жерін сүйетін азаматтар тәрбиелеуіміз керек. Отбасының тәрбиесімен нәрленген, мейірім мен махаббатына бөленген бала Отанын да сүйетін, құрметтейтін, ақтық демі қалғанша елінің болашағы үшін күресетін азамат болатынына сенімдімін.
Түркістан облысы
Төле би ауданы
Зертас ауылы
ХАЛЫҚ ПЕН БИЛІКТІ БАЙЛАНЫСТЫРАТЫН КӨПІР БОЛСАМ ДЕЙМІН
Биыл мектеп бітіріп жатырмын. Болашақтағы таңдап жатқан мамандығым – журналистика. Бұл қызығы мен қайғысы қатар жүретін, төзімділікті, ұқыптылықты, жан-жақты білімді талап ететін жауапты саланың бірі. Қоғам мен халықтың арасын жалғайтын көпір болғым келеді. Өйткені журналист – халық пен билікті байланыстыратын көпір.
Тарихқа көз салсақ, ата-бабаларымыз болашақ Қазақ елі үшін қаншама қан мен тер төкті. Сол салған сара жолды жалғастырған – тұңғыш елбасымыз Н.Ә.Назарбаев. Қазақстан қазіргі таңға дейін қаншама жетістікке қол жеткізді, әлі де биік-биік асуларды бағындырып келеді. Еліміздің ендігі тағдыры – жастардың қолында. Өйткені жаңаша ойлар, жаңа идеялар, жаңа жоспарлар, жаңа бағыттарды ойлап таба алатын – сол жастар. Қазір біліммен сусындап, терең білім қазынасын ақтарып, іздеп жатқан жастар елдің болашағы деп білемін.
Қазірден бастап келешек ұрпағымыздың дені сау болып дүниеге келуін, отбасының жылуына бөленіп өсуін ойлауымыз керек. Білімі терең, елі мен жерін сүйетін азаматтар тәрбиелеуіміз керек. Отбасының тәрбиесімен нәрленген, мейірім мен махаббатына бөленген бала Отанын да сүйетін, құрметтейтін, ақтық демі қалғанша елінің болашағы үшін күресетін азамат болатынына сенімдімін.
Асылтай Сыдык
13 лет
г. Талдыкорган
Алматинская область
В интернете бытует популярное мнение о том, что люди, родившиеся в эпоху Z, это абсолютно потерянное поколение, что они безнадежные и раньше было лучше. Признаюсь, я тоже был такого мнения. Но все тщательно обдумав, я осознал, что это поколение скорее всего даст нам невероятный научно-технический скачок.
Мое поколение - это поколение, которое выросло и было воспитано в интернете. Представим, что родился человек, ему сразу на руки дадут какую-нибудь технику, это может быть смартфон или планшет. Таким образом, он уже будет иметь представление о строении того же планшета. Его молодость будет полна таких новых девайсов, и представьте. какой прогресс будет достигнут к 20 годам? Он уже будет разбираться в сфере IT, начиная со структуры смартфонов, заканчивая структурой кодовых программ. Я как представитель поколения Z хочу сказать, не надо вставлять палки в наши колеса желаний.
Множество родителей просто не дают детям смартфоны, ноутбуки или же планшеты, аргументируя это тем, что это плохо для здоровья. Не будем отрицать, что это правда, действительно, надо в меру ограничивать себя и подышать свежим воздухом, делая упражнения для здоровья. К счастью, таких родителей мало, ведь сейчас меняется поколение родителей. До этого было поколение X, это люди, родившиеся в 1963-1985гг., а сейчас поколение Y, рождены они были в 1986-2000 гг. Они уже были воспитаны в интернете и имеют понятие в целом, что такое интернет. К чему я это все веду?
Сейчас у поколения Z есть огромная возможность сделать мега-большой скачок в эволюции человечества. Они, то есть мы, с детства были воспитаны в "интернете". А наши родители не будут запрещать нам делать и пробовать что то, ведь, без ошибок нет прогресса. Я думаю, что этому примером можем стать мы, поколение Z. Я начинающий программист и хочу развить сферу IT до такой степени, что люди могли бы с помощью разума управлять роботами, а они, в свою очередь, будут делать работу, указанную нами.
Начал я свое необычное хобби в 7 классе, то есть ровно 9 месяцев назад, и достиг результатов достаточно высоких. Этому я благодарен своим родителям, что сумели подобрать мне подходящую школу. Наконец настал момент, когда я смог спокойно учиться дальше. И может, вы спросите меня "Какая же твоя мечта?". Я скажу вам, мечта моя - это развиться в сфере IT, я не буду останавливаться только на программировании, я буду учить робототехнику, веб-программирование, и может, вы увидите меня в будущем в роли успешного человека. А чтобы достичь чего-то, не бойтесь ошибок. Ведь "ошибки - это ступеньки прогресса", как говорил Альберт Эйнштейн, а с прогрессом невозможное станет возможным.
г. Талдыкорган
Алматинская область
В интернете бытует популярное мнение о том, что люди, родившиеся в эпоху Z, это абсолютно потерянное поколение, что они безнадежные и раньше было лучше. Признаюсь, я тоже был такого мнения. Но все тщательно обдумав, я осознал, что это поколение скорее всего даст нам невероятный научно-технический скачок.
Мое поколение - это поколение, которое выросло и было воспитано в интернете. Представим, что родился человек, ему сразу на руки дадут какую-нибудь технику, это может быть смартфон или планшет. Таким образом, он уже будет иметь представление о строении того же планшета. Его молодость будет полна таких новых девайсов, и представьте. какой прогресс будет достигнут к 20 годам? Он уже будет разбираться в сфере IT, начиная со структуры смартфонов, заканчивая структурой кодовых программ. Я как представитель поколения Z хочу сказать, не надо вставлять палки в наши колеса желаний.
Множество родителей просто не дают детям смартфоны, ноутбуки или же планшеты, аргументируя это тем, что это плохо для здоровья. Не будем отрицать, что это правда, действительно, надо в меру ограничивать себя и подышать свежим воздухом, делая упражнения для здоровья. К счастью, таких родителей мало, ведь сейчас меняется поколение родителей. До этого было поколение X, это люди, родившиеся в 1963-1985гг., а сейчас поколение Y, рождены они были в 1986-2000 гг. Они уже были воспитаны в интернете и имеют понятие в целом, что такое интернет. К чему я это все веду?
Сейчас у поколения Z есть огромная возможность сделать мега-большой скачок в эволюции человечества. Они, то есть мы, с детства были воспитаны в "интернете". А наши родители не будут запрещать нам делать и пробовать что то, ведь, без ошибок нет прогресса. Я думаю, что этому примером можем стать мы, поколение Z. Я начинающий программист и хочу развить сферу IT до такой степени, что люди могли бы с помощью разума управлять роботами, а они, в свою очередь, будут делать работу, указанную нами.
Начал я свое необычное хобби в 7 классе, то есть ровно 9 месяцев назад, и достиг результатов достаточно высоких. Этому я благодарен своим родителям, что сумели подобрать мне подходящую школу. Наконец настал момент, когда я смог спокойно учиться дальше. И может, вы спросите меня "Какая же твоя мечта?". Я скажу вам, мечта моя - это развиться в сфере IT, я не буду останавливаться только на программировании, я буду учить робототехнику, веб-программирование, и может, вы увидите меня в будущем в роли успешного человека. А чтобы достичь чего-то, не бойтесь ошибок. Ведь "ошибки - это ступеньки прогресса", как говорил Альберт Эйнштейн, а с прогрессом невозможное станет возможным.
Асылхан Амиржан
15 лет
г. Атырау
Здравствуйте, меня зовут Амиржан. Я учусь в 9 классе, и моя мечта - это увидеть улыбку людей на улице. Вы не замечали, как редко люди улыбаются в сегодняшнее время? Это большая удача - лицезреть счастье в глазах прохожих. Больше всего мы встречаем взрослых, которые, когда видят друг друга, могут просто улыбнуться в ответ. Но в глазах молодежи двадцать первого века такое очень мало встречается. Может, они и добрые в душе, всегда готовы помочь, но не всегда могут показать свои эмоции окружающим.
Причина этому - телефон. Соцсети, интернет и многое другое, что связано с цифровой технологией, как одарили нас множеством функций, так и отняли у нас наши жизненные качества, которые мы ценили прежде всего. Из-за инстаграма и других соцсетей люди стали легко воспринимать события и действия, которые выкладывают другие. Неважно, умер ли человек, насилуют ли животных, используют ли нецензурную лексику - момент восприятия эмоций сократился до 5 секунд. Если говорить на примере, то это то, что люди могут просто пролистать это и обращать внимание уже на другой пост.
Раньше, когда не было ничего, кроме самого человека, он ходил к своим друзьям, охотился на животных, вдохновлялся структурой природы и верил во всемогущее. Он с каждым разом развивался и стремился найти то всемогущее, исследуя природу и окружающий мир. Учил языки,научился готовить на огне, добывать железо, шить, строить, делать эксперименты и открытия, вычислять цифры, говорить о науке, изобретать и в итоге стал не частью природы, а её владельцем. Теперь, когда у нас все есть, мы можем кушать, что хотим, полететь куда хотим и делать что хотим. Но мы не понимаем, что это не конец развития. Мы постепенно деградируем и обращаем внимание не на реальность, а на реальность, которая нереальна.
Поэтому я бы хотел, чтобы люди были не в телефоне, а у себя дома, в родном Казахстане, и жили на максимум. Если мы будем придерживаться такого образа жизни, то в скором времени мы опередим в развитии всех, потому что у нас не уйдёт полвека на просмотры телефона. У нас будут выдающиеся ученые и изобретатели, которые в юности тоже не пренебрегали плохими привычками, но только потом поняли, что это ни к чему хорошему не приведёт. Поэтому моя цель - прежде всего стать счастливым, и в этом мне помог наш клуб ЮНЕСКО, в ряды которого я вхожу у себя в школе. Радуйтесь побольше и уделяйте время на полезные вещи!
г. Атырау
Здравствуйте, меня зовут Амиржан. Я учусь в 9 классе, и моя мечта - это увидеть улыбку людей на улице. Вы не замечали, как редко люди улыбаются в сегодняшнее время? Это большая удача - лицезреть счастье в глазах прохожих. Больше всего мы встречаем взрослых, которые, когда видят друг друга, могут просто улыбнуться в ответ. Но в глазах молодежи двадцать первого века такое очень мало встречается. Может, они и добрые в душе, всегда готовы помочь, но не всегда могут показать свои эмоции окружающим.
Причина этому - телефон. Соцсети, интернет и многое другое, что связано с цифровой технологией, как одарили нас множеством функций, так и отняли у нас наши жизненные качества, которые мы ценили прежде всего. Из-за инстаграма и других соцсетей люди стали легко воспринимать события и действия, которые выкладывают другие. Неважно, умер ли человек, насилуют ли животных, используют ли нецензурную лексику - момент восприятия эмоций сократился до 5 секунд. Если говорить на примере, то это то, что люди могут просто пролистать это и обращать внимание уже на другой пост.
Раньше, когда не было ничего, кроме самого человека, он ходил к своим друзьям, охотился на животных, вдохновлялся структурой природы и верил во всемогущее. Он с каждым разом развивался и стремился найти то всемогущее, исследуя природу и окружающий мир. Учил языки,научился готовить на огне, добывать железо, шить, строить, делать эксперименты и открытия, вычислять цифры, говорить о науке, изобретать и в итоге стал не частью природы, а её владельцем. Теперь, когда у нас все есть, мы можем кушать, что хотим, полететь куда хотим и делать что хотим. Но мы не понимаем, что это не конец развития. Мы постепенно деградируем и обращаем внимание не на реальность, а на реальность, которая нереальна.
Поэтому я бы хотел, чтобы люди были не в телефоне, а у себя дома, в родном Казахстане, и жили на максимум. Если мы будем придерживаться такого образа жизни, то в скором времени мы опередим в развитии всех, потому что у нас не уйдёт полвека на просмотры телефона. У нас будут выдающиеся ученые и изобретатели, которые в юности тоже не пренебрегали плохими привычками, но только потом поняли, что это ни к чему хорошему не приведёт. Поэтому моя цель - прежде всего стать счастливым, и в этом мне помог наш клуб ЮНЕСКО, в ряды которого я вхожу у себя в школе. Радуйтесь побольше и уделяйте время на полезные вещи!
Аягуль Салих
12 лет
г. Алматы
Человек без мечты, что птица без крыльев. Я думаю, что людей, которые бы не мечтали о чем-нибудь в своей жизни, просто нет. Мы растём, и вместе с нами растут наши мечты. У каждого человека, ребёнка и взрослого есть свои желания. Впрочем, у меня тоже есть много разных мечт. Их довольно много. Но самая главная моя мечта - чтобы земля стала вновь светлой, чистой и экологичной. Первое, что появилась на нашей планете - это растения. Без них не было бы нас. Так почему же люди не берегут растения? Почему на них наступают или срывают? Это проблема меня всё ещё волнует. Когда я вижу, как дети или взрослые срывают хоть один маленький листок, то в душе мне становится холодно и неприятно. Почему люди так нерассудительно уничтожают их?! Неужели они не понимают, что этим вредят не только планете, но и себе?! Именно растения одаряют нас самым главным богатством – воздухом. Сохраняем природу мы не только для себя, но и для наших последующих поколений, чтобы они тоже могли любоваться красотой природы - вот это моя мечта. Мечты - это будто билеты в будущую жизнь, и каждый из нас стремится воспользоваться этими билетами.
г. Алматы
Человек без мечты, что птица без крыльев. Я думаю, что людей, которые бы не мечтали о чем-нибудь в своей жизни, просто нет. Мы растём, и вместе с нами растут наши мечты. У каждого человека, ребёнка и взрослого есть свои желания. Впрочем, у меня тоже есть много разных мечт. Их довольно много. Но самая главная моя мечта - чтобы земля стала вновь светлой, чистой и экологичной. Первое, что появилась на нашей планете - это растения. Без них не было бы нас. Так почему же люди не берегут растения? Почему на них наступают или срывают? Это проблема меня всё ещё волнует. Когда я вижу, как дети или взрослые срывают хоть один маленький листок, то в душе мне становится холодно и неприятно. Почему люди так нерассудительно уничтожают их?! Неужели они не понимают, что этим вредят не только планете, но и себе?! Именно растения одаряют нас самым главным богатством – воздухом. Сохраняем природу мы не только для себя, но и для наших последующих поколений, чтобы они тоже могли любоваться красотой природы - вот это моя мечта. Мечты - это будто билеты в будущую жизнь, и каждый из нас стремится воспользоваться этими билетами.
Аяжан Бекболат
15 жас
Алматы облысы
Ұйғыр ауданы
Шошанай ауылы
ДҰРЫС АРМАН КӨККЕ КӨТЕРЕДІ
Арман дегеніміз – қалау, талғам, таңдау және алға итермелеуші күш. Арман – адам баласының ниетінің көрсеткіші, ішкі жандүниесінің қалауы. Адамның іңкәр көңілі не қаласа, арманы сондай болады. Арман адамның өмірге деген көзкарасын, болашаққа деген үмітін көрсетеді. Арман – жаратушының адам баласына берген ең жақсы қасиеттерінің бірі. Арман адам баласына қанат бітіріп, қараңғылықтан жарыққа, биікке жетелейді. Менде де дәл сондай, нәзік, пәк көңілімнің ізгілікке, жақсылыққа, жарыққа құмартқан асқақ арманы бар.
Әр пенденің арманы әртүрлі. Көбінде адам неге мұқтаж болса, қай нәрсені көп уайымдаса, сол туралы көп армандайды. Біріміз тезірек әрі көбірек ақша табуды армандасақ, біріміз атымыз әлемге әйгілі танымал тұлға болсақ дейміз. Бірімізді ауырып жатқан ата-анамыздың жайы алаңдатса, енді бірімізді оқу, баспана мәселесі толғандырады. Маған ештеңенің керегі жоқ дейтін пенде жоқ. Бәрінің бір-біріне ұқсамайтын өзіндік арманы бар. Менің де дәл сондай өзгелерден өзгеше арманым бар.
Менің арманым – менің қалауым, менің тандауым. Мен әдемі көлік, үлкен үй немесе көп ақша туралы, атақ, данқ сияқты қара бастың қамын күйттейтін заттар жөнінде мүлдем армандаймын. Себебі олар армандауға тұрмайтынын түсіндім. Сол арман болған затыңа қол жеткізгенде, барлығы құнын жоғалтуы әбден мүмкін екен. Не болмаса құныққан үстіне құнығып кетуің де мүмкін. Менің ойымша, адам өзіне бақыт әкелетін, көңіліне тыныштық әкелетін нәрсені армандауы керек. Яғни, дұрыс нәрсені армандауы керек.
Менің арманым – сол дұрыс арманы бар жастардың көкірегінде елім, жерім, қазағым деген елге деген махабаты болғаны. Менің арманым – бүгінгі күннің балалары ертеңгі күннің балаларына үлгі боларлықтай болуы. Менің арманым – әр адам ыстық ықылас, жылы көзқарас, адал махаббат, мәңгілік мейірімнен тұрғаны. Сол адамдардың бір-біріне, бәріне деген жақсы қарым-қатынасы және тек адамдар арасында ғана емес, барша тіршілік иесіне деген (яғни табиғатқа деген) өте жақсы қарым-қатынастың болуы. Себебі әлемге ортақ, бәрімізді байланыстырып тұрған табиғаттың, адамзаттың игілігі үшін бәрін берген табиғаттың халі өте мүшкіл. Кімнің кесірінен десеңіз, жүрегінде титтей де мейірім қалмаған адамдардың кесірінен дер едім.
Мен дұрыс ұрпақ тәрбиелейтін дұрыс отбасы болса деп армандаймын. Себебі қоғам отбасынан, мемлекет қоғамнан, әлем мемлекеттен құралады. Бір адамның жақсарғаны, түзелгені – бүкіл әлемнің жақсылыққа бет бұрғаны.
Алматы облысы
Ұйғыр ауданы
Шошанай ауылы
ДҰРЫС АРМАН КӨККЕ КӨТЕРЕДІ
Арман дегеніміз – қалау, талғам, таңдау және алға итермелеуші күш. Арман – адам баласының ниетінің көрсеткіші, ішкі жандүниесінің қалауы. Адамның іңкәр көңілі не қаласа, арманы сондай болады. Арман адамның өмірге деген көзкарасын, болашаққа деген үмітін көрсетеді. Арман – жаратушының адам баласына берген ең жақсы қасиеттерінің бірі. Арман адам баласына қанат бітіріп, қараңғылықтан жарыққа, биікке жетелейді. Менде де дәл сондай, нәзік, пәк көңілімнің ізгілікке, жақсылыққа, жарыққа құмартқан асқақ арманы бар.
Әр пенденің арманы әртүрлі. Көбінде адам неге мұқтаж болса, қай нәрсені көп уайымдаса, сол туралы көп армандайды. Біріміз тезірек әрі көбірек ақша табуды армандасақ, біріміз атымыз әлемге әйгілі танымал тұлға болсақ дейміз. Бірімізді ауырып жатқан ата-анамыздың жайы алаңдатса, енді бірімізді оқу, баспана мәселесі толғандырады. Маған ештеңенің керегі жоқ дейтін пенде жоқ. Бәрінің бір-біріне ұқсамайтын өзіндік арманы бар. Менің де дәл сондай өзгелерден өзгеше арманым бар.
Менің арманым – менің қалауым, менің тандауым. Мен әдемі көлік, үлкен үй немесе көп ақша туралы, атақ, данқ сияқты қара бастың қамын күйттейтін заттар жөнінде мүлдем армандаймын. Себебі олар армандауға тұрмайтынын түсіндім. Сол арман болған затыңа қол жеткізгенде, барлығы құнын жоғалтуы әбден мүмкін екен. Не болмаса құныққан үстіне құнығып кетуің де мүмкін. Менің ойымша, адам өзіне бақыт әкелетін, көңіліне тыныштық әкелетін нәрсені армандауы керек. Яғни, дұрыс нәрсені армандауы керек.
Менің арманым – сол дұрыс арманы бар жастардың көкірегінде елім, жерім, қазағым деген елге деген махабаты болғаны. Менің арманым – бүгінгі күннің балалары ертеңгі күннің балаларына үлгі боларлықтай болуы. Менің арманым – әр адам ыстық ықылас, жылы көзқарас, адал махаббат, мәңгілік мейірімнен тұрғаны. Сол адамдардың бір-біріне, бәріне деген жақсы қарым-қатынасы және тек адамдар арасында ғана емес, барша тіршілік иесіне деген (яғни табиғатқа деген) өте жақсы қарым-қатынастың болуы. Себебі әлемге ортақ, бәрімізді байланыстырып тұрған табиғаттың, адамзаттың игілігі үшін бәрін берген табиғаттың халі өте мүшкіл. Кімнің кесірінен десеңіз, жүрегінде титтей де мейірім қалмаған адамдардың кесірінен дер едім.
Мен дұрыс ұрпақ тәрбиелейтін дұрыс отбасы болса деп армандаймын. Себебі қоғам отбасынан, мемлекет қоғамнан, әлем мемлекеттен құралады. Бір адамның жақсарғаны, түзелгені – бүкіл әлемнің жақсылыққа бет бұрғаны.
Аяжан Серік
16 жас
Алматы облысы
Талдықорған қаласы
ӘЛЕМДІ ӨЗГЕРТУДІ ӨЗІҢНЕН БАСТА!
Арман адамды алға жетелеп, көптеген ерлікке, биік-биік шыңдарға апарады. Армандай білетін адам үшін армандау жеке бір әлем сияқты. Бұл да бір қиялдан туып, шындыққа айналар ең ғажап дүние. Егер біз армандай алмасақ, онда мына өмірдің бояуы болар ма еді деп ойлаймын. Арман, қиял, мақсат түрлі бояулар секілді. Ал біз өз қалауымызша оны бояп, әрлейміз. Қиялымда қалықтаған бұл бояулардың саны шексіз. Олардың әрқайсын орындап, шынайы туындыға айналдырғым келеді, шіркін!
Кейбір адамдар шет елге барсам деп армандайды, кейбіреуі бай болуды армандайды. Ал мен Отанымның көркейіп, ел қызығатындай болғанын қалаймын. Елімнің дамуына үлесімді қосқым келеді. Болашақта еліне, жеріне пайдасы тиер маман болсам, одан асқан арман бар ма?
Ғарышқа қанат қаққан ағаларым сияқты ғарышты бағындырар азамат қазағымнан шықса екен деймін. Кең жазиралы дархан даламды одан сайын гүлдендіріп, туристерді қызықтырар әдемі жерлердің көбейгенін қалаймын. Ата дәстүрімізді көрсетер қазақы нақыштағы сәулет өнері дами түссе екен деген арманым да жоқ емес. Кезінде ата-бабам баспана еткен киіз үйді заманауи түрде ойлап шығарып, әлемге паш етер адам менің достарымның бірі болар. Алдағы отыз жылда Қазақстан ел танымастай өзгеріп, дамыған мемлекеттің біріне айналар.
Тәуелсіздікті ата-бабамыз ұзақ армандады, күтті. Сол арманның орындалғанына да отыз жыл толғалы отыр. Арман шындыққа айналды. Бүгінгі шындық – осы.
Менің арманым – халқына адал қызмет етер журналист болу. Қазірден қазақ тілі мен қазақ әдебиетін терең оқып, облыстық, республикалық олимпиадаларға қатысып, жүлделі орындарға ие болып жүрмін. Журналист болу үшін өте байсалды әрі салмақты болу қажет.
Бала кезімнен өлең шығарамын. Сол өлеңдерімді жинақтап, алдағы уақытта кітап шығаруды ойластырып жүрмін. Әдеби кітаптарды оқыған сайын мен де өзімнің кітабымды жазуға асығамын.
Болашақта ерікті болып, мұқтаж жандарға көмек көрсетсем деймін. Жақсылық жасау – әр адамның парызы. Қазірден-ақ түрлі жобаға қатысып жүрмін. Өзімді жан-жақты дамыту үшін «Елбасы медалі» жобасына қатысып, қола медальға ие болдым. Мұның өзі менің үлкен-үлкен армандарымның алғашқы бастамасы деп ойлаймын.
Жақсылықтың хабаршысы болып, қауіп-қатердің алдын алар тілші болу – менің негізгі арманым. Бұл – менің алға жетелейтін бағдаршамым.
Қазір әлем үшін, ел үшін оңай кез емес. Бір жылдан астам уақыт пандемиямен күресіп келе жатырмыз. Соның бәрін ойлаған сайын менің кішкене ғана жүрегім қынжылады. Сондағы күнде тілейтінім, ең басты арманым – денсаулық. «Иә, Алла, бәрі жақсы болса екен, елім аман болса екен» деймін. Кейде ойланып отырып, «шіркін, ғалым болып, зерттеп, халықты емдейтін дәрі ойлап тапсам ғой!» деп те армандап кетемін.
Алматы облысы
Талдықорған қаласы
ӘЛЕМДІ ӨЗГЕРТУДІ ӨЗІҢНЕН БАСТА!
Арман адамды алға жетелеп, көптеген ерлікке, биік-биік шыңдарға апарады. Армандай білетін адам үшін армандау жеке бір әлем сияқты. Бұл да бір қиялдан туып, шындыққа айналар ең ғажап дүние. Егер біз армандай алмасақ, онда мына өмірдің бояуы болар ма еді деп ойлаймын. Арман, қиял, мақсат түрлі бояулар секілді. Ал біз өз қалауымызша оны бояп, әрлейміз. Қиялымда қалықтаған бұл бояулардың саны шексіз. Олардың әрқайсын орындап, шынайы туындыға айналдырғым келеді, шіркін!
Кейбір адамдар шет елге барсам деп армандайды, кейбіреуі бай болуды армандайды. Ал мен Отанымның көркейіп, ел қызығатындай болғанын қалаймын. Елімнің дамуына үлесімді қосқым келеді. Болашақта еліне, жеріне пайдасы тиер маман болсам, одан асқан арман бар ма?
Ғарышқа қанат қаққан ағаларым сияқты ғарышты бағындырар азамат қазағымнан шықса екен деймін. Кең жазиралы дархан даламды одан сайын гүлдендіріп, туристерді қызықтырар әдемі жерлердің көбейгенін қалаймын. Ата дәстүрімізді көрсетер қазақы нақыштағы сәулет өнері дами түссе екен деген арманым да жоқ емес. Кезінде ата-бабам баспана еткен киіз үйді заманауи түрде ойлап шығарып, әлемге паш етер адам менің достарымның бірі болар. Алдағы отыз жылда Қазақстан ел танымастай өзгеріп, дамыған мемлекеттің біріне айналар.
Тәуелсіздікті ата-бабамыз ұзақ армандады, күтті. Сол арманның орындалғанына да отыз жыл толғалы отыр. Арман шындыққа айналды. Бүгінгі шындық – осы.
Менің арманым – халқына адал қызмет етер журналист болу. Қазірден қазақ тілі мен қазақ әдебиетін терең оқып, облыстық, республикалық олимпиадаларға қатысып, жүлделі орындарға ие болып жүрмін. Журналист болу үшін өте байсалды әрі салмақты болу қажет.
Бала кезімнен өлең шығарамын. Сол өлеңдерімді жинақтап, алдағы уақытта кітап шығаруды ойластырып жүрмін. Әдеби кітаптарды оқыған сайын мен де өзімнің кітабымды жазуға асығамын.
Болашақта ерікті болып, мұқтаж жандарға көмек көрсетсем деймін. Жақсылық жасау – әр адамның парызы. Қазірден-ақ түрлі жобаға қатысып жүрмін. Өзімді жан-жақты дамыту үшін «Елбасы медалі» жобасына қатысып, қола медальға ие болдым. Мұның өзі менің үлкен-үлкен армандарымның алғашқы бастамасы деп ойлаймын.
Жақсылықтың хабаршысы болып, қауіп-қатердің алдын алар тілші болу – менің негізгі арманым. Бұл – менің алға жетелейтін бағдаршамым.
Қазір әлем үшін, ел үшін оңай кез емес. Бір жылдан астам уақыт пандемиямен күресіп келе жатырмыз. Соның бәрін ойлаған сайын менің кішкене ғана жүрегім қынжылады. Сондағы күнде тілейтінім, ең басты арманым – денсаулық. «Иә, Алла, бәрі жақсы болса екен, елім аман болса екен» деймін. Кейде ойланып отырып, «шіркін, ғалым болып, зерттеп, халықты емдейтін дәрі ойлап тапсам ғой!» деп те армандап кетемін.
Әмірлан Жамбыл
12 жас
Алматы облысы
Талдықорған қаласы
АРМАНЫМ – СТЭНФОРД УНИВЕРСИТЕТІНЕ ТҮСУ
Менің аты-жөнім – Жамбыл Әмірлан. Талдықорған Білім-инновация лицейінің 7 «А» сынып оқушысымын. Менің болашақ арманым – Стэнфорд университетіне түсу. Оқуымды бітіргеннен кейін Қазақстанға оралып, өз мемлекетімді ғылым мен технология саласында дамыту. Қазақстанның экономика, технология, ғылым және тағы басқа салада дамуына үлес қосқым келеді.
Стэнфорд университетінде бизнес пен STEM салаларын және ағылшын, жапон тілдерін оқығым келеді.
Қазақстанның әрбір мектебінің білім сапасы Білім-инновация лицейі, Назарбаев зияткерлік мектебі, республикалық физика-математика мектебінен кем болмаса деймін. Барлық оқушы сапалы білім мен саналы тәрбие алуы керек.
Оқушылардың әр сабақта «өте қызық сабақ екен», «мен одан да көп білгім келеді», «бұдан да жақсы болу үшін не істеуім керек?» деп тұрғанын дұрыс деп есептеймін. Мысалға Илон Маскты алайықшы. Ол – данышпан өнертапқыш, технологиялық бизнес саласында жұмыс істейді. Ол бұрын қиял болған заттарды өмірге әкелді. Мен де Илон Маск сияқты технология және STEM бизнеспен айналысқым келеді. Қиялым мен армандаған ойымды өмірге әкелгім келеді. Әр адам қиялы мен арманын мақсатқа айналдырып, ешнәрседен қорықпай соған жете алатынын көрсеткім келеді. Сондықтан Стэнфорд университетіне түсуге бар күшімді салуға тырысамын.
Алматы облысы
Талдықорған қаласы
АРМАНЫМ – СТЭНФОРД УНИВЕРСИТЕТІНЕ ТҮСУ
Менің аты-жөнім – Жамбыл Әмірлан. Талдықорған Білім-инновация лицейінің 7 «А» сынып оқушысымын. Менің болашақ арманым – Стэнфорд университетіне түсу. Оқуымды бітіргеннен кейін Қазақстанға оралып, өз мемлекетімді ғылым мен технология саласында дамыту. Қазақстанның экономика, технология, ғылым және тағы басқа салада дамуына үлес қосқым келеді.
Стэнфорд университетінде бизнес пен STEM салаларын және ағылшын, жапон тілдерін оқығым келеді.
Қазақстанның әрбір мектебінің білім сапасы Білім-инновация лицейі, Назарбаев зияткерлік мектебі, республикалық физика-математика мектебінен кем болмаса деймін. Барлық оқушы сапалы білім мен саналы тәрбие алуы керек.
Оқушылардың әр сабақта «өте қызық сабақ екен», «мен одан да көп білгім келеді», «бұдан да жақсы болу үшін не істеуім керек?» деп тұрғанын дұрыс деп есептеймін. Мысалға Илон Маскты алайықшы. Ол – данышпан өнертапқыш, технологиялық бизнес саласында жұмыс істейді. Ол бұрын қиял болған заттарды өмірге әкелді. Мен де Илон Маск сияқты технология және STEM бизнеспен айналысқым келеді. Қиялым мен армандаған ойымды өмірге әкелгім келеді. Әр адам қиялы мен арманын мақсатқа айналдырып, ешнәрседен қорықпай соған жете алатынын көрсеткім келеді. Сондықтан Стэнфорд университетіне түсуге бар күшімді салуға тырысамын.
Әсем Қансейіт
16 жаста
Тараз қаласы
МЕНІҢ АРМАНЫМ ЖӘНЕ БОЛАШАҚТАҒЫ ҚАЗАҚСТАН
Болашақта халыққа жанашыр дәрігер болғым келеді. Жоғары оқу орнын үздік бітіріп, еліміздегі білікті дәрігерлердің тәжірибесін үйренгім келеді. Дамуды тоқтатпай, шет елдерге де шықсам деймін. Оңтүстік Корея, Германия, Ұлыбритания секілді дамыған мемлекеттерде Қазақстанда жасалмайтын ота түрлерін үйреніп, елімізге алып келсем, қажетті жаңа технологиялармен қамтамасыз етсем деп армандаймын. Сонда басқа елдерден ем іздейтін қалтасы жұқа жандарға үлкен жеңілдік болар еді.
Екінші үлкен мақсатым – қайырымдылық қорын ашып, тегін ота жасау, қарапайым халыққа тегін медициналық көмек көрсету.
Болашақтағы Қазақстанды барлығы бақытты, дамыған мемлекет ретінде көремін. Қазір біздің елімізді қауіпсіз, бақытты мемлекет деп айту қиындау. Бізде жағдайы нашар азаматтар бар екенінің бір дәлелі – астанамызда 2019 жылы ақпанда болған қайғылы оқиға. Балаларын асыраймын деп күні-түні жұмыс істеуге мәжбүр ата-ана бір күні балаларды қараусыз қалдырады. Сол түні үйде өрт болып, мұның соңы бес қыздың өліміне әкеп соғады. Кішкентай балаларын тастап, түнде жұмысқа кетуге не себеп болды? Әрине, ақша. Халықтың жағдайы төмен болуы салдарынан, өкіметтен қолдау болмауынан, кішкентай балалар зардап шекті. Осы оқиғадан соң елімізде біраз өзгеріс болды. Көпбалалы, жағдайы төмен отбасыларға ақшалай көмек берілді. Алайда, мұндай оқиғалар әлі де қайталанып жүр. Үйі жоқ, суық сарайда өмір сүріп жатқан отбасылар қаншама.
Мен болашақта тұрмыс жағдайы, орташа айлық көрсеткіші, өмір сүру сапасы жоғары, қауіпсіздігі мықты, инфрақұрылымы дамыған, туризм мен экспорттан пайда табатын Қазақстанды құрағым келеді. Осы арманыма кішкентай болсын үлес қосуға бар күшімді саламын.
Тараз қаласы
МЕНІҢ АРМАНЫМ ЖӘНЕ БОЛАШАҚТАҒЫ ҚАЗАҚСТАН
Болашақта халыққа жанашыр дәрігер болғым келеді. Жоғары оқу орнын үздік бітіріп, еліміздегі білікті дәрігерлердің тәжірибесін үйренгім келеді. Дамуды тоқтатпай, шет елдерге де шықсам деймін. Оңтүстік Корея, Германия, Ұлыбритания секілді дамыған мемлекеттерде Қазақстанда жасалмайтын ота түрлерін үйреніп, елімізге алып келсем, қажетті жаңа технологиялармен қамтамасыз етсем деп армандаймын. Сонда басқа елдерден ем іздейтін қалтасы жұқа жандарға үлкен жеңілдік болар еді.
Екінші үлкен мақсатым – қайырымдылық қорын ашып, тегін ота жасау, қарапайым халыққа тегін медициналық көмек көрсету.
Болашақтағы Қазақстанды барлығы бақытты, дамыған мемлекет ретінде көремін. Қазір біздің елімізді қауіпсіз, бақытты мемлекет деп айту қиындау. Бізде жағдайы нашар азаматтар бар екенінің бір дәлелі – астанамызда 2019 жылы ақпанда болған қайғылы оқиға. Балаларын асыраймын деп күні-түні жұмыс істеуге мәжбүр ата-ана бір күні балаларды қараусыз қалдырады. Сол түні үйде өрт болып, мұның соңы бес қыздың өліміне әкеп соғады. Кішкентай балаларын тастап, түнде жұмысқа кетуге не себеп болды? Әрине, ақша. Халықтың жағдайы төмен болуы салдарынан, өкіметтен қолдау болмауынан, кішкентай балалар зардап шекті. Осы оқиғадан соң елімізде біраз өзгеріс болды. Көпбалалы, жағдайы төмен отбасыларға ақшалай көмек берілді. Алайда, мұндай оқиғалар әлі де қайталанып жүр. Үйі жоқ, суық сарайда өмір сүріп жатқан отбасылар қаншама.
Мен болашақта тұрмыс жағдайы, орташа айлық көрсеткіші, өмір сүру сапасы жоғары, қауіпсіздігі мықты, инфрақұрылымы дамыған, туризм мен экспорттан пайда табатын Қазақстанды құрағым келеді. Осы арманыма кішкентай болсын үлес қосуға бар күшімді саламын.
Әсет Ақшолақов
16 жас
Ақтөбе қаласы
МҰҒАЛІМ БОЛҒЫМ КЕЛЕДІ
Арман – өте күшті құрал. Барлық ғылыми жаңалық арман мен сенудің арқасында ашылды. Жетістікке жетпей тұрып оны армандайсың және бар жан-тәніңмен сенесің. Осы батыл, ілгері қадамның арқасында арманыңа жету алдындағы үлкен саяхатыңды бастайсың.
Елестетші, зәулім үйің, қымбат көлігің және тағы да басқа құнды заттарың бар. Бірақ, сен бақыттысың ба? Осындай өмір туралы армандадың ба? Арман материалдық заттармен байланысты болмау керек деп ойлаймын.
Әр адамның арманы – осы ғажайып әлемде өз орнын табу және бақытты болу. Ал бақыт материалдық заттарға байланысты емес. Ол тек қана уақытша қуаныш сезімін тудырады. Ал сонда нағыз арман, нағыз бақыт деген не? Бұл – әр адам үшін өзінің өмірлік саяхатында анықтайтын ерекше құбылыс.
Ал менің арманым қандай? Адамдарды ынталандыратын, кез келген адамның тілін таба алатын, білім мен тәрбиенің қайнар көзі болғым келеді. Менің арманым – мұғалім болу. Мұғалімдерді аса құрметтеймін және олар менің өмірлік ұстазым. «Болмасаң да ұқсап бақ» деген Абай атамыздың сөзіне құлақ асып, мұғалімдерге ұқсауға тырысып жүрмін.
Мұғалімдер – әлемді өзгертетін жандар. Керемет әншінің, ғалымның, архитектордың артында бар білгенін үйреткен мұғалімнің еңбегі жатыр. Мұғалім болу арқылы бақытты болатыныма кәміл сенемін.
Менің Отаным, туған жерім, Қазақстаным болашақта көптеген белесті бағындырып, жан-жақты дамиды деп армандаймын. Қазір көптеген мәселе бар. Олардың ішіндегі ең негізгісі – қазақ тілінің мәртебесі. Тіл – мәдениеттің бірден-бір бөлігі. Тіл – әрбір ұлттың қайталанбас ерекшелігі. Сондықтан қазақ тілін насихаттауымыз керек.
Сонымен қатар, Семей полигоны, Арал теңізінің тартылуы сияқты экологиялық мәселелер бар. Болашақта осының бәрі шешімін тапса деп армандаймын.
Ақтөбе қаласы
МҰҒАЛІМ БОЛҒЫМ КЕЛЕДІ
Арман – өте күшті құрал. Барлық ғылыми жаңалық арман мен сенудің арқасында ашылды. Жетістікке жетпей тұрып оны армандайсың және бар жан-тәніңмен сенесің. Осы батыл, ілгері қадамның арқасында арманыңа жету алдындағы үлкен саяхатыңды бастайсың.
Елестетші, зәулім үйің, қымбат көлігің және тағы да басқа құнды заттарың бар. Бірақ, сен бақыттысың ба? Осындай өмір туралы армандадың ба? Арман материалдық заттармен байланысты болмау керек деп ойлаймын.
Әр адамның арманы – осы ғажайып әлемде өз орнын табу және бақытты болу. Ал бақыт материалдық заттарға байланысты емес. Ол тек қана уақытша қуаныш сезімін тудырады. Ал сонда нағыз арман, нағыз бақыт деген не? Бұл – әр адам үшін өзінің өмірлік саяхатында анықтайтын ерекше құбылыс.
Ал менің арманым қандай? Адамдарды ынталандыратын, кез келген адамның тілін таба алатын, білім мен тәрбиенің қайнар көзі болғым келеді. Менің арманым – мұғалім болу. Мұғалімдерді аса құрметтеймін және олар менің өмірлік ұстазым. «Болмасаң да ұқсап бақ» деген Абай атамыздың сөзіне құлақ асып, мұғалімдерге ұқсауға тырысып жүрмін.
Мұғалімдер – әлемді өзгертетін жандар. Керемет әншінің, ғалымның, архитектордың артында бар білгенін үйреткен мұғалімнің еңбегі жатыр. Мұғалім болу арқылы бақытты болатыныма кәміл сенемін.
Менің Отаным, туған жерім, Қазақстаным болашақта көптеген белесті бағындырып, жан-жақты дамиды деп армандаймын. Қазір көптеген мәселе бар. Олардың ішіндегі ең негізгісі – қазақ тілінің мәртебесі. Тіл – мәдениеттің бірден-бір бөлігі. Тіл – әрбір ұлттың қайталанбас ерекшелігі. Сондықтан қазақ тілін насихаттауымыз керек.
Сонымен қатар, Семей полигоны, Арал теңізінің тартылуы сияқты экологиялық мәселелер бар. Болашақта осының бәрі шешімін тапса деп армандаймын.
Балмекен Якыпбаева
16 жас
Алматы облысы
Жамбыл ауданы
Қарғалы ауылы
ПЕДАГОГ БОЛҒЫМ КЕЛЕДІ
Арман адам баласын шыңға шығуға жетелейді. Шыңға шығу барысында мақсат туындайды. Ал мақсат шынайы әрекет етуге, еңбекқорлыққа жетелейді.
Менің арманым – тұғыры биік, тәуелсіз елдің азаматы болу. Осы жолда аянбай еңбек етіп, жетістікке қол жеткізу. Қазақстан дамушы мемлекет болғандықтан, кем-кетік тұсы жеткілікті. Сол қателіктерді жоюға үлес қосқым келеді.
Қазір ел экономикасы қарқынды даму үстінде. Бірақ әлі де жеткіліксіз. Мұның себебі ішкі нарықты өзіміз емес, өзгелердің игеруі. Болашақта қазба байлықтарымызды өскелең жас буын өзі игереді деген сенімім мол. XXI ғасырдағы жасөспірім ретінде ғылым мен техниканың маңызы зор екенін түсінемін және сол үшін жоғары дәрежеде білім алып, болашақта ішкі нарықты игеретін жаңа реформа жасауды немесе техника құруды армандаймын. Осылайша ел экономикасының қарқынды дамуына кепіл бола аламын.
Экономикамен қатар, мәдениетіміздің де өсуі еліміз үшін маңызды. Ел мәдениеті ерте заманнан бері қалыптасқан. Алайда, әлі ашылмаған, зерттелмеген құпия сырлар қаншама. Сол себепті болашақта тарихы терең, мұрасы мол көне орындарға барып, зерттеу жұмысын өткізіп, арманымның бірін орындағым келеді. Бәлкім, тарих үшін жаңа бір жаңалық ашармын.
Қазір өзінің ана тілін білмейтіндер көп. Қоғамның бір өкілі ретінде бұл мәселе де мені қатты алаңдатады. Қоғамды дұрыстау да, бұзу да өз қолымызда екенін баса айтқым келеді. Негізі, әлемде қоғам емес, адам өзгереді, адамға қарап қоғам түзеледі.
Болашақ педагог ретінде ана тілін дәріптеп, шәкірттеріме ұлттық құндылықтарымыз бен мәдениетімізді сіңіріп, өнегелі ұрпақ тәрбиелеуді армандаймын. Менің арманым – елімнің болашағының жарқын болуына үлес қосу. Сол үшін армандауды тоқтатпай, арманыммен қанаттанып, алға қарай өрлей беруге талпынамын.
Алматы облысы
Жамбыл ауданы
Қарғалы ауылы
ПЕДАГОГ БОЛҒЫМ КЕЛЕДІ
Арман адам баласын шыңға шығуға жетелейді. Шыңға шығу барысында мақсат туындайды. Ал мақсат шынайы әрекет етуге, еңбекқорлыққа жетелейді.
Менің арманым – тұғыры биік, тәуелсіз елдің азаматы болу. Осы жолда аянбай еңбек етіп, жетістікке қол жеткізу. Қазақстан дамушы мемлекет болғандықтан, кем-кетік тұсы жеткілікті. Сол қателіктерді жоюға үлес қосқым келеді.
Қазір ел экономикасы қарқынды даму үстінде. Бірақ әлі де жеткіліксіз. Мұның себебі ішкі нарықты өзіміз емес, өзгелердің игеруі. Болашақта қазба байлықтарымызды өскелең жас буын өзі игереді деген сенімім мол. XXI ғасырдағы жасөспірім ретінде ғылым мен техниканың маңызы зор екенін түсінемін және сол үшін жоғары дәрежеде білім алып, болашақта ішкі нарықты игеретін жаңа реформа жасауды немесе техника құруды армандаймын. Осылайша ел экономикасының қарқынды дамуына кепіл бола аламын.
Экономикамен қатар, мәдениетіміздің де өсуі еліміз үшін маңызды. Ел мәдениеті ерте заманнан бері қалыптасқан. Алайда, әлі ашылмаған, зерттелмеген құпия сырлар қаншама. Сол себепті болашақта тарихы терең, мұрасы мол көне орындарға барып, зерттеу жұмысын өткізіп, арманымның бірін орындағым келеді. Бәлкім, тарих үшін жаңа бір жаңалық ашармын.
Қазір өзінің ана тілін білмейтіндер көп. Қоғамның бір өкілі ретінде бұл мәселе де мені қатты алаңдатады. Қоғамды дұрыстау да, бұзу да өз қолымызда екенін баса айтқым келеді. Негізі, әлемде қоғам емес, адам өзгереді, адамға қарап қоғам түзеледі.
Болашақ педагог ретінде ана тілін дәріптеп, шәкірттеріме ұлттық құндылықтарымыз бен мәдениетімізді сіңіріп, өнегелі ұрпақ тәрбиелеуді армандаймын. Менің арманым – елімнің болашағының жарқын болуына үлес қосу. Сол үшін армандауды тоқтатпай, арманыммен қанаттанып, алға қарай өрлей беруге талпынамын.
Бекасыл Мұхамеджанов
14 жас
Алматы облысы
Талдықорған қаласы
АРМАНЫМ – АРХИТЕКТОР БОЛУ
Әр адам арманына қол жеткізсем дейді. Армандау бөлек те, арманға қол жеткізу бөлек. Көп адам армандай алғанмен, әрекеттенуге ерінеді. Ал мен армандаудан да, әрекет етуден де шаршамаймын.
Бала күнімнен арманшыл болдым. Бастауыш сыныптарда сабақ үстінде де армандауға құмар едім. Бір күні мұғалім үйге «Болашақта кім болам?» деген тақырыпқа эссе жазуды тапсырды. Сол кезде «ата-анам секілді болғым келеді» деп жазған едім. «Әке болып, өз балама тәрбие беріп, асырап жеткізгім келеді» деген сөзім әлі күнге дейін есімде.
Қазір 9-сынып оқушысымын. Өзімді әр қырымнан дамытумен айналысып жүрмін. Алдымен күнделік жаза бастадым. Күнім қалай өтті, қандай қызық болды, соның бәрін тізіп жазып жүрдім. Ешқандай қызық болмаса да, күнделікті жаза жүріп, ата-анамның қадірін түсіндім. Күнделігімді қайталап оқып тұрамын. Ата-анамның әрекетін сол кезде түсінбегенмен, қазір қайта оқыған кезде бақытты ойға берілем. Ата-анамның ағамды «мақтанышымыз» деуі мені аздап қынжылтатын. Оларға жақсы көрінуге тырысуым қателік болды. Достарыммен де араласуды азайттым. Ал кейінгі бір жыл ішінде көптеген жетістікке жеттім. Алты ай бойы «Елбасы медалі» жобасына қатыстым. Сол кезде балалармен өткізген уақыт арамыздағы салқындықты жібітті. Қазір оларды асыл достарым деп санай алатын сияқтымын. Ата-анамның қадірін түсіндім. Оларды барынша бақытты етуге тырысып жүрмін. Ағамды барынша сыйлайтын болдым.
Арманыма жетуге қадам жасап жүрмін. Өзіме ұнайтын істермен айналыса бастадым. Шахмат, дойбы ойнауды үйрендім. Сурет салу қолымнан келеді екен. Каллиграфия мен мобилография біраз қиындық тудырып жүр, дегенмен оны да үйренемін деп ойлаймын. Жылдам оқу курсына барып көрдім. Қиын болғанмен, біраз машықтанып қалдым.
Ендігі ең үлкен арманым – архитектор болу. Ата-анам сурет немесе математика ғана қатысы бар мамандық таңдағаным жөн деп есептейді. Ал өзім архитектор болғым келеді. Қызығушылығым сурет салудан басталды. Басында үйлер мен ғимараттарды салатынмын. Кейін олардың тарихына қызықтым. Салыну жолдарына, масштабталған сызбаларына назар аудардым.
Архитектор болсам деген ниетпен алғашқы қадамымды «Blender 3D» бағдарламасынан бастадым. Ақырындап осы бағдарламаға машықтанып алсам, өскенде үлкен жетістіктерге жетемін деген ниетім бар.
Алматы облысы
Талдықорған қаласы
АРМАНЫМ – АРХИТЕКТОР БОЛУ
Әр адам арманына қол жеткізсем дейді. Армандау бөлек те, арманға қол жеткізу бөлек. Көп адам армандай алғанмен, әрекеттенуге ерінеді. Ал мен армандаудан да, әрекет етуден де шаршамаймын.
Бала күнімнен арманшыл болдым. Бастауыш сыныптарда сабақ үстінде де армандауға құмар едім. Бір күні мұғалім үйге «Болашақта кім болам?» деген тақырыпқа эссе жазуды тапсырды. Сол кезде «ата-анам секілді болғым келеді» деп жазған едім. «Әке болып, өз балама тәрбие беріп, асырап жеткізгім келеді» деген сөзім әлі күнге дейін есімде.
Қазір 9-сынып оқушысымын. Өзімді әр қырымнан дамытумен айналысып жүрмін. Алдымен күнделік жаза бастадым. Күнім қалай өтті, қандай қызық болды, соның бәрін тізіп жазып жүрдім. Ешқандай қызық болмаса да, күнделікті жаза жүріп, ата-анамның қадірін түсіндім. Күнделігімді қайталап оқып тұрамын. Ата-анамның әрекетін сол кезде түсінбегенмен, қазір қайта оқыған кезде бақытты ойға берілем. Ата-анамның ағамды «мақтанышымыз» деуі мені аздап қынжылтатын. Оларға жақсы көрінуге тырысуым қателік болды. Достарыммен де араласуды азайттым. Ал кейінгі бір жыл ішінде көптеген жетістікке жеттім. Алты ай бойы «Елбасы медалі» жобасына қатыстым. Сол кезде балалармен өткізген уақыт арамыздағы салқындықты жібітті. Қазір оларды асыл достарым деп санай алатын сияқтымын. Ата-анамның қадірін түсіндім. Оларды барынша бақытты етуге тырысып жүрмін. Ағамды барынша сыйлайтын болдым.
Арманыма жетуге қадам жасап жүрмін. Өзіме ұнайтын істермен айналыса бастадым. Шахмат, дойбы ойнауды үйрендім. Сурет салу қолымнан келеді екен. Каллиграфия мен мобилография біраз қиындық тудырып жүр, дегенмен оны да үйренемін деп ойлаймын. Жылдам оқу курсына барып көрдім. Қиын болғанмен, біраз машықтанып қалдым.
Ендігі ең үлкен арманым – архитектор болу. Ата-анам сурет немесе математика ғана қатысы бар мамандық таңдағаным жөн деп есептейді. Ал өзім архитектор болғым келеді. Қызығушылығым сурет салудан басталды. Басында үйлер мен ғимараттарды салатынмын. Кейін олардың тарихына қызықтым. Салыну жолдарына, масштабталған сызбаларына назар аудардым.
Архитектор болсам деген ниетпен алғашқы қадамымды «Blender 3D» бағдарламасынан бастадым. Ақырындап осы бағдарламаға машықтанып алсам, өскенде үлкен жетістіктерге жетемін деген ниетім бар.
Бекзат Мұратқан
15 жас
Алматы облысы
Талдықорған қаласы
ЖАҺАНДЫҢ КОМПАНИЯЛАРДЫ БАСҚАРУДЫ МАҚСАТ ЕТТІМ
Арман деген не? Адам неге армандайды? Арман деген – әрқашан мақсатпен бірге жүретін және адамның болашаққа деген үмітін оятатын ой түйсігі.
Әр адамның қиялдары мен мақсаттары болады. Кей адамдар ғарышқа ұшуды армандаса, кейбіреулер жаңа технологиялық революция жасағысы келеді.
Армандап, алдыға мақсат қоюға өмірде болған оқиғалар жетелейді. Маған да әсер еткен сондай жағдай. Карантин басталып, онлайн оқи бастадық. Бос уақытым өте көп болды, не істерімді білмедім. Бір күні сынып жетекшіміз кітап оқу жарысын өткізейік деген ұсыныс айтты. Мен қуана-қуана келістім.
«Бай әке, кедей әке» деген кітапты оқи бастадым. Сол кітапты оқи келе өмірде неше түрлі жағдайлар болатынын түсіндім. Болашақта кім болатынымды да шешіп койдым.
Менің таңдаған мамандығым – кәсіпкер. Бұл мамандық мені табатын ақшасымен емес, жұмыс істей келе үйренетін қасиеттерімен қызыктырды. Өзім бала кезден бастық болсам деп армандайтынмын. Ал қазір жай бастық емес, жаһандық деңгейдегі McDonalds, KFC секілді компанияларды басқаруды мақсат еттім.
Арманыңа қалай қол жеткізуге болады? Көп адам жалқаулықтан немесе білместіктен арманына жете алмайды. Көптеген адам арманына жетуге тырысқанмен, жете алмайды. Ондайда арманы жайлы ештеңе білмей-ақ, тастап кете салады. Ал арманына жеткендердің барлығы алдымен арманын зерттеп, содан кейін соған қарай жол іздеген. Қазір интернет сияқты үлкен мүмкіндік тұрғанда, арманыңа жетуге тырыспау – өте үлкен қателік.
Алматы облысы
Талдықорған қаласы
ЖАҺАНДЫҢ КОМПАНИЯЛАРДЫ БАСҚАРУДЫ МАҚСАТ ЕТТІМ
Арман деген не? Адам неге армандайды? Арман деген – әрқашан мақсатпен бірге жүретін және адамның болашаққа деген үмітін оятатын ой түйсігі.
Әр адамның қиялдары мен мақсаттары болады. Кей адамдар ғарышқа ұшуды армандаса, кейбіреулер жаңа технологиялық революция жасағысы келеді.
Армандап, алдыға мақсат қоюға өмірде болған оқиғалар жетелейді. Маған да әсер еткен сондай жағдай. Карантин басталып, онлайн оқи бастадық. Бос уақытым өте көп болды, не істерімді білмедім. Бір күні сынып жетекшіміз кітап оқу жарысын өткізейік деген ұсыныс айтты. Мен қуана-қуана келістім.
«Бай әке, кедей әке» деген кітапты оқи бастадым. Сол кітапты оқи келе өмірде неше түрлі жағдайлар болатынын түсіндім. Болашақта кім болатынымды да шешіп койдым.
Менің таңдаған мамандығым – кәсіпкер. Бұл мамандық мені табатын ақшасымен емес, жұмыс істей келе үйренетін қасиеттерімен қызыктырды. Өзім бала кезден бастық болсам деп армандайтынмын. Ал қазір жай бастық емес, жаһандық деңгейдегі McDonalds, KFC секілді компанияларды басқаруды мақсат еттім.
Арманыңа қалай қол жеткізуге болады? Көп адам жалқаулықтан немесе білместіктен арманына жете алмайды. Көптеген адам арманына жетуге тырысқанмен, жете алмайды. Ондайда арманы жайлы ештеңе білмей-ақ, тастап кете салады. Ал арманына жеткендердің барлығы алдымен арманын зерттеп, содан кейін соған қарай жол іздеген. Қазір интернет сияқты үлкен мүмкіндік тұрғанда, арманыңа жетуге тырыспау – өте үлкен қателік.
Василиса Солодовникова
12 лет
г. Нур-Султан
Я мечтаю стать популярным человеком. Мне нравится снимать видео, и моя цель - стать блогером. Сейчас мы живем в таком мире, где все пользуются соцсетями и интернетом, поэтому такое хобби или даже работа будет очень популярна. В наше время все хотят быть популярными и продвигаться в интернете, на таких платформах как Tik Tok, Instagram и Youtube. Еще мне нравится путешествовать по разным странам, и возможно, в будущем я осуществлю свою мечту.
Я часто задумываюсь, а каким будет Казахстан в будущем? Как изменится наша страна? Сейчас мы должны хорошо учиться, потом закончить институт, а дальше выбрать профессию и пойти на работу. И если мы хотим, чтобы Казахстан процветал в будущем, то нам нужно выбрать такую профессию, которая будет помогать Казахстану. Например, кто-то пойдет работать учителем Истории Казахстана и будет рассказывать детям все о нашей стране, а кто-то будет работать на заводе и изготавливать еду, одежду, инструменты и т.д. Так мы сможем помочь Казахстану достичь вершин. Будущее Казахстана - мое будущее!
г. Нур-Султан
Я мечтаю стать популярным человеком. Мне нравится снимать видео, и моя цель - стать блогером. Сейчас мы живем в таком мире, где все пользуются соцсетями и интернетом, поэтому такое хобби или даже работа будет очень популярна. В наше время все хотят быть популярными и продвигаться в интернете, на таких платформах как Tik Tok, Instagram и Youtube. Еще мне нравится путешествовать по разным странам, и возможно, в будущем я осуществлю свою мечту.
Я часто задумываюсь, а каким будет Казахстан в будущем? Как изменится наша страна? Сейчас мы должны хорошо учиться, потом закончить институт, а дальше выбрать профессию и пойти на работу. И если мы хотим, чтобы Казахстан процветал в будущем, то нам нужно выбрать такую профессию, которая будет помогать Казахстану. Например, кто-то пойдет работать учителем Истории Казахстана и будет рассказывать детям все о нашей стране, а кто-то будет работать на заводе и изготавливать еду, одежду, инструменты и т.д. Так мы сможем помочь Казахстану достичь вершин. Будущее Казахстана - мое будущее!
Гайни Касымжанова
17 лет
г. Алматы
У каждого из нас есть своя сокровенная мечта: кто-то хочет покорить вершину карьерной лестницы, кто-то мечтает осуществить кругосветное путешествие в одиночку, ну а для кого-то обрести семейное счастье и благополучие - лучший подарок, дарованный жизнью. Поставив четкую цель перед собой, мы начинаем усердно трудиться, чтобы достичь успеха и обрести внутренний покой. Каждый индивидуум мыслит совершенно по-разному, следовательно возникает вопрос: каковы же мои мотивы и о чем я мечтаю?
На данный момент я учусь в одиннадцатом классе, в поте лица готовясь к вступительным экзаменам и поступлению в высшие учебные заведения. В перерывах между подготовкой я даю волю своему воображению и часто ловлю себя витающей в облаках. На самом деле я мечтаю о многом, однако моя самая заветная мечта - разговаривать на всех языках мира. Лишь при одной мысли об этом я загораюсь как лампочка, готовая творить и учиться не покладая рук, чтобы хоть чуточку приблизиться к мечте. Я свободно разговариваю на трех (казахский, русский, английский) языках, сейчас активно изучаю корейский язык и культуру азиатских стран, планируя в дальнейшем выучить турецкий и японские языки.
В будущем став полиглотом, я в первую очередь мечтаю протянуть руку помощи окружающим людям. В последствии глобальной пандемии получить качественное образование стало труднодоступным, огромное количество школьников и студентов были вынуждены оплачивать дорогостоящие курсы в это трудное время. К сожалению, зная то, что влияние вируса не исчезнет бесследно за ближайшие пару лет, я бы хотела организовать бесплатные курсы для людей всех возрастов, которые хотят выучить новый язык. Делиться своим опытом и методом обучения, приносить пользу обществу Казахстана - мой мощный двигатель, который помогает идти к своей цели. Я искренне верю в то, что благодаря инициативной молодежи Казахстан будет развиваться всесторонне и займет лидирующую позицию в мировой арене. Подростки сломя голову работают над социальными проектами, пробуют себя в разных сферах деятельности, начинают стартапы и бизнес-проекты. Иными словами, они делают всевозможное, чтобы найти свое внутреннее «Я», при этом принося пользу обществу. Молодежь с креативным подходом и неугасающим огнём в глазах - будущее нашей страны!
По моему мнению, нет ничего невозможного в этой жизни, все рамки предначертаны лишь у нас в голове. Возможно я и не в силах выучить все 7174 языка мира, но я определенно смогу каждый раз мечтать об этом, стимулируя себя к достижению высот и изучению новых языков. Главное - мечтать!
г. Алматы
У каждого из нас есть своя сокровенная мечта: кто-то хочет покорить вершину карьерной лестницы, кто-то мечтает осуществить кругосветное путешествие в одиночку, ну а для кого-то обрести семейное счастье и благополучие - лучший подарок, дарованный жизнью. Поставив четкую цель перед собой, мы начинаем усердно трудиться, чтобы достичь успеха и обрести внутренний покой. Каждый индивидуум мыслит совершенно по-разному, следовательно возникает вопрос: каковы же мои мотивы и о чем я мечтаю?
На данный момент я учусь в одиннадцатом классе, в поте лица готовясь к вступительным экзаменам и поступлению в высшие учебные заведения. В перерывах между подготовкой я даю волю своему воображению и часто ловлю себя витающей в облаках. На самом деле я мечтаю о многом, однако моя самая заветная мечта - разговаривать на всех языках мира. Лишь при одной мысли об этом я загораюсь как лампочка, готовая творить и учиться не покладая рук, чтобы хоть чуточку приблизиться к мечте. Я свободно разговариваю на трех (казахский, русский, английский) языках, сейчас активно изучаю корейский язык и культуру азиатских стран, планируя в дальнейшем выучить турецкий и японские языки.
В будущем став полиглотом, я в первую очередь мечтаю протянуть руку помощи окружающим людям. В последствии глобальной пандемии получить качественное образование стало труднодоступным, огромное количество школьников и студентов были вынуждены оплачивать дорогостоящие курсы в это трудное время. К сожалению, зная то, что влияние вируса не исчезнет бесследно за ближайшие пару лет, я бы хотела организовать бесплатные курсы для людей всех возрастов, которые хотят выучить новый язык. Делиться своим опытом и методом обучения, приносить пользу обществу Казахстана - мой мощный двигатель, который помогает идти к своей цели. Я искренне верю в то, что благодаря инициативной молодежи Казахстан будет развиваться всесторонне и займет лидирующую позицию в мировой арене. Подростки сломя голову работают над социальными проектами, пробуют себя в разных сферах деятельности, начинают стартапы и бизнес-проекты. Иными словами, они делают всевозможное, чтобы найти свое внутреннее «Я», при этом принося пользу обществу. Молодежь с креативным подходом и неугасающим огнём в глазах - будущее нашей страны!
По моему мнению, нет ничего невозможного в этой жизни, все рамки предначертаны лишь у нас в голове. Возможно я и не в силах выучить все 7174 языка мира, но я определенно смогу каждый раз мечтать об этом, стимулируя себя к достижению высот и изучению новых языков. Главное - мечтать!
Гүлнұр Алимова
15 жас
Алматы облысы
Жамбыл ауданы
Ұзынағаш ауылы
«ОТТЫ ҮРЛЕГЕН ЖАҒАДЫ, ШЫНДЫҚТЫ ІЗДЕГЕН ТАБАДЫ»
Қазақ елінің көк аспанда шарықтауын қалайтын әр қазақ азаматы секілді, өз жерінің берекесі артқанын көздейтін, жүрегінде қазақ деген жалыны лапылдап тұрған тәуелсіз елдің еркін қызымын. Жаһандануды қалайтын, еліміздің өркендеуі үшін бар күш-жігерін салуға дайын патриот жастардың көбейгенін қалаймын. Қазір, өкінішке қарай, тәуелсіздік пен еркіндікті бағалай білетіндер азайып бара жатқандай. Келешек ұрпаққа қазақтың ұлттық құндылығын насихаттау үшін «шындық сөзді ту ететін» тілші болғым келеді.
Журналист болу оңай емес. Журналистің басты мақсаты – болған ақпаратты халыққа жеткізу ғана емес, халықтың үнін мемлекетке жеткізу. «Мың шыбық шаншып өсірсең – халқыңа орман салғаның, Халқыңа орман салғаның – Өзіңе қорған салғаның» демекші, халқының жағдайын жақсартуға үлес қосқан азамат ретінде ел есінде қалғым келеді. «Отты үрлеген жағады, шындықты іздеген табады» деп, шындықты насихаттаған журналист атанып, елдегі елеулі мәселелерді шешуге үлесімді қосқым келеді.
Еліміздің жемқорлық бойынша алдыңғы орында тұрғаны – ащы шындық. Шындықты ту еткен жастар көбейсе, сұмдықтың азаятынына кәміл сенімдімін. «Байлық не керек, адалдан жимасаң; Билік не керек, Әділдік құрмасаң» демекші, әділдікке жығылмайтын адам жоқ екенін ескере келе, шындықты көздейтін жастарды көбейту арқылы елдегі бірқатар елеулі мәселені шешуге болады. Жемқорлық пен пара беруді азайту арқылы экономикалық дамуды жолға қойып, дамыған елдер қатарына қосылу мүмкіндігі бар. Болашақта Қазақстан Республикасын нағыз демократиялық әрі дамыған мемлекет ретінде көргім келеді.
Алматы облысы
Жамбыл ауданы
Ұзынағаш ауылы
«ОТТЫ ҮРЛЕГЕН ЖАҒАДЫ, ШЫНДЫҚТЫ ІЗДЕГЕН ТАБАДЫ»
Қазақ елінің көк аспанда шарықтауын қалайтын әр қазақ азаматы секілді, өз жерінің берекесі артқанын көздейтін, жүрегінде қазақ деген жалыны лапылдап тұрған тәуелсіз елдің еркін қызымын. Жаһандануды қалайтын, еліміздің өркендеуі үшін бар күш-жігерін салуға дайын патриот жастардың көбейгенін қалаймын. Қазір, өкінішке қарай, тәуелсіздік пен еркіндікті бағалай білетіндер азайып бара жатқандай. Келешек ұрпаққа қазақтың ұлттық құндылығын насихаттау үшін «шындық сөзді ту ететін» тілші болғым келеді.
Журналист болу оңай емес. Журналистің басты мақсаты – болған ақпаратты халыққа жеткізу ғана емес, халықтың үнін мемлекетке жеткізу. «Мың шыбық шаншып өсірсең – халқыңа орман салғаның, Халқыңа орман салғаның – Өзіңе қорған салғаның» демекші, халқының жағдайын жақсартуға үлес қосқан азамат ретінде ел есінде қалғым келеді. «Отты үрлеген жағады, шындықты іздеген табады» деп, шындықты насихаттаған журналист атанып, елдегі елеулі мәселелерді шешуге үлесімді қосқым келеді.
Еліміздің жемқорлық бойынша алдыңғы орында тұрғаны – ащы шындық. Шындықты ту еткен жастар көбейсе, сұмдықтың азаятынына кәміл сенімдімін. «Байлық не керек, адалдан жимасаң; Билік не керек, Әділдік құрмасаң» демекші, әділдікке жығылмайтын адам жоқ екенін ескере келе, шындықты көздейтін жастарды көбейту арқылы елдегі бірқатар елеулі мәселені шешуге болады. Жемқорлық пен пара беруді азайту арқылы экономикалық дамуды жолға қойып, дамыған елдер қатарына қосылу мүмкіндігі бар. Болашақта Қазақстан Республикасын нағыз демократиялық әрі дамыған мемлекет ретінде көргім келеді.
Гүлсәнім Тәжібаева
14 жас
Қызылорда облысы
Қармақшы ауданы
Алдашбай ахун ауылы
АЯҒЫ АУЫРАТЫН АНАЛАРҒА КӨМЕКТЕСКІМ КЕЛЕДІ
Мен бала күнімнен арманшыл болдым. Кей армандарымның қиялға айналарын білсем де, армандауды тоқтатқан емеспін. Небәрі 14 жаста болсам да, әркез өзгелерден озық ойлап, өз саламда бір қадам алда тұрғанды мақсат етемін. Өзімді өзгелерге мойындату үшін емес, өзім үшін еңбек етіп келемін. Сол еңбегімнің бағаланғанын қалап тұрамын.
Қиялмен неше түрлі мамандықты таңдадым. Балабақшадан бастап ақ халатты абзал жан бейнесін арман еттім. Кейін журналист болуға шешім қабылдадым. Дегенмен, балалық арманымды да аяқсыз қалдырғым келмейді.
Ақ халатты абзал жандарға деген құрметім өте жоғары. Бүгінде осы салада білім алып, тәжірибе алмасып келіп жатқан жоғары білімді мамандар бар. Бірақ, бір өкініштісі, көп емес. Білікті маман жетіспейді. Шет елде тәжірибе алмасуға бәрінің қолы жетпейді. Ол қыруар қаражатты талап етеді. Осының барлығын көріп жүріп, кейін ең болмаса бір маманның шет елде білім алуына мүмкіндік сыйлап, жинаған қаражатымды қайырымды іске жұмсаймын деп шештім. Елімізде дауа табылмаған дертке дауа табылуына мүмкіндік берсем деймін. Мұндай ойға келуіме үйдегі асыл анамның дерті себеп болды.
Мен үшін мотивацияның қайнар бұлағы – анам. Маған анамның жылы сөзі мен күлімдеген көзінен артық ештеңе жоқ! Анаға баласының дерті қалай батса, перзент үшін де анасының дерті дәл солай ауыр. Анамның жағдайы болмай, сырқаттанғаны ызғарлы күндей, тұман басқан түнектей. Анамның жанына батқан дерті – аяқ ауруы. Бұл біздің үйдің ғана мәселесі емес, Қазақстандағы, әсіресе Қызылорда сияқты экологиялық аймақтағы әйелдер мен аналардың мәселесі.
Болашақта осы саланы дамытуды армандаймын. Анама қазір көмектесе алмайтынымды білемін. Бірақ болашақта менің анам секілді аналардың аяғы сырқырап, балалары анасының қиналғанын, көз жасын көргенін қаламаймын. Күні бүгінге дейін балалары үшін тер төгіп, табанынан тозған жанның сол балаларының қызығын көрер мезетте аяқ ауруына шалдығуы дәл мен үшін өте ауыр. Сондықтан жас мамандарды өз қаражатыммен оқытып, нағыз білікті маман етіп шығарғым келеді.
Шет елде білім алған мамандардың елге келіп ем жасаумен қатар, жас шәкірттерді өзіндей маман етіп шығарғанын қалаймын. Сонда барлық жас талапкер білім алу үшін шет ел араламай, өзіміздің білікті мамандардан дәріс алар еді. Сол кезде қаражат та үнемделіп, ата-аналар балаларын шет елде оқыту үшін қаражат құртып шығындалмас еді. Ең бастысы, елімізде мамандар едәуір көбейетін еді.
Қызылорда облысы
Қармақшы ауданы
Алдашбай ахун ауылы
АЯҒЫ АУЫРАТЫН АНАЛАРҒА КӨМЕКТЕСКІМ КЕЛЕДІ
Мен бала күнімнен арманшыл болдым. Кей армандарымның қиялға айналарын білсем де, армандауды тоқтатқан емеспін. Небәрі 14 жаста болсам да, әркез өзгелерден озық ойлап, өз саламда бір қадам алда тұрғанды мақсат етемін. Өзімді өзгелерге мойындату үшін емес, өзім үшін еңбек етіп келемін. Сол еңбегімнің бағаланғанын қалап тұрамын.
Қиялмен неше түрлі мамандықты таңдадым. Балабақшадан бастап ақ халатты абзал жан бейнесін арман еттім. Кейін журналист болуға шешім қабылдадым. Дегенмен, балалық арманымды да аяқсыз қалдырғым келмейді.
Ақ халатты абзал жандарға деген құрметім өте жоғары. Бүгінде осы салада білім алып, тәжірибе алмасып келіп жатқан жоғары білімді мамандар бар. Бірақ, бір өкініштісі, көп емес. Білікті маман жетіспейді. Шет елде тәжірибе алмасуға бәрінің қолы жетпейді. Ол қыруар қаражатты талап етеді. Осының барлығын көріп жүріп, кейін ең болмаса бір маманның шет елде білім алуына мүмкіндік сыйлап, жинаған қаражатымды қайырымды іске жұмсаймын деп шештім. Елімізде дауа табылмаған дертке дауа табылуына мүмкіндік берсем деймін. Мұндай ойға келуіме үйдегі асыл анамның дерті себеп болды.
Мен үшін мотивацияның қайнар бұлағы – анам. Маған анамның жылы сөзі мен күлімдеген көзінен артық ештеңе жоқ! Анаға баласының дерті қалай батса, перзент үшін де анасының дерті дәл солай ауыр. Анамның жағдайы болмай, сырқаттанғаны ызғарлы күндей, тұман басқан түнектей. Анамның жанына батқан дерті – аяқ ауруы. Бұл біздің үйдің ғана мәселесі емес, Қазақстандағы, әсіресе Қызылорда сияқты экологиялық аймақтағы әйелдер мен аналардың мәселесі.
Болашақта осы саланы дамытуды армандаймын. Анама қазір көмектесе алмайтынымды білемін. Бірақ болашақта менің анам секілді аналардың аяғы сырқырап, балалары анасының қиналғанын, көз жасын көргенін қаламаймын. Күні бүгінге дейін балалары үшін тер төгіп, табанынан тозған жанның сол балаларының қызығын көрер мезетте аяқ ауруына шалдығуы дәл мен үшін өте ауыр. Сондықтан жас мамандарды өз қаражатыммен оқытып, нағыз білікті маман етіп шығарғым келеді.
Шет елде білім алған мамандардың елге келіп ем жасаумен қатар, жас шәкірттерді өзіндей маман етіп шығарғанын қалаймын. Сонда барлық жас талапкер білім алу үшін шет ел араламай, өзіміздің білікті мамандардан дәріс алар еді. Сол кезде қаражат та үнемделіп, ата-аналар балаларын шет елде оқыту үшін қаражат құртып шығындалмас еді. Ең бастысы, елімізде мамандар едәуір көбейетін еді.
Дана Бимурзина
16 лет
г. Степногорск
Акмолинская область
I HAVE A DREAM
"Ничто так не способствует
созданию будущего, как смелые
мечты"
Виктор Гюго
Письмо в будущее
Привет, Дана! Думаю, тебе очень интересно читать это письмо, когда ты уже повзрослела, изменилась, и, возможно, забыла о том, что когда-то у тебя появилась мысль написать письмо самой себе! Эта невероятная идея пришла мне в голову в 2021 году. Сейчас я учусь в 9 классе, в этом году я впервые сдаю государственные экзамены и принимаю одно из самых важных решений о своём будущем. Ещё в этом году исполняется 30 лет независимости Казахстана. Я вижу, какие изменения прошла наша страна за эти годы и продолжает свой путь развития. В стремительно меняющемся казахстанском обществе нужно быть мобильным, успешным, конкурентоспособным. Это время очень важно для меня, поэтому я хочу поделиться своими мечтами, планами о том, какой я вижу себя, свою жизнь и профессиональный путь в будущем, какой представляю свою страну.
Каждый человек мечтает. Кто-то мечтает о богатстве, кто-то о любви, кто-то о счастье, да мало ли, о чём мы мечтаем? Моя мечта заключается в том, чтобы счастливо жить и работать на благо своей родной страны, быть примером, лидером мнений для окружающих и оставить след в истории Родины. Я верю в то, что все искренние мечты сбываются. К примеру, в произведении Александра Грина «Алые паруса» главная героиня Ассоль была мечтательницей, представляла себе то, как однажды к ней на корабле приплывёт принц и заберет ее с собой. Какой бы невероятной ни казалась мечта героини, она всё же исполнилась, потому что мечты исполняются тогда, когда мы свято верим в них.
Конечно, одной веры в мечту мало, для её осуществления нужно ещё что-то делать. Исполнение своей мечты я вижу в приумножении богатств и достоинств Казахстана. И уже сейчас начался путь к достижению этой цели: я прилежно учусь, активно участвую в общественной жизни школы и класса, принимаю участие в городских олимпиадах, областных и республиканских конкурсах. Это мой небольшой вклад в развитие нашей страны! В дальнейшем я планирую выбрать востребованную в XXI веке профессию. Еще не до конца определилась, но в Казахстане появилось множество новых интересных профессий, например, менеджеры по космотуризму, космобиологии, космогеологи, активно развиваются еvent-индустрия, реклама и торговля, сфера бизнеса и информационных технологий. Своё развитие я вижу в IТ-сфере: контент-менеджер или веб-дизайнер. Подумай только: уже сегодня возможно работать с представителями разных стран, обмениваться опытом, не выезжая за пределы Казахстана.
Многие сегодня мечтают уехать в другие страны, но ведь будущее Казахстана зависит от молодежи, если каждый будет трудиться на благо своего народа и страны, то мы можем стать лидирующим государством мира, мы сможем выйти на новый уровень развития, и у нас будет лучше, чем в других странах. С ранних лет я была горда за культурные и духовные богатства Казахстана. Ведь именно наша земля подарила миру Курмангазы, Абая Кунанбаева, Ахмета Байтурсынова и многих других, они развивались в разных сферах жизни, таких как музыка, поэзия, искусство, но всех их объединяла любовь к Отчизне. Для своей страны хочется большего и лучшего, и я стремлюсь к этому.
Надеюсь, когда ты будешь читать это письмо в будущем, моя мечта уже осуществится. Я солидарна с выражением, что «мысли материальны», если мы будем уверенно идти к своей мечте, постоянно думать о ней, то мы сами притянем к себе удачу и везение. За 30 лет независимости Казахстан из маленькой страны превратился в большое конкурентоспособное государство, стал уникальной страной, объединившей представителей разных национальностей. Нам нельзя останавливаться! Казахская пословица гласит: «Нет земли лучше Родины, нет людей лучше, чем на Родине». Казахстан – моя Родина, и я очень этим горжусь! Я уверена, что судьба человека во многом зависит от судьбы государства, в котором он живёт, поэтому моя мечта - жить и работать на благо своей страны!
До скорой встречи в будущем!
г. Степногорск
Акмолинская область
I HAVE A DREAM
"Ничто так не способствует
созданию будущего, как смелые
мечты"
Виктор Гюго
Письмо в будущее
Привет, Дана! Думаю, тебе очень интересно читать это письмо, когда ты уже повзрослела, изменилась, и, возможно, забыла о том, что когда-то у тебя появилась мысль написать письмо самой себе! Эта невероятная идея пришла мне в голову в 2021 году. Сейчас я учусь в 9 классе, в этом году я впервые сдаю государственные экзамены и принимаю одно из самых важных решений о своём будущем. Ещё в этом году исполняется 30 лет независимости Казахстана. Я вижу, какие изменения прошла наша страна за эти годы и продолжает свой путь развития. В стремительно меняющемся казахстанском обществе нужно быть мобильным, успешным, конкурентоспособным. Это время очень важно для меня, поэтому я хочу поделиться своими мечтами, планами о том, какой я вижу себя, свою жизнь и профессиональный путь в будущем, какой представляю свою страну.
Каждый человек мечтает. Кто-то мечтает о богатстве, кто-то о любви, кто-то о счастье, да мало ли, о чём мы мечтаем? Моя мечта заключается в том, чтобы счастливо жить и работать на благо своей родной страны, быть примером, лидером мнений для окружающих и оставить след в истории Родины. Я верю в то, что все искренние мечты сбываются. К примеру, в произведении Александра Грина «Алые паруса» главная героиня Ассоль была мечтательницей, представляла себе то, как однажды к ней на корабле приплывёт принц и заберет ее с собой. Какой бы невероятной ни казалась мечта героини, она всё же исполнилась, потому что мечты исполняются тогда, когда мы свято верим в них.
Конечно, одной веры в мечту мало, для её осуществления нужно ещё что-то делать. Исполнение своей мечты я вижу в приумножении богатств и достоинств Казахстана. И уже сейчас начался путь к достижению этой цели: я прилежно учусь, активно участвую в общественной жизни школы и класса, принимаю участие в городских олимпиадах, областных и республиканских конкурсах. Это мой небольшой вклад в развитие нашей страны! В дальнейшем я планирую выбрать востребованную в XXI веке профессию. Еще не до конца определилась, но в Казахстане появилось множество новых интересных профессий, например, менеджеры по космотуризму, космобиологии, космогеологи, активно развиваются еvent-индустрия, реклама и торговля, сфера бизнеса и информационных технологий. Своё развитие я вижу в IТ-сфере: контент-менеджер или веб-дизайнер. Подумай только: уже сегодня возможно работать с представителями разных стран, обмениваться опытом, не выезжая за пределы Казахстана.
Многие сегодня мечтают уехать в другие страны, но ведь будущее Казахстана зависит от молодежи, если каждый будет трудиться на благо своего народа и страны, то мы можем стать лидирующим государством мира, мы сможем выйти на новый уровень развития, и у нас будет лучше, чем в других странах. С ранних лет я была горда за культурные и духовные богатства Казахстана. Ведь именно наша земля подарила миру Курмангазы, Абая Кунанбаева, Ахмета Байтурсынова и многих других, они развивались в разных сферах жизни, таких как музыка, поэзия, искусство, но всех их объединяла любовь к Отчизне. Для своей страны хочется большего и лучшего, и я стремлюсь к этому.
Надеюсь, когда ты будешь читать это письмо в будущем, моя мечта уже осуществится. Я солидарна с выражением, что «мысли материальны», если мы будем уверенно идти к своей мечте, постоянно думать о ней, то мы сами притянем к себе удачу и везение. За 30 лет независимости Казахстан из маленькой страны превратился в большое конкурентоспособное государство, стал уникальной страной, объединившей представителей разных национальностей. Нам нельзя останавливаться! Казахская пословица гласит: «Нет земли лучше Родины, нет людей лучше, чем на Родине». Казахстан – моя Родина, и я очень этим горжусь! Я уверена, что судьба человека во многом зависит от судьбы государства, в котором он живёт, поэтому моя мечта - жить и работать на благо своей страны!
До скорой встречи в будущем!
Дария Қуантай
17 лет
Павлодар
I have a dream
У каждого человека есть мечта: она может быть маленькой или большой. По мне, мечта – это больше то, чего человек хотел бы достичь, но это что-то за гранью твоих возможностей, и это может быть даже то, чего не существует. У меня, как и у каждого подростка, есть мечта. Эта мечта, которая живет во мне с самого детства, и с каждым днем все сильнее и сильнее хочет воплотиться в реальность.
Я с раннего детства профессионально занимаюсь фигурным катанием, и о существовании этого вида спорта мои родители узнали совершенно случайно: мой предшкольный обучающий центр находился в 100 метрах от Ледового Дворца. После того, как я начала заниматься спортом, мои сверстники и родственники спрашивали, как мы узнали об этом и тоже хотели бы быть фигуристами. А сколько таких людей, которые и понятия не имеют, что в нашем городе есть секция фигурного катания? К счастью, сейчас, благодаря социальным сетям, наше фигурное катание развивается, и деток становится все больше и больше. Так в чем же заключается моя мечта?
Я, как и каждый фигурист, мечтаю в будущем стать тренером, но, как по мне, это довольно-таки маленькая и обычная мечта. На данный момент в фигурном катании есть строгие правила по выполнению того или иного разряда и не всем фигуристам удается их выполнить, поскольку это сложнейшие прыжки и вращения, научиться которым можно, занимаясь ежедневно по несколько часов, не отвлекаясь на учебу и другие хобби. Не всем спортсменам это удается. Многие спортсмены занимаются по 8-10 лет и не могут выполнить данные требования в силу обстоятельств. Но они так же любят кататься и могут показывать красивые программы, потому что для многих фигурное катание не просто спорт, а образ жизни. Лёд и катание – это неотъемлемая часть жизни этих спортсменов. Кто-то занимался в детстве и бросил. Кто-то смотрел по телевизору соревнования и тоже хотел бы, но уже не может быть принят в спортивную школу из-за возраста. Все эти люди имеют право на занятие по душе. Поэтому я хочу, чтобы взрослые и дети разных возрастов тоже попробовали себя в соревнованиях, смогли бы заниматься этим спортом для души. И для этого я хочу открыть собственную Любительскую Академию фигурного катания.
Какой вклад я могу внести для выполнения своей мечты? Я хочу обеспечить детей, у которых нет возможности покупать спортивный инвентарь всеми необходимыми вещами: профессиональными коньками, специальной спортивной одеждой, обувью, приспособлениями (спиннеры, чехлы, скакалки и т.д.). Главное – дать возможность проводить ледовые тренировки, так как сейчас выделяют ледовые арены только для профессионалов. Для того, чтобы у нас была возможность сделать это, мы могли бы проводить каждые 2 месяца выступления, где мы показывали бы то, чему научились, программы и разные номера. Таким образом, мы сможем не только увеличить интерес людей к спорту, но и собрать нужную для нас сумму для покупки всего, что нам нужно.
Многие мои знакомые мечтают о том, чтобы заниматься фигурным катанием. И я хочу помочь не только им, но и другим людям в исполнении этой маленькой мечты.
Я очень надеюсь, что в будущем моя мечта реализуется и люди смогут заниматься тем, о чем мечтали...
Павлодар
I have a dream
У каждого человека есть мечта: она может быть маленькой или большой. По мне, мечта – это больше то, чего человек хотел бы достичь, но это что-то за гранью твоих возможностей, и это может быть даже то, чего не существует. У меня, как и у каждого подростка, есть мечта. Эта мечта, которая живет во мне с самого детства, и с каждым днем все сильнее и сильнее хочет воплотиться в реальность.
Я с раннего детства профессионально занимаюсь фигурным катанием, и о существовании этого вида спорта мои родители узнали совершенно случайно: мой предшкольный обучающий центр находился в 100 метрах от Ледового Дворца. После того, как я начала заниматься спортом, мои сверстники и родственники спрашивали, как мы узнали об этом и тоже хотели бы быть фигуристами. А сколько таких людей, которые и понятия не имеют, что в нашем городе есть секция фигурного катания? К счастью, сейчас, благодаря социальным сетям, наше фигурное катание развивается, и деток становится все больше и больше. Так в чем же заключается моя мечта?
Я, как и каждый фигурист, мечтаю в будущем стать тренером, но, как по мне, это довольно-таки маленькая и обычная мечта. На данный момент в фигурном катании есть строгие правила по выполнению того или иного разряда и не всем фигуристам удается их выполнить, поскольку это сложнейшие прыжки и вращения, научиться которым можно, занимаясь ежедневно по несколько часов, не отвлекаясь на учебу и другие хобби. Не всем спортсменам это удается. Многие спортсмены занимаются по 8-10 лет и не могут выполнить данные требования в силу обстоятельств. Но они так же любят кататься и могут показывать красивые программы, потому что для многих фигурное катание не просто спорт, а образ жизни. Лёд и катание – это неотъемлемая часть жизни этих спортсменов. Кто-то занимался в детстве и бросил. Кто-то смотрел по телевизору соревнования и тоже хотел бы, но уже не может быть принят в спортивную школу из-за возраста. Все эти люди имеют право на занятие по душе. Поэтому я хочу, чтобы взрослые и дети разных возрастов тоже попробовали себя в соревнованиях, смогли бы заниматься этим спортом для души. И для этого я хочу открыть собственную Любительскую Академию фигурного катания.
Какой вклад я могу внести для выполнения своей мечты? Я хочу обеспечить детей, у которых нет возможности покупать спортивный инвентарь всеми необходимыми вещами: профессиональными коньками, специальной спортивной одеждой, обувью, приспособлениями (спиннеры, чехлы, скакалки и т.д.). Главное – дать возможность проводить ледовые тренировки, так как сейчас выделяют ледовые арены только для профессионалов. Для того, чтобы у нас была возможность сделать это, мы могли бы проводить каждые 2 месяца выступления, где мы показывали бы то, чему научились, программы и разные номера. Таким образом, мы сможем не только увеличить интерес людей к спорту, но и собрать нужную для нас сумму для покупки всего, что нам нужно.
Многие мои знакомые мечтают о том, чтобы заниматься фигурным катанием. И я хочу помочь не только им, но и другим людям в исполнении этой маленькой мечты.
Я очень надеюсь, что в будущем моя мечта реализуется и люди смогут заниматься тем, о чем мечтали...
Диана Ибадуллаева
16 лет
г. Шымкент
В моменты отчаяния и тревоги, когда у меня опускаются руки, я закрываю глаза и погружаюсь в свой мир мыслей, в мир, в котором нет смятения и страха. Я начинаю представлять свою будущую жизнь, и первым делом в мою голову приходит будущий дом. Я буду жить в небольшом пригороде с населением менее 10 000 человек, где будут проживать дружелюбные соседи, к которым всегда можно обратиться за помощью. Мой домик будет небольшой и одноэтажный, изысканный и будет похож на домики в лесу из сказок, всюду цветы и солнечный свет, большие окна. Мои дети с утра до вечера будут играть с соседскими детьми, возвращаясь домой грязными и довольными. Таким было мое детство, и я хочу, чтобы у них оно тоже было полным счастливых и насыщенных воспоминаний.
Для счастья мне нужно знание того, что я достигла успеха, того, что я смогла. Когда я думаю о том, что для меня успех, я вспоминаю цитату из мультсериала "Дарья" 1997 года: "— Дарья, а какие у тебя цели в жизни? — Например, не проснуться в 40 лет с ощущением того, что я убила свою жизнь на работу, которую ненавижу, потому что меня заставили её выбрать в подростковом возрасте." Именно поэтому представлять профессию мечты очень трудно, потому что я не уверена, чего хочу. Единственное, что я знаю, - это то, что я готова пойти на все, чтобы заниматься делом, которое я люблю. Хочу возвращаться в мой уютный дом после рабочего дня и сидеть за столом на веранде с моей семьей, выпивая чашечку смородинового чая с осознанием того, что все было не зря. Карьерный рост и высокая зарплата откроют мне мир новых возможностей, одна из них - путешествия. Главное преимущество, которое дает состоятельность - возможность не отказывать себе ни в чем. Позволяет дать себе, своим детям самое лучшее образование, лучшую медицинскую помощь, лучшие продукты для насыщения организма и в целом, лучшую жизнь.
Мы будем путешествовать всей семьей - я, мой супруг и 3 ребенка - два мальчика и одна девочка. Путешествия позволят развиваться, отдыхать от рутины и расширять горизонты своего сознания. Я думаю, если я буду работать не покладая рук и верить в свою мечту, стану уверенной в себе, то уже через 10-12 лет я пойму, что это та жизнь, к которой я так стремилась. Мечта 16-летней Дианы - это излучать счастье и покой, даря людям улыбки, заряжая их позитивом. Я стану олицетворением счастья, создам себе удачу сама и найду свой истинный путь, свое призвание. Одним словом, больше всего на свете я мечтаю быть счастливой.
г. Шымкент
В моменты отчаяния и тревоги, когда у меня опускаются руки, я закрываю глаза и погружаюсь в свой мир мыслей, в мир, в котором нет смятения и страха. Я начинаю представлять свою будущую жизнь, и первым делом в мою голову приходит будущий дом. Я буду жить в небольшом пригороде с населением менее 10 000 человек, где будут проживать дружелюбные соседи, к которым всегда можно обратиться за помощью. Мой домик будет небольшой и одноэтажный, изысканный и будет похож на домики в лесу из сказок, всюду цветы и солнечный свет, большие окна. Мои дети с утра до вечера будут играть с соседскими детьми, возвращаясь домой грязными и довольными. Таким было мое детство, и я хочу, чтобы у них оно тоже было полным счастливых и насыщенных воспоминаний.
Для счастья мне нужно знание того, что я достигла успеха, того, что я смогла. Когда я думаю о том, что для меня успех, я вспоминаю цитату из мультсериала "Дарья" 1997 года: "— Дарья, а какие у тебя цели в жизни? — Например, не проснуться в 40 лет с ощущением того, что я убила свою жизнь на работу, которую ненавижу, потому что меня заставили её выбрать в подростковом возрасте." Именно поэтому представлять профессию мечты очень трудно, потому что я не уверена, чего хочу. Единственное, что я знаю, - это то, что я готова пойти на все, чтобы заниматься делом, которое я люблю. Хочу возвращаться в мой уютный дом после рабочего дня и сидеть за столом на веранде с моей семьей, выпивая чашечку смородинового чая с осознанием того, что все было не зря. Карьерный рост и высокая зарплата откроют мне мир новых возможностей, одна из них - путешествия. Главное преимущество, которое дает состоятельность - возможность не отказывать себе ни в чем. Позволяет дать себе, своим детям самое лучшее образование, лучшую медицинскую помощь, лучшие продукты для насыщения организма и в целом, лучшую жизнь.
Мы будем путешествовать всей семьей - я, мой супруг и 3 ребенка - два мальчика и одна девочка. Путешествия позволят развиваться, отдыхать от рутины и расширять горизонты своего сознания. Я думаю, если я буду работать не покладая рук и верить в свою мечту, стану уверенной в себе, то уже через 10-12 лет я пойму, что это та жизнь, к которой я так стремилась. Мечта 16-летней Дианы - это излучать счастье и покой, даря людям улыбки, заряжая их позитивом. Я стану олицетворением счастья, создам себе удачу сама и найду свой истинный путь, свое призвание. Одним словом, больше всего на свете я мечтаю быть счастливой.
Диана Мамутова
16 жас
Түркістан облысы
Арыс ауданы
Байтоғай ауылы
ТІРІ АДАМНЫҢ АРМАНЫ ӨЛМЕЙДІ
Тұманды дала. Тым-тырыс. Жалғыздық. Санама сансыз ой қонақтайды. Ешкім жоқ даланың қорқынышынан бұрын, мені болашағымның жайы қатты толғандырды. Оқта-текте өткенімді еске алып, көзімнен ыстық жас ытқиды. Қажетті-қажетсіз ойлар шырмап, көз алдымда спектакль құруда.
Іштегі алай-дүлей сыртқа көрінбегенімен, жанымды жегідей жейді. Ұшқыр қиял мені біраз жерге апарып тастады, кері қайтуым қиын болып та қалды. Орындалар, бәлкім орындалмас сансыз арман кеудеме кішкене болсын үміт отын тұтандырып, кейде сөндіріп өтуде.
Осы уақытқа дейін ішімдегіні ешкімге айтқан емеспін. Неге екенін өзім де ұқпаймын. Ұялатын шығармын немесе орындалмай қалады деген ырым әсер еткен болар. Бірақ, бұл шығармада бар сырымды ақтарғым келіп отыр.
Адам тірі болса, арман да тірі болады. Ол ешқашан таусылмайды. Бір арман орындалса, келесісіне жол ашады. Оны қанағатсыздық емес, керісінше, өмірге құштарлық деп түсінген дұрыс сияқты. Егер менен арманымды сұраса, ойланбастан «бар арманым орындалғаны» деп қысқа қайыратын едім. Бірақ, менің орындалмайтын, бірақ сонда да армандауды доғармаған жүрек қалауым бар. Ол кеудемнің түкпірінде, ешкім білмес аймағында жасырынған. Арманым – анаммен бір кездесіп, мойнына асылып, құшырлана иіскеп, «Анашым, сені жақсы көремін, менің анам болғаның үшін рақмет!» – деп айту. Өкінішке қарай, бұл жәй ғана арман. Және орны толмас өкініш.
Соңғы кездесуде анама жүрегімдегі сөзімді айта алмағаным үшін жаным қатты ауырады. Балаларды анасы мектепке жетектеп апара жатқанын көргенде, кеудеме біреу ыстық шоқ басқандай сезімде боламын. Еңіреп жылап, жаратқанның ісіне налып, анашымның жанына аттанғым келетін кездер де болып тұрады.
Кейде әкемнің інімді алдау мақсатымен айтқан өтірігіне өзім де сеніп қалатынмын. Анам қайда кеткенін сұрасақ, әкем: «Астанаға, Бәйтеректің төбесіндегі үлкен шарды бояп, сырлауға кетті. Сендер өскен соң келеді. Ал тез өсу үшін тамақтарыңды тауысып ішіңдер», – деп қоятын. Тез өскіміз келетіні соншалық, тамақты қалай тауысқанымызды білмей де қалатынбыз. Бірақ уақыт өте келе мұның бәрі өтірік екенін білдім.
Менің арманым – ешбір бала жетім қалмаса екен! Ол қайғының азабы өмірбақи кеудеде тұрады. Кішкентай бала үшін қымбат көлік, көп ақша, керемет үйдің құны көк тиын. Оларға ата-ана махаббаты керек.
Адамдар мейірімді болса екен деп армандаймын. Мейірім бар жерде соғыс, тастандылық болмас еді. Әлем мейірімді адамдармен әдемі. Ғаламды ұстап тұрған – адамдардың бір-біріне деген жақсы қарым-қатынасы. Мейірім ортайса, жер беті де қара түнекке оралғандай болады.
Адамдар бақытты алыстан іздемесе екен деп армандаймын. Бақытты болу өз қолында екенін әр адам өзінше түсінгенін қалаймын. Бақыт деген бұйым емес. Ол – адамның пейіліне дарыған шаттық. Сол шаттықты сезініп, қуанышқа ұластыра білуіміз керек.
Әлемде жемқорлық жойылса екен деп армандаймын. «Бәрін ақша шешеді» деген теріс пікір жойылса екен.
Болашақта өзімді журналистика саласынан көремін. Қазіргі таңдағы бар мақсатым – қазақ журналистикасының тасқыны болу. Сол үшін аянбай тер төгіп жүрмін. Болашақта қазақ журналистикасына жаңа толқын аяқ басады. Олар елеулі өзгеріс әкелетініне сенімім мол.
Түркістан облысы
Арыс ауданы
Байтоғай ауылы
ТІРІ АДАМНЫҢ АРМАНЫ ӨЛМЕЙДІ
Тұманды дала. Тым-тырыс. Жалғыздық. Санама сансыз ой қонақтайды. Ешкім жоқ даланың қорқынышынан бұрын, мені болашағымның жайы қатты толғандырды. Оқта-текте өткенімді еске алып, көзімнен ыстық жас ытқиды. Қажетті-қажетсіз ойлар шырмап, көз алдымда спектакль құруда.
Іштегі алай-дүлей сыртқа көрінбегенімен, жанымды жегідей жейді. Ұшқыр қиял мені біраз жерге апарып тастады, кері қайтуым қиын болып та қалды. Орындалар, бәлкім орындалмас сансыз арман кеудеме кішкене болсын үміт отын тұтандырып, кейде сөндіріп өтуде.
Осы уақытқа дейін ішімдегіні ешкімге айтқан емеспін. Неге екенін өзім де ұқпаймын. Ұялатын шығармын немесе орындалмай қалады деген ырым әсер еткен болар. Бірақ, бұл шығармада бар сырымды ақтарғым келіп отыр.
Адам тірі болса, арман да тірі болады. Ол ешқашан таусылмайды. Бір арман орындалса, келесісіне жол ашады. Оны қанағатсыздық емес, керісінше, өмірге құштарлық деп түсінген дұрыс сияқты. Егер менен арманымды сұраса, ойланбастан «бар арманым орындалғаны» деп қысқа қайыратын едім. Бірақ, менің орындалмайтын, бірақ сонда да армандауды доғармаған жүрек қалауым бар. Ол кеудемнің түкпірінде, ешкім білмес аймағында жасырынған. Арманым – анаммен бір кездесіп, мойнына асылып, құшырлана иіскеп, «Анашым, сені жақсы көремін, менің анам болғаның үшін рақмет!» – деп айту. Өкінішке қарай, бұл жәй ғана арман. Және орны толмас өкініш.
Соңғы кездесуде анама жүрегімдегі сөзімді айта алмағаным үшін жаным қатты ауырады. Балаларды анасы мектепке жетектеп апара жатқанын көргенде, кеудеме біреу ыстық шоқ басқандай сезімде боламын. Еңіреп жылап, жаратқанның ісіне налып, анашымның жанына аттанғым келетін кездер де болып тұрады.
Кейде әкемнің інімді алдау мақсатымен айтқан өтірігіне өзім де сеніп қалатынмын. Анам қайда кеткенін сұрасақ, әкем: «Астанаға, Бәйтеректің төбесіндегі үлкен шарды бояп, сырлауға кетті. Сендер өскен соң келеді. Ал тез өсу үшін тамақтарыңды тауысып ішіңдер», – деп қоятын. Тез өскіміз келетіні соншалық, тамақты қалай тауысқанымызды білмей де қалатынбыз. Бірақ уақыт өте келе мұның бәрі өтірік екенін білдім.
Менің арманым – ешбір бала жетім қалмаса екен! Ол қайғының азабы өмірбақи кеудеде тұрады. Кішкентай бала үшін қымбат көлік, көп ақша, керемет үйдің құны көк тиын. Оларға ата-ана махаббаты керек.
Адамдар мейірімді болса екен деп армандаймын. Мейірім бар жерде соғыс, тастандылық болмас еді. Әлем мейірімді адамдармен әдемі. Ғаламды ұстап тұрған – адамдардың бір-біріне деген жақсы қарым-қатынасы. Мейірім ортайса, жер беті де қара түнекке оралғандай болады.
Адамдар бақытты алыстан іздемесе екен деп армандаймын. Бақытты болу өз қолында екенін әр адам өзінше түсінгенін қалаймын. Бақыт деген бұйым емес. Ол – адамның пейіліне дарыған шаттық. Сол шаттықты сезініп, қуанышқа ұластыра білуіміз керек.
Әлемде жемқорлық жойылса екен деп армандаймын. «Бәрін ақша шешеді» деген теріс пікір жойылса екен.
Болашақта өзімді журналистика саласынан көремін. Қазіргі таңдағы бар мақсатым – қазақ журналистикасының тасқыны болу. Сол үшін аянбай тер төгіп жүрмін. Болашақта қазақ журналистикасына жаңа толқын аяқ басады. Олар елеулі өзгеріс әкелетініне сенімім мол.
Диана Рысқали
16 жас
Атырау облысы
ӘР БАЛА БАҚЫТТЫ БОЛУҒА ЛАЙЫҚ
Менің қазіргі басты арманымның бірі – ініммен бірге отбасыма аман-есен оралу, бақытты отбасы болу. Кішкентай кезімде анаммен бірге тұруды армандайтынмын. Ал қазір әкемізбен бақытты, тату отбасы болуды аңсаймын.
Тағы бір арманым – 9-сыныпты үлгілі бітіріп, өзім қалағандай бас аспаз болу. Жан-жақты болып, басқа да оқуларды меңгерсем деймін. Жақсы маман иесі атанғым келеді.
Кішкентай кезімнен ата-анам кім болатынымды сұраса, аспаз болу дейтінмін. Әлі күнге дейін сол сөзімнен айныған емеспін. Армандаған оқу орнына түсу үшін еңбектеніп жүрмін.
Осы армандармен шектеліп қалмаймын. Арманым өте көп. Мамандығым бойынша оқу орнына түсіп, жұмысқа орналасып, жақсы табыс көзін табу. Жиналған қаражатымды қарттар үйі мен балалар үйіне аударсам деген арманым да бар. Сонымен қатар Дубай, Түркия сияқты көптеген елге отбасыммен бірге саяхаттау да кішкентай кезден бергі арманым. Осы секілді армандарымды орындау үшін алдымен білімді болуым қажет. Сол үшін де басты мақсат – оқуымды үлгілі аяқтау және отбасыма оралу. Әр бала бақытты болуға лайық!
Атырау облысы
ӘР БАЛА БАҚЫТТЫ БОЛУҒА ЛАЙЫҚ
Менің қазіргі басты арманымның бірі – ініммен бірге отбасыма аман-есен оралу, бақытты отбасы болу. Кішкентай кезімде анаммен бірге тұруды армандайтынмын. Ал қазір әкемізбен бақытты, тату отбасы болуды аңсаймын.
Тағы бір арманым – 9-сыныпты үлгілі бітіріп, өзім қалағандай бас аспаз болу. Жан-жақты болып, басқа да оқуларды меңгерсем деймін. Жақсы маман иесі атанғым келеді.
Кішкентай кезімнен ата-анам кім болатынымды сұраса, аспаз болу дейтінмін. Әлі күнге дейін сол сөзімнен айныған емеспін. Армандаған оқу орнына түсу үшін еңбектеніп жүрмін.
Осы армандармен шектеліп қалмаймын. Арманым өте көп. Мамандығым бойынша оқу орнына түсіп, жұмысқа орналасып, жақсы табыс көзін табу. Жиналған қаражатымды қарттар үйі мен балалар үйіне аударсам деген арманым да бар. Сонымен қатар Дубай, Түркия сияқты көптеген елге отбасыммен бірге саяхаттау да кішкентай кезден бергі арманым. Осы секілді армандарымды орындау үшін алдымен білімді болуым қажет. Сол үшін де басты мақсат – оқуымды үлгілі аяқтау және отбасыма оралу. Әр бала бақытты болуға лайық!
Диас Темирұлы
13 лет
г. Алматы
Мечта. Мечта - это цель или же фантазии человека. Буквально каждый имеет мечту, и я не исключение. В детстве я увлекался астрономией, планетами, звёздами, галактиками и так далее. Я всегда мечтал посетить другие планеты и сделать так, чтобы другие смогли, так, чтобы человек смог перемещаться не на ракете или не на каком-нибудь космическом корабле, а с помощью устройства, на котором можно телепортироваться, как в фантастических фильмах. После того как я немного подрос, я начал изучать, что происходит на нашей планете. Нехватка пресной воды, ресурсов, минералов, загрязнения, и я подумал о способе колонизации другой планеты. С этого момента во мне появилась большая решимость и сила воли для реализации моей мечты, ведь если люди не смогут решить всемирные проблемы, то можно будет переселиться на другую планету.
Мне бы сказали: "Диас, нет же планет, пригодных для жизни, кроме Земли, а если существуют, то очень далеко - и жизни не хватит, чтобы туда добраться". Вот в этом случае нужно устройство для перемещения в мгновение ока, проще говоря, телепортатор, моя мечта - телепортироваться с планеты на планету. Однажды, перерыв все научные статьи о космосе, сайты, увидев в интернете разные снимки со спутников, я нашел планету, которая пригодна для жизни, учёные считают эту планету более пригодной для существования, чем наша родная планета, ее название "KOI 5715. 01".
Эта планета находится в другой солнечной системе, расстояние от Земли до этой планеты составляет примерно 2965 световых лет, ученые утверждают, что звезда этой планеты продержится дольше нашей, на этой планете есть все условия для жизни, кислород, магнитное поле, озоновый слой и так далее, и теперь наверно меня спросят: "Как ты собираешься создать телепортатор?". Вот в этом вопросе кроется моя мечта, я пока только могу предполагать, как создать эту машину, один из вариантов - это ускорение частиц, частицы объекта будут ускоряться до неимоверной скорости, частицы тем самым будут перемещаться сквозь пространство, частицы хоть и будут набирать скорость, но скорее всего они будут разлетаться во время перемещения, а если все частицы будут сохраняться, то уже будет другое дело, над этим я пока думаю. Хоть и скорее всего осуществить этого не получится во время моей жизни, то я хотя бы хочу убедиться в том, что это возможно. Такова моя мечта, мечта Темирұлы Диаса.
г. Алматы
Мечта. Мечта - это цель или же фантазии человека. Буквально каждый имеет мечту, и я не исключение. В детстве я увлекался астрономией, планетами, звёздами, галактиками и так далее. Я всегда мечтал посетить другие планеты и сделать так, чтобы другие смогли, так, чтобы человек смог перемещаться не на ракете или не на каком-нибудь космическом корабле, а с помощью устройства, на котором можно телепортироваться, как в фантастических фильмах. После того как я немного подрос, я начал изучать, что происходит на нашей планете. Нехватка пресной воды, ресурсов, минералов, загрязнения, и я подумал о способе колонизации другой планеты. С этого момента во мне появилась большая решимость и сила воли для реализации моей мечты, ведь если люди не смогут решить всемирные проблемы, то можно будет переселиться на другую планету.
Мне бы сказали: "Диас, нет же планет, пригодных для жизни, кроме Земли, а если существуют, то очень далеко - и жизни не хватит, чтобы туда добраться". Вот в этом случае нужно устройство для перемещения в мгновение ока, проще говоря, телепортатор, моя мечта - телепортироваться с планеты на планету. Однажды, перерыв все научные статьи о космосе, сайты, увидев в интернете разные снимки со спутников, я нашел планету, которая пригодна для жизни, учёные считают эту планету более пригодной для существования, чем наша родная планета, ее название "KOI 5715. 01".
Эта планета находится в другой солнечной системе, расстояние от Земли до этой планеты составляет примерно 2965 световых лет, ученые утверждают, что звезда этой планеты продержится дольше нашей, на этой планете есть все условия для жизни, кислород, магнитное поле, озоновый слой и так далее, и теперь наверно меня спросят: "Как ты собираешься создать телепортатор?". Вот в этом вопросе кроется моя мечта, я пока только могу предполагать, как создать эту машину, один из вариантов - это ускорение частиц, частицы объекта будут ускоряться до неимоверной скорости, частицы тем самым будут перемещаться сквозь пространство, частицы хоть и будут набирать скорость, но скорее всего они будут разлетаться во время перемещения, а если все частицы будут сохраняться, то уже будет другое дело, над этим я пока думаю. Хоть и скорее всего осуществить этого не получится во время моей жизни, то я хотя бы хочу убедиться в том, что это возможно. Такова моя мечта, мечта Темирұлы Диаса.
Дильназ Бегімбаева
15 жас
Қызылорда облысы
Қазалы ауданы
Әйтеке би кенті
«...ҮЛКЕН АРМАН КЕРЕК ЕКЕН АДАМҒА»
Арман – әр адамның қиялы мен қалауынан туған биік шың. Арман – адамды алға жетелейтін, орасан күш-қуат пен ерік-жігер сыйлайтын құдіретті ұғым. Кез келген адам армандай алады, оған ештеңе де, ешкім де шектеу немесе кедергі келтіре алмайды.
Адам арманға жетер сан қилы, ойлы-қырлы жолда көптеген қиындық пен келеңсіздікке ұшырауы мүмкін. Сол сәттерде еңсені түсірмей, дер кезінде шешім қабылдап, қайта күш-қайрат жинап, қиындықтан жол тауып шыға білу керек деп ойлаймын. Сол қиындықтардан сабақ ала отырып, жаңа жоспар құрып, жаңа серпінмен іске кірісу қажет.
Ақын Мұхтар Шахановтың «Мәңгі лаулап жану үшін ғаламда, үлкен арман керек екен адамға» деген өлең жолдары мені үнемі шабыттандырады. Пәрменсіз адам болса да, армансыз адам болмайды. Мен бала күнімнен өте арманшыл бала болдым. Өскен сайын армандарым ұлғайып, өзгеріп келеді.
Отбасымнан бастап, Отан алдындағы борышыма дейін армандаймын. Арман – менің жүрегімнен туған сиқырға толы ғажайып әлем секілді. Өз армандарыммен ұзақ отырып қалатын сәттерім де бар. Мысалы, отбасым туралы армандағанда, өскенде ата-анамды Меккеге апарғым келеді. Ардақтыларымның аман-есен болып, немере-шөбере сүйгенін көрсем деп армандаймын.
Бауырларым бақытты отбасы болып, жақсы мамандық игерсе деймін. Ал өзім еліміздің ең мықты университетінде білім алып, әрі қарай шетелдерде білімімді шыңдағым келеді. Шет елдерде болып, елімді, ұлтымды әлемге танытқым келеді. Қазақ деген халықтың қандай өр тұлғалы екенін дәлелдесем деймін. Еліме қайта келіп, бар білімімді халқыма қалтқысыз арнасам деймін.
Мендегі асқақ арманның бірі – елімізге байланысты. Аллаға шүкір, тәуелсіз еліміздің 30 жыл ғұмырында өмірге келіп, тұғырлы тәуелсіздікті сезініп, өсіп келе жатқаным үшін ең бақытты баламын деп айта аламын. Елім, жерім одан әрі де гүлденсе, бүкіл әлем мойындаған керемет елге айналса деп армандаймын. Еліміздегі адамдар бір-біріне өте мейірімді болып, қатыгездік дегенді білмесе, балалар жетім қалмаса, әрбір бала ата-анасының ортасында бақытты ғұмыр кешсе, жұмыссыздық деген ұғымды мүлдем ұмытса, әрбір отбасының шаңырағы биік болса екен деп армандаймын. Сонымен бірге ел байлығы өз азаматтарымыздың игілігіне айналса, өз жеріміздің мол байлығын өзіміз ғана игеретін болсақ, шетелдіктер біздің көркем табиғатымыз бен киелі жерлерімізге туристік сапармен келуге асығып тұрса, аспанымызды ешқашан бұлт баспаса, тәуелсіздігіміз тұғырлы болса, сырттағы қандастарымыз жерімізге қайта оралып, елімізге адал қызмет көрсетсе, елбасымыз айтқандай мемлекетіміз Орталық Азия барысына айналса деген үлкен арманым бар.
Бұл армандарым менің кішкентай жүрегімнің түкпірінде болғанмен де, болашақта барлығының да орындалатынына кәміл сенемін. Себебі, мені қолдайтын отбасым бар, маған мүмкіндіктер сыйлайтын егемен елім бар. Елімнің де, өзімнің де болашағым жарқын екенін білемін.
Қызылорда облысы
Қазалы ауданы
Әйтеке би кенті
«...ҮЛКЕН АРМАН КЕРЕК ЕКЕН АДАМҒА»
Арман – әр адамның қиялы мен қалауынан туған биік шың. Арман – адамды алға жетелейтін, орасан күш-қуат пен ерік-жігер сыйлайтын құдіретті ұғым. Кез келген адам армандай алады, оған ештеңе де, ешкім де шектеу немесе кедергі келтіре алмайды.
Адам арманға жетер сан қилы, ойлы-қырлы жолда көптеген қиындық пен келеңсіздікке ұшырауы мүмкін. Сол сәттерде еңсені түсірмей, дер кезінде шешім қабылдап, қайта күш-қайрат жинап, қиындықтан жол тауып шыға білу керек деп ойлаймын. Сол қиындықтардан сабақ ала отырып, жаңа жоспар құрып, жаңа серпінмен іске кірісу қажет.
Ақын Мұхтар Шахановтың «Мәңгі лаулап жану үшін ғаламда, үлкен арман керек екен адамға» деген өлең жолдары мені үнемі шабыттандырады. Пәрменсіз адам болса да, армансыз адам болмайды. Мен бала күнімнен өте арманшыл бала болдым. Өскен сайын армандарым ұлғайып, өзгеріп келеді.
Отбасымнан бастап, Отан алдындағы борышыма дейін армандаймын. Арман – менің жүрегімнен туған сиқырға толы ғажайып әлем секілді. Өз армандарыммен ұзақ отырып қалатын сәттерім де бар. Мысалы, отбасым туралы армандағанда, өскенде ата-анамды Меккеге апарғым келеді. Ардақтыларымның аман-есен болып, немере-шөбере сүйгенін көрсем деп армандаймын.
Бауырларым бақытты отбасы болып, жақсы мамандық игерсе деймін. Ал өзім еліміздің ең мықты университетінде білім алып, әрі қарай шетелдерде білімімді шыңдағым келеді. Шет елдерде болып, елімді, ұлтымды әлемге танытқым келеді. Қазақ деген халықтың қандай өр тұлғалы екенін дәлелдесем деймін. Еліме қайта келіп, бар білімімді халқыма қалтқысыз арнасам деймін.
Мендегі асқақ арманның бірі – елімізге байланысты. Аллаға шүкір, тәуелсіз еліміздің 30 жыл ғұмырында өмірге келіп, тұғырлы тәуелсіздікті сезініп, өсіп келе жатқаным үшін ең бақытты баламын деп айта аламын. Елім, жерім одан әрі де гүлденсе, бүкіл әлем мойындаған керемет елге айналса деп армандаймын. Еліміздегі адамдар бір-біріне өте мейірімді болып, қатыгездік дегенді білмесе, балалар жетім қалмаса, әрбір бала ата-анасының ортасында бақытты ғұмыр кешсе, жұмыссыздық деген ұғымды мүлдем ұмытса, әрбір отбасының шаңырағы биік болса екен деп армандаймын. Сонымен бірге ел байлығы өз азаматтарымыздың игілігіне айналса, өз жеріміздің мол байлығын өзіміз ғана игеретін болсақ, шетелдіктер біздің көркем табиғатымыз бен киелі жерлерімізге туристік сапармен келуге асығып тұрса, аспанымызды ешқашан бұлт баспаса, тәуелсіздігіміз тұғырлы болса, сырттағы қандастарымыз жерімізге қайта оралып, елімізге адал қызмет көрсетсе, елбасымыз айтқандай мемлекетіміз Орталық Азия барысына айналса деген үлкен арманым бар.
Бұл армандарым менің кішкентай жүрегімнің түкпірінде болғанмен де, болашақта барлығының да орындалатынына кәміл сенемін. Себебі, мені қолдайтын отбасым бар, маған мүмкіндіктер сыйлайтын егемен елім бар. Елімнің де, өзімнің де болашағым жарқын екенін білемін.
Димаш Әшірбек
16 жас
Алматы қаласы
СНЕЛЬМАН, АТАТҮРІК БОЛУЫМЫЗ КЕРЕК
Біз Тәуелсіз Елде тудық. Қазақстан шекарасын тастай бекітіп, көрші елдермен дипломатиялық қарым-қатынасын жөнге келтірген, өзінің саяси бағдарын айқындаған кездің ұрпағымыз. 30 жылдан бері көп жаңалық болды. Дегенмен, біз сияқты жастардың діттеген межесі одан да биікте екені сөзсіз.
Менің мақсатым – Қазақстанды алдағы 30 жылда Сингапур, Біріккен Араб Әмірліктері, Оңтүстік Корея сияқты экономикалық, мәдени, туристік және ғылыми-технологиялық жағынан дамыған елдер қатарынан көру. Әрине, ол үшін алдымен білімді, жан-жақты, ұлттық және заманауи тәлім-тәрбиені бойына сіңіре білген жастар қатары күн өткен сайын арта түсуі тиіс. Сапалы білім мен тәлім-тәрбие керек. Қазіргі тым көп әлеуметтік желі мен толассыз қоқыс ақпарат жастардың не дұрыс, не бұрыс екенін анықтауға кедергі келтіруде. Осы мәселені жүйеге келтіруді талап етер едім.
Мен көргім келетін Қазақстан қандай десеңіз, біріншіден, тамырын тереңге жайған жемқорлықтан арылып, халқына адал қызмет істейтін басшыларды көргім келеді. Әр азаматтың бойында ар-ұждан, әділдік деген моральдық ұғымдар терең қалыптасуға тиіс. Жауапкершілікті сезіне білу керек.
Екіншіден, ауыл шаруашылығын көтеруді қолға алу керек. Аумағы жөнінен дүниежүзінде тоғызынншы орын алатын еліміздің кең-байтақ даласы мыңғырған мал мен жайқалған егін алқабы болғанын көргім келеді. Жаппай урбанизация біздің еліміз үшін оңтайлы шешім емес екені анық. Сондықтан ауыл халқының тұрмыс-тіршілігін түзеуді ең басты мақсат етіп қою керек.
Үшіншіден, туризмді дамыту керек. Бұл сала неге дамымай тұр десеңіз, әрине, сервис жоқ, ешқандай жағдай жасалмаған. Жасыратыны жоқ, халықтың мәдениетін көтеру де маңызды мәселенің бірі. Жолдар нашар, коммуникация талапқа сай емес. Осының бәрі шешімін табуы керек.
Төртіншіден, ғылымға ден қою қажет. Мамандарға үлкен қолдау көрсетілсін. Қазіргі заман білек күші емес, білім күшімен күреске түсетін, сынасатын заман. Озық елдер қатарынан көріну үшін елдің ғылым саласы дамыған болуға тиіс.
Бесіншіден, шикізат өңдейтін өнеркәсіптер бой көтеруге тиіс. Жеңіл өнеркәсіп бізде мүлдем жоқ десек те болады. Әрбір қазақстандық азамат өз елінде өндірілетін матадан өз елінде тігілген киімді киюі керек.
Финляндияны Снельман, Түркияны Ататүрік, Сингапурді Ли Куан Ю сынды көшбасшылар дамыған елдер қатарына қосу үшін аянбай қызмет еткенін білеміз. Мұндай көшбасшылар әрбір әлемдік аренаға шыққан елдің еншісінде бар. Әрқайсымыз өз еліміз үшін Снельман, Ататүрік бола білуіміз керек. Еліміздің болашағы өз қолымызда.
Алматы қаласы
СНЕЛЬМАН, АТАТҮРІК БОЛУЫМЫЗ КЕРЕК
Біз Тәуелсіз Елде тудық. Қазақстан шекарасын тастай бекітіп, көрші елдермен дипломатиялық қарым-қатынасын жөнге келтірген, өзінің саяси бағдарын айқындаған кездің ұрпағымыз. 30 жылдан бері көп жаңалық болды. Дегенмен, біз сияқты жастардың діттеген межесі одан да биікте екені сөзсіз.
Менің мақсатым – Қазақстанды алдағы 30 жылда Сингапур, Біріккен Араб Әмірліктері, Оңтүстік Корея сияқты экономикалық, мәдени, туристік және ғылыми-технологиялық жағынан дамыған елдер қатарынан көру. Әрине, ол үшін алдымен білімді, жан-жақты, ұлттық және заманауи тәлім-тәрбиені бойына сіңіре білген жастар қатары күн өткен сайын арта түсуі тиіс. Сапалы білім мен тәлім-тәрбие керек. Қазіргі тым көп әлеуметтік желі мен толассыз қоқыс ақпарат жастардың не дұрыс, не бұрыс екенін анықтауға кедергі келтіруде. Осы мәселені жүйеге келтіруді талап етер едім.
Мен көргім келетін Қазақстан қандай десеңіз, біріншіден, тамырын тереңге жайған жемқорлықтан арылып, халқына адал қызмет істейтін басшыларды көргім келеді. Әр азаматтың бойында ар-ұждан, әділдік деген моральдық ұғымдар терең қалыптасуға тиіс. Жауапкершілікті сезіне білу керек.
Екіншіден, ауыл шаруашылығын көтеруді қолға алу керек. Аумағы жөнінен дүниежүзінде тоғызынншы орын алатын еліміздің кең-байтақ даласы мыңғырған мал мен жайқалған егін алқабы болғанын көргім келеді. Жаппай урбанизация біздің еліміз үшін оңтайлы шешім емес екені анық. Сондықтан ауыл халқының тұрмыс-тіршілігін түзеуді ең басты мақсат етіп қою керек.
Үшіншіден, туризмді дамыту керек. Бұл сала неге дамымай тұр десеңіз, әрине, сервис жоқ, ешқандай жағдай жасалмаған. Жасыратыны жоқ, халықтың мәдениетін көтеру де маңызды мәселенің бірі. Жолдар нашар, коммуникация талапқа сай емес. Осының бәрі шешімін табуы керек.
Төртіншіден, ғылымға ден қою қажет. Мамандарға үлкен қолдау көрсетілсін. Қазіргі заман білек күші емес, білім күшімен күреске түсетін, сынасатын заман. Озық елдер қатарынан көріну үшін елдің ғылым саласы дамыған болуға тиіс.
Бесіншіден, шикізат өңдейтін өнеркәсіптер бой көтеруге тиіс. Жеңіл өнеркәсіп бізде мүлдем жоқ десек те болады. Әрбір қазақстандық азамат өз елінде өндірілетін матадан өз елінде тігілген киімді киюі керек.
Финляндияны Снельман, Түркияны Ататүрік, Сингапурді Ли Куан Ю сынды көшбасшылар дамыған елдер қатарына қосу үшін аянбай қызмет еткенін білеміз. Мұндай көшбасшылар әрбір әлемдік аренаға шыққан елдің еншісінде бар. Әрқайсымыз өз еліміз үшін Снельман, Ататүрік бола білуіміз керек. Еліміздің болашағы өз қолымызда.
Дмитрий Будный
16 лет
Атырауская область
Моя мечта
Пожалуй, у каждого человека есть своя мечта. Пока мы находимся в детском возрасте, посредственны и наши мечты. Со временем мы взрослеем, соответственно, наши мечты тоже, а также стремления и цели. Но приходит время, когда мы начинаем понимать, что пора задумываться о будущий профессии. Вот тогда все наши желания становятся все более определенными и осмысленными. Кто-то хочет стать профи в актерском мастерстве, играть в театре, либо работать на съемочной площадке, чтобы в итоге гордиться собственными достижениями с экрана телевизора. А кто-то стремится к тому, чтобы в будущем стать учителем, чтобы ежедневно заставлять детей грызть гранит науки. А моя мечта - стать повором. Сперва я устроюсь официантом, но постепенно я буду набирать опыт, а потом после окончания колледжа, пойду работать по своему признанию - поваром. Я думаю, моя мечта сбудется. Ведь всё в моих руках!
Атырауская область
Моя мечта
Пожалуй, у каждого человека есть своя мечта. Пока мы находимся в детском возрасте, посредственны и наши мечты. Со временем мы взрослеем, соответственно, наши мечты тоже, а также стремления и цели. Но приходит время, когда мы начинаем понимать, что пора задумываться о будущий профессии. Вот тогда все наши желания становятся все более определенными и осмысленными. Кто-то хочет стать профи в актерском мастерстве, играть в театре, либо работать на съемочной площадке, чтобы в итоге гордиться собственными достижениями с экрана телевизора. А кто-то стремится к тому, чтобы в будущем стать учителем, чтобы ежедневно заставлять детей грызть гранит науки. А моя мечта - стать повором. Сперва я устроюсь официантом, но постепенно я буду набирать опыт, а потом после окончания колледжа, пойду работать по своему признанию - поваром. Я думаю, моя мечта сбудется. Ведь всё в моих руках!
Ерасыл Тимурұлы
15 жас
Алматы облысы
Жамбыл ауданы
ҚАЗАҚСТАН МЕДИЦИНАСЫН ДАМЫТУҒА ҚЫЗМЕТ ЕТЕМІН
Менің болашаққа арман-мақсатым көп. Қазіргі алға қойған мақсатым – мектепті жақсы бітіріп, жақсы оқу орнына түсу. Мен дәрігер болғым келеді. Нақтырақ айтқанда, хирург болуды армандаймын.
Мамандық таңдау – маңызды іс. Қазір мамандықтың түрі көп, бірақ таңдау жасау оңай емес. Мен дәрігер болуды бала кезімнен армандаймын.
Дәрігер деген – адамды емдеп, өмір сүруіне күш салатын жандар. Дәрігер болу оңай емес. Ұзақ жыл ізденіп, талмай оқу керек. Дәрігерлік оқуды таңдағаннан кейін оған немқұрайлы қарауға болмайды. Өйткені адамның өмірі сенің қолыңда болады.
Дәрігер болсам, науқастардан көмегімді аямаймын. Ауырып жатқан адамдарды емдеп, дәрі беріп, сауықтырсам, одан асқан арманым жоқ. Ауырған адамдарға көмегім тисе, өзімді бақытты жан деп санар едім.
Таңдаған мамандығым өзіме ұнайды. Қазақстан медицинасын дамытуға қызмет етемін. Халықтың дені сау болуына үлесімді қосамын. Арманыма жетуге бар күшімді саламын.
Алматы облысы
Жамбыл ауданы
ҚАЗАҚСТАН МЕДИЦИНАСЫН ДАМЫТУҒА ҚЫЗМЕТ ЕТЕМІН
Менің болашаққа арман-мақсатым көп. Қазіргі алға қойған мақсатым – мектепті жақсы бітіріп, жақсы оқу орнына түсу. Мен дәрігер болғым келеді. Нақтырақ айтқанда, хирург болуды армандаймын.
Мамандық таңдау – маңызды іс. Қазір мамандықтың түрі көп, бірақ таңдау жасау оңай емес. Мен дәрігер болуды бала кезімнен армандаймын.
Дәрігер деген – адамды емдеп, өмір сүруіне күш салатын жандар. Дәрігер болу оңай емес. Ұзақ жыл ізденіп, талмай оқу керек. Дәрігерлік оқуды таңдағаннан кейін оған немқұрайлы қарауға болмайды. Өйткені адамның өмірі сенің қолыңда болады.
Дәрігер болсам, науқастардан көмегімді аямаймын. Ауырып жатқан адамдарды емдеп, дәрі беріп, сауықтырсам, одан асқан арманым жоқ. Ауырған адамдарға көмегім тисе, өзімді бақытты жан деп санар едім.
Таңдаған мамандығым өзіме ұнайды. Қазақстан медицинасын дамытуға қызмет етемін. Халықтың дені сау болуына үлесімді қосамын. Арманыма жетуге бар күшімді саламын.
Ердос Қайыркен
15 жас
Алматы облысы
Талдықорған қаласы
ҚОЛДА БАРДА АЛТЫННЫҢ ҚАДІРІН БІЛЕЙІК
Даласы жусан аңқыған Қазақстандай жер қайда?! Сонау Алтай мен Атыраудың арасын алып жатқан Ұлы дала сұлулығымен де, байлығымен де адам баласының көңілін өзіне аударып алады. Менделеев кестесіндегі барлық элемент дерлік тоғысқан бұл ұлан-байтақ даланың сұлулығын сақтау, байлығын ұлт пайдасына шешу, біздің, Қазақстан жастарының қолында демегенде, кімнің қолында демексің? Атам қазақ сонау қыпшақ заманынан бері қорғап келген ұлан-ғайыр жеріміз бар. Еуразия құрлығының ортасынан, әлем картасының төрінен ойып тұрып орын алып жатқан бұл даланың жер беті де, жер асты да әдемі әрі бай. Көшпенді аталарымыздың кезінде көбінесе бұл жердің беткі бейнесі, оты мен суы пайдаланылды десек болады. Бірақ, уақыт өте, заманның дамуымен келіп жеткен ілім-білімнің арқасында жеріміздің астындағы көрінісі де зерттеліп, халықтың игілігіне пайдаланылды.
ХХ ғасырда қазақ жерін кеңінен игере бастады. Кеңес үкіметі отардағы еліміздің байлығын да, отын да, суын да пайдаланды. Қазақ жері зерттеліп боламын дегенше, тағдырдың ащысын да, тұщысын да көрді. Мысалы, Семей полигоны ядролық қарудың сынақ алаңына айналды. Бұл қасіретті жарылыстардың зардабын елмен бірге, қара жеріміз де көрді. Құнарынан айырылған топырақ та күшінен айырылған адам сияқты.
ХХ ғасырда сонымен біррге қазақтан шыққан тұңғыш академик, Қазақстан ғылымының өркен жайып, өрлеп-өсуіне қажырлы қамқорлық жасаған, есімі ел есінде мәңгіге сақталған қазақтың Қанышы, академик Қаныш Имантайұлы Сәтбаев қазақ жерін зерттеп, игеруде, кен орындарын ашып, тау-тасын зерттеуде үлкен еңбек етті. Оның еңбегін, жерінің байлығын халқынан бұрын биліктегілер, саясатты жүргізіп отырғандар көбірек пайдаланды. Дегенмен, жүрегінде ұлтқа деген жанашырлық, патриоттық сезім мен отансүйгіштік сезім басым болған Қаныш атамыз Мәскеудің тапсырмасы бойынша Қазақстанның жерасты қазба байлығының картасын жасаған кезде, төрт-бес ірі кенішті картаға кіргізбей қалған екен. «Бұл қалай?» дегендер де болыпты. «Ондағы рудалар өте тереңде. Қаржыны да, теxниканы да көп қажет етеді. Сондықтан бұл жерді картаға кіргізуге әлі ерте», – деп жауап берген деседі. Ал өзімен сырлас, сыртқа сыр шашпайтын достары Мұхтар Әуезов пен Әлкей Марғұланға: «Әдейі жасырып алып қалдым. Кейінгі ұрпаққа да байлық керек шығар!» – депті. Яғни, ұлтының келешегі мен болашағына, болашақ ұрпақтарына деген жанашырлығын осы әрекетімен-ақ жеткізіп отыр.
Қазақ жерінің әсем жерлері ауыз толтырып айтарлықтай. Швейцарияның көркем табиғатын, асқар Альпісін арман етсек, шығысымызда еңсесін биік көтеріп, Алтай мен Қатонқарағай тұр. АҚШ-тың Гранд каньонына барғымыз келсе, бүйірімізде Шарын шатқалы тұр. Альпіге барып шаңғымен сырғанағымыз келсе, Шымбұлақты көріп, мауқымыз басылып қалады. Венецияға асығып не керек, Түркістанда да сол қайық. Канаданың көлдеріне қызығамыз. Тура жанымызда Үлкен Алматы көлі, Есік көлі, Қайыңды, Көлсай көлдері тұр. Құлағыңның түбінде ән салып тұрған Алтынемелдегі Айғайқұмды Африканың Сахарасы дерсің. Қазақта «Қолда бар алтынның қадірі жоқ» деген жақсы сөз бар ғой. Алыстан алдырып адасқанша, жақында тұрған алтынымыздың қадірін білейік.
Табиғатымызды аяламасақ, экологиялық апатқа тап болуымыз мүмкін. Сонымен қатар, жерімізден шыққан әрбір тастың, әрбір түсті металл мен кеннің қазақ жерінде өндірілгенін қалаймын. Өзіміз жинап берген шикізатты бізге өнім ретінде бірнеше есе қымбат бағада сатып отырғандар сол арқылы байып, жоқтан бар жасап отыр. Болашақта осы мәселе шешіліп, қазақ жерінен шыққан әрбір тас қазақ жерінде өндіріліп, пайдаға асса екен деген тілегім бар.
Алматы облысы
Талдықорған қаласы
ҚОЛДА БАРДА АЛТЫННЫҢ ҚАДІРІН БІЛЕЙІК
Даласы жусан аңқыған Қазақстандай жер қайда?! Сонау Алтай мен Атыраудың арасын алып жатқан Ұлы дала сұлулығымен де, байлығымен де адам баласының көңілін өзіне аударып алады. Менделеев кестесіндегі барлық элемент дерлік тоғысқан бұл ұлан-байтақ даланың сұлулығын сақтау, байлығын ұлт пайдасына шешу, біздің, Қазақстан жастарының қолында демегенде, кімнің қолында демексің? Атам қазақ сонау қыпшақ заманынан бері қорғап келген ұлан-ғайыр жеріміз бар. Еуразия құрлығының ортасынан, әлем картасының төрінен ойып тұрып орын алып жатқан бұл даланың жер беті де, жер асты да әдемі әрі бай. Көшпенді аталарымыздың кезінде көбінесе бұл жердің беткі бейнесі, оты мен суы пайдаланылды десек болады. Бірақ, уақыт өте, заманның дамуымен келіп жеткен ілім-білімнің арқасында жеріміздің астындағы көрінісі де зерттеліп, халықтың игілігіне пайдаланылды.
ХХ ғасырда қазақ жерін кеңінен игере бастады. Кеңес үкіметі отардағы еліміздің байлығын да, отын да, суын да пайдаланды. Қазақ жері зерттеліп боламын дегенше, тағдырдың ащысын да, тұщысын да көрді. Мысалы, Семей полигоны ядролық қарудың сынақ алаңына айналды. Бұл қасіретті жарылыстардың зардабын елмен бірге, қара жеріміз де көрді. Құнарынан айырылған топырақ та күшінен айырылған адам сияқты.
ХХ ғасырда сонымен біррге қазақтан шыққан тұңғыш академик, Қазақстан ғылымының өркен жайып, өрлеп-өсуіне қажырлы қамқорлық жасаған, есімі ел есінде мәңгіге сақталған қазақтың Қанышы, академик Қаныш Имантайұлы Сәтбаев қазақ жерін зерттеп, игеруде, кен орындарын ашып, тау-тасын зерттеуде үлкен еңбек етті. Оның еңбегін, жерінің байлығын халқынан бұрын биліктегілер, саясатты жүргізіп отырғандар көбірек пайдаланды. Дегенмен, жүрегінде ұлтқа деген жанашырлық, патриоттық сезім мен отансүйгіштік сезім басым болған Қаныш атамыз Мәскеудің тапсырмасы бойынша Қазақстанның жерасты қазба байлығының картасын жасаған кезде, төрт-бес ірі кенішті картаға кіргізбей қалған екен. «Бұл қалай?» дегендер де болыпты. «Ондағы рудалар өте тереңде. Қаржыны да, теxниканы да көп қажет етеді. Сондықтан бұл жерді картаға кіргізуге әлі ерте», – деп жауап берген деседі. Ал өзімен сырлас, сыртқа сыр шашпайтын достары Мұхтар Әуезов пен Әлкей Марғұланға: «Әдейі жасырып алып қалдым. Кейінгі ұрпаққа да байлық керек шығар!» – депті. Яғни, ұлтының келешегі мен болашағына, болашақ ұрпақтарына деген жанашырлығын осы әрекетімен-ақ жеткізіп отыр.
Қазақ жерінің әсем жерлері ауыз толтырып айтарлықтай. Швейцарияның көркем табиғатын, асқар Альпісін арман етсек, шығысымызда еңсесін биік көтеріп, Алтай мен Қатонқарағай тұр. АҚШ-тың Гранд каньонына барғымыз келсе, бүйірімізде Шарын шатқалы тұр. Альпіге барып шаңғымен сырғанағымыз келсе, Шымбұлақты көріп, мауқымыз басылып қалады. Венецияға асығып не керек, Түркістанда да сол қайық. Канаданың көлдеріне қызығамыз. Тура жанымызда Үлкен Алматы көлі, Есік көлі, Қайыңды, Көлсай көлдері тұр. Құлағыңның түбінде ән салып тұрған Алтынемелдегі Айғайқұмды Африканың Сахарасы дерсің. Қазақта «Қолда бар алтынның қадірі жоқ» деген жақсы сөз бар ғой. Алыстан алдырып адасқанша, жақында тұрған алтынымыздың қадірін білейік.
Табиғатымызды аяламасақ, экологиялық апатқа тап болуымыз мүмкін. Сонымен қатар, жерімізден шыққан әрбір тастың, әрбір түсті металл мен кеннің қазақ жерінде өндірілгенін қалаймын. Өзіміз жинап берген шикізатты бізге өнім ретінде бірнеше есе қымбат бағада сатып отырғандар сол арқылы байып, жоқтан бар жасап отыр. Болашақта осы мәселе шешіліп, қазақ жерінен шыққан әрбір тас қазақ жерінде өндіріліп, пайдаға асса екен деген тілегім бар.
Еркежан Бақытбек
9 жас
Алматы қаласы
ҚАУІПСІЗ ПЛАСТИК ЖАСАҒЫМ КЕЛЕДІ
Бірде анам маған ланчбокс сатып әкелді. Қызыл пластиктен жасалған екен. «Енді тамақты үйден осыған салып апарасың», – деді. Маған ұнады, күнде сабақта ұялмай ұстап жүрдім. Бірақ інім Арсен оны балабақшаға апарамын деп таласып, сындырып алдық. Сосын ланчбоксты қоқысқа тастадық. Анам басқасын алып беретін болды. Ал Жаратылыстану сабағында Самал Жасарқызы пластиктің 400 жыл бойы шірімейтінін айтты. Мұны естігеннен кейін пластиктен жасалған ланчбокс ұстағым келмей қалды. Ол тағы да сынып қалса, тастауға тура келеді ғой. Сосын әкем ағаштан жасалғанын алайық деді. Ағаш табиғаттан алынады, табиғатқа зиян келмейді. Мен ағаштан жасалған жиһазды, ыдыстарды, кітаптарды білемін.
Кейде кофе құятын стақандар шашылып жатады. Саялыдағы сырғанаққа барғанда, біз де шоколад ішкен стақанды сол жерге тастап кеттік. Осындай заттар жасау үшін көптеген ағаш кесіледі. Анам айтқандай, қағаз стақандарды жасай берсе, атамның бағындағы алма ағаштарды да кесу керек болады. Өрік те, алма да өспей қалады. Мен бұлай болғанын қаламаймын.
«Фиксики» мультфильмінде қоқысқа кеткен заттарды қайтадан жуып, өңдеуге болатынын айтты. Олардан қайтадан қағаз, майлық жасайды екен. Ол үшін қағаз және пластик алатын жерлерге өткізу керек. Олар ақшасын да береді. Мен 3-сыныпта оқығанда, «Ақсай» ықшамауданындағы қағаз өткізетін жерге үйдегі қағаздарды өткізіп, 39 теңге алдық.
Ал болашақта мен қауіпсіз пластик жасар едім. Ол қоршаған ортаға зиян болмайды. Менің ойымша, пластиктен жасалатын көптеген затты ағаштан жасайтын болсақ, жер бетінде ағаш қалмайды. Ал таза ауа беретін ағаш болмаса, Алматы одан сайын қап-қара түтін болады. Болашақта қалай өмір сүреміз?
Мен табиғаттың таза болғанын қалаймын, ағаш көп болса екен деймін. Сондықтан біз пластикті, ағаштан жасалатын заттарды оларды қабылдайтын жерлерге өткіземіз. Енді басқа да ағайлар мен апайлар солай істесе, Алматы болашақта тап-таза қала болады.
Алматы қаласы
ҚАУІПСІЗ ПЛАСТИК ЖАСАҒЫМ КЕЛЕДІ
Бірде анам маған ланчбокс сатып әкелді. Қызыл пластиктен жасалған екен. «Енді тамақты үйден осыған салып апарасың», – деді. Маған ұнады, күнде сабақта ұялмай ұстап жүрдім. Бірақ інім Арсен оны балабақшаға апарамын деп таласып, сындырып алдық. Сосын ланчбоксты қоқысқа тастадық. Анам басқасын алып беретін болды. Ал Жаратылыстану сабағында Самал Жасарқызы пластиктің 400 жыл бойы шірімейтінін айтты. Мұны естігеннен кейін пластиктен жасалған ланчбокс ұстағым келмей қалды. Ол тағы да сынып қалса, тастауға тура келеді ғой. Сосын әкем ағаштан жасалғанын алайық деді. Ағаш табиғаттан алынады, табиғатқа зиян келмейді. Мен ағаштан жасалған жиһазды, ыдыстарды, кітаптарды білемін.
Кейде кофе құятын стақандар шашылып жатады. Саялыдағы сырғанаққа барғанда, біз де шоколад ішкен стақанды сол жерге тастап кеттік. Осындай заттар жасау үшін көптеген ағаш кесіледі. Анам айтқандай, қағаз стақандарды жасай берсе, атамның бағындағы алма ағаштарды да кесу керек болады. Өрік те, алма да өспей қалады. Мен бұлай болғанын қаламаймын.
«Фиксики» мультфильмінде қоқысқа кеткен заттарды қайтадан жуып, өңдеуге болатынын айтты. Олардан қайтадан қағаз, майлық жасайды екен. Ол үшін қағаз және пластик алатын жерлерге өткізу керек. Олар ақшасын да береді. Мен 3-сыныпта оқығанда, «Ақсай» ықшамауданындағы қағаз өткізетін жерге үйдегі қағаздарды өткізіп, 39 теңге алдық.
Ал болашақта мен қауіпсіз пластик жасар едім. Ол қоршаған ортаға зиян болмайды. Менің ойымша, пластиктен жасалатын көптеген затты ағаштан жасайтын болсақ, жер бетінде ағаш қалмайды. Ал таза ауа беретін ағаш болмаса, Алматы одан сайын қап-қара түтін болады. Болашақта қалай өмір сүреміз?
Мен табиғаттың таза болғанын қалаймын, ағаш көп болса екен деймін. Сондықтан біз пластикті, ағаштан жасалатын заттарды оларды қабылдайтын жерлерге өткіземіз. Енді басқа да ағайлар мен апайлар солай істесе, Алматы болашақта тап-таза қала болады.
Жанар Қосынқызы
14 жас
Алматы облысы
Еңбекшіқазақ ауданы
Есік қаласы
ЖЕР МЕН МАРСТЫ БАЙЛАНЫСТЫРАТЫН КӨЛІК ОЙЛАП ТАБАМЫН
Менің атым – Жанар, жасым 14- те. Менің арманым – бүкіл әлемге және бәріміздің болашағымызға пайдалы зат ойлап табу. Мен «Emars» көлік жүйесін ойластырып жүрмін. «Emars» сөзі Earth және Mars сөздерінің қосындысынан құралған. Бұл – Жер мен Марстың арасын байланыстыратын жаңа көлік түрі.
«Emars» көлігі ерекше, бірегей жүйеде жұмыс істейді. Бұл көліктің басты ерекшелігі – кез келген адамға еш дайындықсыз Марсқа саяхаттауға мүмкіндік береді. «Emars» көлігі арқылы кез келген адам физикалық дайындықсыз және денсаулығының мүмкіндігіне қарамастан, Марсқа бара алады. Бұл әр адамның мүмкіндігіне қарай жасалған. Оған кез келген адам билет алып кіре алады. Билет алған адам алдымен арнайы тексеруден өтеді. Содан кейін барып жолаушының мүмкіндігіне қарай лайықты бөлмеге жолдама беріледі. Ол жерде жолаушыға барлық қолайлы жағдай жасалады.
«Emars» адамдардың мүмкіндігіне қарай жылдам да, баяу да жүре алады. Қозғалыс жылдамдығын жолаушылардың денсаулық паспорты шешеді. Марста саяхаттаудың, өмір сүрудің тәртібін жолаушыларға осы көлік ішіндегі арнайы қызметкерлер таныстыратын болады.
«Emars» сияқты көлік болашақта өте пайдалы болады деп ойлаймын. Бұл көліктің көмегімен кез келген адам еш дайындықсыз Марсқа саяхаттай алады және бағасы да қолжетімді болады. Бұл болашақтағы төтенше жағдайлар кезінде де өте қажетті көлік болады деп ойлаймын. Мұздықтардың еруі, метеориттердің құлауы сияқты қауіп-қатерден құтыла аламыз. Менің арманым – осы құрылғыны жасап шығару және қолданысқа енгізу.
Алматы облысы
Еңбекшіқазақ ауданы
Есік қаласы
ЖЕР МЕН МАРСТЫ БАЙЛАНЫСТЫРАТЫН КӨЛІК ОЙЛАП ТАБАМЫН
Менің атым – Жанар, жасым 14- те. Менің арманым – бүкіл әлемге және бәріміздің болашағымызға пайдалы зат ойлап табу. Мен «Emars» көлік жүйесін ойластырып жүрмін. «Emars» сөзі Earth және Mars сөздерінің қосындысынан құралған. Бұл – Жер мен Марстың арасын байланыстыратын жаңа көлік түрі.
«Emars» көлігі ерекше, бірегей жүйеде жұмыс істейді. Бұл көліктің басты ерекшелігі – кез келген адамға еш дайындықсыз Марсқа саяхаттауға мүмкіндік береді. «Emars» көлігі арқылы кез келген адам физикалық дайындықсыз және денсаулығының мүмкіндігіне қарамастан, Марсқа бара алады. Бұл әр адамның мүмкіндігіне қарай жасалған. Оған кез келген адам билет алып кіре алады. Билет алған адам алдымен арнайы тексеруден өтеді. Содан кейін барып жолаушының мүмкіндігіне қарай лайықты бөлмеге жолдама беріледі. Ол жерде жолаушыға барлық қолайлы жағдай жасалады.
«Emars» адамдардың мүмкіндігіне қарай жылдам да, баяу да жүре алады. Қозғалыс жылдамдығын жолаушылардың денсаулық паспорты шешеді. Марста саяхаттаудың, өмір сүрудің тәртібін жолаушыларға осы көлік ішіндегі арнайы қызметкерлер таныстыратын болады.
«Emars» сияқты көлік болашақта өте пайдалы болады деп ойлаймын. Бұл көліктің көмегімен кез келген адам еш дайындықсыз Марсқа саяхаттай алады және бағасы да қолжетімді болады. Бұл болашақтағы төтенше жағдайлар кезінде де өте қажетті көлік болады деп ойлаймын. Мұздықтардың еруі, метеориттердің құлауы сияқты қауіп-қатерден құтыла аламыз. Менің арманым – осы құрылғыны жасап шығару және қолданысқа енгізу.
Жанел Жанботақызы
13 жас
Алматы облысы
Қарасай ауданы
ЖУРНАЛИСТ БОЛҒЫМ КЕЛЕДІ
Болашақта журналист болғым келеді. Теледидардан жаңалықтарды жеткізіп отыруды армандаймын. Халықтың жанайқайын, оларға не жетіспейтінін түсіріп, жоғарыдағы аға-әпкелеріме жағдайды жеткізер едім.
Қарттар үйі мен балалар үйін біріктірсе деген ұсыныс туралы да көп ойланамын. Ата-ананың жылуын сезіне алмаған балаларға қартайған күнінде керексіз қалған қарияларымыз бас-көз болып, құшағына алатын еді. Өз балаларына керексіз болған ата-аналар басқа балалардың ықыласына бөленетін еді.
Автобуста көп адам түсетін аялдамасын өткізіп алып жатады. Кейде автобус тоқтамай кетеді. Болашақта әр орындықтың тұсында «тоқтау тетігі» болса деймін, соны ойлап тапқым келеді. Керек жерімізге жеткенде тетікті бассақ, автобус тоқтайды. Бұл керемет емес пе?
Криогендік тәжірибе туралы көп армандаймын. Бұл дегеніміз – адамды жасанды түрде мұздату. Адамды мұздатып, оны 10-15 жылға ұйқыға жіберу мүмкіндігі бар. Болашақта осы бағытта тәжірибе жасап, жаңалық ашқым келеді.
Алматы облысы
Қарасай ауданы
ЖУРНАЛИСТ БОЛҒЫМ КЕЛЕДІ
Болашақта журналист болғым келеді. Теледидардан жаңалықтарды жеткізіп отыруды армандаймын. Халықтың жанайқайын, оларға не жетіспейтінін түсіріп, жоғарыдағы аға-әпкелеріме жағдайды жеткізер едім.
Қарттар үйі мен балалар үйін біріктірсе деген ұсыныс туралы да көп ойланамын. Ата-ананың жылуын сезіне алмаған балаларға қартайған күнінде керексіз қалған қарияларымыз бас-көз болып, құшағына алатын еді. Өз балаларына керексіз болған ата-аналар басқа балалардың ықыласына бөленетін еді.
Автобуста көп адам түсетін аялдамасын өткізіп алып жатады. Кейде автобус тоқтамай кетеді. Болашақта әр орындықтың тұсында «тоқтау тетігі» болса деймін, соны ойлап тапқым келеді. Керек жерімізге жеткенде тетікті бассақ, автобус тоқтайды. Бұл керемет емес пе?
Криогендік тәжірибе туралы көп армандаймын. Бұл дегеніміз – адамды жасанды түрде мұздату. Адамды мұздатып, оны 10-15 жылға ұйқыға жіберу мүмкіндігі бар. Болашақта осы бағытта тәжірибе жасап, жаңалық ашқым келеді.
Жанель Қасымхан
16 жас
Алматы облысы
Сарқан ауданы
Бақалы ауылы
БОЛАШАҚТА ҮЙДІ ЕМЕС, ҒАЛАМШАРДЫ МЕКЕНДЕЙМІЗ
Мен армандағанды әрі жарқын болашағым туралы ойлағанды жақсы көремін. Болашақта «Ғарышты игерушілер» деген мамандық пайда болып, зерттеліп, оқытылатын болса, қазіргі дамыған технологиялар мен заманауи құрылғыларға қарап-ақ, болашақтағы сенсорлы заманауи өмірді елестетудің өзі ғажайып сезім. Сіздерді де сол ғажайып сезімнің жетегінде өзімнің қиял-ғажайыптарға толы, армандар әлеміме бірге саяхаттауға шақырамын. Ол үшін жай ғана көзіңізді жұмып, менің айтқанымды елестетіп көріңізші!
Болашақ. Керемет дамыған, үздік үш мемлекеттің бірі – Қазақстан Республикасы. Бейне бір ғажайып әлем секілді. Айнала сенсорлы техникаға, пультпен басқарылатын әуе көліктеріне, жұмысшы роботтарға, соңғы үлгідегі инновациялық құрылғыларға толы. Мемлекетіміздің дамып кеткені соншалықты, тіпті қолымыздағы аса таңданыспен қарап жүрген соңғы үлгідегі смартфондардың өзі де көненің көзі болып қалар еді.
Экология саласында да бірқатар өзгеріс болып үлгереді. Қазіргі таңдағы бүкіл әлемді толғандырып отырған экология мәселесі өз шешімін тапқан. Күн, жел, топырақ энергиясы өз алдына, тіпті адам өзінің бойындағы қуат көзін пайдаланып смартфондарды қуаттайтын болады. Ол кезде экологияны бұзып отырған көгілдір отынның әсерінен болатын залалдың шешімі табылып, көліктен, зауыт пен фабрикалардан шығып жатқан түтіннің әсерін жоюға болады. Күн көзінен тікелей қуатталатын көліктер болса, біршама қиындықты жеңілдетуге болар еді. Болашақтың қаласы осындай таза болса, мемлекет электр қуатына бай болады.
Бұл тек Жер ғаламшарына емес, барша галактикаға тиесілі. Себебі менің шексіз арманымның ішінде Жер ғаламшарындағы әрбір адамның өзіне тиесілі үйі емес, өзіне тиесілі ғаламшары болады. Бұл кезде әр ғаламшар толығымен зерттеліп, ауа тарататын құрылғылармен жасақталып, жасанды күн энергияларымен жабдықталып, түрлі өсімдік қорымен көмкеріледі. Әлбетте, ол кезде қазір 5%-ы ғана зерттелген мұхиттар мен мүлде зерттелмеген сан түрлі ғаламшарды былай қойғанда, бізден миллиардтаған, тіпті триллиондаған шақырымдағы, толығымен зерттелген ғаламшарлар мен галактикалар болар еді. Бірінен екіншісіне еркін самғай алар едік.
Терезеге бір қараңызшы, далада зу-зу еткен көліктерді көресіз. Бұл біз үшін үйреншікті жағдай. Ал менің арманымдағы болашақта дәл осы көліктер қала арасында емес, галактикалар арасында зымырайтын болады. Ол кезде бұл көрініске таңданыспен қарамайсыз, тіпті мән бермеуіңіз де мүмкін.
Менің арманымдағы болашақта миллиондаған шақырым қашықтықты 10 минут ішінде ұшып өтер едік және бұл адамзат денсаулығына еш зиянын тигізбес еді. Тіпті осынша жылдамдықпен келе жатқан ғарыш көлігінің ішінде стақандағы судың өзі шайқалмай, қозғалыссыз тұрар еді. Ғажап!
Тағы бір айта кетерім, әрбір жанның арманы, әр жүректің қалауы – бейбітшілік. Ол нағыз бейбітшілік орнаған заман болады. Менің арманымда ешбір жанжалға, ешбір соғысқа орын жоқ! Адамдардың үйді емес, ғаламшарды мекендеуінің басты себебі де осы. Ғаламшардың көптігі сонша, адамдар жерге бола дауласпас еді. Жазықсыз адамдар қырылып, жазықсыз аналар мен балалар жыламас еді. Ешқандай соғыс, жанжал болмас еді.
Әр ғаламшардың өзіндік ерекшелігі бар. Жан дауасын басып, жүрекке тыныштық сыйлайтын ортаға, түрлі өсімдіктермен, заңғар таулармен, әдемі табиғат құбылысымен ерекше ғаламшарға адамдар демалып, тынығу үшін барады. Киім-кешек дүкені басқа ғаламшарда, ал азық-түлік дүкені келесі ғаламшарда болар еді. Адамзат денсаулығына қауіп төндірмес үшін түрлі зауыттар мен фабрикалар бір бөлек, ал қоқыстар мүлде бөлек ғаламшарда орналасар еді.
Бұл айтқанымның бәрі бос қиял деп ойлайсыз ба? Ал мен болашақта осындай мамандықтар пайда болып, осындай жұмыс атқарылады дегенге сенер едім.
Алматы облысы
Сарқан ауданы
Бақалы ауылы
БОЛАШАҚТА ҮЙДІ ЕМЕС, ҒАЛАМШАРДЫ МЕКЕНДЕЙМІЗ
Мен армандағанды әрі жарқын болашағым туралы ойлағанды жақсы көремін. Болашақта «Ғарышты игерушілер» деген мамандық пайда болып, зерттеліп, оқытылатын болса, қазіргі дамыған технологиялар мен заманауи құрылғыларға қарап-ақ, болашақтағы сенсорлы заманауи өмірді елестетудің өзі ғажайып сезім. Сіздерді де сол ғажайып сезімнің жетегінде өзімнің қиял-ғажайыптарға толы, армандар әлеміме бірге саяхаттауға шақырамын. Ол үшін жай ғана көзіңізді жұмып, менің айтқанымды елестетіп көріңізші!
Болашақ. Керемет дамыған, үздік үш мемлекеттің бірі – Қазақстан Республикасы. Бейне бір ғажайып әлем секілді. Айнала сенсорлы техникаға, пультпен басқарылатын әуе көліктеріне, жұмысшы роботтарға, соңғы үлгідегі инновациялық құрылғыларға толы. Мемлекетіміздің дамып кеткені соншалықты, тіпті қолымыздағы аса таңданыспен қарап жүрген соңғы үлгідегі смартфондардың өзі де көненің көзі болып қалар еді.
Экология саласында да бірқатар өзгеріс болып үлгереді. Қазіргі таңдағы бүкіл әлемді толғандырып отырған экология мәселесі өз шешімін тапқан. Күн, жел, топырақ энергиясы өз алдына, тіпті адам өзінің бойындағы қуат көзін пайдаланып смартфондарды қуаттайтын болады. Ол кезде экологияны бұзып отырған көгілдір отынның әсерінен болатын залалдың шешімі табылып, көліктен, зауыт пен фабрикалардан шығып жатқан түтіннің әсерін жоюға болады. Күн көзінен тікелей қуатталатын көліктер болса, біршама қиындықты жеңілдетуге болар еді. Болашақтың қаласы осындай таза болса, мемлекет электр қуатына бай болады.
Бұл тек Жер ғаламшарына емес, барша галактикаға тиесілі. Себебі менің шексіз арманымның ішінде Жер ғаламшарындағы әрбір адамның өзіне тиесілі үйі емес, өзіне тиесілі ғаламшары болады. Бұл кезде әр ғаламшар толығымен зерттеліп, ауа тарататын құрылғылармен жасақталып, жасанды күн энергияларымен жабдықталып, түрлі өсімдік қорымен көмкеріледі. Әлбетте, ол кезде қазір 5%-ы ғана зерттелген мұхиттар мен мүлде зерттелмеген сан түрлі ғаламшарды былай қойғанда, бізден миллиардтаған, тіпті триллиондаған шақырымдағы, толығымен зерттелген ғаламшарлар мен галактикалар болар еді. Бірінен екіншісіне еркін самғай алар едік.
Терезеге бір қараңызшы, далада зу-зу еткен көліктерді көресіз. Бұл біз үшін үйреншікті жағдай. Ал менің арманымдағы болашақта дәл осы көліктер қала арасында емес, галактикалар арасында зымырайтын болады. Ол кезде бұл көрініске таңданыспен қарамайсыз, тіпті мән бермеуіңіз де мүмкін.
Менің арманымдағы болашақта миллиондаған шақырым қашықтықты 10 минут ішінде ұшып өтер едік және бұл адамзат денсаулығына еш зиянын тигізбес еді. Тіпті осынша жылдамдықпен келе жатқан ғарыш көлігінің ішінде стақандағы судың өзі шайқалмай, қозғалыссыз тұрар еді. Ғажап!
Тағы бір айта кетерім, әрбір жанның арманы, әр жүректің қалауы – бейбітшілік. Ол нағыз бейбітшілік орнаған заман болады. Менің арманымда ешбір жанжалға, ешбір соғысқа орын жоқ! Адамдардың үйді емес, ғаламшарды мекендеуінің басты себебі де осы. Ғаламшардың көптігі сонша, адамдар жерге бола дауласпас еді. Жазықсыз адамдар қырылып, жазықсыз аналар мен балалар жыламас еді. Ешқандай соғыс, жанжал болмас еді.
Әр ғаламшардың өзіндік ерекшелігі бар. Жан дауасын басып, жүрекке тыныштық сыйлайтын ортаға, түрлі өсімдіктермен, заңғар таулармен, әдемі табиғат құбылысымен ерекше ғаламшарға адамдар демалып, тынығу үшін барады. Киім-кешек дүкені басқа ғаламшарда, ал азық-түлік дүкені келесі ғаламшарда болар еді. Адамзат денсаулығына қауіп төндірмес үшін түрлі зауыттар мен фабрикалар бір бөлек, ал қоқыстар мүлде бөлек ғаламшарда орналасар еді.
Бұл айтқанымның бәрі бос қиял деп ойлайсыз ба? Ал мен болашақта осындай мамандықтар пайда болып, осындай жұмыс атқарылады дегенге сенер едім.
Жани Шокай
9 лет
г. Алматы
Моя мечта – исполнить мамину мечту!
Я помню, что перед моим днём рождения, в три года, мама спросила «Что бы я хотела в подарок?». Я сказала, что я мечтаю о самокате розового цвета. Мама меня поправила, что самокат – это желание, а мечта – это намного больше. Тогда я спросила у мамы: «Что значит мечта?». Мама сказала: «Это твоё самое-самое заветное желание, исполнение которого сделает тебя счастливым». Я ответила, что самокат – это и есть моя мечта!
Через некоторое время, после того, как мне мама подарила самокат, я уже мечтала о велосипеде, потом о гироскутере, потом о поездке на море. И каждый раз мама исполняла мои «детские мечты». И каждый раз я была очень счастлива. Уже тогда я поняла, как приятно, когда мечты исполняются.
Как-то я увидела по телевизору выступление гимнастки с лентой и попросила маму сделать мне такую же ленту. Мама привязала к палочке ленточку, и я бегала с ней по дому, как будто я гимнастка. Тогда, в четыре с половиной года, мама отвела меня в школу художественной гимнастики. Каждый раз я плакала перед тренировкой, жаловалась, что мне больно садиться на шпагат, что у меня болят, ноги, руки, голова и даже душа. Со слезами на глазах, я говорила, что не хочу ходить на гимнастику. Но мама сказала, что она мечтает, чтобы я стала гимнасткой. И я решила исполнить мамину мечту и заниматься гимнастикой, ведь мама же исполняет мои мечты, значит и я могу сделать что-то приятное для мамы.
Потом, увидев как-то, что мне очень нравится танцевать – мама отдала меня в танцевальную студию. И в пять лет я уже занималась художественной гимнастикой и танцами. Мама так и сказала: «Я мечтаю, чтобы ты умела красиво танцевать!».
Я начала выступать на соревнованиях и конкурсах. К шести годам я уже имела немало наград с соревнований и конкурсов, в моей комнате появилась медальница, которой я очень гордилась. Вешая на медальницу очередную медаль, мама говорила, что именно о такой медали она мечтала. Как же я была счастлива от того, что каждый раз исполняла мамину мечту.
В шесть лет, когда я пошла в первый класс, мама увидела объявление, что проводится кастинг на роли в кино. Спросила у меня, хотела ли бы я быть актрисой, Когда я сказала: «Конечно!», оказалось, что мама тоже мечтала бы видеть меня в кино. Так я снялась в художественном фильме, пусть в совсем маленькой роли, но главное, что мамина мечта осуществилась.
Отдыхая как-то в санатории, я увидела пианино и подумала вслух, что было бы здорово уметь играть на пианино. Вернувшись с отдыха домой, я сказала маме, что мечтаю о своём пианино, а мама ответила мне, что мечтала бы, чтобы я умела играть на пианино и красиво петь. Так в семь лет я стала ученицей музыкальной школы по классу фортепиано и вокала, и мама купила мне красивое белое пианино, о котором я мечтала. Пианино теперь стоит в моей комнате, каждый день я хотя бы по пятнадцать минут обязательно играю на нем для мамы.
В семь лет, я снялась в фоторекламе, потому что мама об этом мечтала. Всё лето, по городу Алматы висели рекламные баннеры с моим изображением, и мама, каждый раз, когда мы проезжали мимо таких баннеров, говорила, что её мечта осуществилась. Я помню, как мне было приятно видеть себя на баннерах, и слышать, как рада этому мама.
Когда мне исполнилось восемь лет, мама сказала, что мечтала бы, чтобы я, помимо фортепиано, умела играть еще на каком-нибудь инструменте. Я выбрала укулеле, и недавно я впервые приняла участие в концерте музыкальной школы. Я видела, как светились от счастья мамины глаза, и была счастлива от того, что я исполняю мамину мечту.
Благодаря умению танцевать, меня пригласили в состав команды по эстетической гимнастике. В марте месяце этого года наша команда заняла третье место на Кубке Республики Казахстан по эстетической групповой гимнастике. Когда мы летели с мамой домой, мама обняла меня в аэропорту и сказала, что она мечтала, чтобы наша команда встала на пьедестал и что она очень счастлива.
Сейчас мне девять лет. Я имею второй взрослый разряд по художественной гимнастике, вхожу в состав команды по эстетической групповой гимнастике, ставшей призером Республиканского чемпионата, я танцевала на президентской елке и международных конкурсах, учусь во втором классе музыкальной школы по классу фортепиано и вокала, снималась в кино и рекламе, играю на укулеле, учусь отлично в школе. Я просто делаю всё, чтобы исполнить мамину мечту. И самое главное, я так счастлива от того, что я так много умею, что в моей комнате висят мои медали, что мои родные, мои учителя и тренеры гордятся мной.
Недавно я спросила маму, почему все её мечты связаны со мной. Мама ответила, что все родители сначала мечтают о детях, а потом мечтают, чтобы их дети были образованными и успешными, чтобы они, когда повзрослеют, могли выбрать любимую профессию. И для мамы неважно, какую профессию выберу я, главное, чтобы я всегда стремилась быть лучшей и всегда умела ставить цели и достигать их.
Мне нравится мамина мечта! Я обязательно её исполню! Я буду стремится всегда достигать успеха во всём, что я делаю. Потому что я мечтаю, чтобы моя мама была счастлива! Тем более, исполняя мамины мечты, я занимаюсь тем, что мне очень нравится и становлюсь от этого счастливее.
г. Алматы
Моя мечта – исполнить мамину мечту!
Я помню, что перед моим днём рождения, в три года, мама спросила «Что бы я хотела в подарок?». Я сказала, что я мечтаю о самокате розового цвета. Мама меня поправила, что самокат – это желание, а мечта – это намного больше. Тогда я спросила у мамы: «Что значит мечта?». Мама сказала: «Это твоё самое-самое заветное желание, исполнение которого сделает тебя счастливым». Я ответила, что самокат – это и есть моя мечта!
Через некоторое время, после того, как мне мама подарила самокат, я уже мечтала о велосипеде, потом о гироскутере, потом о поездке на море. И каждый раз мама исполняла мои «детские мечты». И каждый раз я была очень счастлива. Уже тогда я поняла, как приятно, когда мечты исполняются.
Как-то я увидела по телевизору выступление гимнастки с лентой и попросила маму сделать мне такую же ленту. Мама привязала к палочке ленточку, и я бегала с ней по дому, как будто я гимнастка. Тогда, в четыре с половиной года, мама отвела меня в школу художественной гимнастики. Каждый раз я плакала перед тренировкой, жаловалась, что мне больно садиться на шпагат, что у меня болят, ноги, руки, голова и даже душа. Со слезами на глазах, я говорила, что не хочу ходить на гимнастику. Но мама сказала, что она мечтает, чтобы я стала гимнасткой. И я решила исполнить мамину мечту и заниматься гимнастикой, ведь мама же исполняет мои мечты, значит и я могу сделать что-то приятное для мамы.
Потом, увидев как-то, что мне очень нравится танцевать – мама отдала меня в танцевальную студию. И в пять лет я уже занималась художественной гимнастикой и танцами. Мама так и сказала: «Я мечтаю, чтобы ты умела красиво танцевать!».
Я начала выступать на соревнованиях и конкурсах. К шести годам я уже имела немало наград с соревнований и конкурсов, в моей комнате появилась медальница, которой я очень гордилась. Вешая на медальницу очередную медаль, мама говорила, что именно о такой медали она мечтала. Как же я была счастлива от того, что каждый раз исполняла мамину мечту.
В шесть лет, когда я пошла в первый класс, мама увидела объявление, что проводится кастинг на роли в кино. Спросила у меня, хотела ли бы я быть актрисой, Когда я сказала: «Конечно!», оказалось, что мама тоже мечтала бы видеть меня в кино. Так я снялась в художественном фильме, пусть в совсем маленькой роли, но главное, что мамина мечта осуществилась.
Отдыхая как-то в санатории, я увидела пианино и подумала вслух, что было бы здорово уметь играть на пианино. Вернувшись с отдыха домой, я сказала маме, что мечтаю о своём пианино, а мама ответила мне, что мечтала бы, чтобы я умела играть на пианино и красиво петь. Так в семь лет я стала ученицей музыкальной школы по классу фортепиано и вокала, и мама купила мне красивое белое пианино, о котором я мечтала. Пианино теперь стоит в моей комнате, каждый день я хотя бы по пятнадцать минут обязательно играю на нем для мамы.
В семь лет, я снялась в фоторекламе, потому что мама об этом мечтала. Всё лето, по городу Алматы висели рекламные баннеры с моим изображением, и мама, каждый раз, когда мы проезжали мимо таких баннеров, говорила, что её мечта осуществилась. Я помню, как мне было приятно видеть себя на баннерах, и слышать, как рада этому мама.
Когда мне исполнилось восемь лет, мама сказала, что мечтала бы, чтобы я, помимо фортепиано, умела играть еще на каком-нибудь инструменте. Я выбрала укулеле, и недавно я впервые приняла участие в концерте музыкальной школы. Я видела, как светились от счастья мамины глаза, и была счастлива от того, что я исполняю мамину мечту.
Благодаря умению танцевать, меня пригласили в состав команды по эстетической гимнастике. В марте месяце этого года наша команда заняла третье место на Кубке Республики Казахстан по эстетической групповой гимнастике. Когда мы летели с мамой домой, мама обняла меня в аэропорту и сказала, что она мечтала, чтобы наша команда встала на пьедестал и что она очень счастлива.
Сейчас мне девять лет. Я имею второй взрослый разряд по художественной гимнастике, вхожу в состав команды по эстетической групповой гимнастике, ставшей призером Республиканского чемпионата, я танцевала на президентской елке и международных конкурсах, учусь во втором классе музыкальной школы по классу фортепиано и вокала, снималась в кино и рекламе, играю на укулеле, учусь отлично в школе. Я просто делаю всё, чтобы исполнить мамину мечту. И самое главное, я так счастлива от того, что я так много умею, что в моей комнате висят мои медали, что мои родные, мои учителя и тренеры гордятся мной.
Недавно я спросила маму, почему все её мечты связаны со мной. Мама ответила, что все родители сначала мечтают о детях, а потом мечтают, чтобы их дети были образованными и успешными, чтобы они, когда повзрослеют, могли выбрать любимую профессию. И для мамы неважно, какую профессию выберу я, главное, чтобы я всегда стремилась быть лучшей и всегда умела ставить цели и достигать их.
Мне нравится мамина мечта! Я обязательно её исполню! Я буду стремится всегда достигать успеха во всём, что я делаю. Потому что я мечтаю, чтобы моя мама была счастлива! Тем более, исполняя мамины мечты, я занимаюсь тем, что мне очень нравится и становлюсь от этого счастливее.
Жансая Маткенова
17 лет
Щучинский район
Акмолинская Область
У меня есть мечта
На пороге восемнадцатилетия мечты отдаляются от единорогов, русалок и драконов и приближаются к реальности. Нет, от этого они не становятся менее смелыми, яркими и сумасшедшими. Просто повышается вероятность их реализации. Именно так считает мой внутренний, рациональный мечтатель, который терпеливо ухаживает за ростками идеи, чтобы в скорейшем будущем воплотить ее в реальность. При одной только мысли о моей заветной мечте я улетаю в мир грез точно так же, как и в детстве, когда я воображала себя феей Динь-Динь или принцессой Disney.
Я хочу, чтобы все дети мира не знали, что такое болезнь, чтобы им не приходилось проходить через боль и страдания, ведь они только-только открыли двери этого прекрасного мира. Разумеется, полное отсутствие болезней является самой настоящей утопией, ведь никто не отменял законы эволюции, которые включают в себя естественный отбор, мутации, генетические сбои. Тем не менее, я верю, что наше поколение способно минимизировать такие случаи. Я хочу стать одним из катализаторов такого события. Для исполнения моего желания буду стремиться стать профессиональным и опытным исследователем в области медицины, чтобы разрабатывать различные препараты, лечить людей, создавать искусственные ткани и органы.
Однако вас может потревожить логичный вопрос: почему именно дети? Почему не люди старшего поколения, которые тоже часто сталкиваются с различными болезнями? Зародыши этой мечты появились, когда у меня преждевременно родилась долгожданная сестренка, но у нее было слабое сердцебиение. Мое сердце сжималось от боли, когда мама из клиники отправляла фотографии маленького ангелочка в инкубаторе для новорожденных. Ее окружало множество аппаратов. Я не могла найти себе места, пока они не приехали домой. Мне очень больно смотреть на то, как болеют дети. Даже сейчас бывают дни, когда моя сестренка может подхватить простуду, я расстраиваюсь и очень сильно боюсь за нее.
После того, как ощутишь такие события на себе, ты мгновенно становишься чуткой и внимательной к окружающим людям. Будто бы Вселенная посылает тебе сигналы, чтобы ты закрепила урок. Летом, когда я работала детским воспитателем в Центре отдыха, к нам пришел маленький посетитель с особыми потребностями: у него был детский церебральный паралич (ДЦП). Мы провели с ним не так много времени, потому что такие дети быстро утомляются, но мы успели покататься на качелях, построить замок и превратиться в рыцарей в сияющих доспехах. Я была очень рада, что этот мальчик ушел с улыбкой до ушей, ведь это меньшее, что я могу сделать, но реакция его мамы ввела меня в ступор. Она сказала: «Сынок, как много счастья!», и заплакала. Это тронуло меня до глубины души, и моя мечта просто вспорхнула каким-то импульсом из моего сердца. Это лишь один из немногих случаев, который каждый раз усиливает мое желание, и я верю, что оно обязательно сбудется!
Щучинский район
Акмолинская Область
У меня есть мечта
На пороге восемнадцатилетия мечты отдаляются от единорогов, русалок и драконов и приближаются к реальности. Нет, от этого они не становятся менее смелыми, яркими и сумасшедшими. Просто повышается вероятность их реализации. Именно так считает мой внутренний, рациональный мечтатель, который терпеливо ухаживает за ростками идеи, чтобы в скорейшем будущем воплотить ее в реальность. При одной только мысли о моей заветной мечте я улетаю в мир грез точно так же, как и в детстве, когда я воображала себя феей Динь-Динь или принцессой Disney.
Я хочу, чтобы все дети мира не знали, что такое болезнь, чтобы им не приходилось проходить через боль и страдания, ведь они только-только открыли двери этого прекрасного мира. Разумеется, полное отсутствие болезней является самой настоящей утопией, ведь никто не отменял законы эволюции, которые включают в себя естественный отбор, мутации, генетические сбои. Тем не менее, я верю, что наше поколение способно минимизировать такие случаи. Я хочу стать одним из катализаторов такого события. Для исполнения моего желания буду стремиться стать профессиональным и опытным исследователем в области медицины, чтобы разрабатывать различные препараты, лечить людей, создавать искусственные ткани и органы.
Однако вас может потревожить логичный вопрос: почему именно дети? Почему не люди старшего поколения, которые тоже часто сталкиваются с различными болезнями? Зародыши этой мечты появились, когда у меня преждевременно родилась долгожданная сестренка, но у нее было слабое сердцебиение. Мое сердце сжималось от боли, когда мама из клиники отправляла фотографии маленького ангелочка в инкубаторе для новорожденных. Ее окружало множество аппаратов. Я не могла найти себе места, пока они не приехали домой. Мне очень больно смотреть на то, как болеют дети. Даже сейчас бывают дни, когда моя сестренка может подхватить простуду, я расстраиваюсь и очень сильно боюсь за нее.
После того, как ощутишь такие события на себе, ты мгновенно становишься чуткой и внимательной к окружающим людям. Будто бы Вселенная посылает тебе сигналы, чтобы ты закрепила урок. Летом, когда я работала детским воспитателем в Центре отдыха, к нам пришел маленький посетитель с особыми потребностями: у него был детский церебральный паралич (ДЦП). Мы провели с ним не так много времени, потому что такие дети быстро утомляются, но мы успели покататься на качелях, построить замок и превратиться в рыцарей в сияющих доспехах. Я была очень рада, что этот мальчик ушел с улыбкой до ушей, ведь это меньшее, что я могу сделать, но реакция его мамы ввела меня в ступор. Она сказала: «Сынок, как много счастья!», и заплакала. Это тронуло меня до глубины души, и моя мечта просто вспорхнула каким-то импульсом из моего сердца. Это лишь один из немногих случаев, который каждый раз усиливает мое желание, и я верю, что оно обязательно сбудется!
Жансая Тлеужан
14 лет
г. Нур-Султан
Мечта – это движущий механизм, который помогает двигаться дальше. Именно поэтому человек наделен способностью мечтать. Если человек чего-то по-настоящему желает, то это превращается в его стремление. Что же является моим движущим механизмом? Это вера в то, что однажды, сидя в беседке, окруженной прекрасными магнолиями, я буду писать роман.
Почему я хочу стать писателем? Все просто, иначе я не могу. Я хочу стать писателем, потому что не представляю жизни, где я не пишу. Писательство для меня сгусток жизненной энергии. Человек не может жить без воздуха, воды или света, а я не могу жить и не писать. Я хочу быть создателем параллельной реальности, хочу быть творцом, который дотронется до струн человеческой души. Когда я придумывала увлекательные истории для своих сестер, я осознала, что вот моё место в мире! Я хочу явиться к людям даже спустя двести лет и остаться навсегда в их сердцах и памяти. Оставить свой след в истории. Кто для меня писатель? В моём представлении писатель – это компас, направляющий людей в нужную сторону, потому что мысли, идеалы писателя могут понравиться читателю и, возможно, читатель вынесет эти идеи в массы, что поможет изменить мир к лучшему.
Мы – будущее поколение и надежда независимой страны Казахстан! Я верю, что в будущем наша страна достигнет больших успехов. Страна, которая расцвела за тридцать лет, сможет стать эпицентром значимых прорывов в разных сферах. Для воплощения этого мы должны приложить все усилия. Мы свободны и независимы, а значит, визуализируя свои мечты и достигая их, сможем поднять наш Казахстан еще выше. Давайте станем людьми, которым под силу воплотить в жизнь все свои мечты, преодолев все возможные препятствия!
г. Нур-Султан
Мечта – это движущий механизм, который помогает двигаться дальше. Именно поэтому человек наделен способностью мечтать. Если человек чего-то по-настоящему желает, то это превращается в его стремление. Что же является моим движущим механизмом? Это вера в то, что однажды, сидя в беседке, окруженной прекрасными магнолиями, я буду писать роман.
Почему я хочу стать писателем? Все просто, иначе я не могу. Я хочу стать писателем, потому что не представляю жизни, где я не пишу. Писательство для меня сгусток жизненной энергии. Человек не может жить без воздуха, воды или света, а я не могу жить и не писать. Я хочу быть создателем параллельной реальности, хочу быть творцом, который дотронется до струн человеческой души. Когда я придумывала увлекательные истории для своих сестер, я осознала, что вот моё место в мире! Я хочу явиться к людям даже спустя двести лет и остаться навсегда в их сердцах и памяти. Оставить свой след в истории. Кто для меня писатель? В моём представлении писатель – это компас, направляющий людей в нужную сторону, потому что мысли, идеалы писателя могут понравиться читателю и, возможно, читатель вынесет эти идеи в массы, что поможет изменить мир к лучшему.
Мы – будущее поколение и надежда независимой страны Казахстан! Я верю, что в будущем наша страна достигнет больших успехов. Страна, которая расцвела за тридцать лет, сможет стать эпицентром значимых прорывов в разных сферах. Для воплощения этого мы должны приложить все усилия. Мы свободны и независимы, а значит, визуализируя свои мечты и достигая их, сможем поднять наш Казахстан еще выше. Давайте станем людьми, которым под силу воплотить в жизнь все свои мечты, преодолев все возможные препятствия!
Жібек Азамат
17 лет
г. Атырау
I have a dream
Пока солнце находилось в зените, оно мягко грело юную макушку, находящуюся напротив пожилой макушки – девочки и тети. Свежезаваренный жасминовый чай медленно остывал в двух кружках с толстыми стенками, а пар, исходящий от них, грациозно кружил, в точности повторяя движение легкого, летнего ветра. На террасе не было тихо. Девочка описывала, как листья только зацветшего абрикоса приятно шелестят, в каком направлении двигаются муравьи, и какое же прелестное платье желтого цвета она надела. Вдруг она вытащила маленький инструмент, напоминающий гитару, и начала играть. Под звуки пожилая тетя слегка пританцовывала руками, параллельно попивая жасминовый чай, с осторожностью, крепко держа в руке кружку. Только взгляд ее был устремлен куда-то в пустоту, а не в сторону девочки: она слышала мелодию, но не видела девочку.
С самого детства родители записывали меня на различные кружки: сегодня это плавание, завтра – рисование, а после – уроки по вокалу и обязательно – курсы английского. Поскольку мама с папой работали, чтобы подарить мне возможность развиваться во всех сферах, которые могут меня заинтересовать, у них зачастую не бывало возможности отвозить и привозить с кружков, которые начинаются в самом разгаре рабочей рутины. Поэтому туда водила меня тетя – сестра дедушки. Я очень любила с ней посещать свои курсы, потому что мы могли после уроков поехать в тесной маршрутке, слушая шансон, так сильно полюбившийся водителям еле ездящей развалины. Иногда, если позволяла погода, мы ходили пешком, но чаще мы шли к ней на работу в аптеку, где можно было покушать самые вкусные песочные печенья! Запах ампул, медицинских препаратов и ванильных печений всегда напоминал мне посиделки в аптеке вместе с тетей. Больше всего в моей тете мне нравится ее умение легко завести друзей. Пока я училась превращать в искусство свои каракули, моя тетя успевала познакомиться с другими бабушками, ждущими своих внуков. Ее знали все работники музея, в одном из кабинетов которого я рисовала натюрморт, позже где-то потерянного по пути домой. Летом при сильной жаре мы с тетей умудрялись идти домой пешком, но благодаря навыкам коммуникаций мы ездили на такси бесплатно: тетя могла найти общий язык абсолютно с любым человеком, что они отказывались брать деньги за поездку.
Полтора года назад она ослепла на оба глаза и передвигаться ей стало сложно. Конечно, и ей, и мне сложно мириться с этим, тем не менее, тетя не теряет своего оптимизма. В моменты ее грусти у меня сжимается сердце, с комом в горле произношу, что я никак не изменилась, и все в мире по-прежнему такое, каким она его запомнила. Тетя Рая – человек, видящий только хорошее во всем, умеющий разглядеть светлую душу сквозь одежду и маски, но теперь она может только слышать голос рядом сидящего человека. Я обыскала все возможные сайты по лечению слепоты, надежда гасла с каждым абзацем, начинавшимся с «к сожалению, наука еще не придумала способа решения данной проблемы». Мне не хотелось видеть, как моя тетя скрывает слезы, как дрожащим голосом говорит, что все хорошо. Я не хотела мириться с тем, что она не может видеть. Поэтому я, навещая ее, описываю все, что находится вокруг: какого размера предмет, сколько он весит, какого цвета и что напоминает. Услышав, как я играю на укулеле – «гитаре для малышей», как называет тетя, она поинтересовалась им. С тех пор я учу ее по звуку определять аккорды, по слуху распознавать лад и струну. За несколько недель мы научились с ней играть совсем короткую мелодию. Моя мечта – возвратить ей ее зрение, а пока технологии по восстановлению зрения не придуманы, ее глазами стала я. Я всегда мечтала о счастливой жизни каждого человека на Земле. Я верю, что моя мечта сбудется так же, как и мечта Ассоль, мечта маленького принца и многих других персонажей из книг.
Глаза – важнейшая часть тела, они дают возможность увидеть правду, разглядеть душу, скрывающуюся за одеждой и поведением. Моя тетя, хоть и слепа физически, душой она видит абсолютно все, а чувствует людей намного сильней зрячих, ведь видит она теперь душой. История моей тети – одна из множеств других историй о слепых, и я мечтаю о том, чтобы этим людям посчастливилось увидеть, насколько красивыми бывают закаты, насколько большими киты, насколько счастливыми дети, и насколько прекрасны они в отражении зеркал. Чего только стоит чувство гордости после исполнения мечты, осчастлививших не одного, а миллионы людей!
г. Атырау
I have a dream
Пока солнце находилось в зените, оно мягко грело юную макушку, находящуюся напротив пожилой макушки – девочки и тети. Свежезаваренный жасминовый чай медленно остывал в двух кружках с толстыми стенками, а пар, исходящий от них, грациозно кружил, в точности повторяя движение легкого, летнего ветра. На террасе не было тихо. Девочка описывала, как листья только зацветшего абрикоса приятно шелестят, в каком направлении двигаются муравьи, и какое же прелестное платье желтого цвета она надела. Вдруг она вытащила маленький инструмент, напоминающий гитару, и начала играть. Под звуки пожилая тетя слегка пританцовывала руками, параллельно попивая жасминовый чай, с осторожностью, крепко держа в руке кружку. Только взгляд ее был устремлен куда-то в пустоту, а не в сторону девочки: она слышала мелодию, но не видела девочку.
С самого детства родители записывали меня на различные кружки: сегодня это плавание, завтра – рисование, а после – уроки по вокалу и обязательно – курсы английского. Поскольку мама с папой работали, чтобы подарить мне возможность развиваться во всех сферах, которые могут меня заинтересовать, у них зачастую не бывало возможности отвозить и привозить с кружков, которые начинаются в самом разгаре рабочей рутины. Поэтому туда водила меня тетя – сестра дедушки. Я очень любила с ней посещать свои курсы, потому что мы могли после уроков поехать в тесной маршрутке, слушая шансон, так сильно полюбившийся водителям еле ездящей развалины. Иногда, если позволяла погода, мы ходили пешком, но чаще мы шли к ней на работу в аптеку, где можно было покушать самые вкусные песочные печенья! Запах ампул, медицинских препаратов и ванильных печений всегда напоминал мне посиделки в аптеке вместе с тетей. Больше всего в моей тете мне нравится ее умение легко завести друзей. Пока я училась превращать в искусство свои каракули, моя тетя успевала познакомиться с другими бабушками, ждущими своих внуков. Ее знали все работники музея, в одном из кабинетов которого я рисовала натюрморт, позже где-то потерянного по пути домой. Летом при сильной жаре мы с тетей умудрялись идти домой пешком, но благодаря навыкам коммуникаций мы ездили на такси бесплатно: тетя могла найти общий язык абсолютно с любым человеком, что они отказывались брать деньги за поездку.
Полтора года назад она ослепла на оба глаза и передвигаться ей стало сложно. Конечно, и ей, и мне сложно мириться с этим, тем не менее, тетя не теряет своего оптимизма. В моменты ее грусти у меня сжимается сердце, с комом в горле произношу, что я никак не изменилась, и все в мире по-прежнему такое, каким она его запомнила. Тетя Рая – человек, видящий только хорошее во всем, умеющий разглядеть светлую душу сквозь одежду и маски, но теперь она может только слышать голос рядом сидящего человека. Я обыскала все возможные сайты по лечению слепоты, надежда гасла с каждым абзацем, начинавшимся с «к сожалению, наука еще не придумала способа решения данной проблемы». Мне не хотелось видеть, как моя тетя скрывает слезы, как дрожащим голосом говорит, что все хорошо. Я не хотела мириться с тем, что она не может видеть. Поэтому я, навещая ее, описываю все, что находится вокруг: какого размера предмет, сколько он весит, какого цвета и что напоминает. Услышав, как я играю на укулеле – «гитаре для малышей», как называет тетя, она поинтересовалась им. С тех пор я учу ее по звуку определять аккорды, по слуху распознавать лад и струну. За несколько недель мы научились с ней играть совсем короткую мелодию. Моя мечта – возвратить ей ее зрение, а пока технологии по восстановлению зрения не придуманы, ее глазами стала я. Я всегда мечтала о счастливой жизни каждого человека на Земле. Я верю, что моя мечта сбудется так же, как и мечта Ассоль, мечта маленького принца и многих других персонажей из книг.
Глаза – важнейшая часть тела, они дают возможность увидеть правду, разглядеть душу, скрывающуюся за одеждой и поведением. Моя тетя, хоть и слепа физически, душой она видит абсолютно все, а чувствует людей намного сильней зрячих, ведь видит она теперь душой. История моей тети – одна из множеств других историй о слепых, и я мечтаю о том, чтобы этим людям посчастливилось увидеть, насколько красивыми бывают закаты, насколько большими киты, насколько счастливыми дети, и насколько прекрасны они в отражении зеркал. Чего только стоит чувство гордости после исполнения мечты, осчастлививших не одного, а миллионы людей!
Заңғар Баққожа
12 лет
г. Алматы
Моя большая мечта - это стать футболистом. И стать не просто обычным футболистом, а хорошим спортсменом, чтобы моя игра радовала болельщиков, и они мной восхищались. Сейчас мне 12 лет, и я уверенно иду к своей мечте. Я хожу в футбольную секцию, где упорно тренируюсь, даже тренер хвалит меня за боевой настрой к тренировкам. Когда я ещё только хотел стать футболистом, я хотел стать вратарём, но вскоре понял, что быть нападающим интереснее. Мой самый любимый футболист - Месси, аргентинский игрок, который представляет популярную команду «Барселона». Я восхищён его потрясающей игрой и стараюсь быть во всём похожим на него, копировать его фантастическую игру.
У меня уже есть некоторые успехи в футболе, так как мы часто выступаем различных соревнованиях. В последних соревнованиях наша команда заняла почётное второе место, а я забил 5 мячей. Летом мы будем выступать в более крупном турнире, и я к этому серьёзно готовлюсь. Также хочу сказать, что моя любимая футбольная команда "Реал Мадрид" из города Мадрид. У этой команды очень преданные и потрясающие болельщики.
"Если есть мечта - оберегай её. Поставил цель - добейся", - Габриэль Муччино
г. Алматы
Моя большая мечта - это стать футболистом. И стать не просто обычным футболистом, а хорошим спортсменом, чтобы моя игра радовала болельщиков, и они мной восхищались. Сейчас мне 12 лет, и я уверенно иду к своей мечте. Я хожу в футбольную секцию, где упорно тренируюсь, даже тренер хвалит меня за боевой настрой к тренировкам. Когда я ещё только хотел стать футболистом, я хотел стать вратарём, но вскоре понял, что быть нападающим интереснее. Мой самый любимый футболист - Месси, аргентинский игрок, который представляет популярную команду «Барселона». Я восхищён его потрясающей игрой и стараюсь быть во всём похожим на него, копировать его фантастическую игру.
У меня уже есть некоторые успехи в футболе, так как мы часто выступаем различных соревнованиях. В последних соревнованиях наша команда заняла почётное второе место, а я забил 5 мячей. Летом мы будем выступать в более крупном турнире, и я к этому серьёзно готовлюсь. Также хочу сказать, что моя любимая футбольная команда "Реал Мадрид" из города Мадрид. У этой команды очень преданные и потрясающие болельщики.
"Если есть мечта - оберегай её. Поставил цель - добейся", - Габриэль Муччино
Илья Шорохов
14 лет
г. Алматы
Здравствуйте. Я – Илья, мне 14 лет, и я заканчиваю 9 класс, осталась последняя четверть. В следующем учебном году в моей школе будет разделение по профилю. Я выбрал направление биология и химия. В будущем я хочу стать биохимиком или микробиологом, хочу, чтобы моя жизнь была связанна с биологией.
Я очень люблю своих родителей, друзей и свой город Алматы. И мне очень больно наблюдать, как под порывом сильного ветра мусорные пакеты летают вперемешку с песком и еще чем-то, рядом с моим окном. Я увидел однажды, как ядовитые люминесцентные лампы (содержащие ртуть) лежат на груде мусора в баках, и хозяин этих ламп даже не удосужился передать их в специальный пункт приема. Просто тихо оставил на мусорке. Мне больно наблюдать за тем, как МЫ - АЛМАТИНЦЫ медленно разрушаем и загрязняем свой дом. А поэтому нужно переходить к действиям!
Когда я стану профессиональным биологом, я хочу осуществить свою МЕЧТУ! Я хочу вывести новые виды растений и бактерий, которые будут извлекать из почвы и накапливать в себе яды, и различные вредные элементы. А собрав урожай этих растений – направить их на переработку для извлечения накопленных веществ. И еще хочу популяризировать эту идею, чтобы люди понимали необходимость этого для их здоровья и экологии, и высаживали рядом с мусорными баками эти растения. Да и не только рядом с мусорными баками, а повсеместно. Люди должны осознать, что эко-фильтрование – это РЕВОЛЮЦИЯ в очистке нашей планеты. Я уже в течение двух лет собираю материалы по этой теме. И те знания, которые я собрал, вдохновили меня на эту мечту. Например, не секрет, что папоротник птерис ленточный накапливает мышьяк. Водосбор Бертолони накапливает никель. Ярутка альпийская лесная очищает почву от кадмия. Свинец и другие тяжелые металлы отлично в себе накапливает иссоп водный. Такие растения называют эко-фильтры, они отлично очищают почву, загрязненную ядовитыми отходами. Дерево ива решит проблему загрязнения алматинских стоков. Ива очищает воду, поглощая из нее соединения азота и фосфора. А если говорить про бактерии, то очень распространённая почвенная бактерия десулфовибрио десулфирикап - она извлекает и накапливает в виде наночастицы чистый палладий.
Следующий этап: жмых использованных растений размещают в чаны с компостными червями. Кто-то подумает, что компостные черви с этой схеме не нужны. Потому что жмых растений – это же не пластик, который не гниет столетиями. Но не все так просто. Оказавшись на свалке без доступа к кислороду, жмых начнет выделять опасный газ – метан. Вот поэтому вскармливать жмых эко-фильтров червям – классная идея! Я планирую получить достаточное количество знаний в ВУЗе, чтобы у меня получилось организовать этот процесс, который, как Вы понимаете – многоэтапный. А также с помощью генной инженерии вывести более совершенные биологические виды растений и червей. Делаю акцент именно на генетике, потому что селекция требует длительного времени (чтобы отобрать растения-акселераты, червей-акселератов), а именно в генетике, можно сразу получить растения с необходимым набором качеств модифицировав их и далее клонировать виды. Растения эко-фильтры и компостные черви спасут нашу планету от ЭКОЛОГИЧЕСКОЙ КАТАСТРОФЫ!
Давайте начнем учиться беречь и любить наш дом, нашу природу! И если моя идея, и моя мечта отзовется и зажжется в сердца других людей, то это будет главным событием в моей жизни. Я и дальше буду учиться, собирать материалы, и однажды моя мечта осуществится.
г. Алматы
Здравствуйте. Я – Илья, мне 14 лет, и я заканчиваю 9 класс, осталась последняя четверть. В следующем учебном году в моей школе будет разделение по профилю. Я выбрал направление биология и химия. В будущем я хочу стать биохимиком или микробиологом, хочу, чтобы моя жизнь была связанна с биологией.
Я очень люблю своих родителей, друзей и свой город Алматы. И мне очень больно наблюдать, как под порывом сильного ветра мусорные пакеты летают вперемешку с песком и еще чем-то, рядом с моим окном. Я увидел однажды, как ядовитые люминесцентные лампы (содержащие ртуть) лежат на груде мусора в баках, и хозяин этих ламп даже не удосужился передать их в специальный пункт приема. Просто тихо оставил на мусорке. Мне больно наблюдать за тем, как МЫ - АЛМАТИНЦЫ медленно разрушаем и загрязняем свой дом. А поэтому нужно переходить к действиям!
Когда я стану профессиональным биологом, я хочу осуществить свою МЕЧТУ! Я хочу вывести новые виды растений и бактерий, которые будут извлекать из почвы и накапливать в себе яды, и различные вредные элементы. А собрав урожай этих растений – направить их на переработку для извлечения накопленных веществ. И еще хочу популяризировать эту идею, чтобы люди понимали необходимость этого для их здоровья и экологии, и высаживали рядом с мусорными баками эти растения. Да и не только рядом с мусорными баками, а повсеместно. Люди должны осознать, что эко-фильтрование – это РЕВОЛЮЦИЯ в очистке нашей планеты. Я уже в течение двух лет собираю материалы по этой теме. И те знания, которые я собрал, вдохновили меня на эту мечту. Например, не секрет, что папоротник птерис ленточный накапливает мышьяк. Водосбор Бертолони накапливает никель. Ярутка альпийская лесная очищает почву от кадмия. Свинец и другие тяжелые металлы отлично в себе накапливает иссоп водный. Такие растения называют эко-фильтры, они отлично очищают почву, загрязненную ядовитыми отходами. Дерево ива решит проблему загрязнения алматинских стоков. Ива очищает воду, поглощая из нее соединения азота и фосфора. А если говорить про бактерии, то очень распространённая почвенная бактерия десулфовибрио десулфирикап - она извлекает и накапливает в виде наночастицы чистый палладий.
Следующий этап: жмых использованных растений размещают в чаны с компостными червями. Кто-то подумает, что компостные черви с этой схеме не нужны. Потому что жмых растений – это же не пластик, который не гниет столетиями. Но не все так просто. Оказавшись на свалке без доступа к кислороду, жмых начнет выделять опасный газ – метан. Вот поэтому вскармливать жмых эко-фильтров червям – классная идея! Я планирую получить достаточное количество знаний в ВУЗе, чтобы у меня получилось организовать этот процесс, который, как Вы понимаете – многоэтапный. А также с помощью генной инженерии вывести более совершенные биологические виды растений и червей. Делаю акцент именно на генетике, потому что селекция требует длительного времени (чтобы отобрать растения-акселераты, червей-акселератов), а именно в генетике, можно сразу получить растения с необходимым набором качеств модифицировав их и далее клонировать виды. Растения эко-фильтры и компостные черви спасут нашу планету от ЭКОЛОГИЧЕСКОЙ КАТАСТРОФЫ!
Давайте начнем учиться беречь и любить наш дом, нашу природу! И если моя идея, и моя мечта отзовется и зажжется в сердца других людей, то это будет главным событием в моей жизни. Я и дальше буду учиться, собирать материалы, и однажды моя мечта осуществится.
Инсар Тунгушбаев
15 лет
г. Нур-Султан
С раннего возраста я глубоко интересовался вычислениями. Это мой отец, познакомивший меня с компьютерными системами на своем рабочем месте, впервые вызвал этот интерес. Я помню чувство желания знать, как работают компьютеры, почему они работают и что еще они могут делать. Этот интерес никогда не покидал меня, только становился все более глубоким и страстным с каждым новым открытием, которое я делал. От общения с искусственным интеллектом до того, как впервые увидеть чудеса Интернета, компьютеры оставили меня очарованным тем, насколько мощной и таинственной силой они обладают.
У меня дома есть компьютер, и я могу часами работать за ним. Я считаю, что профессия программиста может дать много возможностей. Компьютеры - наиболее быстро меняющаяся сфера современной техники. Мы живем в век информации. И я думаю, что будущее просто за компьютерами. В настоящее время люди могут работать, создавать проекты, общаться с друзьями, сидя за своими компьютерами. В будущем я хочу стать опытным программистом и успешным бизнесменом. Есть в планах стать молодым стартапером, как Марк Цукерберг, Патрик и Джон Коллисон. Моя цель - устроиться на работу в известной компании по специальности Computer Science. Хочу работать в таких компаниях как Apple, Facebook, Tesla, Amazon, Netflix и в других мировых компаниях. Затем, набравшись опыта, хочу создать свою компанию в Казахстане. Такие успешные компании помогают людям качественнее жить, экономить время и помогают поднять экономику страны.
Для меня важно заниматься IT, так как считаю разумным инвестировать в себя в будущем. IT – это и есть наше будущее. Я считаю, что в будущем Казахстан станет одной из самых развитых стран мира. Поменяется абсолютно все. Будут появляться молодые стартаперы, спортсмены, программисты и ученые, которые достигли большего в своей области. Для того, чтобы стартапы стали всемирно известными, нужны большие инвестиции. С каждым годом все больше и больше инвестируют в различные проекты в Казахстане. Следовательно, стартапы граждан Казахстана могут стать всемирно известными. Всегда мечтал, чтобы были лекарства от любой болезни. Я верю, что ученые из Казахстана будут опережать китайцев, немцев и будут первыми изобретать лекарства от различных болезней. Ведь на данный момент это актуально.
Я бы попробовал придумать новый транспорт. Но уже есть "The Boring Company", основанная Илоном Маска, которая занимается строительством тоннелей. Очень вдохновляюсь молодым инженером Санжаром Тайжаном. Санжар со своей командой участвовали в "Not-a-Boring Competition" и вошли в топ-12 команд, предложив технологию для Hyperloop. Он также хочет создать свою компания в Казахстане по созданию электромобилей. Стать вторым Илоном Маском и придумать новый транспорт очень сложно, но есть цель внести свой вклад в развитие этого проекта или же стать частью команды Санжара Тайжана. Единственное, я бы хотел избавиться от коррупции в нашей стране. Мы можем стать одной из самых развитых стран мира, но для этого нужно избавляться от таких проблем, как коррупция. Если это будет продолжаться, не будет успешных стартапов, спортсменов, ученых и других специалистов в нашей стране. Экономика страны рухнет – и уровень благосостояния народа в том числе. Это моя мечта – избавиться от коррупции, а может быть, и цель!
г. Нур-Султан
С раннего возраста я глубоко интересовался вычислениями. Это мой отец, познакомивший меня с компьютерными системами на своем рабочем месте, впервые вызвал этот интерес. Я помню чувство желания знать, как работают компьютеры, почему они работают и что еще они могут делать. Этот интерес никогда не покидал меня, только становился все более глубоким и страстным с каждым новым открытием, которое я делал. От общения с искусственным интеллектом до того, как впервые увидеть чудеса Интернета, компьютеры оставили меня очарованным тем, насколько мощной и таинственной силой они обладают.
У меня дома есть компьютер, и я могу часами работать за ним. Я считаю, что профессия программиста может дать много возможностей. Компьютеры - наиболее быстро меняющаяся сфера современной техники. Мы живем в век информации. И я думаю, что будущее просто за компьютерами. В настоящее время люди могут работать, создавать проекты, общаться с друзьями, сидя за своими компьютерами. В будущем я хочу стать опытным программистом и успешным бизнесменом. Есть в планах стать молодым стартапером, как Марк Цукерберг, Патрик и Джон Коллисон. Моя цель - устроиться на работу в известной компании по специальности Computer Science. Хочу работать в таких компаниях как Apple, Facebook, Tesla, Amazon, Netflix и в других мировых компаниях. Затем, набравшись опыта, хочу создать свою компанию в Казахстане. Такие успешные компании помогают людям качественнее жить, экономить время и помогают поднять экономику страны.
Для меня важно заниматься IT, так как считаю разумным инвестировать в себя в будущем. IT – это и есть наше будущее. Я считаю, что в будущем Казахстан станет одной из самых развитых стран мира. Поменяется абсолютно все. Будут появляться молодые стартаперы, спортсмены, программисты и ученые, которые достигли большего в своей области. Для того, чтобы стартапы стали всемирно известными, нужны большие инвестиции. С каждым годом все больше и больше инвестируют в различные проекты в Казахстане. Следовательно, стартапы граждан Казахстана могут стать всемирно известными. Всегда мечтал, чтобы были лекарства от любой болезни. Я верю, что ученые из Казахстана будут опережать китайцев, немцев и будут первыми изобретать лекарства от различных болезней. Ведь на данный момент это актуально.
Я бы попробовал придумать новый транспорт. Но уже есть "The Boring Company", основанная Илоном Маска, которая занимается строительством тоннелей. Очень вдохновляюсь молодым инженером Санжаром Тайжаном. Санжар со своей командой участвовали в "Not-a-Boring Competition" и вошли в топ-12 команд, предложив технологию для Hyperloop. Он также хочет создать свою компания в Казахстане по созданию электромобилей. Стать вторым Илоном Маском и придумать новый транспорт очень сложно, но есть цель внести свой вклад в развитие этого проекта или же стать частью команды Санжара Тайжана. Единственное, я бы хотел избавиться от коррупции в нашей стране. Мы можем стать одной из самых развитых стран мира, но для этого нужно избавляться от таких проблем, как коррупция. Если это будет продолжаться, не будет успешных стартапов, спортсменов, ученых и других специалистов в нашей стране. Экономика страны рухнет – и уровень благосостояния народа в том числе. Это моя мечта – избавиться от коррупции, а может быть, и цель!
Карим Дошимов
9 лет
п. Янайкино
Западно-Казахстанская область
Я и мои мечты
Меня зовут Карим, мне 9 лет. Я очень люблю узнавать много нового и интересного. Меня интересуют такие науки, как биология, астрономия и археология. Люблю изучать древних животных и животных нашего времени, а также животных исчезающих или находящихся в красной книге. Интересуюсь изучением космоса.
Когда я вырасту, я мечтаю стать прежде всего умным, хорошим и справедливым человеком. Так как это главные черты которые необходимы для взрослого человека. В плане профессии моя мечта - стать археологом, биологом и астрономом. Мечтаю покорить планету Марс, но чтоб попасть на планету, я должен создать космический корабль. Этот корабль должен развивать скорость света. Я назову этот корабль "Кибер-световой корабль".
Я являюсь патриотом своей страны и очень люблю свою Родину. Мечтаю, чтоб моя страна была продвинутая в науках и технологиях. В будущем я вижу Казахстан развитой страной. Для этого мы молодое поколение должно постараться и приложить все усилия для нашего и будущего наших детей. Хочу, чтоб в каждом уголке мира знали о нашем прекрасном государстве.
п. Янайкино
Западно-Казахстанская область
Я и мои мечты
Меня зовут Карим, мне 9 лет. Я очень люблю узнавать много нового и интересного. Меня интересуют такие науки, как биология, астрономия и археология. Люблю изучать древних животных и животных нашего времени, а также животных исчезающих или находящихся в красной книге. Интересуюсь изучением космоса.
Когда я вырасту, я мечтаю стать прежде всего умным, хорошим и справедливым человеком. Так как это главные черты которые необходимы для взрослого человека. В плане профессии моя мечта - стать археологом, биологом и астрономом. Мечтаю покорить планету Марс, но чтоб попасть на планету, я должен создать космический корабль. Этот корабль должен развивать скорость света. Я назову этот корабль "Кибер-световой корабль".
Я являюсь патриотом своей страны и очень люблю свою Родину. Мечтаю, чтоб моя страна была продвинутая в науках и технологиях. В будущем я вижу Казахстан развитой страной. Для этого мы молодое поколение должно постараться и приложить все усилия для нашего и будущего наших детей. Хочу, чтоб в каждом уголке мира знали о нашем прекрасном государстве.
Кәусар
8 жас
Тараз қаласы
МҰҒАЛІМ БОЛҒЫМ КЕЛЕДІ
Менің атым Кәусар, жеті жастамын. «Отан отбасынан басталады» деген мақалды жақсы көремін. Ең басты арманым – отбасым аман болсын.
Мен болашақта мұғалім болғым келеді. Сол үшін қазір сабағымды жақсы оқып, көп кітап оқып жүрмін. Мұғалім болсам, оқушыларға ең бірінші Отанды сүюді үйретемін. Одан кейін табиғатты аялау керек екенін айтамын. Қазіргі табиғатымызды қатты аяймын. Болашақта Қазақстан табиғаты өте көрікті, ауасы таза болады. Ал мен Гүлжан ұстазымдай керемет мұғалім боламын.
Тағы бір арманым – суретші болу. Салған суреттерімді мұражайлардан көргім келеді. Өзіме ұнаған көйлек үлгілерін салып, оны өз қолыммен тігіп алатын едім.
Тараз қаласы
МҰҒАЛІМ БОЛҒЫМ КЕЛЕДІ
Менің атым Кәусар, жеті жастамын. «Отан отбасынан басталады» деген мақалды жақсы көремін. Ең басты арманым – отбасым аман болсын.
Мен болашақта мұғалім болғым келеді. Сол үшін қазір сабағымды жақсы оқып, көп кітап оқып жүрмін. Мұғалім болсам, оқушыларға ең бірінші Отанды сүюді үйретемін. Одан кейін табиғатты аялау керек екенін айтамын. Қазіргі табиғатымызды қатты аяймын. Болашақта Қазақстан табиғаты өте көрікті, ауасы таза болады. Ал мен Гүлжан ұстазымдай керемет мұғалім боламын.
Тағы бір арманым – суретші болу. Салған суреттерімді мұражайлардан көргім келеді. Өзіме ұнаған көйлек үлгілерін салып, оны өз қолыммен тігіп алатын едім.
Малика Игілікова
10 жас
Қостанай облысы
Рудный қаласы
ТАУСЫЛМАЙТЫН ШОКОЛАД, ӨЗГЕ ҒАЛАМШАР, СӨЙЛЕЙТІН ЖАНУАР...
Армандауды қатты жақсы көремін. Мен үшін бұл өмірде мүмкін емес ештеңе жоқ. Бәрі де мүмкін, тек оған сеніп, армандай білу қажет деп ойлаймын. Ал менің арманым шексіз. Барлығын болмаса да, кейбірі туралы айтсам деймін.
Мен тәттіқұмар жанмын, сондықтан бұрыннан бері таусылмас шоколад туралы армандаймын. Жүз, екі жүз болса да, барлығын жейтін едім, әрине, егер анам рұқсат берсе.
Қаламызда ертегілердегідей шағын саябақ болғанын қалаймын. Ол саябақтағы ағаштарда түрлі-түрлі тәттілер өскенін қалаймын. Ол саябақта сүйкімді жануарлар болғанын, олардың адамша сөйлегенін армандаймын. Себебі мен жануарларды қатты жақсы көремін.
Тағы бір арманым – телепортация деген күш иесі болу. Бір жерден екінші жерге әп-сәтте жетіп бару күшті емес пе?! Қалаған уақытымда Дубайда немесе теңіз жағалауында болуды армандаймын.
Тағы бір арманым – өзге ғаламшарға барып көру. Мен үшін ғарыш тақырыбы өте қызық, жерден басқа ғаламшарларда тіршілік бар ма, жоқ па, сол қызық.
Бұл армандарым қиял-ғажайып, олардың орындалмайтынын түсінемін, алайда армандау күнә емес қой. Армандаудан қорықпаңдар. Егер шын сенсең, бәрі де мүмкін.
Қостанай облысы
Рудный қаласы
ТАУСЫЛМАЙТЫН ШОКОЛАД, ӨЗГЕ ҒАЛАМШАР, СӨЙЛЕЙТІН ЖАНУАР...
Армандауды қатты жақсы көремін. Мен үшін бұл өмірде мүмкін емес ештеңе жоқ. Бәрі де мүмкін, тек оған сеніп, армандай білу қажет деп ойлаймын. Ал менің арманым шексіз. Барлығын болмаса да, кейбірі туралы айтсам деймін.
Мен тәттіқұмар жанмын, сондықтан бұрыннан бері таусылмас шоколад туралы армандаймын. Жүз, екі жүз болса да, барлығын жейтін едім, әрине, егер анам рұқсат берсе.
Қаламызда ертегілердегідей шағын саябақ болғанын қалаймын. Ол саябақтағы ағаштарда түрлі-түрлі тәттілер өскенін қалаймын. Ол саябақта сүйкімді жануарлар болғанын, олардың адамша сөйлегенін армандаймын. Себебі мен жануарларды қатты жақсы көремін.
Тағы бір арманым – телепортация деген күш иесі болу. Бір жерден екінші жерге әп-сәтте жетіп бару күшті емес пе?! Қалаған уақытымда Дубайда немесе теңіз жағалауында болуды армандаймын.
Тағы бір арманым – өзге ғаламшарға барып көру. Мен үшін ғарыш тақырыбы өте қызық, жерден басқа ғаламшарларда тіршілік бар ма, жоқ па, сол қызық.
Бұл армандарым қиял-ғажайып, олардың орындалмайтынын түсінемін, алайда армандау күнә емес қой. Армандаудан қорықпаңдар. Егер шын сенсең, бәрі де мүмкін.
Малика Серікбай
16 жас
Алматы облысы
Қаратал ауданы
Үштөбе қаласы
БЛОГЕР БОЛУ ДА ОҢАЙ ЕМЕС
Қазақстан жасөспірімдері көп нәрсені армандайды. Кейбірі сол арманға жетіп жатады. Мысалы, қазір блогер болуды, өз еңбегімен ұялы телефон алуды, ата-анасына көмектесуді армандайтын балалар көп. Болашақта блогер болуды қалайтындар баршылық. Себебі блогерліктің арқасында көптеген жетістікке жетіп жатады. Бірақ, блогер болу да оңай емес. Ол жауапкершілік пен шыдамдылықты талап етеді. Кей адамдар дөрекі пікір айтқанда, көтере білуі керек.
Мұғалім, суретші, дәрігер, бухгалтер болуды армандайтын балалар да көп. Мен әр адам бір мамандықты игеріп, сол бойынша жұмыс істегені дұрыс деп санаймын. Сол арқылы ол көп адамға көмектесе алады.
Жастар болашақта небір шыңдарды бағындыра алады деп ойлаймын. Себебі, жастардың көбі еңбекқор, шапшаң болып келеді. Өз еңбегімен көптеген жетістікке жетуді армандайды. Олар көп кітап жаза алатынына сенемін. Кітап жазатын тақырып өте көп. Мысалы, Тәуелсіздік алғанымызға 30 жыл тақырыбында өте көп кітап жазуға болады. Отыз жылдың ішінде қуаныш та, қайғы да болды. Сол оқиғаларды қозғай отырып, көптеген өлең, поэма, шығарма, әңгіме жазуға болады.
Жастар жер шарын аралап, жаңа көлік түрлерін де шығара алатынына сенемін. Болашақта технология саласы дамиды әрі көркейе түседі. Жер шарын аралап жүріп те жаңа жерлерді зерттеуге болады. Көліктің жаңа түрлерін шығарып, Қазақстан Республикасын дамытады.
Әлемдік мәселелердің шешімін табуы да мүмкін. Күн өткен сайын технология, экономика, экология салалары дамиды. Үлкен ғалымдармен бірлесе отырып, үлкен мәселелердің шешімін табады. Барлық ауруды емдейтін дәрілерді жасауы да мүмкін. Медицина саласын дамытып, басқа елдермен бірігіп, көптеген дәрі түрлерін ойлап шығарады. Вирус, бактериялар, жазылмас ауру түрлерінің алдын алатын немесе оны мүлдем жойып жіберетін заттарды ойлап табуы да ықтимал. Биыл – Жастар жылы. Ал жастардың қолынан көптеген жаңа заттарды шығару келеді.
Алматы облысы
Қаратал ауданы
Үштөбе қаласы
БЛОГЕР БОЛУ ДА ОҢАЙ ЕМЕС
Қазақстан жасөспірімдері көп нәрсені армандайды. Кейбірі сол арманға жетіп жатады. Мысалы, қазір блогер болуды, өз еңбегімен ұялы телефон алуды, ата-анасына көмектесуді армандайтын балалар көп. Болашақта блогер болуды қалайтындар баршылық. Себебі блогерліктің арқасында көптеген жетістікке жетіп жатады. Бірақ, блогер болу да оңай емес. Ол жауапкершілік пен шыдамдылықты талап етеді. Кей адамдар дөрекі пікір айтқанда, көтере білуі керек.
Мұғалім, суретші, дәрігер, бухгалтер болуды армандайтын балалар да көп. Мен әр адам бір мамандықты игеріп, сол бойынша жұмыс істегені дұрыс деп санаймын. Сол арқылы ол көп адамға көмектесе алады.
Жастар болашақта небір шыңдарды бағындыра алады деп ойлаймын. Себебі, жастардың көбі еңбекқор, шапшаң болып келеді. Өз еңбегімен көптеген жетістікке жетуді армандайды. Олар көп кітап жаза алатынына сенемін. Кітап жазатын тақырып өте көп. Мысалы, Тәуелсіздік алғанымызға 30 жыл тақырыбында өте көп кітап жазуға болады. Отыз жылдың ішінде қуаныш та, қайғы да болды. Сол оқиғаларды қозғай отырып, көптеген өлең, поэма, шығарма, әңгіме жазуға болады.
Жастар жер шарын аралап, жаңа көлік түрлерін де шығара алатынына сенемін. Болашақта технология саласы дамиды әрі көркейе түседі. Жер шарын аралап жүріп те жаңа жерлерді зерттеуге болады. Көліктің жаңа түрлерін шығарып, Қазақстан Республикасын дамытады.
Әлемдік мәселелердің шешімін табуы да мүмкін. Күн өткен сайын технология, экономика, экология салалары дамиды. Үлкен ғалымдармен бірлесе отырып, үлкен мәселелердің шешімін табады. Барлық ауруды емдейтін дәрілерді жасауы да мүмкін. Медицина саласын дамытып, басқа елдермен бірігіп, көптеген дәрі түрлерін ойлап шығарады. Вирус, бактериялар, жазылмас ауру түрлерінің алдын алатын немесе оны мүлдем жойып жіберетін заттарды ойлап табуы да ықтимал. Биыл – Жастар жылы. Ал жастардың қолынан көптеген жаңа заттарды шығару келеді.
Марал Смагул
14 лет
с. Узынагаш
Алматинская область
Слово «мечта» бесконечно прославляет жизнь человека и делает ее каждый день обнадеживающей. У каждого человека есть своя мечта, которая, как он думает, когда-нибудь осуществится и чудесным образом сделает его жизнь фантастической. Сны подобны звездам. Вы знаете, что никогда не сможете встретить звезды или почувствовать их. Но вы все еще верите, что прикоснетесь к ним.
У человека, у которого есть изобилие мечтаний, всегда веселая жизнь, потому что сны вселяют в него смелость и надежду. Он много учится, чтобы воплотить свои мечты в реальность, и, наконец, верит, что они так или иначе сбылись.
Каждый человек стремится чего-то добиться. В детстве мы держимся за множество стремлений и амбиций. Со временем лишь некоторые из наших стремлений и мечтаний остаются неизменными, и нам нужно много работать, чтобы их реализовать. Очень важно иметь цель или мечту в вашей жизни, поскольку это мотивирует вас к их достижению. Мечты необходимы, поскольку без них у вас не будет мотивации или решимости двигаться вперед в жизни. Некоторые дети стремятся стать летчиками, танцорами или музыкантами. Однако, чтобы осуществить эти мечты, нужно быть внимательным и много учится. Ваши цели дают вам силы преодолевать препятствия и мотивируют к достижению.
У меня есть мечта стать космонавтом, когда вырасту. Астронавт - это человек, который отправляется в космос на космическом корабле и изучает Вселенную. Причина, по которой я хочу стать космонавтом, заключается в том, что я люблю небо, звезды, планеты, астероиды. Для меня это кажется загадкой, и я хочу узнать о ней больше. Я хочу знать, каково это и как это выглядит над небом. Я вижу солнце, лунные звезды в небе утром и ночью. Все они такие красивые, но очень далекие. Я чувствую, что хочу пойти и увидеть их с близкого расстояния или прикоснуться к их земле. Я хочу знать, как далеко находится луна, насколько жарко солнце и сколько там звезд.
Однажды я увидела по телевизору космонавта, и она показала, как все течет в космосе. Когда она налила воду из бутылки, она полетела вверх множеством капель. Все это казалось мне волшебством, и я тоже хочу это сделать. Мне также нравятся костюм и шлем, которые носят космонавты, потому что они выглядят очень прочными и мощными. Я хочу стать космонавтом, чтобы знать, возможна ли жизнь на любой другой планете. Я хочу отправить информацию о других галактиках, черных дырах, звездах и других планетах на моей планете Земля. Это поможет ученым хорошо узнать о Вселенной. Когда я стану космонавтом, я увижу, как Земля выглядит сверху, потому что на фотографиях она выглядит красиво. Я свяжусь со своей планетой и расскажу все, что я почувствую, своей семье и всем людям на Земле. Я буду больше ценить свою планету, когда вернусь.
с. Узынагаш
Алматинская область
Слово «мечта» бесконечно прославляет жизнь человека и делает ее каждый день обнадеживающей. У каждого человека есть своя мечта, которая, как он думает, когда-нибудь осуществится и чудесным образом сделает его жизнь фантастической. Сны подобны звездам. Вы знаете, что никогда не сможете встретить звезды или почувствовать их. Но вы все еще верите, что прикоснетесь к ним.
У человека, у которого есть изобилие мечтаний, всегда веселая жизнь, потому что сны вселяют в него смелость и надежду. Он много учится, чтобы воплотить свои мечты в реальность, и, наконец, верит, что они так или иначе сбылись.
Каждый человек стремится чего-то добиться. В детстве мы держимся за множество стремлений и амбиций. Со временем лишь некоторые из наших стремлений и мечтаний остаются неизменными, и нам нужно много работать, чтобы их реализовать. Очень важно иметь цель или мечту в вашей жизни, поскольку это мотивирует вас к их достижению. Мечты необходимы, поскольку без них у вас не будет мотивации или решимости двигаться вперед в жизни. Некоторые дети стремятся стать летчиками, танцорами или музыкантами. Однако, чтобы осуществить эти мечты, нужно быть внимательным и много учится. Ваши цели дают вам силы преодолевать препятствия и мотивируют к достижению.
У меня есть мечта стать космонавтом, когда вырасту. Астронавт - это человек, который отправляется в космос на космическом корабле и изучает Вселенную. Причина, по которой я хочу стать космонавтом, заключается в том, что я люблю небо, звезды, планеты, астероиды. Для меня это кажется загадкой, и я хочу узнать о ней больше. Я хочу знать, каково это и как это выглядит над небом. Я вижу солнце, лунные звезды в небе утром и ночью. Все они такие красивые, но очень далекие. Я чувствую, что хочу пойти и увидеть их с близкого расстояния или прикоснуться к их земле. Я хочу знать, как далеко находится луна, насколько жарко солнце и сколько там звезд.
Однажды я увидела по телевизору космонавта, и она показала, как все течет в космосе. Когда она налила воду из бутылки, она полетела вверх множеством капель. Все это казалось мне волшебством, и я тоже хочу это сделать. Мне также нравятся костюм и шлем, которые носят космонавты, потому что они выглядят очень прочными и мощными. Я хочу стать космонавтом, чтобы знать, возможна ли жизнь на любой другой планете. Я хочу отправить информацию о других галактиках, черных дырах, звездах и других планетах на моей планете Земля. Это поможет ученым хорошо узнать о Вселенной. Когда я стану космонавтом, я увижу, как Земля выглядит сверху, потому что на фотографиях она выглядит красиво. Я свяжусь со своей планетой и расскажу все, что я почувствую, своей семье и всем людям на Земле. Я буду больше ценить свою планету, когда вернусь.
Мария Артюхова
10 лет
с. Еремеевка
район Магжана Жумабаева
СКО
«Мечта»
Каждый человек имеет свою самую заветную мечту, а у кого-то она может быть даже и не одна, а много. В своем воображении мы снова и снова рисуем мечты. Благодаря этому мы не останавливаемся на достигнутом. Я думаю, что если бы у людей не было мечты, то мир остался бы без различных изобретений. Именно благодаря воображению человечество и достигло таких высот.
У меня есть свои мечты. Например, я очень хочу обладать какими-нибудь необыкновенными возможностями. Еще мечтаю совершить кругосветное путешествие. И это далеко не все. Конечно же, каким-то моим желаниям не суждено осуществиться, потому что это за гранью возможного, но мечтать все равно не перестаю. Я безумно люблю животных и очень хочу завести себе щенка. Мама говорит, что это очень ответственное решение, но я верю, что когда-нибудь мое желание осуществится. Может быть, это случится, когда я буду уже взрослой и смогу сама завести мохнатого друга.
Я думаю, что важно - позволять себе мечтать в любом возрасте. Я хочу, чтобы добрые мечты сбывались.
с. Еремеевка
район Магжана Жумабаева
СКО
«Мечта»
Каждый человек имеет свою самую заветную мечту, а у кого-то она может быть даже и не одна, а много. В своем воображении мы снова и снова рисуем мечты. Благодаря этому мы не останавливаемся на достигнутом. Я думаю, что если бы у людей не было мечты, то мир остался бы без различных изобретений. Именно благодаря воображению человечество и достигло таких высот.
У меня есть свои мечты. Например, я очень хочу обладать какими-нибудь необыкновенными возможностями. Еще мечтаю совершить кругосветное путешествие. И это далеко не все. Конечно же, каким-то моим желаниям не суждено осуществиться, потому что это за гранью возможного, но мечтать все равно не перестаю. Я безумно люблю животных и очень хочу завести себе щенка. Мама говорит, что это очень ответственное решение, но я верю, что когда-нибудь мое желание осуществится. Может быть, это случится, когда я буду уже взрослой и смогу сама завести мохнатого друга.
Я думаю, что важно - позволять себе мечтать в любом возрасте. Я хочу, чтобы добрые мечты сбывались.
Мария Шорохова
9 лет
г. Алматы
I HAVE A DREAM
Рассказ «Крылья»
У меня есть мечта - чтобы у меня были крылья. Но я хочу, чтобы они у меня не росли, а просто можно было их надевать. Потому что я не хочу, чтобы они мне мешали, когда я сплю. Крылья еще должны быть невидимыми, потому что иначе люди будут их видеть - охать, удивляться и шептаться. А мне это будет мешать заниматься своими делами. Например, я буду шить куколке юбочку и из-за оханья, и перешептывания, я могу уколоть палец. А это очень больно. Когда у меня будут крылья, я буду путешествовать, смотреть, как живут другие люди в других странах, ведь не только в Казахстане есть люди. Мне бы очень понравилось летать, потому что я бы почувствовала поток ветра и потрогала облака. Когда я об этом думаю, у меня по коже бегут мурашки. Когда я летаю на самолете, я не чувствую этой свободы, и земля как будто квадратная. Толком не видно людей, не видно домов, не видно интересных достопримечательностей. Мне очень хочется, чтобы моя мечта сбылась.
г. Алматы
I HAVE A DREAM
Рассказ «Крылья»
У меня есть мечта - чтобы у меня были крылья. Но я хочу, чтобы они у меня не росли, а просто можно было их надевать. Потому что я не хочу, чтобы они мне мешали, когда я сплю. Крылья еще должны быть невидимыми, потому что иначе люди будут их видеть - охать, удивляться и шептаться. А мне это будет мешать заниматься своими делами. Например, я буду шить куколке юбочку и из-за оханья, и перешептывания, я могу уколоть палец. А это очень больно. Когда у меня будут крылья, я буду путешествовать, смотреть, как живут другие люди в других странах, ведь не только в Казахстане есть люди. Мне бы очень понравилось летать, потому что я бы почувствовала поток ветра и потрогала облака. Когда я об этом думаю, у меня по коже бегут мурашки. Когда я летаю на самолете, я не чувствую этой свободы, и земля как будто квадратная. Толком не видно людей, не видно домов, не видно интересных достопримечательностей. Мне очень хочется, чтобы моя мечта сбылась.
Мармар Қосын
16 жас
Алматы облысы
Еңбекшіқазақ ауданы
Есік қаласы
ҒАЛАМДЫҚ ЖЫЛЫНУ МӘСЕЛЕСІНЕ АЛАҢДАЙМЫН
Қазір әлемдегі өзекті мәселенің бірі – климаттың өзгеруі себебінен мұздықтардың еруі. Қазір бізге мұздықтар еріп, жерді мұз басуы мүмкін емес сияқты көрінеді. Бірақ біз бұған жайбарақат қарайтын болсақ, ондай болуы әбден мүмкін.
Қазіргі таңда Арктиканың да, Антарктиданың да мұз қабаты кесек-кесегімен опырылып жатыр. Мұздықтың еруінің зардабын аң-құстар да тартып отыр. Мысалы, қазір ақ аюлар тамақ таппай, соның салдарынан азайып жатыр. Мен тұратын қалада қыста әр отбасының үйінен түтін шығып тұрады. Соның әсерінен бізде атмосфера жылынып, мұздықтар еруде. Бірақ оның алдын алуға болады деп ойлаймын. Мысалы, үйді жылыту үшін газды пайдаланудың орнына, күннің энергиясын пайдаланайық. Ол үшін әр үйге күннің энергиясын жинайтын құрылғы орнатып, соның көмегімен үйді жылытуға болады.
Қазір көліктің саны өте көп. Олардан көп газ бөлінеді. Көліктерді де күннің энергиясымен жүргізсек, ауаға артық газдар бөлінбейтін болады. Климаттың өзгеруі әсерінен сулар жылынып жатыр, ал ол мұздықтарды бұрынғыдан да жылдам ерітуде.
Қазір табиғатқа зияны жоқ машиналар шығып жатыр, бірақ оны қарапайым адамдар ала алмайды. Мұның бәрі табиғаттың жағдайы барған сайын нашарлауына жол ашуда. Мен осыған байланысты топ құрғым келеді. Топпен жұмыс істеп, түрлі идеялар мен креатив ойлар таба аламыз. Сөйтіп табиғат пен адамға кішкене де болсын пайдамыз тиеді. Болашақта осы жұмысты өз қолыма алып, мәселелерді шешу жолын іздестіремін. Игіліктерді барлық адамға қолжетімді қыламын. Сол кезде ғана біз мұздықтардың еруін тоқтатамыз.
Алматы облысы
Еңбекшіқазақ ауданы
Есік қаласы
ҒАЛАМДЫҚ ЖЫЛЫНУ МӘСЕЛЕСІНЕ АЛАҢДАЙМЫН
Қазір әлемдегі өзекті мәселенің бірі – климаттың өзгеруі себебінен мұздықтардың еруі. Қазір бізге мұздықтар еріп, жерді мұз басуы мүмкін емес сияқты көрінеді. Бірақ біз бұған жайбарақат қарайтын болсақ, ондай болуы әбден мүмкін.
Қазіргі таңда Арктиканың да, Антарктиданың да мұз қабаты кесек-кесегімен опырылып жатыр. Мұздықтың еруінің зардабын аң-құстар да тартып отыр. Мысалы, қазір ақ аюлар тамақ таппай, соның салдарынан азайып жатыр. Мен тұратын қалада қыста әр отбасының үйінен түтін шығып тұрады. Соның әсерінен бізде атмосфера жылынып, мұздықтар еруде. Бірақ оның алдын алуға болады деп ойлаймын. Мысалы, үйді жылыту үшін газды пайдаланудың орнына, күннің энергиясын пайдаланайық. Ол үшін әр үйге күннің энергиясын жинайтын құрылғы орнатып, соның көмегімен үйді жылытуға болады.
Қазір көліктің саны өте көп. Олардан көп газ бөлінеді. Көліктерді де күннің энергиясымен жүргізсек, ауаға артық газдар бөлінбейтін болады. Климаттың өзгеруі әсерінен сулар жылынып жатыр, ал ол мұздықтарды бұрынғыдан да жылдам ерітуде.
Қазір табиғатқа зияны жоқ машиналар шығып жатыр, бірақ оны қарапайым адамдар ала алмайды. Мұның бәрі табиғаттың жағдайы барған сайын нашарлауына жол ашуда. Мен осыған байланысты топ құрғым келеді. Топпен жұмыс істеп, түрлі идеялар мен креатив ойлар таба аламыз. Сөйтіп табиғат пен адамға кішкене де болсын пайдамыз тиеді. Болашақта осы жұмысты өз қолыма алып, мәселелерді шешу жолын іздестіремін. Игіліктерді барлық адамға қолжетімді қыламын. Сол кезде ғана біз мұздықтардың еруін тоқтатамыз.
Мелена Мешкова
12 лет
Алматинская область
У каждого человека есть мечта, иногда несколько. Наше воображение рисует их нам, не давая остановиться на достигнутом, заставляя все время двигаться вперед. Если бы люди не умели мечтать, то основная масса изобретений так и не увидела бы мир. Мы бы так и остались на начальной ступени развития. А благодаря мечтателям и фантазерам человеческий род достиг того уровня, который мы имеем сейчас.
Часто, ложась спать, я мечтаю. О разном: о далеких путешествиях, о суперспособностях, о том, как овладею какой-нибудь необычной профессией – например, стану дрессировщецей диких зверей. Все эти мечты из разряда неосуществимых, я это осознаю, но мне все равно интересно мечтать.
Главной же моей мечтой является – не терять близких. Я очень дорожу своей семьей и боюсь, что когда-нибудь настанет день, когда кого-то из них не станет в моей жизни. Такие мысли наводят на меня тоску, и тогда я представляю себе, что мы будем вместе всегда.
Не знаю, можно ли это назвать мечтой, но мне очень хочется завести собаку. Мама говорит, что это слишком большая ответственность, и что собака требует много времени, но я все равно не теряю надежды, что когда-нибудь у меня появится щенок хаски. Эти собаки очень умные и красивые. Мне иногда кажется, что они почти как люди. Все понимают, но не могут сказать. Возможно, когда я вырасту, то сама ее заведу.
Моя подруга рассказывала мне, что мечтает стать капитаном дальнего плавания. Ее влекут дальние дали, море и приключения. На мой взгляд, это очень опасная профессия, и я бы никогда на такое не решилась. Но у каждого свои мечты и, вероятно, когда-нибудь она действительно отчалит от берега, стоя на белом корабле, и станет настоящим морским волком. Хотелось бы, конечно, чтобы все наши мечты сбывались, но некоторые из них так и должны оставаться мечтами.
Алматинская область
У каждого человека есть мечта, иногда несколько. Наше воображение рисует их нам, не давая остановиться на достигнутом, заставляя все время двигаться вперед. Если бы люди не умели мечтать, то основная масса изобретений так и не увидела бы мир. Мы бы так и остались на начальной ступени развития. А благодаря мечтателям и фантазерам человеческий род достиг того уровня, который мы имеем сейчас.
Часто, ложась спать, я мечтаю. О разном: о далеких путешествиях, о суперспособностях, о том, как овладею какой-нибудь необычной профессией – например, стану дрессировщецей диких зверей. Все эти мечты из разряда неосуществимых, я это осознаю, но мне все равно интересно мечтать.
Главной же моей мечтой является – не терять близких. Я очень дорожу своей семьей и боюсь, что когда-нибудь настанет день, когда кого-то из них не станет в моей жизни. Такие мысли наводят на меня тоску, и тогда я представляю себе, что мы будем вместе всегда.
Не знаю, можно ли это назвать мечтой, но мне очень хочется завести собаку. Мама говорит, что это слишком большая ответственность, и что собака требует много времени, но я все равно не теряю надежды, что когда-нибудь у меня появится щенок хаски. Эти собаки очень умные и красивые. Мне иногда кажется, что они почти как люди. Все понимают, но не могут сказать. Возможно, когда я вырасту, то сама ее заведу.
Моя подруга рассказывала мне, что мечтает стать капитаном дальнего плавания. Ее влекут дальние дали, море и приключения. На мой взгляд, это очень опасная профессия, и я бы никогда на такое не решилась. Но у каждого свои мечты и, вероятно, когда-нибудь она действительно отчалит от берега, стоя на белом корабле, и станет настоящим морским волком. Хотелось бы, конечно, чтобы все наши мечты сбывались, но некоторые из них так и должны оставаться мечтами.
Мирас Қойлыбай
17 жас
Алматы қаласы
БҰЛ КЕЗДЕСУ ҰМЫТЫЛМАСТАЙ ЕСТЕ ҚАЛДЫ…
Жасым ұлғайған сайын толығымен тыныштықта өмір сүретін балалар мен ересектердің өмірі туралы ойлана бастадым. Алты жыл бұрын анама созылмалы құлақ ауруынан (отит) кейін есту қабілетін қалпына келтіру үшін жоспарлы ота жасалды. Әкем, қарындасым үшеуіміз анамды көруге ауруханаға барып тұрдық. Дәрігер оның бөлмесіне кіруге рұқсат берді.
Анамызды сағынғанымызға қарамай, ойын баласы болғандықтан, сырғанақтар, әткеншектер орнатылған және көп ойыншықтары бар ойын алаңына бардық. Бұл ойын алаңында үлкендердің қарауымен 4-5 жастағы балалар ойнап жүрді. Балалардың кейбірінің есту қабілеті төмен немесе мүлдем жоқ екенін байқадым. Қызыл көйлек киген, қысқа шашты қыз маған жүгіріп келіп, түсініксіз күбірлеп сөйлеп, бір нәрсе айтқысы келгендей қолын қозғалтқанда, мен абдырап қалдым. Оның не айтқысы келетінін түсіну қиын болды. Анасы келіп, қызды ақырын құшақтап, киімін дұрыстап, шетке алып кетті. Сол сәтте қыздың құлағының артында тұрған құрылғыны байқадым. Басқа балалардың құлағынан да соны байқадым. Ойыннан кейін бұл құрылғы туралы ата-анамнан сұрадым. Анам: «Есту аппараттары балалардың сыртқы әлеммен қарым-қатынас жасауына көмектеседі. Ата-ана баланың денсаулығы үшін көп құрбандыққа барады, кейбіреуі дүние-мүлкін сатады. Біреуі ұзақ уақыт демеушілерді күтсе, енді бірі алыстан келіп, баласының есту қабілетіне қатысты мәселені шешеді», – деп түсіндірді. Сол күні естімейтін адамдармен қалай сөйлесуге, қалай түсінісуге болатынын ойлана бастадым. Кафеде немесе автобуста қалам мен күнтүзбені сатуға үнсіз ұсынатын адамдарға көбірек көңіл бөлетін болдым. Анда-санда қызыл көйлек киген қызды есіме алып, қазір ол қалай сөйлейді, не ойлайды, қандай арманы бар екен деп ойланатын болдым.
Кейінгі кезде есту қабілеті нашар және саңырау адамдардың күнделікті тұрмыс-тіршілігі мен өмірін, олармен қалай сөйлесуге болатынын және оларға не қажет екенін толығырақ зерттеп жүрмін. Есту қабілеті бұзылған бірнеше баласы бар отбасылар да кездеседі. Ымдау тілі мамандарының жетіспеуінен балалардың ата-анасы өз бетімен күнделікті тұрмыстық тілде қимылдар жасауға мәжбүр болады. Мұндай адамдармен аудармашылар бірге жүруі тиіс, бірақ сурдоаудармашылардың аздығына байланысты ол мүмкін емес. Саңырау және мылқау адамдардың өміріндегі күрделі және қиын жағдайлар менің оларды түсініп, болашақта оларға пайдамды тигізсем деген ықыласымды күшейтті.
Ақпаратты зерттеп болғаннан кейін қоғамдағы саңырау және мылқау адамдарды бейімдеу үшін білімімді жетілдіріп, дамытуым керек деп ойладым. Олар өмірдегі болып жатқан жаңалықтарды үйреніп, оқып, диплом ала алады, мамандық иесі болады және толыққанды өмір сүреді. Қазір біртіндеп мақсатқа айналған арманыма жақындауға, соның ішінде пайдалы технологиялар арқылы әлеуметтік байланысты жақсартуға дайындалып жатырмын. Арнайы қосымшаны жүктеп, Ютубтағы курстарға жазылдым. Енді бос уақытымда жаңа тілді меңгеремін. Ым тілін үйренуді өз бетімше жалғастырамын.
Осы саладағы мамандарды оқыту бойынша ұсыныстар нарығын бақылап отырамын. Соңғы жаңалықтардың бірі – екі жыл бұрын сурдоаудармашының орнын басатын ақылды компьютерлік манжетті ойлап тапқан ресейлік мектеп оқушысының өнертабысы. Бірақ бұл құрылғы сериямен шығарылған жоқ.
Бізді қуантатын және ынталандыратын басты нәрсе – адам өмірін жақсартатын технологиялардың жасалуы. Мүмкіндігінше жайлы да толыққанды өмірді дамытудың жолдарын іздеймін. Болашақта ым тілін үйрену барлығына қолжетімді болатынын елестете аламын, әр балабақшада, мектепте, институтта, жалпы сыныптарда есту қабілеті бұзылған адам бәрімен тең дәрежеде дамитын топтар болады. Қазіргі заманға сай программист, мұғалім немесе маркетолог мамандықтарын игере алады. Болашақта негізгі мамандықпен қатар сурдоаудармашылықты оқығым келеді.
Алматы қаласы
БҰЛ КЕЗДЕСУ ҰМЫТЫЛМАСТАЙ ЕСТЕ ҚАЛДЫ…
Жасым ұлғайған сайын толығымен тыныштықта өмір сүретін балалар мен ересектердің өмірі туралы ойлана бастадым. Алты жыл бұрын анама созылмалы құлақ ауруынан (отит) кейін есту қабілетін қалпына келтіру үшін жоспарлы ота жасалды. Әкем, қарындасым үшеуіміз анамды көруге ауруханаға барып тұрдық. Дәрігер оның бөлмесіне кіруге рұқсат берді.
Анамызды сағынғанымызға қарамай, ойын баласы болғандықтан, сырғанақтар, әткеншектер орнатылған және көп ойыншықтары бар ойын алаңына бардық. Бұл ойын алаңында үлкендердің қарауымен 4-5 жастағы балалар ойнап жүрді. Балалардың кейбірінің есту қабілеті төмен немесе мүлдем жоқ екенін байқадым. Қызыл көйлек киген, қысқа шашты қыз маған жүгіріп келіп, түсініксіз күбірлеп сөйлеп, бір нәрсе айтқысы келгендей қолын қозғалтқанда, мен абдырап қалдым. Оның не айтқысы келетінін түсіну қиын болды. Анасы келіп, қызды ақырын құшақтап, киімін дұрыстап, шетке алып кетті. Сол сәтте қыздың құлағының артында тұрған құрылғыны байқадым. Басқа балалардың құлағынан да соны байқадым. Ойыннан кейін бұл құрылғы туралы ата-анамнан сұрадым. Анам: «Есту аппараттары балалардың сыртқы әлеммен қарым-қатынас жасауына көмектеседі. Ата-ана баланың денсаулығы үшін көп құрбандыққа барады, кейбіреуі дүние-мүлкін сатады. Біреуі ұзақ уақыт демеушілерді күтсе, енді бірі алыстан келіп, баласының есту қабілетіне қатысты мәселені шешеді», – деп түсіндірді. Сол күні естімейтін адамдармен қалай сөйлесуге, қалай түсінісуге болатынын ойлана бастадым. Кафеде немесе автобуста қалам мен күнтүзбені сатуға үнсіз ұсынатын адамдарға көбірек көңіл бөлетін болдым. Анда-санда қызыл көйлек киген қызды есіме алып, қазір ол қалай сөйлейді, не ойлайды, қандай арманы бар екен деп ойланатын болдым.
Кейінгі кезде есту қабілеті нашар және саңырау адамдардың күнделікті тұрмыс-тіршілігі мен өмірін, олармен қалай сөйлесуге болатынын және оларға не қажет екенін толығырақ зерттеп жүрмін. Есту қабілеті бұзылған бірнеше баласы бар отбасылар да кездеседі. Ымдау тілі мамандарының жетіспеуінен балалардың ата-анасы өз бетімен күнделікті тұрмыстық тілде қимылдар жасауға мәжбүр болады. Мұндай адамдармен аудармашылар бірге жүруі тиіс, бірақ сурдоаудармашылардың аздығына байланысты ол мүмкін емес. Саңырау және мылқау адамдардың өміріндегі күрделі және қиын жағдайлар менің оларды түсініп, болашақта оларға пайдамды тигізсем деген ықыласымды күшейтті.
Ақпаратты зерттеп болғаннан кейін қоғамдағы саңырау және мылқау адамдарды бейімдеу үшін білімімді жетілдіріп, дамытуым керек деп ойладым. Олар өмірдегі болып жатқан жаңалықтарды үйреніп, оқып, диплом ала алады, мамандық иесі болады және толыққанды өмір сүреді. Қазір біртіндеп мақсатқа айналған арманыма жақындауға, соның ішінде пайдалы технологиялар арқылы әлеуметтік байланысты жақсартуға дайындалып жатырмын. Арнайы қосымшаны жүктеп, Ютубтағы курстарға жазылдым. Енді бос уақытымда жаңа тілді меңгеремін. Ым тілін үйренуді өз бетімше жалғастырамын.
Осы саладағы мамандарды оқыту бойынша ұсыныстар нарығын бақылап отырамын. Соңғы жаңалықтардың бірі – екі жыл бұрын сурдоаудармашының орнын басатын ақылды компьютерлік манжетті ойлап тапқан ресейлік мектеп оқушысының өнертабысы. Бірақ бұл құрылғы сериямен шығарылған жоқ.
Бізді қуантатын және ынталандыратын басты нәрсе – адам өмірін жақсартатын технологиялардың жасалуы. Мүмкіндігінше жайлы да толыққанды өмірді дамытудың жолдарын іздеймін. Болашақта ым тілін үйрену барлығына қолжетімді болатынын елестете аламын, әр балабақшада, мектепте, институтта, жалпы сыныптарда есту қабілеті бұзылған адам бәрімен тең дәрежеде дамитын топтар болады. Қазіргі заманға сай программист, мұғалім немесе маркетолог мамандықтарын игере алады. Болашақта негізгі мамандықпен қатар сурдоаудармашылықты оқығым келеді.
Мөлдір Есенжол
16 жас
Қарағанды облысы
Нұра ауданы
Көбетай ауылы
ДӘРІГЕР БОЛУ – ЗОР МӘРТЕБЕ
Менің ең басты алға қойған мақсатым – оқуымды үздік бітіріп, жоғары оқу орнына түсу. Өскенде кім боламын деген сұрақ мені қатты толғандырады. Себебі бір жылдан кейін мектеп бітіремін. Келесі жылы өмірімнің маңызды бөлігіне қадам басамын. Сондықтан қазірден бастап қалаған мамандығымды меңгеруге дайындық жасап жүрмін.
Жаныңа жақын мамандық таңдау – мақсатқа жетудің ең бірінші баспалдағы. Менің таңдаған мамандығым өзіме және халқыма көп пайдасын тигізеді деген ойдамын. Меніңше, дәрігер болу – үлкен мәртебе. Ең бастысы, шыдамдылық, жауапкершілік, сонымен бірге жүрек, білім және білік қажет. Дәрігер болу менің қолымнан келеді. Өйткені осы қасиеттердің барлығы менің бойымда бар. Дәрігер мамандығы әрқашан ізденісте болатынымен,батылдықты керек ететінімен қызықтырды.
Өмір – қозғалыс. Денсаулықтың дұрыс болуы үшін белсенді өмірдің маңызы зор. Әрқашан қозғалыста болу қажет. Қозғалыссыз өмір сүретін адам көптеген ауруға шалдығады. Тіпті, дәрігерлер де емдей алмайтын ауруларға шалдығуы мүмкін.
Дәрігер деген – қастерлі мамандық. Медицина қызметкері болу адамға денсаулық, тіпті өмір сыйлау деген сөз. Дәрігерлердің мойнына үлкен жүк артылады. Дәрігер болуды армандайтындар өте көп. Бірақ екінің бірі дәрігер бола алмайды. Себебі, дәрігер ешнәрседен қорықпауы керек. Әр науқасқа жылы мейіріммен қарауы қажет. Егер осы қасиеттер мамандық иесінің бойында болса, ол мықты дәрігер болғаны.
Шын дәрігер адамдарға жанашыр,
Керек емес оған ақша, байлығың.
Берген анты жүрегінде ол да тұр,
Қорықпайды ауруыңнан қаймығып.
Мұндай жанды кездестірсең сене бер,
Оған Алла нағыз шипа бере гөр.
Бар білгенін аямаған дәрігер,
Алғыс алып, бақыт нұрға бөленер.
Қазіргі таңда коронавирустың салдарынан бүкіл әлемде өкпе ауруы көбейді. Өкпенің қатерлі ісігі жиіледі. Өкпедегі ісік – ісіктің ең көп таралған түрі және онкологиямен байланысты өлімнің басты себебі. Қазақстанда онкологиялық аурудан өлетіндер көп. Өкініп қалмау үшін үшін уақытылы скринингте өту аса маңызды. Сонымен қатар, Қазақстанда қант диабеті, туберкулез (өкпедегі құрт ауруы), менингит сияқты аурулар да жиі кездеседі. Шығыс Қазақстан, Қарағанды, Түркістан облысы және Алматы қаласында онкологиялық ауруға шалдыққандардың саны өзге өңірлермен салыстырғанда әлдеқайда көп екен. Бұл ойландыратын жағдай.
Дәрігерлер адам өмірімен жұмыс істейтін болғандықтан, ешқашан қателеспеуі қажет. Барлық науқасқа бірдей қарап, дұрыс диагноз қоюы керек. Сондықтан да медицина саласында ұзақ оқиды. Бұл саланы таңдаған адам өмір бойы оқып, ізденісте жүреді. Қазір неше түрлі вакцина, аппараттар шығарылып жатыр. Осы мамандықты жақсы меңгеріп, ізденістен талмай, барлық ауруды емдегім келеді.
Қарағанды облысы
Нұра ауданы
Көбетай ауылы
ДӘРІГЕР БОЛУ – ЗОР МӘРТЕБЕ
Менің ең басты алға қойған мақсатым – оқуымды үздік бітіріп, жоғары оқу орнына түсу. Өскенде кім боламын деген сұрақ мені қатты толғандырады. Себебі бір жылдан кейін мектеп бітіремін. Келесі жылы өмірімнің маңызды бөлігіне қадам басамын. Сондықтан қазірден бастап қалаған мамандығымды меңгеруге дайындық жасап жүрмін.
Жаныңа жақын мамандық таңдау – мақсатқа жетудің ең бірінші баспалдағы. Менің таңдаған мамандығым өзіме және халқыма көп пайдасын тигізеді деген ойдамын. Меніңше, дәрігер болу – үлкен мәртебе. Ең бастысы, шыдамдылық, жауапкершілік, сонымен бірге жүрек, білім және білік қажет. Дәрігер болу менің қолымнан келеді. Өйткені осы қасиеттердің барлығы менің бойымда бар. Дәрігер мамандығы әрқашан ізденісте болатынымен,батылдықты керек ететінімен қызықтырды.
Өмір – қозғалыс. Денсаулықтың дұрыс болуы үшін белсенді өмірдің маңызы зор. Әрқашан қозғалыста болу қажет. Қозғалыссыз өмір сүретін адам көптеген ауруға шалдығады. Тіпті, дәрігерлер де емдей алмайтын ауруларға шалдығуы мүмкін.
Дәрігер деген – қастерлі мамандық. Медицина қызметкері болу адамға денсаулық, тіпті өмір сыйлау деген сөз. Дәрігерлердің мойнына үлкен жүк артылады. Дәрігер болуды армандайтындар өте көп. Бірақ екінің бірі дәрігер бола алмайды. Себебі, дәрігер ешнәрседен қорықпауы керек. Әр науқасқа жылы мейіріммен қарауы қажет. Егер осы қасиеттер мамандық иесінің бойында болса, ол мықты дәрігер болғаны.
Шын дәрігер адамдарға жанашыр,
Керек емес оған ақша, байлығың.
Берген анты жүрегінде ол да тұр,
Қорықпайды ауруыңнан қаймығып.
Мұндай жанды кездестірсең сене бер,
Оған Алла нағыз шипа бере гөр.
Бар білгенін аямаған дәрігер,
Алғыс алып, бақыт нұрға бөленер.
Қазіргі таңда коронавирустың салдарынан бүкіл әлемде өкпе ауруы көбейді. Өкпенің қатерлі ісігі жиіледі. Өкпедегі ісік – ісіктің ең көп таралған түрі және онкологиямен байланысты өлімнің басты себебі. Қазақстанда онкологиялық аурудан өлетіндер көп. Өкініп қалмау үшін үшін уақытылы скринингте өту аса маңызды. Сонымен қатар, Қазақстанда қант диабеті, туберкулез (өкпедегі құрт ауруы), менингит сияқты аурулар да жиі кездеседі. Шығыс Қазақстан, Қарағанды, Түркістан облысы және Алматы қаласында онкологиялық ауруға шалдыққандардың саны өзге өңірлермен салыстырғанда әлдеқайда көп екен. Бұл ойландыратын жағдай.
Дәрігерлер адам өмірімен жұмыс істейтін болғандықтан, ешқашан қателеспеуі қажет. Барлық науқасқа бірдей қарап, дұрыс диагноз қоюы керек. Сондықтан да медицина саласында ұзақ оқиды. Бұл саланы таңдаған адам өмір бойы оқып, ізденісте жүреді. Қазір неше түрлі вакцина, аппараттар шығарылып жатыр. Осы мамандықты жақсы меңгеріп, ізденістен талмай, барлық ауруды емдегім келеді.
Мөлдір Машрап
16 жас
Қызылорда облысы
Жаңақорған кенті
ДЕФЕКТОЛОГ БОЛҒЫМ КЕЛЕДІ
Мамандық таңдау – үлкен өмірге нақты қадам. Олай дейтін себебім, алдағы өмірің таңдаған мамандығыңа қарай шешіледі. Ендеше, дұрыс таңдау – адами арманның биік шыңы.
Бүгінгі кәсібің – ертеңгі күннің бағдаршамы. Мамандық таңдамастан бұрын, сол іске икемің мен қабілетіңді тексеру қажет деп ойлаймын. Осы орайда көрнекті жазушы Жүсіпбек Аймауытовтың: «Мамандықтың жаманы жоқ, бірақ мұның кез келгеніне икемділік қажет. Бұл – күнелту, тамақ асырау жолы емес, үлкен өнерді, зор шеберлікті қажет ететін нәрсе», – деген сөзі еске түседі.
Өзімнің туып-өскен ауылымда жұмыссыз жастар бар, бірақ сол жандардың қандай да бір іске қабілетті екеніне сенімдімін. Олардың қатарласы, достары, сыныптастары қалада немесе ауылда жүріп-ақ өз ісін дөңгелетіп жүр. Осы жайттарды көре жүріп, құлықсыз адам құлдық өмірде жүреді, өз жолын дұрыс таңдаған адам – қаһарман деген ой түйдім. Өмірлік таңдаудан қателеспеу керектігін түсіндім.
Мен таңдағым келетін мамандық – дефектолог. Иә, білемін, қиын, ауыртпалығы бар іс. Дегенмен де, өзімнің көңілімнен шықты. Қазіргі таңда кемтар, тілінде мүкістігі бар, ақыл-есі кеш дамыған балалардың айығуына жағдай жасап, өз бетімен өмір сүруіне бағдар беруге мектептер дайын. Олардың білім деңгейін көтеріп, қоршаған ортаға бейімдейді.
Неміс педагог-дефектологы П.Шуман: «Баланың психикалық және дене дамуы неғұрлым төмен болса, ұстаздың білімі мен білігі соғұрлым жоғары болуы қажет», – деген екен. Дефектолог мамандығы бойынша логопед, түзету-даму бойынша оқытушы, тифлопедагог, түзету мекемелердегі педагог-психолог, сурдопедагог болып жұмыс істеуге болады. Өмірден түңілген жандарға, олардың отбасына қолдау көрсетіп, қатарластарымен емін-еркін араласуына ықпал ететін, өз елінің азаматы болу мүмкіндігін сыйлайтын дефектолог болатыныма сенімдімін. Бұл мамандық – сауапты іс.
Қызылорда облысы
Жаңақорған кенті
ДЕФЕКТОЛОГ БОЛҒЫМ КЕЛЕДІ
Мамандық таңдау – үлкен өмірге нақты қадам. Олай дейтін себебім, алдағы өмірің таңдаған мамандығыңа қарай шешіледі. Ендеше, дұрыс таңдау – адами арманның биік шыңы.
Бүгінгі кәсібің – ертеңгі күннің бағдаршамы. Мамандық таңдамастан бұрын, сол іске икемің мен қабілетіңді тексеру қажет деп ойлаймын. Осы орайда көрнекті жазушы Жүсіпбек Аймауытовтың: «Мамандықтың жаманы жоқ, бірақ мұның кез келгеніне икемділік қажет. Бұл – күнелту, тамақ асырау жолы емес, үлкен өнерді, зор шеберлікті қажет ететін нәрсе», – деген сөзі еске түседі.
Өзімнің туып-өскен ауылымда жұмыссыз жастар бар, бірақ сол жандардың қандай да бір іске қабілетті екеніне сенімдімін. Олардың қатарласы, достары, сыныптастары қалада немесе ауылда жүріп-ақ өз ісін дөңгелетіп жүр. Осы жайттарды көре жүріп, құлықсыз адам құлдық өмірде жүреді, өз жолын дұрыс таңдаған адам – қаһарман деген ой түйдім. Өмірлік таңдаудан қателеспеу керектігін түсіндім.
Мен таңдағым келетін мамандық – дефектолог. Иә, білемін, қиын, ауыртпалығы бар іс. Дегенмен де, өзімнің көңілімнен шықты. Қазіргі таңда кемтар, тілінде мүкістігі бар, ақыл-есі кеш дамыған балалардың айығуына жағдай жасап, өз бетімен өмір сүруіне бағдар беруге мектептер дайын. Олардың білім деңгейін көтеріп, қоршаған ортаға бейімдейді.
Неміс педагог-дефектологы П.Шуман: «Баланың психикалық және дене дамуы неғұрлым төмен болса, ұстаздың білімі мен білігі соғұрлым жоғары болуы қажет», – деген екен. Дефектолог мамандығы бойынша логопед, түзету-даму бойынша оқытушы, тифлопедагог, түзету мекемелердегі педагог-психолог, сурдопедагог болып жұмыс істеуге болады. Өмірден түңілген жандарға, олардың отбасына қолдау көрсетіп, қатарластарымен емін-еркін араласуына ықпал ететін, өз елінің азаматы болу мүмкіндігін сыйлайтын дефектолог болатыныма сенімдімін. Бұл мамандық – сауапты іс.
Мөлдір Сапарқұл
17 лет
г. Ленгер
Сейчас мы живем в мире, который был построен на твердом фундаменте амбиций и желаний других людей. В мире, где уже нет никаких границ между жадным "хочу" и уверенным "могу". В мире, где общественное мнение может сломать любого и любой может сломать общественное мнение. Но вот парадокс – мы живем в мире, где трудно мечтать. Звучит абсурдно, но задумайтесь еще раз о своих желаниях. Это ваша собственная мечта, созданная эгоизмом и вырвавшая наружу, или мечта ради общего блага, которую нам с детства приносят вместе с тарелкой супа или покупают в отделе канцелярских товаров? С рождения человек обречен всегда и везде слышать и слушать отличные и отличительные мнения других людей. Именно это и отнимает у нас оригинальность – именно это и дает нам возможность творить. Тут не нужно думать о двух концах палки, здесь важнее сама палка.
Однако это не означает, что люди перестают мечтать, потому что люди всегда мечтают: кто-то хочет найти решение для проблемы загрязнения Мирового океана, другой желает стать богатым и переехать в Швейцарию, кому-то для полного счастья хватит и ненроида Мии Ацуму, а некоторым – простого родительского тепла. Но все же обычно это поверхностные, не до конца сформулированные, незначительные и неактуальные мечты-однодневники, которые долго не задерживаются в нашей голове. По правде говоря, сейчас мало что задерживается в нашей жизни. Мы будто однажды выбрали статус "в поиске" и забыли, как отменить эту команду. Потому что, да, мы действительно в поиске, нет, мы не знаем, что именно ищем. Каким бы быстрым ни был наш полет мыслей, у время реактивные двигатели, которых нам не обойти.
Поэтому мечтать сейчас трудно. А вот найти мечту легко. Мне семнадцать, я обычная школьница и ничего особенного не умею. Мне семнадцать, и за семнадцать лет своей жизни я ни разу не спасла мир, не помогла котенку спуститься с дерева и не научилась вставать в пять утра для медитации. Мне семнадцать, и я не в манге, в которой у меня чудным образом появилась бы мощная суперсила, и не в дораме, где в конце истории я бы вышла замуж за богатого парня, с которым я постоянно раньше ссорилась. Мне семнадцать, и я не болею раком головного мозга четвертой степени, и на меня не нападали убийцы-каннибалы. Мне семнадцать, и у меня есть мечта.
Я мечтаю решить вопрос загрязнения Мирового океана. Я мечтаю обогатиться и отправиться в Швейцарию. Я мечтаю купить игрушку Мии Ацуму. Я мечтаю наладить отношения с семьей. Возможно, мои мечты слишком поверхностны, не до конца сформулированы, незначительны и неактуальны, но мне семнадцать. Возможно, они ограничивают мою оригинальность, но они у меня есть. Возможно, они и не мои вовсе, а всего лишь вызваны желанием сделать что-то для общего блага, но они могут воплотиться в реальность. Так что, да, я живу в мире, где трудно мечтать, но мне семнадцать, они у меня есть, и я собираюсь воплотить их в реальность.
г. Ленгер
Сейчас мы живем в мире, который был построен на твердом фундаменте амбиций и желаний других людей. В мире, где уже нет никаких границ между жадным "хочу" и уверенным "могу". В мире, где общественное мнение может сломать любого и любой может сломать общественное мнение. Но вот парадокс – мы живем в мире, где трудно мечтать. Звучит абсурдно, но задумайтесь еще раз о своих желаниях. Это ваша собственная мечта, созданная эгоизмом и вырвавшая наружу, или мечта ради общего блага, которую нам с детства приносят вместе с тарелкой супа или покупают в отделе канцелярских товаров? С рождения человек обречен всегда и везде слышать и слушать отличные и отличительные мнения других людей. Именно это и отнимает у нас оригинальность – именно это и дает нам возможность творить. Тут не нужно думать о двух концах палки, здесь важнее сама палка.
Однако это не означает, что люди перестают мечтать, потому что люди всегда мечтают: кто-то хочет найти решение для проблемы загрязнения Мирового океана, другой желает стать богатым и переехать в Швейцарию, кому-то для полного счастья хватит и ненроида Мии Ацуму, а некоторым – простого родительского тепла. Но все же обычно это поверхностные, не до конца сформулированные, незначительные и неактуальные мечты-однодневники, которые долго не задерживаются в нашей голове. По правде говоря, сейчас мало что задерживается в нашей жизни. Мы будто однажды выбрали статус "в поиске" и забыли, как отменить эту команду. Потому что, да, мы действительно в поиске, нет, мы не знаем, что именно ищем. Каким бы быстрым ни был наш полет мыслей, у время реактивные двигатели, которых нам не обойти.
Поэтому мечтать сейчас трудно. А вот найти мечту легко. Мне семнадцать, я обычная школьница и ничего особенного не умею. Мне семнадцать, и за семнадцать лет своей жизни я ни разу не спасла мир, не помогла котенку спуститься с дерева и не научилась вставать в пять утра для медитации. Мне семнадцать, и я не в манге, в которой у меня чудным образом появилась бы мощная суперсила, и не в дораме, где в конце истории я бы вышла замуж за богатого парня, с которым я постоянно раньше ссорилась. Мне семнадцать, и я не болею раком головного мозга четвертой степени, и на меня не нападали убийцы-каннибалы. Мне семнадцать, и у меня есть мечта.
Я мечтаю решить вопрос загрязнения Мирового океана. Я мечтаю обогатиться и отправиться в Швейцарию. Я мечтаю купить игрушку Мии Ацуму. Я мечтаю наладить отношения с семьей. Возможно, мои мечты слишком поверхностны, не до конца сформулированы, незначительны и неактуальны, но мне семнадцать. Возможно, они ограничивают мою оригинальность, но они у меня есть. Возможно, они и не мои вовсе, а всего лишь вызваны желанием сделать что-то для общего блага, но они могут воплотиться в реальность. Так что, да, я живу в мире, где трудно мечтать, но мне семнадцать, они у меня есть, и я собираюсь воплотить их в реальность.
Назерке Смағұл
16 жас
Алматы облысы
Сарқан ауданы
Сарқан қаласы
ДӘРІГЕРГЕ КӨМЕКШІ РОБОТТЫ АРМАНДАЙМЫН
Арман – адамның ойының ұшқырлығынан туындайтын ерекше құбылыс. Қазіргі заманда күнделікті қолданыста жүрген қарапайым заттар бірнеше ғасыр бұрын сол бір армандағы тылсым әрі беймәлім ой ғана болған. Соған қарап отырсақ, бәлкім қазір біздің ойымызда жүрген, шындыққа жанасуы мүмкін емес деп ой түбінде қалдырып қойған жаңалықтар да келешекте қарапайым өмірдің бөлшегі болар. Болашақты болжай білмейміз. Дегенмен, болашаққа армандап қойған ойларымызды мақсат етіп, соны іске асыруға тырыссақ, қолымыздан келері анық.
Менің де ішімде жасырып жүрген бір арманым бар. Мектепте оқып жүрген кезімде аурушаң бала болғанмын. Сондықтан дәрігерлермен көп жүздесіп, олардың жұмысымен толық болмаса да, біраз таныс болып, қызыға бастадым. Содан осы мамандардың қатарынан болу арман болды. Қазір сол арманым мақсатқа айналды. Енді осындай қиын әрі үлкен жауапкершілікті талап ететін мамандықты таңдаған өзім секілді болашақ дәрігерлердің жұмысын жеңілдетер құрал ойлап тапсам, нұр үстіне нұр болар еді.
Ойымдағы құрал жайлы толығырақ айта кетсем, ол педиатрия саласына үлкен көмек болатын еді. Балаларды емдеумен айналысатын дәрігерлердің жұмысын барынша жеңілдететін робот ойлап тапқым келеді. Бұл роботтың прототипі ретінде «Қаһармандар қаласы» мультхикаясындағы бас кейіпкер Беймакс алынды. Өз тілімізге икемдеп, оны Досым деп атағым келеді.
Балалар дәрігерінің жұмысы өте қиын. Бұғанасы қатпаған баланың қай жері ауырып тұрғанын түсіндіре алмай, ауру қысып, тек көз жасын төге беруі кімге де болса ауыр тиеді. Бұл мамандарға диагноз қою барысында үлкен қиындық тудырады. Ал Досымның оң қолына температурасы жылы және баланы тыныштандырып, ұйықтата алатын микротолқын жіберетін құрал орналаспақ. Бала тынышталғаннан кейін оны қарап шығу жеңілірек болады.
3–10 жас аралығындағы балалармен тіл табысу үшін Досым сырт бейнесі кішкентай бүлдіршіндері қорқытпайтындай сүйкімді болады. Өзінің кішігірім экраны арқылы қызықты бейнежазбалар көрсете алады және балалармен жылдам тіл табысады. Кішкентай балалардан кейбір анализдерді алу да қауіпті. Соның шешімі де осы Досым болмақ. Досымның сол қолында сипап сезу арқылы емделушінің денесінде болып жатқан процестерді экранға шығарып тұратын құралдар орналасады. Бұл дәрігердің жұмысын біраз жеңілдетер еді.
«Ойшылдың белгілі бір мақсаты болады, ал арманшылдың еш мақсаты болмайды» деген екен Виктор Гюго. Менің қазіргі арманым толық ойластырылмаған, қателіктері көп. Сол қателіктерді шешу үшін үлкен жұмыс атқаруым керек. Егер қолға алатын болсам, бәлкім, еліміздің медицинасының дамуына үлкен үлес қосар жаңалық шығып та қалар.
Алматы облысы
Сарқан ауданы
Сарқан қаласы
ДӘРІГЕРГЕ КӨМЕКШІ РОБОТТЫ АРМАНДАЙМЫН
Арман – адамның ойының ұшқырлығынан туындайтын ерекше құбылыс. Қазіргі заманда күнделікті қолданыста жүрген қарапайым заттар бірнеше ғасыр бұрын сол бір армандағы тылсым әрі беймәлім ой ғана болған. Соған қарап отырсақ, бәлкім қазір біздің ойымызда жүрген, шындыққа жанасуы мүмкін емес деп ой түбінде қалдырып қойған жаңалықтар да келешекте қарапайым өмірдің бөлшегі болар. Болашақты болжай білмейміз. Дегенмен, болашаққа армандап қойған ойларымызды мақсат етіп, соны іске асыруға тырыссақ, қолымыздан келері анық.
Менің де ішімде жасырып жүрген бір арманым бар. Мектепте оқып жүрген кезімде аурушаң бала болғанмын. Сондықтан дәрігерлермен көп жүздесіп, олардың жұмысымен толық болмаса да, біраз таныс болып, қызыға бастадым. Содан осы мамандардың қатарынан болу арман болды. Қазір сол арманым мақсатқа айналды. Енді осындай қиын әрі үлкен жауапкершілікті талап ететін мамандықты таңдаған өзім секілді болашақ дәрігерлердің жұмысын жеңілдетер құрал ойлап тапсам, нұр үстіне нұр болар еді.
Ойымдағы құрал жайлы толығырақ айта кетсем, ол педиатрия саласына үлкен көмек болатын еді. Балаларды емдеумен айналысатын дәрігерлердің жұмысын барынша жеңілдететін робот ойлап тапқым келеді. Бұл роботтың прототипі ретінде «Қаһармандар қаласы» мультхикаясындағы бас кейіпкер Беймакс алынды. Өз тілімізге икемдеп, оны Досым деп атағым келеді.
Балалар дәрігерінің жұмысы өте қиын. Бұғанасы қатпаған баланың қай жері ауырып тұрғанын түсіндіре алмай, ауру қысып, тек көз жасын төге беруі кімге де болса ауыр тиеді. Бұл мамандарға диагноз қою барысында үлкен қиындық тудырады. Ал Досымның оң қолына температурасы жылы және баланы тыныштандырып, ұйықтата алатын микротолқын жіберетін құрал орналаспақ. Бала тынышталғаннан кейін оны қарап шығу жеңілірек болады.
3–10 жас аралығындағы балалармен тіл табысу үшін Досым сырт бейнесі кішкентай бүлдіршіндері қорқытпайтындай сүйкімді болады. Өзінің кішігірім экраны арқылы қызықты бейнежазбалар көрсете алады және балалармен жылдам тіл табысады. Кішкентай балалардан кейбір анализдерді алу да қауіпті. Соның шешімі де осы Досым болмақ. Досымның сол қолында сипап сезу арқылы емделушінің денесінде болып жатқан процестерді экранға шығарып тұратын құралдар орналасады. Бұл дәрігердің жұмысын біраз жеңілдетер еді.
«Ойшылдың белгілі бір мақсаты болады, ал арманшылдың еш мақсаты болмайды» деген екен Виктор Гюго. Менің қазіргі арманым толық ойластырылмаған, қателіктері көп. Сол қателіктерді шешу үшін үлкен жұмыс атқаруым керек. Егер қолға алатын болсам, бәлкім, еліміздің медицинасының дамуына үлкен үлес қосар жаңалық шығып та қалар.
Нұрай Киікбай
16 жас
Қызылорда облысы
Қазалы ауданы
Қазалы қаласы
АУА ТАЗАРСА, АУРУ БОЛМАЙДЫ
Менің арманым ұшы- қиыры жоқ тау секілді, біріне шықсаң, алдыңда тағы бірі күтіп тұрады. Сол арман, мақсат емес пе бізді ғалым, ғарышкер, жазушы, дәрігер ететін?! Қазір біз өмір сүріп жатқан заманда барлық мүмкіндікті пайдалана аласың. Тек білім мен еңбек қажет. Қай істі бастасаң да, жылдам және жеңіл.
Оқушы кезімнен кәсіпкер апайдың қасында көмекші болып, оюлы көрпешелер тігіп үйрендім. Одан қалса бетперде тіктім. Бетперде демекші, қазір елімізде болып жатқан індет біздің ауылымызды да айналып өтпеді. Дәрі-дәрмек табу қиын болды. Дәл осы уақытта арманым сай-саланы қуалап, тезірек өсіп, адам жанын құтқарушы, жаналғышпен күресуші кейіпкер болғым келді. Ауа жетпей, тыныс алуы қиындаған адамдарды көргенде, бар қолымнан келгені – тал егіп, көгалдандыруды қолға алу болды. Әкем орман шаруашылығында қызмет жасайды. Айнала гүлденіп , ауа тазарса, көп ауру болмайды деп ойлаймын. Дәрілік шөптерді өсіріп, емге пайдалана алсақ, бұл қиындықты да жеңеміз деп сенемін.
Болашақта қолжетімді медициналық клиникалар ашып, халыққа қызмет етемін деген арманым бар. Арманға жету үшін ғылым-білім керек. Бір жылдан кейін мектеп бітіремін. Мамандық таңдауда қателеспесем екен деймін. Адам өміріне араша түсетін дәрігерлік мамандықты таңдау үлкен жауапкершілікті жүктейді. Медициналық оқу орнына түскен студент адам өмірі үшін күресемін деп ант береді. Дегенмен кейде дәрігерлердің қызметіне наразы жандар да кездесіп жатады. Сол себепті осы мамандықты таңдауда көп ойландым.
Алаштың көшбасшысы Әлихан Бөкейхановтың сөзін есіме алсам: «Кім шебер болса, жалықпай, талмай, ізденсе, бірігіп тізе қосып әрекет етсе, ғұмыр бәйгесі – соныкі». Осы сөзі арманыма қанат бітіріп, алға қарай самғауыма күш береді.
Арман мен мақсатқа жету үшін әрекет ету керек. Шет мемлекеттердің медициналық тәжірибесін ғаламтордан іздеп, қойындәптеріме жазып жүремін. Бүгінгі бейбіт те шуақты күндерді бағалай отырып, жаңа биіктерге ұмтылу – біздің буынның бағыты болуы тиіс деп санаймын.
Қызылорда облысы
Қазалы ауданы
Қазалы қаласы
АУА ТАЗАРСА, АУРУ БОЛМАЙДЫ
Менің арманым ұшы- қиыры жоқ тау секілді, біріне шықсаң, алдыңда тағы бірі күтіп тұрады. Сол арман, мақсат емес пе бізді ғалым, ғарышкер, жазушы, дәрігер ететін?! Қазір біз өмір сүріп жатқан заманда барлық мүмкіндікті пайдалана аласың. Тек білім мен еңбек қажет. Қай істі бастасаң да, жылдам және жеңіл.
Оқушы кезімнен кәсіпкер апайдың қасында көмекші болып, оюлы көрпешелер тігіп үйрендім. Одан қалса бетперде тіктім. Бетперде демекші, қазір елімізде болып жатқан індет біздің ауылымызды да айналып өтпеді. Дәрі-дәрмек табу қиын болды. Дәл осы уақытта арманым сай-саланы қуалап, тезірек өсіп, адам жанын құтқарушы, жаналғышпен күресуші кейіпкер болғым келді. Ауа жетпей, тыныс алуы қиындаған адамдарды көргенде, бар қолымнан келгені – тал егіп, көгалдандыруды қолға алу болды. Әкем орман шаруашылығында қызмет жасайды. Айнала гүлденіп , ауа тазарса, көп ауру болмайды деп ойлаймын. Дәрілік шөптерді өсіріп, емге пайдалана алсақ, бұл қиындықты да жеңеміз деп сенемін.
Болашақта қолжетімді медициналық клиникалар ашып, халыққа қызмет етемін деген арманым бар. Арманға жету үшін ғылым-білім керек. Бір жылдан кейін мектеп бітіремін. Мамандық таңдауда қателеспесем екен деймін. Адам өміріне араша түсетін дәрігерлік мамандықты таңдау үлкен жауапкершілікті жүктейді. Медициналық оқу орнына түскен студент адам өмірі үшін күресемін деп ант береді. Дегенмен кейде дәрігерлердің қызметіне наразы жандар да кездесіп жатады. Сол себепті осы мамандықты таңдауда көп ойландым.
Алаштың көшбасшысы Әлихан Бөкейхановтың сөзін есіме алсам: «Кім шебер болса, жалықпай, талмай, ізденсе, бірігіп тізе қосып әрекет етсе, ғұмыр бәйгесі – соныкі». Осы сөзі арманыма қанат бітіріп, алға қарай самғауыма күш береді.
Арман мен мақсатқа жету үшін әрекет ету керек. Шет мемлекеттердің медициналық тәжірибесін ғаламтордан іздеп, қойындәптеріме жазып жүремін. Бүгінгі бейбіт те шуақты күндерді бағалай отырып, жаңа биіктерге ұмтылу – біздің буынның бағыты болуы тиіс деп санаймын.
Нұрәлі Қасым
15 жас
Алматы облысы
Талдықорған қаласы
ӘЛЕМГЕ ӘЙГІЛІ ФУТБОЛШЫ БОЛҒЫМ КЕЛЕДІ
Менің арманым өте көп. Қазақстанның қай жағынан болсын алда болғанын қалаймын. Өзім футбол ойнағанды ұнатамын. Ал Қазақстан футбол жағынан осал болып тұр. Осы олқылықтың орнын толтырып, әлемге әйгілі футболшы болғым келеді. Еуропадағы алғашқы қазақстандық футболшы болып, әлемді таңғалдырғым келеді.
Еуропада футболшыға айлық көп беріледі. Мен сол тапқан ақшамның 90 пайызын Қазақстанда футболдың дамуына жұмсайтын едім. Қазақстанның футболы Еуропаның футболынан да мықты болуына барынша атсалысамын.
Тағы бір арманым – күн энергиясынан қуат алатын көлік ойлап шығару. Қазіргі ең басты мәселе Covid-19 вирусы десек, соған қарсы дәрі ойлап тапқым келеді. Қазақстанда биік ғимараттардың көп болғанын қалаймын. Болашақта, Құдай қаласа, Қазақстан әлемдегі ең дамыған мемлекет болады.
Кез келген адам саяхаттағанды ұнатады. Сол үшін Қазақстанның экологиясын тазартып, туристік жерлерді көбейтуді қолға алғым келеді. Алакөл, Балқаш, Бурабай тәрізді жерлерді дамыту керек. Арал теңізін қалпына келтіру керек.
Жастардың бәрі жақсы білім алып, Қазақстанның дамуына қолұшын созса, біз ұлы мемлекет боламыз.
Алматы облысы
Талдықорған қаласы
ӘЛЕМГЕ ӘЙГІЛІ ФУТБОЛШЫ БОЛҒЫМ КЕЛЕДІ
Менің арманым өте көп. Қазақстанның қай жағынан болсын алда болғанын қалаймын. Өзім футбол ойнағанды ұнатамын. Ал Қазақстан футбол жағынан осал болып тұр. Осы олқылықтың орнын толтырып, әлемге әйгілі футболшы болғым келеді. Еуропадағы алғашқы қазақстандық футболшы болып, әлемді таңғалдырғым келеді.
Еуропада футболшыға айлық көп беріледі. Мен сол тапқан ақшамның 90 пайызын Қазақстанда футболдың дамуына жұмсайтын едім. Қазақстанның футболы Еуропаның футболынан да мықты болуына барынша атсалысамын.
Тағы бір арманым – күн энергиясынан қуат алатын көлік ойлап шығару. Қазіргі ең басты мәселе Covid-19 вирусы десек, соған қарсы дәрі ойлап тапқым келеді. Қазақстанда биік ғимараттардың көп болғанын қалаймын. Болашақта, Құдай қаласа, Қазақстан әлемдегі ең дамыған мемлекет болады.
Кез келген адам саяхаттағанды ұнатады. Сол үшін Қазақстанның экологиясын тазартып, туристік жерлерді көбейтуді қолға алғым келеді. Алакөл, Балқаш, Бурабай тәрізді жерлерді дамыту керек. Арал теңізін қалпына келтіру керек.
Жастардың бәрі жақсы білім алып, Қазақстанның дамуына қолұшын созса, біз ұлы мемлекет боламыз.
Нұрсила Адебова
16 жас
Қостанай облысы
Рудный қаласы
ӘКЕМНІҢ ҚОЛДАУЫНЫҢ ЖӨНІ БӨЛЕК БОЛДЫ
Арман...Қарапайым ғана сөз болғанымен, кіршіксіз бала көңілді алға жетелеп, биік жетістікке жеткізуші осы бір сөз емес пе. Дүниежүзінде қанша адам болса, сонша асқақ биік шың бар. Оны ешкім өлшей алмайды, ол одан әрі ұлғайып өспесе, ешқашан кеміген емес.
Сол адамдар секілді, менің де жүрегімнің түбінде күннен-күнге ұлғайып келе жатқан нұрлы арманым бар. Мен аспаздыққа қатты қызығамын. Түрлі тәтті-дәмділер пісіру, үй ішін қуантып, қуанышқа бөлеу маған қатты ұнайды. Торт пісіруден ерекше рахаттанамын. Осы бағытта Алланың қалауымен көп тәжірибе жинадым және алдағы уақытта да жинаймын. Әлі күнге есімде, алғаш тәтті пісіруді бастағанда бірде-бірі дұрыс шықпайтын, қатып қалып, жеуге жарамай қалатын. Сол кезде өз-өзіме қатты ренжитінмін. Дәл сондай кезде үнемі әкем қолдау көрсетіп отыратын. Жеуге жарамаса да, дәмді деп жеп алатын. Сол бір кездегі әкемнің қолдауының арқасында аспаздықты тастап кетпедім.
Арманым – аспаздықты үлкен бизнеске айналдыру. Атағы жер жаратын компаниям болса, түрлі тәтті пісіріп, үлкен көлемде табыс тауып, қаншама адамды жұмыспен қамтып, жоғары мөлшерде жалақы беріп, бір қуантсам деймін. Жетім балалар мен қарттар үйіне көмек көрсетіп, олардың алғысын алсам. Аспаздықтан түскен алғашқы табысыммен берекелі отбасымды Меккеге апарып, жүрегіндегі иман нұрын одан әрі күшейтсем. Алланың қалауымен жұмысым алға басып халықтың батасын алсам, одан асқан арманым жоқ.
Қостанай облысы
Рудный қаласы
ӘКЕМНІҢ ҚОЛДАУЫНЫҢ ЖӨНІ БӨЛЕК БОЛДЫ
Арман...Қарапайым ғана сөз болғанымен, кіршіксіз бала көңілді алға жетелеп, биік жетістікке жеткізуші осы бір сөз емес пе. Дүниежүзінде қанша адам болса, сонша асқақ биік шың бар. Оны ешкім өлшей алмайды, ол одан әрі ұлғайып өспесе, ешқашан кеміген емес.
Сол адамдар секілді, менің де жүрегімнің түбінде күннен-күнге ұлғайып келе жатқан нұрлы арманым бар. Мен аспаздыққа қатты қызығамын. Түрлі тәтті-дәмділер пісіру, үй ішін қуантып, қуанышқа бөлеу маған қатты ұнайды. Торт пісіруден ерекше рахаттанамын. Осы бағытта Алланың қалауымен көп тәжірибе жинадым және алдағы уақытта да жинаймын. Әлі күнге есімде, алғаш тәтті пісіруді бастағанда бірде-бірі дұрыс шықпайтын, қатып қалып, жеуге жарамай қалатын. Сол кезде өз-өзіме қатты ренжитінмін. Дәл сондай кезде үнемі әкем қолдау көрсетіп отыратын. Жеуге жарамаса да, дәмді деп жеп алатын. Сол бір кездегі әкемнің қолдауының арқасында аспаздықты тастап кетпедім.
Арманым – аспаздықты үлкен бизнеске айналдыру. Атағы жер жаратын компаниям болса, түрлі тәтті пісіріп, үлкен көлемде табыс тауып, қаншама адамды жұмыспен қамтып, жоғары мөлшерде жалақы беріп, бір қуантсам деймін. Жетім балалар мен қарттар үйіне көмек көрсетіп, олардың алғысын алсам. Аспаздықтан түскен алғашқы табысыммен берекелі отбасымды Меккеге апарып, жүрегіндегі иман нұрын одан әрі күшейтсем. Алланың қалауымен жұмысым алға басып халықтың батасын алсам, одан асқан арманым жоқ.
Сабина Баймухамбетова
14 лет
г. Актобе
Ох уж эти взрослые! Они отправляются в сердце Франции, чтобы побродить по старинным замкам-музеям, забраться на Эйфелеву башню и запечатлеть поцелуй на фоне панорамы Парижа. Поохать в дорогих ресторанах и бутиках. А я хочу попасть в сказочный мир Диснея! В нем есть дворцы и руины, поезда и корабли, сказочные персонажи и герои фантастических кинолент. Аттракционы, экскурсии и тематические шоу погружают зрителя в атмосферу сотен сюжетов.
Я бы каталась и кружилась на аттракционах, заглядывала в укромные уголки, делала умопомрачительные снимки. Танцевала и пела вместе с героями Диснея. Слушала бы легенды и секреты киноиндустрии.
Ах, если бы осуществилась моя мечта, подарив праздник в парижском Диснейленде, то я была бы счастлива, впечатлений хватило бы на сотни рассказов!
г. Актобе
Ох уж эти взрослые! Они отправляются в сердце Франции, чтобы побродить по старинным замкам-музеям, забраться на Эйфелеву башню и запечатлеть поцелуй на фоне панорамы Парижа. Поохать в дорогих ресторанах и бутиках. А я хочу попасть в сказочный мир Диснея! В нем есть дворцы и руины, поезда и корабли, сказочные персонажи и герои фантастических кинолент. Аттракционы, экскурсии и тематические шоу погружают зрителя в атмосферу сотен сюжетов.
Я бы каталась и кружилась на аттракционах, заглядывала в укромные уголки, делала умопомрачительные снимки. Танцевала и пела вместе с героями Диснея. Слушала бы легенды и секреты киноиндустрии.
Ах, если бы осуществилась моя мечта, подарив праздник в парижском Диснейленде, то я была бы счастлива, впечатлений хватило бы на сотни рассказов!
Самат Аймерей
13 лет
с. Тарасовка
Жаксынский район
Акмолинская область
Все люди, живущие на планете, мечтают. У кого-то мечты превращаются в цели, кто-то мечтает о несбыточном. Кому-то для осуществления мечты не хватает денег, кому-то – усердия и терпения. Я пока не знаю, сбудется ли моя мечта и что мне понадобится, чтобы она осуществилась. Прежде чем я расскажу о своей мечте, скажу, что меня зовут Аймерей, я учусь в седьмом классе общеобразовательной школы села Тарасовка, который находится в Жаксынском районе Акмолинской области. Я учусь хорошо, мои любимые предметы – это русский язык и русская литература. У нас очень маленькое село и очень мало занятий по интересам для детей, только кружки и секции в школе. Летом мы ходим в пришкольный лагерь, но это только в июне, а все остальное свободное время дети занимаются кто чем может.
Вот, например, я могу и люблю танцевать. Я участвую в школьных и районных конкурсах танцев, танцую для души и иногда выкладываю танцы в социальные сети. Но я сама училась танцевать, поэтому до конца не уверена, хорошо ли у меня это получается. И каждый раз, когда я танцую, я представляю, как я буду танцевать в своей студии для танцев, которую открою для наших детей, когда повзрослею и получу образование. Да, я хочу поступить учиться на хореографа и открыть собственный кружок танцев для детей в своем родном селе. Это и есть моя мечта.
Пока я еще не окончила седьмой класс и не могу быть уверена в том, что все получится, но я мечтаю. Закрываю глаза и представляю, как в свободное от уроков время девочки будут приходить ко мне на занятия и мы будем изучать разные танцы, особенно мне нравятся национальные танцы. Ведь когда ставишь национальный танец, ты не просто занимаешься искусством, но еще изучаешь культуру другого народа, узнаешь национальные костюмы и особенности движений. Таким образом воспитывается уважение к другим народам, нас всегда учат этому в школе. И когда я стану взрослой, я хочу продолжать воспитывать это уважение и любовь, как сейчас воспитывает в нас это наш классный руководитель и все учителя в школе. Главное верить в то, что все получится и любить то, чем ты занимаешься. Я люблю танцевать и люблю маленьких детей. Поэтому я мечтаю совместить эту любовь и с раннего возраста учить танцевать детей. Мои родители меня поддерживают, поэтому я верю, что у меня все получится и, когда придет время, моя мечта исполнится!
с. Тарасовка
Жаксынский район
Акмолинская область
Все люди, живущие на планете, мечтают. У кого-то мечты превращаются в цели, кто-то мечтает о несбыточном. Кому-то для осуществления мечты не хватает денег, кому-то – усердия и терпения. Я пока не знаю, сбудется ли моя мечта и что мне понадобится, чтобы она осуществилась. Прежде чем я расскажу о своей мечте, скажу, что меня зовут Аймерей, я учусь в седьмом классе общеобразовательной школы села Тарасовка, который находится в Жаксынском районе Акмолинской области. Я учусь хорошо, мои любимые предметы – это русский язык и русская литература. У нас очень маленькое село и очень мало занятий по интересам для детей, только кружки и секции в школе. Летом мы ходим в пришкольный лагерь, но это только в июне, а все остальное свободное время дети занимаются кто чем может.
Вот, например, я могу и люблю танцевать. Я участвую в школьных и районных конкурсах танцев, танцую для души и иногда выкладываю танцы в социальные сети. Но я сама училась танцевать, поэтому до конца не уверена, хорошо ли у меня это получается. И каждый раз, когда я танцую, я представляю, как я буду танцевать в своей студии для танцев, которую открою для наших детей, когда повзрослею и получу образование. Да, я хочу поступить учиться на хореографа и открыть собственный кружок танцев для детей в своем родном селе. Это и есть моя мечта.
Пока я еще не окончила седьмой класс и не могу быть уверена в том, что все получится, но я мечтаю. Закрываю глаза и представляю, как в свободное от уроков время девочки будут приходить ко мне на занятия и мы будем изучать разные танцы, особенно мне нравятся национальные танцы. Ведь когда ставишь национальный танец, ты не просто занимаешься искусством, но еще изучаешь культуру другого народа, узнаешь национальные костюмы и особенности движений. Таким образом воспитывается уважение к другим народам, нас всегда учат этому в школе. И когда я стану взрослой, я хочу продолжать воспитывать это уважение и любовь, как сейчас воспитывает в нас это наш классный руководитель и все учителя в школе. Главное верить в то, что все получится и любить то, чем ты занимаешься. Я люблю танцевать и люблю маленьких детей. Поэтому я мечтаю совместить эту любовь и с раннего возраста учить танцевать детей. Мои родители меня поддерживают, поэтому я верю, что у меня все получится и, когда придет время, моя мечта исполнится!
Самат Ереже
16 лет
кент Айтеке би
Казалинский район
Кызылординская область
«Моя мечта – моя мотивация»
Мечты – это мотивация к жизни. Они побуждают к осмысленной жизни. Каждый человек очень старается воплотить их в жизнь. Мы действительно упорно работаем, чтобы достичь наших желаний, и это тяжелая работа приносит свои плоды. Ваши мысли и мечты могут стать реальностью, если вы верите в них и усердно работаете над ними. Как и у других, у меня есть мечта – стать учителем. С детства меня вдохновляла профессия преподавателя из-за передачи знаний другим. Действительно завораживает то, как учитель меняет судьбу ученика. Учитель – источник вдохновения для своих учеников. Он направляет их к светлому будущему. Учитель не только передает знания, но и обучает жизненным навыкам. Я хочу стать таким учителем, который воспитывает характер своих учеников.
Преподавание – самая обычная и священная профессия. В нем корни всех профессий. Образование – ключ к успеху, и учитель оказывает долгосрочное влияние на жизнь своего ученика. Я хочу быть учителем, который влияет на жизнь своих учеников и делает их полезными для общества людьми. Дети – наше будущее, и они могут сыграть роль в успехе страны, только получив качественное образование. Я мечтаю дать детям лучшее образование и сделать их успешными членами нашего общества. Я полностью понимаю, что быть педагогом – это большая ответственность. Учащиеся часто сбиваются с пути, и долг учителя – направить их на правильный путь. Эта маленькая мотивация играет ключевую роль в жизни каждого ученика. Учителя – это световые лучи, освещающие дорогу людям, блуждающим во тьме. Я очень хочу быть вдохновляющим учителем для своих учеников. Я всегда чувствовал, что преподавание соответствует моим способностям, и я могу продвинуться в этой области, вложив в нее все свои усилия и энтузиазм.
кент Айтеке би
Казалинский район
Кызылординская область
«Моя мечта – моя мотивация»
Мечты – это мотивация к жизни. Они побуждают к осмысленной жизни. Каждый человек очень старается воплотить их в жизнь. Мы действительно упорно работаем, чтобы достичь наших желаний, и это тяжелая работа приносит свои плоды. Ваши мысли и мечты могут стать реальностью, если вы верите в них и усердно работаете над ними. Как и у других, у меня есть мечта – стать учителем. С детства меня вдохновляла профессия преподавателя из-за передачи знаний другим. Действительно завораживает то, как учитель меняет судьбу ученика. Учитель – источник вдохновения для своих учеников. Он направляет их к светлому будущему. Учитель не только передает знания, но и обучает жизненным навыкам. Я хочу стать таким учителем, который воспитывает характер своих учеников.
Преподавание – самая обычная и священная профессия. В нем корни всех профессий. Образование – ключ к успеху, и учитель оказывает долгосрочное влияние на жизнь своего ученика. Я хочу быть учителем, который влияет на жизнь своих учеников и делает их полезными для общества людьми. Дети – наше будущее, и они могут сыграть роль в успехе страны, только получив качественное образование. Я мечтаю дать детям лучшее образование и сделать их успешными членами нашего общества. Я полностью понимаю, что быть педагогом – это большая ответственность. Учащиеся часто сбиваются с пути, и долг учителя – направить их на правильный путь. Эта маленькая мотивация играет ключевую роль в жизни каждого ученика. Учителя – это световые лучи, освещающие дорогу людям, блуждающим во тьме. Я очень хочу быть вдохновляющим учителем для своих учеников. Я всегда чувствовал, что преподавание соответствует моим способностям, и я могу продвинуться в этой области, вложив в нее все свои усилия и энтузиазм.
Сая Кидирали
14 лет
г. Алматы
Нам всегда твердят, что если мы хорошо учимся в школе, поступим в престижный университет или колледж, затем устроимся на хорошую (что, в основном, всегда означает стабильную) работу, то нас будут считать успешными в жизни. И я не была исключением, мне так же твердили эту ложь, которую я часто слышала как от своих учителей, так и от родственников. И, что самое странное, я твердо в это верила в это... но только до пятого класса.
В начальной школе у меня были одни пятерки по всем предметам. Однако приоритеты со временем меняются, и я отдала свои предпочтения тем вещам, которые мне поистине понадобятся (например, спорт, волонтерство и рост как морально, так и духовно). Сегодняшнее образование не имеет ничего общего с теми навыками, которые необходимы для того чтобы стать успешным, ни для кого из нас не секрет, что система образования похожа на формы для печенья: одна форма соответствует всем. К сожалению, мы знаем, что это не так. Альберт Эйнштейн однажды сказал, что если вы судите рыбу по ее способности лазить по дереву, она проведет всю свою жизнь, предполагая, что она недостаточна умна. Это правило работает и с людьми.
Многочисленные исследования доказывают, что ни один мозг не похож на мозг другого человека, поэтому ни один человек не может потреблять информацию на одном и том же уровне, как другой человек. Вместо того чтобы учить детей и подрастающее поколение творчеству, критическому, аналитическому мышлению и финансовой грамотности, они вынуждены глотать информацию, которую потом, на тесте, им приходится выплескивать. Неудивительно, после окончания школы, они забывают до 85% процентов всего, чему их учили в школе. Более того, образование сегодня не создает атмосферу обучения, потому что, как замечает Джим Квик (эксперт по эффективному и быстрому обучению), основой всего обучения является нахождение в правильном состоянии ума, к сожалению, большинство из нас знают по собственному опыту, что в школе мы то ли чувствуем скуку, то ли растерянность, эти вышеперечисленные состояния не те состояния, которые делают обучение продуктивным.
Поэтому сегодня у меня есть мечта, что образование будет сформировано по тем принципам, которые безусловно нужны в наше время, чтобы преуспеть, например, творчество, критическое мышление, поскольку работа по запоминанию фактов медленно переходит к искусственному интеллекту (поэтому неудивительно, что 25% людей останутся без работы в ближайшем будущем). Ведь дети могут составлять всего 27% всего населения, но они 100% нашего будущего.
Куда бы мы ни повернулись, мы видим остатки цепей дискриминации, в новостях (где политики используют вульгарные слова для описания женщин, когда те просто борются и отстаивают свои права), на рабочем месте (где, как показывают исследования, женщинам платят меньше, чем мужчинам, на 18%, так как в среднем женщины зарабатывают 82 цента на каждый доллар, который зарабатывает мужчина).
Кажется жалким, что нас до сих пор беспокоит, казалось бы, такой простой вопрос, как гендерное равенство, учитывая тот факт, что мы боремся за феминизм с 1848 года! Трудно сказать, что прогресс, которого мы добиваемся в области прав человека и гендерного равенства, незаметен. Однако до термина равенства полов еще далеко. Термин феминизм настолько загрязнен, что некоторые из нас считают, что лучше просто избегать этих тем, оправдываясь тем, что тема прав вызовет много споров среди людей. Однако с каких это пор тема прав человека стала спорной? С каких это пор способность открыто и бесстрашно говорить о правах человека стала роскошью? Вместо того чтобы выступать против дискриминации в отношении женщин, которая принимает форму изнасилования, жестокого обращения, домашнего насилия, детских браков и многого другого, мы склонны отдавать свой голос страху, который постоянно говорит нам, что нас будут судить. Но кем, если человечество создано сострадательным, любящим и заботливым, в глубине души мы все нуждаемся в свободе, которую отняли у нас.
Я уверена, что не говорила бы на эти темы, если бы у меня не было мечты, как сказал Мартин Лютер Кинг 58 лет назад... Сегодня у меня есть мечта, что когда-нибудь мир станет достаточно приличным, что мы будем судить о человеке по содержанию его характера, а не по его полу. Сегодня у меня есть мечта, что однажды мир будет достаточно адекватным, что он даст женщинам и мужчинам равную возможность работать, а не ярлыки, молодежи - светлое будущее, а не запертые двери, старости - безопасность, а не ложные обвинения. У нас, людей, есть сила воплотить большую мечту в реальность. Пока человечество борется, свобода никогда не погибнет. Мы, люди, обладаем властью создавать равенство, так почему бы не использовать эту возможность и не сделать мужчин и женщин равными? Чтобы наши дети могли бы держаться за руки, как братья и сестры, не боясь друг друга, видя друг в друге жертву или потенциального монстра. Потому что, в конце концов, почему, если мы равны в глазах Бога, мы не равны в глазах людей?
г. Алматы
Нам всегда твердят, что если мы хорошо учимся в школе, поступим в престижный университет или колледж, затем устроимся на хорошую (что, в основном, всегда означает стабильную) работу, то нас будут считать успешными в жизни. И я не была исключением, мне так же твердили эту ложь, которую я часто слышала как от своих учителей, так и от родственников. И, что самое странное, я твердо в это верила в это... но только до пятого класса.
В начальной школе у меня были одни пятерки по всем предметам. Однако приоритеты со временем меняются, и я отдала свои предпочтения тем вещам, которые мне поистине понадобятся (например, спорт, волонтерство и рост как морально, так и духовно). Сегодняшнее образование не имеет ничего общего с теми навыками, которые необходимы для того чтобы стать успешным, ни для кого из нас не секрет, что система образования похожа на формы для печенья: одна форма соответствует всем. К сожалению, мы знаем, что это не так. Альберт Эйнштейн однажды сказал, что если вы судите рыбу по ее способности лазить по дереву, она проведет всю свою жизнь, предполагая, что она недостаточна умна. Это правило работает и с людьми.
Многочисленные исследования доказывают, что ни один мозг не похож на мозг другого человека, поэтому ни один человек не может потреблять информацию на одном и том же уровне, как другой человек. Вместо того чтобы учить детей и подрастающее поколение творчеству, критическому, аналитическому мышлению и финансовой грамотности, они вынуждены глотать информацию, которую потом, на тесте, им приходится выплескивать. Неудивительно, после окончания школы, они забывают до 85% процентов всего, чему их учили в школе. Более того, образование сегодня не создает атмосферу обучения, потому что, как замечает Джим Квик (эксперт по эффективному и быстрому обучению), основой всего обучения является нахождение в правильном состоянии ума, к сожалению, большинство из нас знают по собственному опыту, что в школе мы то ли чувствуем скуку, то ли растерянность, эти вышеперечисленные состояния не те состояния, которые делают обучение продуктивным.
Поэтому сегодня у меня есть мечта, что образование будет сформировано по тем принципам, которые безусловно нужны в наше время, чтобы преуспеть, например, творчество, критическое мышление, поскольку работа по запоминанию фактов медленно переходит к искусственному интеллекту (поэтому неудивительно, что 25% людей останутся без работы в ближайшем будущем). Ведь дети могут составлять всего 27% всего населения, но они 100% нашего будущего.
Куда бы мы ни повернулись, мы видим остатки цепей дискриминации, в новостях (где политики используют вульгарные слова для описания женщин, когда те просто борются и отстаивают свои права), на рабочем месте (где, как показывают исследования, женщинам платят меньше, чем мужчинам, на 18%, так как в среднем женщины зарабатывают 82 цента на каждый доллар, который зарабатывает мужчина).
Кажется жалким, что нас до сих пор беспокоит, казалось бы, такой простой вопрос, как гендерное равенство, учитывая тот факт, что мы боремся за феминизм с 1848 года! Трудно сказать, что прогресс, которого мы добиваемся в области прав человека и гендерного равенства, незаметен. Однако до термина равенства полов еще далеко. Термин феминизм настолько загрязнен, что некоторые из нас считают, что лучше просто избегать этих тем, оправдываясь тем, что тема прав вызовет много споров среди людей. Однако с каких это пор тема прав человека стала спорной? С каких это пор способность открыто и бесстрашно говорить о правах человека стала роскошью? Вместо того чтобы выступать против дискриминации в отношении женщин, которая принимает форму изнасилования, жестокого обращения, домашнего насилия, детских браков и многого другого, мы склонны отдавать свой голос страху, который постоянно говорит нам, что нас будут судить. Но кем, если человечество создано сострадательным, любящим и заботливым, в глубине души мы все нуждаемся в свободе, которую отняли у нас.
Я уверена, что не говорила бы на эти темы, если бы у меня не было мечты, как сказал Мартин Лютер Кинг 58 лет назад... Сегодня у меня есть мечта, что когда-нибудь мир станет достаточно приличным, что мы будем судить о человеке по содержанию его характера, а не по его полу. Сегодня у меня есть мечта, что однажды мир будет достаточно адекватным, что он даст женщинам и мужчинам равную возможность работать, а не ярлыки, молодежи - светлое будущее, а не запертые двери, старости - безопасность, а не ложные обвинения. У нас, людей, есть сила воплотить большую мечту в реальность. Пока человечество борется, свобода никогда не погибнет. Мы, люди, обладаем властью создавать равенство, так почему бы не использовать эту возможность и не сделать мужчин и женщин равными? Чтобы наши дети могли бы держаться за руки, как братья и сестры, не боясь друг друга, видя друг в друге жертву или потенциального монстра. Потому что, в конце концов, почему, если мы равны в глазах Бога, мы не равны в глазах людей?
София Гайнова
11 лет
г. Алматы
Моя заветная мечта. Каждый человек мечтает. Когда у нас есть мечта, нам интересно жить, ведь мечта помогает нам двигаться вперёд. Любая мечта развивает нас, и это помогает ставить цели и достигать их. Мечтать меня научила моя мама. Когда есть свободное время, или перед сном, мы с моей мамой любим помечтать. Часто мы мечтаем о путешествиях в разные страны. Засыпая, я представляю как мы гуляем по неизвестному нам городу, в новой неизвестной нам стране. А ещё я мечтаю о большом загородном доме, где у меня будет своя лошадь, ведь я с самого раннего детства люблю лошадей. Они очень красивые и умные. Когда мы бывали в парке, я не упускала возможности покататься на лошадке. Они такие большие и грациозные. И ещё я мечтаю о преданном друге, собаке породы доберман. Я даже имена им придумала. Лошади и собаки - самые верные друзья человека!
Возможно, для некоторых мечта – это что-то такое недосягаемое и нереальное, и многие даже боятся мечтать. Но я не боюсь! Потому что знаю, - мечты сбываются! Хотя я ещё ребенок, я понимаю, что моя мечта зависит не только от меня, а ещё и от моей семьи. Поэтому я мечтаю ещё о том, чтобы в моей семье все было хорошо, чтобы все были здоровы, тогда и у меня все будет отлично. А ещё я мечтаю, чтобы на нашей планете воцарился мир. Люди стали добрее и заботились бы о животных. Сегодня мы с мамой и папой ездили на пикник за город. Как же там хорошо! Травка зеленеет, речка течёт. Мы видели, как ондатра плывет и шлепает по лужам лягушка, на листьях замерли улитки. Кругом одуванчики цвели и превращались в воздушные шары. Как я люблю все это! И конечно же, я мечтаю чтобы наша планета Земля жила долго-долго и всегда была зелёной и голубой, была чистой и свежей. Чтобы все -все люди берегли её и любили, как маму... Надеюсь, моя мечта обязательно исполнится!
г. Алматы
Моя заветная мечта. Каждый человек мечтает. Когда у нас есть мечта, нам интересно жить, ведь мечта помогает нам двигаться вперёд. Любая мечта развивает нас, и это помогает ставить цели и достигать их. Мечтать меня научила моя мама. Когда есть свободное время, или перед сном, мы с моей мамой любим помечтать. Часто мы мечтаем о путешествиях в разные страны. Засыпая, я представляю как мы гуляем по неизвестному нам городу, в новой неизвестной нам стране. А ещё я мечтаю о большом загородном доме, где у меня будет своя лошадь, ведь я с самого раннего детства люблю лошадей. Они очень красивые и умные. Когда мы бывали в парке, я не упускала возможности покататься на лошадке. Они такие большие и грациозные. И ещё я мечтаю о преданном друге, собаке породы доберман. Я даже имена им придумала. Лошади и собаки - самые верные друзья человека!
Возможно, для некоторых мечта – это что-то такое недосягаемое и нереальное, и многие даже боятся мечтать. Но я не боюсь! Потому что знаю, - мечты сбываются! Хотя я ещё ребенок, я понимаю, что моя мечта зависит не только от меня, а ещё и от моей семьи. Поэтому я мечтаю ещё о том, чтобы в моей семье все было хорошо, чтобы все были здоровы, тогда и у меня все будет отлично. А ещё я мечтаю, чтобы на нашей планете воцарился мир. Люди стали добрее и заботились бы о животных. Сегодня мы с мамой и папой ездили на пикник за город. Как же там хорошо! Травка зеленеет, речка течёт. Мы видели, как ондатра плывет и шлепает по лужам лягушка, на листьях замерли улитки. Кругом одуванчики цвели и превращались в воздушные шары. Как я люблю все это! И конечно же, я мечтаю чтобы наша планета Земля жила долго-долго и всегда была зелёной и голубой, была чистой и свежей. Чтобы все -все люди берегли её и любили, как маму... Надеюсь, моя мечта обязательно исполнится!
Талант Талғатұлы
15 жас
Алматы облысы
Алакөл ауданы
Үшарал қаласы
FORBES ЖУРНАЛЫНЫҢ МҰҚАБАСЫНДА ТҰРСАМ...
Армансыз адам – ағашсыз орман. Арман – әр адамның шексіз қиялы мен қалауынан туған биік шың. Адаммен бірге өзгеріп отыратын өміріміздегі ынталандырушы күш. Арман қиялдың жетегінде кеткен орындалмас нәрсе деп ойласақ, қатты қателесеміз. «Жүзеге асыруға батылымыз жетсе, біздің барлық арманымыз орындалады!» – деген екен күллі әлемге қайталанбас сезім сыйлаған кәсіпкер және аниматор Уолт Дисней. Мақсатымыз айқын болса, арманымыз орындалады.
Менің де алдыма қойған мақсатым, қиялымда тамырын кеңге жайған асқақ арманым бар. Ол – жаһандық деңгейдегі кәсіпкер болу. Дүниежүзі кәсіпкерлері туралы жазатын Forbes журналының мұқабасында аты-жөнім мен суретім тұрғанын армандаймын. Қазақ еліндегі бизнес саласының беделі әлем елдерімен теңесуіне үлесімді қосып, көмекке мұқтаж адамдарға қаржылай көмек берсем деймін.
Алтыншы сыныптан кейін дарынды ер балаларға арналған Білім-инновация лицейіне емтихан тапсырдым. Бағым жанып, осы оқу ордасында білім алып жатырмын. Мұндағы тәрбиешім кітап оқудың пайдасы туралы айтты. Содан кейін кітап оқуды бастадым. Кәсіпкер болуды армандауыма да жетістікке жеткен адамдардың тарихы мен жетістікке жеткен адамдар жайлы кітаптарды оқуым түрткі болды. Содан бері арманымнан тайып көрмеппін.
«Өзіңе сен, өзіңді алып шығар,ақылың мен қайратың екі жақтап ...» деп, талмай еңбектеніп, қажырлы жұмыс істеп, бойымдағы кәсіпкерлік қабілетімді дамытып жатырмын. Алдағы оқу жылында арманыма жетудің жолдарын қарастырып, немен айналысатыныма жоспар құрып, оқитын кітаптарымның тізімін жасап, биік белеске шығудың бастапқы қадамын басамын деп шештім.
Қазір трейдингті үйреніп жүрмін.Бұл ісімді де үлкен белестің бастауы деп білемін. Арманым шындыққа айналып, жетістікке жеткен кезде, армандарға қол созуға қорықпау керектігі жайлы кітап жазбақпын.
Біз тәуелсіз Қазақстанда дүниеге келіп, еркін елде өсіп жатырмыз. Сондықтан армандарымызды шындыққа айналдыруға мүмкіндігіміз бар. Бірақ, осы заманда да өз арманына бас бұрмай, басқалардың айтқанына мойынсұнып өмір сүретіндер бар. Көптеген жасөспірім ата-анасы нені оқы десе, соны оқиды, қай жерге оқуға түс десе, сол жаққа түседі. Жұмысты да біреудің айтқанымен істейтін жастар бар. Біреудің айтқанымен өмір сүру немесе ары қарай дамуға тырыспау арманымыздың өлгенін білдіреді. Сол үшін біреуді тыңдағанның орнына, жүрегіміз қалаған нәрсеге ұмтылайық!
Менің арманым – менің болашағым. Болашақта өз ісімнің шебері болып, өз саламның шыңына табан тіреп тұратын күнге де жетемін деген үмітім бар. Шерхан Мұртаза «Армансыз қоғам – үміті үзілген қоғам» деген екен. Арманымыз таусылмасын, қиялдағы армандар өмірде өз орнын тауып, діттеген мақсатымыз орындала берсін!
Алматы облысы
Алакөл ауданы
Үшарал қаласы
FORBES ЖУРНАЛЫНЫҢ МҰҚАБАСЫНДА ТҰРСАМ...
Армансыз адам – ағашсыз орман. Арман – әр адамның шексіз қиялы мен қалауынан туған биік шың. Адаммен бірге өзгеріп отыратын өміріміздегі ынталандырушы күш. Арман қиялдың жетегінде кеткен орындалмас нәрсе деп ойласақ, қатты қателесеміз. «Жүзеге асыруға батылымыз жетсе, біздің барлық арманымыз орындалады!» – деген екен күллі әлемге қайталанбас сезім сыйлаған кәсіпкер және аниматор Уолт Дисней. Мақсатымыз айқын болса, арманымыз орындалады.
Менің де алдыма қойған мақсатым, қиялымда тамырын кеңге жайған асқақ арманым бар. Ол – жаһандық деңгейдегі кәсіпкер болу. Дүниежүзі кәсіпкерлері туралы жазатын Forbes журналының мұқабасында аты-жөнім мен суретім тұрғанын армандаймын. Қазақ еліндегі бизнес саласының беделі әлем елдерімен теңесуіне үлесімді қосып, көмекке мұқтаж адамдарға қаржылай көмек берсем деймін.
Алтыншы сыныптан кейін дарынды ер балаларға арналған Білім-инновация лицейіне емтихан тапсырдым. Бағым жанып, осы оқу ордасында білім алып жатырмын. Мұндағы тәрбиешім кітап оқудың пайдасы туралы айтты. Содан кейін кітап оқуды бастадым. Кәсіпкер болуды армандауыма да жетістікке жеткен адамдардың тарихы мен жетістікке жеткен адамдар жайлы кітаптарды оқуым түрткі болды. Содан бері арманымнан тайып көрмеппін.
«Өзіңе сен, өзіңді алып шығар,ақылың мен қайратың екі жақтап ...» деп, талмай еңбектеніп, қажырлы жұмыс істеп, бойымдағы кәсіпкерлік қабілетімді дамытып жатырмын. Алдағы оқу жылында арманыма жетудің жолдарын қарастырып, немен айналысатыныма жоспар құрып, оқитын кітаптарымның тізімін жасап, биік белеске шығудың бастапқы қадамын басамын деп шештім.
Қазір трейдингті үйреніп жүрмін.Бұл ісімді де үлкен белестің бастауы деп білемін. Арманым шындыққа айналып, жетістікке жеткен кезде, армандарға қол созуға қорықпау керектігі жайлы кітап жазбақпын.
Біз тәуелсіз Қазақстанда дүниеге келіп, еркін елде өсіп жатырмыз. Сондықтан армандарымызды шындыққа айналдыруға мүмкіндігіміз бар. Бірақ, осы заманда да өз арманына бас бұрмай, басқалардың айтқанына мойынсұнып өмір сүретіндер бар. Көптеген жасөспірім ата-анасы нені оқы десе, соны оқиды, қай жерге оқуға түс десе, сол жаққа түседі. Жұмысты да біреудің айтқанымен істейтін жастар бар. Біреудің айтқанымен өмір сүру немесе ары қарай дамуға тырыспау арманымыздың өлгенін білдіреді. Сол үшін біреуді тыңдағанның орнына, жүрегіміз қалаған нәрсеге ұмтылайық!
Менің арманым – менің болашағым. Болашақта өз ісімнің шебері болып, өз саламның шыңына табан тіреп тұратын күнге де жетемін деген үмітім бар. Шерхан Мұртаза «Армансыз қоғам – үміті үзілген қоғам» деген екен. Арманымыз таусылмасын, қиялдағы армандар өмірде өз орнын тауып, діттеген мақсатымыз орындала берсін!
Тәуекел Шадияр
16 лет
г. Актобе
Всем привет! Меня зовут Шадияр, и мне 16 лет. Конечно, как и у всех, у меня всегда было много мечт и желаний. Но со временем некоторые забывались, от некоторых отказался самостоятельно. И вот в прошлом году я прочитал пост человека, который написал целый список из 100 пунктов. В нем он написал свои желания и мечты. Тогда я очень вдохновился этой идеи и создал документ на компьютере. Сейчас в моем списке желаний 76 пунктов, я могу их менять и добавлять. Мне кажется, 100 пунктов - это мало, Поэтому я решил не ограничивать себя и писать все свои желания. А глобальной целью стало выполнить хотя бы половину списка. В этом списке есть список поменьше, цели, которые точно должны быть достигнуты. Среди них:
1) Прыгнуть с парашютом.
2) Пробежать марафон.
3) Забраться на гору 4000м+.
4) Выступить с речью перед 1000 и больше людей.
5) Посадить лес из 15-20 деревьев.
6) Финишировать в Ironman.
7) Увидеть северное сияние.
Подводя итог, Мечтайте. Но не забывайте, что мечты не работают, пока вы не работаете!
г. Актобе
Всем привет! Меня зовут Шадияр, и мне 16 лет. Конечно, как и у всех, у меня всегда было много мечт и желаний. Но со временем некоторые забывались, от некоторых отказался самостоятельно. И вот в прошлом году я прочитал пост человека, который написал целый список из 100 пунктов. В нем он написал свои желания и мечты. Тогда я очень вдохновился этой идеи и создал документ на компьютере. Сейчас в моем списке желаний 76 пунктов, я могу их менять и добавлять. Мне кажется, 100 пунктов - это мало, Поэтому я решил не ограничивать себя и писать все свои желания. А глобальной целью стало выполнить хотя бы половину списка. В этом списке есть список поменьше, цели, которые точно должны быть достигнуты. Среди них:
1) Прыгнуть с парашютом.
2) Пробежать марафон.
3) Забраться на гору 4000м+.
4) Выступить с речью перед 1000 и больше людей.
5) Посадить лес из 15-20 деревьев.
6) Финишировать в Ironman.
7) Увидеть северное сияние.
Подводя итог, Мечтайте. Но не забывайте, что мечты не работают, пока вы не работаете!
Толеген Акимеев
13 лет
г. Алматы
КиберТворцы: будущее Казахстана
Невзирая на свой юный возраст, я серьезно занялся анализом детской благотворительности. Детская благотворительность – это приобщение детей к ответственности общества за помощь попавшим в трудную ситуацию. Но почему меня стала так сильно волновать эта проблема? Об этом я расскажу ниже.
Разыскивая разную информацию о детской благотворительности, я кое-что нашел, что заставило меня сильно удивиться. Я узнал, что только за 2012 год, к моему великому сожалению, Казахстан, занимал 115-е место среди 146 государств по показателю, который измеряет достижения стран мира с точки зрения отношения их населения к благотворительной помощи. Исследование провела британская международная благотворительная организации Charities Aid Formation.
Я часто получал поручения родителей смонтировать видеоролик или изготовить постер для публикаций Благотворительного Фонда «Cyberfund» в социальных сетях. Когда изучал материал, то понимал, что он связан с благотворительностью. Сказать, что я вообще ничего не слышал о благотворительности не могу, так как с 10 лет принимал участие в благотворительных концертах вместе с хором «Коктем». Получая такие задания, я как-то незаметно, даже неосознанно присоединился к благотворительной деятельности. Даже стал предлагать свои идеи, а не просто следовать поручениям родителей. Так, например, с целью привлечь общественное внимание к людям с отсутствующими конечностями, я предложил Фонду принять участие в детском фестивале «Unity» и специально для этого мероприятия разработал дизайн фотостены с супергероями комиксов «Marvel». Все желающие могли подойти к фотостене и сделать памятное фото, а в это время сотрудники БФ «Cyberfund» могли провести мини-презентацию.
После этого мероприятия я еще больше стал думать о тех, кому может быть нужна помощь. Меня посетила такая идея: дети с инвалидностью, рожденные без руки или после ампутации руки, стали КиберГероями. Я предложил эту идею родителям, и они приняли ее с восторгом. Ведь они хотели привлечь внимание общественности к этой проблеме в Казахстане. Чтобы люди могли помогать трансформировать детей с отсутствием рук, превращая их в настоящих КиберГероев, необходимо приобретать для них бионические протезы. Бионические протезы – это функциональные протезы рук, которые управляются пользователем и с помощью несложных комбинаций воспроизводят хваты предметов наподобие человеческой кисти руки. А людей, помогающих КиберГероям, я назвал КиберТворцами, это название уже несложно понять, ведь эти люди творят добро!
Надо ли детей приучать к благотворительности? С самого раннего возраста привлекать их к помощи нуждающимся? На примере моих родителей, могу ответить: однозначно, конечно, надо. Участвуя в таких мероприятиях, я понимал, что рядом есть люди, нуждающиеся в моей помощи. А самое главное – я начал понимать, что от моего участия тоже что-то зависит, я чувствую себя причастным к доброму делу и понимаю, что мои действия меняют мир к лучшему.
Сегодня я, как и все дети, мечтаю и ставлю себе цели. Очень хочу в будущем работать в области нанотехнологий, приносить пользу обществу и тем, кто оказался в трудной ситуации, родился без конечности или пережил ампутацию из-за несчастного случая. Я смогу помогать им посредством изучения биополимеров и заживления биологических тканей, создания искусственных мускулов, костей, имплантации живых органов.
А мое пожелание всем родителям – прививайте детям милосердие, сострадание и любовь. А лучше покажите им, как это надо делать. Мы – дети, не слушаем вас, взрослых, мы повторяем за вами.
г. Алматы
КиберТворцы: будущее Казахстана
Невзирая на свой юный возраст, я серьезно занялся анализом детской благотворительности. Детская благотворительность – это приобщение детей к ответственности общества за помощь попавшим в трудную ситуацию. Но почему меня стала так сильно волновать эта проблема? Об этом я расскажу ниже.
Разыскивая разную информацию о детской благотворительности, я кое-что нашел, что заставило меня сильно удивиться. Я узнал, что только за 2012 год, к моему великому сожалению, Казахстан, занимал 115-е место среди 146 государств по показателю, который измеряет достижения стран мира с точки зрения отношения их населения к благотворительной помощи. Исследование провела британская международная благотворительная организации Charities Aid Formation.
Я часто получал поручения родителей смонтировать видеоролик или изготовить постер для публикаций Благотворительного Фонда «Cyberfund» в социальных сетях. Когда изучал материал, то понимал, что он связан с благотворительностью. Сказать, что я вообще ничего не слышал о благотворительности не могу, так как с 10 лет принимал участие в благотворительных концертах вместе с хором «Коктем». Получая такие задания, я как-то незаметно, даже неосознанно присоединился к благотворительной деятельности. Даже стал предлагать свои идеи, а не просто следовать поручениям родителей. Так, например, с целью привлечь общественное внимание к людям с отсутствующими конечностями, я предложил Фонду принять участие в детском фестивале «Unity» и специально для этого мероприятия разработал дизайн фотостены с супергероями комиксов «Marvel». Все желающие могли подойти к фотостене и сделать памятное фото, а в это время сотрудники БФ «Cyberfund» могли провести мини-презентацию.
После этого мероприятия я еще больше стал думать о тех, кому может быть нужна помощь. Меня посетила такая идея: дети с инвалидностью, рожденные без руки или после ампутации руки, стали КиберГероями. Я предложил эту идею родителям, и они приняли ее с восторгом. Ведь они хотели привлечь внимание общественности к этой проблеме в Казахстане. Чтобы люди могли помогать трансформировать детей с отсутствием рук, превращая их в настоящих КиберГероев, необходимо приобретать для них бионические протезы. Бионические протезы – это функциональные протезы рук, которые управляются пользователем и с помощью несложных комбинаций воспроизводят хваты предметов наподобие человеческой кисти руки. А людей, помогающих КиберГероям, я назвал КиберТворцами, это название уже несложно понять, ведь эти люди творят добро!
Надо ли детей приучать к благотворительности? С самого раннего возраста привлекать их к помощи нуждающимся? На примере моих родителей, могу ответить: однозначно, конечно, надо. Участвуя в таких мероприятиях, я понимал, что рядом есть люди, нуждающиеся в моей помощи. А самое главное – я начал понимать, что от моего участия тоже что-то зависит, я чувствую себя причастным к доброму делу и понимаю, что мои действия меняют мир к лучшему.
Сегодня я, как и все дети, мечтаю и ставлю себе цели. Очень хочу в будущем работать в области нанотехнологий, приносить пользу обществу и тем, кто оказался в трудной ситуации, родился без конечности или пережил ампутацию из-за несчастного случая. Я смогу помогать им посредством изучения биополимеров и заживления биологических тканей, создания искусственных мускулов, костей, имплантации живых органов.
А мое пожелание всем родителям – прививайте детям милосердие, сострадание и любовь. А лучше покажите им, как это надо делать. Мы – дети, не слушаем вас, взрослых, мы повторяем за вами.
Ұлжалғас Налибай
14 жас
Түркістан облысы
Қазығұрт ауданы
Қазығұрт ауылы
САЯХАТШЫ БОЛАМЫН
Менің есімім Ұлжалғас, 9-сынып оқушысымын. Отбасында үшінші қызбын. Анам, екі әпкем бар. Мына қыздың әкесі қайда деп ойлап отырған шығарсыздар. Әкем мен туғаннан кейін екі ай өткенде көз жұмған. Бұл менің жаныма қатты батады. Әкем дүниеден өткелі 15 жыл болды, яғни мен қазір 15 жастамын. Әкем жоқ болғанымен, Құдайға шүкір, анам және әпкелерім бар. Бірақ, бәрібір әкенің орны бөлек екен.
Жас болсам да, біраз қиыншылық көрдім. Дәл қазір осыны жазып отырып, көңілім босап кетті. Әкесіз өстім деп мойымадым, анам маған инабаттылықты, адамгершілікті, адалдықты, бәрін үйретті. Анамның маған берген тәрбиесіне ризамын. Анамды қуанту үшін барлығын жасауға дайынмын.
Мен бүкіл әлемді шарлайтын саяхатшы боламын. Неге болғым келеді деп емес, боламын деп жаздым? Себебі боламын деген адамның мақсаты айқын болады.
Өзімді ғана емес, Қазақстанды да дамытамын. Соның ішінде еліміздің туризм саласын дамытамын. Неге мұнай емес, технология емес, туризм саласын таңдадым? Өйткені туризм дамыса, экономика да көтеріледі. Әлемде табыс көзі жағынан туризм мұнай мен газдан кейінгі орында екен.
Туризм кез келген елдің экономикасын дамытады. Валюта ағынын көбейтеді, тұрғындарды жұмыспен қамтиды, мемлекет инфрақұрылымын дамытуға ықпал етеді. Дүниежүзілік туристік ұйымның мәліметі бойынша, бір турист барған жерінде 1 000 АҚШ долларын тастап кетеді екен. Бұл – ешбір өсімсіз, қайтарып берусіз елде қалған ақша. Сонымен қатар бір туристің ақшасы 9 жұмыс орнын ашуға мүмкіндік береді. Өйткені турист қаржысының 30 пайызын қонақүйде, 20 пайызын көлікте, 35 пайызын қоғамдық тамақтану орнында және 15 пайызын басқа да қызмет көрсету орындарында (музей, көрме т.б) қалдырады.
Туризмді дамытуға қатысты жоспарым да бар. Нағашыларым Қаржан деген ауылда тұрады. Табиғаты таза, таулары әдемі, әсем жерлері көп, тіпті көл де бар. Міне, осы таудың бөктерінде туризмді дамытамын. Атқа мінетін ипподром, садақ ататын жерлер, бассейндер, киіз үйлер болады. Өйткені мен ұлттық нақыштағы туризмді дамытамын.
Мақсатыма жетсем, біраз халықты жұмыспен қамтуға мүмкіндік туады. Туризмді дамытып, байып кетемін деп мақсат қоймаймын. Түскен қаражаттан тек бастар алдындағы қаражатты ғана өзіме аламын. Ал қалған қаражатты жетімдер үйіне беремін. Өзім туғаннан әкесіз өстім. Ал сәбидің барлығы бақытты болуға лайықты. Кішкентай болса да, жетім балалардың арманын орындағым келеді.
Түркістан облысы
Қазығұрт ауданы
Қазығұрт ауылы
САЯХАТШЫ БОЛАМЫН
Менің есімім Ұлжалғас, 9-сынып оқушысымын. Отбасында үшінші қызбын. Анам, екі әпкем бар. Мына қыздың әкесі қайда деп ойлап отырған шығарсыздар. Әкем мен туғаннан кейін екі ай өткенде көз жұмған. Бұл менің жаныма қатты батады. Әкем дүниеден өткелі 15 жыл болды, яғни мен қазір 15 жастамын. Әкем жоқ болғанымен, Құдайға шүкір, анам және әпкелерім бар. Бірақ, бәрібір әкенің орны бөлек екен.
Жас болсам да, біраз қиыншылық көрдім. Дәл қазір осыны жазып отырып, көңілім босап кетті. Әкесіз өстім деп мойымадым, анам маған инабаттылықты, адамгершілікті, адалдықты, бәрін үйретті. Анамның маған берген тәрбиесіне ризамын. Анамды қуанту үшін барлығын жасауға дайынмын.
Мен бүкіл әлемді шарлайтын саяхатшы боламын. Неге болғым келеді деп емес, боламын деп жаздым? Себебі боламын деген адамның мақсаты айқын болады.
Өзімді ғана емес, Қазақстанды да дамытамын. Соның ішінде еліміздің туризм саласын дамытамын. Неге мұнай емес, технология емес, туризм саласын таңдадым? Өйткені туризм дамыса, экономика да көтеріледі. Әлемде табыс көзі жағынан туризм мұнай мен газдан кейінгі орында екен.
Туризм кез келген елдің экономикасын дамытады. Валюта ағынын көбейтеді, тұрғындарды жұмыспен қамтиды, мемлекет инфрақұрылымын дамытуға ықпал етеді. Дүниежүзілік туристік ұйымның мәліметі бойынша, бір турист барған жерінде 1 000 АҚШ долларын тастап кетеді екен. Бұл – ешбір өсімсіз, қайтарып берусіз елде қалған ақша. Сонымен қатар бір туристің ақшасы 9 жұмыс орнын ашуға мүмкіндік береді. Өйткені турист қаржысының 30 пайызын қонақүйде, 20 пайызын көлікте, 35 пайызын қоғамдық тамақтану орнында және 15 пайызын басқа да қызмет көрсету орындарында (музей, көрме т.б) қалдырады.
Туризмді дамытуға қатысты жоспарым да бар. Нағашыларым Қаржан деген ауылда тұрады. Табиғаты таза, таулары әдемі, әсем жерлері көп, тіпті көл де бар. Міне, осы таудың бөктерінде туризмді дамытамын. Атқа мінетін ипподром, садақ ататын жерлер, бассейндер, киіз үйлер болады. Өйткені мен ұлттық нақыштағы туризмді дамытамын.
Мақсатыма жетсем, біраз халықты жұмыспен қамтуға мүмкіндік туады. Туризмді дамытып, байып кетемін деп мақсат қоймаймын. Түскен қаражаттан тек бастар алдындағы қаражатты ғана өзіме аламын. Ал қалған қаражатты жетімдер үйіне беремін. Өзім туғаннан әкесіз өстім. Ал сәбидің барлығы бақытты болуға лайықты. Кішкентай болса да, жетім балалардың арманын орындағым келеді.
Фарид Харисов
18 лет
г. Алматы
У МЕНЯ ЕСТЬ МЕЧТА
Жизнь моя становится интереснее и сложнее. В моменты, когда я хочу обеспечить свое благосостояние, трудно думать о будущем своей страны и мира. Трудно думать даже о себе. Мечтать тоже, но я постараюсь.
Жизнь наша, как шахматы на полу дома большой семьи. Кто-то рождается пешкой, кто-то королем, и вроде роли ясны, но среда вокруг спутывает игровое поле. Маленький ребенок расставляет фигуры как попало, отец семейства случайно наступает на поле, собака в порыве веселья может вообще все снести! И проходит этот хаос в ожидании, когда придет мать и все это уберет надолго в шкаф.
Я рожден человеком. Я могу многое контролировать. Я могу менять среду под себя. Но мир слишком велик, чтобы все сделать это в одиночку. Поэтому мне не нравится модель шахмат. Больше привлекает… Ну, муравейник!
Муравьи не живут порознь. Если муравей один, то он перестает быть полезным. Он становится уязвимым.
В мечтах я вижу Казахстан, да что уж там, весь мир – огромным муравейником. Где все заодно, где полный контроль заменил так называемую "волю случая". Но муравейник не такой, как у этих насекомых, где есть рабы и королева, где есть войны за территорию, а справедливый, всеобщий.
Я могу устроить свою жизнь, жизнь друзей и близких, повлиять на тысячу или даже миллион людей, но разве это решит общие проблемы людей? Конечно нет!
Моя мечта– приблизить человечество к идеалу равенства и справедливости, где все люди будут заодно. В таком мире не надо будет думать, кем стать, чтобы обеспечить свое маленькое счастье. Счастье будет общее. Мечта окутает всю планету.
И нет у меня желания быть выше этого, смотреть на муравейник свысока. Это будет не лестница снизу вверх, это будут горизонтальные рельсы, по которым все без исключения едут к новым победам!
г. Алматы
У МЕНЯ ЕСТЬ МЕЧТА
Жизнь моя становится интереснее и сложнее. В моменты, когда я хочу обеспечить свое благосостояние, трудно думать о будущем своей страны и мира. Трудно думать даже о себе. Мечтать тоже, но я постараюсь.
Жизнь наша, как шахматы на полу дома большой семьи. Кто-то рождается пешкой, кто-то королем, и вроде роли ясны, но среда вокруг спутывает игровое поле. Маленький ребенок расставляет фигуры как попало, отец семейства случайно наступает на поле, собака в порыве веселья может вообще все снести! И проходит этот хаос в ожидании, когда придет мать и все это уберет надолго в шкаф.
Я рожден человеком. Я могу многое контролировать. Я могу менять среду под себя. Но мир слишком велик, чтобы все сделать это в одиночку. Поэтому мне не нравится модель шахмат. Больше привлекает… Ну, муравейник!
Муравьи не живут порознь. Если муравей один, то он перестает быть полезным. Он становится уязвимым.
В мечтах я вижу Казахстан, да что уж там, весь мир – огромным муравейником. Где все заодно, где полный контроль заменил так называемую "волю случая". Но муравейник не такой, как у этих насекомых, где есть рабы и королева, где есть войны за территорию, а справедливый, всеобщий.
Я могу устроить свою жизнь, жизнь друзей и близких, повлиять на тысячу или даже миллион людей, но разве это решит общие проблемы людей? Конечно нет!
Моя мечта– приблизить человечество к идеалу равенства и справедливости, где все люди будут заодно. В таком мире не надо будет думать, кем стать, чтобы обеспечить свое маленькое счастье. Счастье будет общее. Мечта окутает всю планету.
И нет у меня желания быть выше этого, смотреть на муравейник свысока. Это будет не лестница снизу вверх, это будут горизонтальные рельсы, по которым все без исключения едут к новым победам!
Ырсай Айшагүл
17 жас
Солтүстік Қазақстан облысы
Айыртау ауданы
Қаратал ауылы
ҮНДІСТАНДЫ КӨРГІМ КЕЛЕДІ
Адамның арманы – адам көкейіндегі ізгі ниет, болашақтан күтер үміт, алға қойған мақсат. Әр адамның қиялдаған арманы, алдына қойған мақсаты болады. Ол өзіне ешқашан жамандық тілемейді. Сондықтан жамандықты ойламайды, ал жақсы нәрсені ойлау адамға күш-қуат береді. «Арманды өзгелерге айтпау керек, алдымен оған жету керек» деген қатып қалған көзқарас бар. Алайда, «Жақсы сөз – жарым ырыс» екенін де естен шығармау керек.
Мен болашақта өзімді аспанда қалықтап бара жатқан үлкен ұшақтың ішіндегі стюардесса ретінде көремін. Неге дейсіз бе? Өйткені мен сонау шалғайдағы Үндістан елін көргім келеді. Сол елдің мәдениетімен, тарихымен танысып, ғимараттарын көргім келеді. Ұлттық тағамдарынан дәм татқым келеді. Үнді фильмдеріндегі ару қыздардың сәнді сарилерін киіп көргім келеді. Митхун Чакроборти сияқты әртістің туған жерінің көрінісін тамашалаған қандай ғажап!
Армандаса, адамның қиялына шек бар ма?!
Тағы бір арманым – ата-анамды бақытты ету, маған қамқор болған сүйікті әжемді ел аралатып, саяхаттауға бірге алып шығу. Әжем мен үшін ардақты да аяулы жан. Немересінің тілеуін тілеп, тіпті жанын беруге, жүрегінің бір парасын жұлып беруге дайын осы әжелер дер едім. Өкініштісі, атам өмірден озып кетті. Бірақ атам менің әр қадамыма, әр жетістігіме қуанып, маған әрі қарай жол сілтеп отыратындай сезіледі.
Атам мен әжемнің берген тәрбиесіне ештеңе жетпейді деп сеніммен айта аламын. Қазыналы қарттардың берген батасының арқасында осылай қиялыммен шарықтап, емін-еркін өсіп жатқан шығармын. Сондықтан мен бейбіт елде өмір сүріп жатқаныма, айналамда сүйікті достарым мен аяулы ұстаздарым, сүйікті мектебім, алтын бесік – туған жерім бар екеніне шүкіршілік етемін. Ал ақ қанат армандарым орындалатынына сенімдімін. Себебі мен өзімнің ертеңіме, елімнің жарқын болашағына СЕНЕМІН!
Солтүстік Қазақстан облысы
Айыртау ауданы
Қаратал ауылы
ҮНДІСТАНДЫ КӨРГІМ КЕЛЕДІ
Адамның арманы – адам көкейіндегі ізгі ниет, болашақтан күтер үміт, алға қойған мақсат. Әр адамның қиялдаған арманы, алдына қойған мақсаты болады. Ол өзіне ешқашан жамандық тілемейді. Сондықтан жамандықты ойламайды, ал жақсы нәрсені ойлау адамға күш-қуат береді. «Арманды өзгелерге айтпау керек, алдымен оған жету керек» деген қатып қалған көзқарас бар. Алайда, «Жақсы сөз – жарым ырыс» екенін де естен шығармау керек.
Мен болашақта өзімді аспанда қалықтап бара жатқан үлкен ұшақтың ішіндегі стюардесса ретінде көремін. Неге дейсіз бе? Өйткені мен сонау шалғайдағы Үндістан елін көргім келеді. Сол елдің мәдениетімен, тарихымен танысып, ғимараттарын көргім келеді. Ұлттық тағамдарынан дәм татқым келеді. Үнді фильмдеріндегі ару қыздардың сәнді сарилерін киіп көргім келеді. Митхун Чакроборти сияқты әртістің туған жерінің көрінісін тамашалаған қандай ғажап!
Армандаса, адамның қиялына шек бар ма?!
Тағы бір арманым – ата-анамды бақытты ету, маған қамқор болған сүйікті әжемді ел аралатып, саяхаттауға бірге алып шығу. Әжем мен үшін ардақты да аяулы жан. Немересінің тілеуін тілеп, тіпті жанын беруге, жүрегінің бір парасын жұлып беруге дайын осы әжелер дер едім. Өкініштісі, атам өмірден озып кетті. Бірақ атам менің әр қадамыма, әр жетістігіме қуанып, маған әрі қарай жол сілтеп отыратындай сезіледі.
Атам мен әжемнің берген тәрбиесіне ештеңе жетпейді деп сеніммен айта аламын. Қазыналы қарттардың берген батасының арқасында осылай қиялыммен шарықтап, емін-еркін өсіп жатқан шығармын. Сондықтан мен бейбіт елде өмір сүріп жатқаныма, айналамда сүйікті достарым мен аяулы ұстаздарым, сүйікті мектебім, алтын бесік – туған жерім бар екеніне шүкіршілік етемін. Ал ақ қанат армандарым орындалатынына сенімдімін. Себебі мен өзімнің ертеңіме, елімнің жарқын болашағына СЕНЕМІН!
Іңкәр Өміртай
14 жас
Шығыс Қазақстан облысы
Аягөз ауданы
Байқошқар ауылы
ТОҒЫЗ МИЛЛИОННЫҢ ІШІНДЕ МЕН ДЕ БОЛАМЫН
«Армандар орындалады» деген сөзді көп естідім. Армандар – біздің өзіміз, біздің өміріміз. Жақсы адам болу, жақсы білім алу, жақсы мамандық иесі атану не деген сауалға келетін болсақ, ол – игілікті қоғам қалыптастырудың алғышарты. Кез келген адам өз отбасына, өз ортасына һәм қоғамға пайдалы болуды көксеп тұруы керек. Өйткені мынау ғаламның, табиғаттың адамнан басқа сүйеніші жоқ, ал адам осынау жаратылыстың ажырамас бөлшегі екенін ұмытпауы керек.
Мен өз Отанымды, туған жерімді, елімді сүйемін. Бүгінгі күннен-күнге нашарлап бара жатқан экологияның кесірінен адамдар да, табиғат та жапа шегіп жатыр. Екі мыңға жетер-жетпес тұрғыны бар біздің ауылымыздағы тұрғындардың денсаулығы мені қатты алаңдатады. Кезіндегі полигон зардабынан түрлі ауру-сырқауға ұшыраған олар апат зардабын әлі де тартып келе жатыр.
Көз алдымыздағы көршіміз, ұстазымыз, тіпті өзімнің анам да қатерлі ісік ауруына шалдығып, ұзақ емделуіне тура келді. Олар ауырғанда ауылдағы, аудан орталығындағы медициналық жағдайдың нашарлығынан алыстағы облыс орталықтарына барып емделіп жүрді. Осының барлығын көре келе мен дәрігер болуды арман еттім. Әсіресе шалғайдағы елді мекендерді өз қарауыма алып, сол жердегі тұрғындардың денсаулығын жақсартуға көмектескім келеді. Қазақстанның медицина саласын озық деңгейге көтеріп, адамдардың толық өмір сүруіне жағдай жасасам деймін. Өйткені кез келген мемлекет халық игілігіне қызмет етуі тиіс. Мен мұны осыған дейінгі тарих, география пәндерінен оқыған әлемдік тәжірибелер негізіне сүйеніп айтып отырмын.
Кез келген игілік аздаған қадамдардан құралады деп есептесек, өз қалауымыздағы мамандықты игеріп, кәсіп иесі болу келешек жарқын өміріміздің бастауы деп білемін. Өзім сынды жастарды, келешек әріптестерімді де «Барлығы адам мен қоршаған орта игілігі үшін» деген идея төңірегінде жұмыс істеуге шақырғым келеді. Мүмкін бұл ойым тым балаң болып та көрінетін шығар, бірақ мен бейбіт әлемдегі бір-бірін жақсы көретін, түсіне білетін, соғысуды емес, тоғысуды құп көретін адамдардың ортасында өмір сүргенді қалаймын. Солай болуы үшін барымды салуға уәде беремін. Мейлі жиырма жыл, отыз жыл өтсін, арманыма қол жеткізуден бас тартпаймын.
Кейде қараусыз қалған жануарлардың қорғансыз күйін көріп, оларды қатты аяп кетемін. Жалғыз қалған ит-мысыққа, жалпы жан-жануарларға қамқорлық жасаған ұнайды. Сондықтан да есейген шағымда үйсіз жануарларға қамқорлық көрсететін баспана ашқым келеді. Адам баласынан аяушылық пен жылу көрмеген олар да бақытты өмірге әбден лайық.
Осылайша армандарым туралы ойланып отырғанда, менің есіме Марс ғаламшары түсті. Әйтеуір күндердің бір күні адамзат басқа ғаламшарға аяқ басатыны белгілі. Бәлкім ешқашан орындалмайтын қиял секілді естілер, алайда Марс әлеміне саяхатқа шығуға іштей сенемін. Өйткені ғарышкер болуды армандаған адамдар болған және олар алғашқы болып Айды да бағындырды емес пе?!
2026 жылы NASA Марсқа 9 миллион есім жазылған капсула жібермекші. Мен де өз есімімді Марсқа қалдырамын деп шешіп, ұсынысымды тастай отырып, арманыма бір қадам жасағандай сезінемін. Өйткені бұл ғылымның салтанат құруы ғой!
Шексіз-шетсіз арман-қиял сияқты адамның да мүмкіндігінің шекарасы болмауы керек. Әрине, этика қағидасын ұмытпағанымыз жөн. Бізді алысқа апаратын дәл осы армандарымыз! Мақсат айқын болса, арманның орындалуы оп-оңай!
Шығыс Қазақстан облысы
Аягөз ауданы
Байқошқар ауылы
ТОҒЫЗ МИЛЛИОННЫҢ ІШІНДЕ МЕН ДЕ БОЛАМЫН
«Армандар орындалады» деген сөзді көп естідім. Армандар – біздің өзіміз, біздің өміріміз. Жақсы адам болу, жақсы білім алу, жақсы мамандық иесі атану не деген сауалға келетін болсақ, ол – игілікті қоғам қалыптастырудың алғышарты. Кез келген адам өз отбасына, өз ортасына һәм қоғамға пайдалы болуды көксеп тұруы керек. Өйткені мынау ғаламның, табиғаттың адамнан басқа сүйеніші жоқ, ал адам осынау жаратылыстың ажырамас бөлшегі екенін ұмытпауы керек.
Мен өз Отанымды, туған жерімді, елімді сүйемін. Бүгінгі күннен-күнге нашарлап бара жатқан экологияның кесірінен адамдар да, табиғат та жапа шегіп жатыр. Екі мыңға жетер-жетпес тұрғыны бар біздің ауылымыздағы тұрғындардың денсаулығы мені қатты алаңдатады. Кезіндегі полигон зардабынан түрлі ауру-сырқауға ұшыраған олар апат зардабын әлі де тартып келе жатыр.
Көз алдымыздағы көршіміз, ұстазымыз, тіпті өзімнің анам да қатерлі ісік ауруына шалдығып, ұзақ емделуіне тура келді. Олар ауырғанда ауылдағы, аудан орталығындағы медициналық жағдайдың нашарлығынан алыстағы облыс орталықтарына барып емделіп жүрді. Осының барлығын көре келе мен дәрігер болуды арман еттім. Әсіресе шалғайдағы елді мекендерді өз қарауыма алып, сол жердегі тұрғындардың денсаулығын жақсартуға көмектескім келеді. Қазақстанның медицина саласын озық деңгейге көтеріп, адамдардың толық өмір сүруіне жағдай жасасам деймін. Өйткені кез келген мемлекет халық игілігіне қызмет етуі тиіс. Мен мұны осыған дейінгі тарих, география пәндерінен оқыған әлемдік тәжірибелер негізіне сүйеніп айтып отырмын.
Кез келген игілік аздаған қадамдардан құралады деп есептесек, өз қалауымыздағы мамандықты игеріп, кәсіп иесі болу келешек жарқын өміріміздің бастауы деп білемін. Өзім сынды жастарды, келешек әріптестерімді де «Барлығы адам мен қоршаған орта игілігі үшін» деген идея төңірегінде жұмыс істеуге шақырғым келеді. Мүмкін бұл ойым тым балаң болып та көрінетін шығар, бірақ мен бейбіт әлемдегі бір-бірін жақсы көретін, түсіне білетін, соғысуды емес, тоғысуды құп көретін адамдардың ортасында өмір сүргенді қалаймын. Солай болуы үшін барымды салуға уәде беремін. Мейлі жиырма жыл, отыз жыл өтсін, арманыма қол жеткізуден бас тартпаймын.
Кейде қараусыз қалған жануарлардың қорғансыз күйін көріп, оларды қатты аяп кетемін. Жалғыз қалған ит-мысыққа, жалпы жан-жануарларға қамқорлық жасаған ұнайды. Сондықтан да есейген шағымда үйсіз жануарларға қамқорлық көрсететін баспана ашқым келеді. Адам баласынан аяушылық пен жылу көрмеген олар да бақытты өмірге әбден лайық.
Осылайша армандарым туралы ойланып отырғанда, менің есіме Марс ғаламшары түсті. Әйтеуір күндердің бір күні адамзат басқа ғаламшарға аяқ басатыны белгілі. Бәлкім ешқашан орындалмайтын қиял секілді естілер, алайда Марс әлеміне саяхатқа шығуға іштей сенемін. Өйткені ғарышкер болуды армандаған адамдар болған және олар алғашқы болып Айды да бағындырды емес пе?!
2026 жылы NASA Марсқа 9 миллион есім жазылған капсула жібермекші. Мен де өз есімімді Марсқа қалдырамын деп шешіп, ұсынысымды тастай отырып, арманыма бір қадам жасағандай сезінемін. Өйткені бұл ғылымның салтанат құруы ғой!
Шексіз-шетсіз арман-қиял сияқты адамның да мүмкіндігінің шекарасы болмауы керек. Әрине, этика қағидасын ұмытпағанымыз жөн. Бізді алысқа апаратын дәл осы армандарымыз! Мақсат айқын болса, арманның орындалуы оп-оңай!
Яна Пак
10 лет
г. Алматы
Школа будущего
С пяти лет я точно знала, какое будет у меня будущее. Я очень четко представляла, как изменится мой город и что я буду обязательно принимать активное участие в создании города будущего. Сейчас мне 10 лет, и мои мечты не изменились.
Что же будет в моих мечтах?
Итак, мне 30 лет. Я главный архитектор своего любимого города Алматы.
Мы с командой лучших архитекторов страны работаем над новым проектом «Умная школа». Это будет самая необычная школа высоких технологий.
Даже внешне школа будет выглядеть иначе.
Это будет высотное здание в виде ракеты с огромными витражными окнами.
При входе в школу детей будет встречать супер-умный робот. Классы будут большие и светлые, парты и стулья будут автоматически подстраиваться под тело ученика, чтобы детям было удобно сидеть.
Учителя будут появляться в виде голографического объекта, который и будет объяснять все темы и уроки, отвечать на все вопросы учеников.
Будут удивительные столовые в виде большой космической станции, где, конечно же, все будет автоматизировано. Но обеды по-прежнему будут готовить люди, ведь никакой робот не сможет вложить душу, когда будет готовить вкусный обед для детей.
Рюкзаки и тяжелые сумки детям больше не понадобятся, потому что учебников больше не будет, все учебники и тетради будут в маленьком легком планшете.
А еще в школе будущего будут огромные теннисные корты и плавательные бассейны, чтобы все кто хочет могли заниматься спортом в любое время и совершенно бесплатно.
Конечно, пока это всего лишь мои мечты. Но я верю, что смогу когда-нибудь построить «Умную школу» для всех детей будущего!
г. Алматы
Школа будущего
С пяти лет я точно знала, какое будет у меня будущее. Я очень четко представляла, как изменится мой город и что я буду обязательно принимать активное участие в создании города будущего. Сейчас мне 10 лет, и мои мечты не изменились.
Что же будет в моих мечтах?
Итак, мне 30 лет. Я главный архитектор своего любимого города Алматы.
Мы с командой лучших архитекторов страны работаем над новым проектом «Умная школа». Это будет самая необычная школа высоких технологий.
Даже внешне школа будет выглядеть иначе.
Это будет высотное здание в виде ракеты с огромными витражными окнами.
При входе в школу детей будет встречать супер-умный робот. Классы будут большие и светлые, парты и стулья будут автоматически подстраиваться под тело ученика, чтобы детям было удобно сидеть.
Учителя будут появляться в виде голографического объекта, который и будет объяснять все темы и уроки, отвечать на все вопросы учеников.
Будут удивительные столовые в виде большой космической станции, где, конечно же, все будет автоматизировано. Но обеды по-прежнему будут готовить люди, ведь никакой робот не сможет вложить душу, когда будет готовить вкусный обед для детей.
Рюкзаки и тяжелые сумки детям больше не понадобятся, потому что учебников больше не будет, все учебники и тетради будут в маленьком легком планшете.
А еще в школе будущего будут огромные теннисные корты и плавательные бассейны, чтобы все кто хочет могли заниматься спортом в любое время и совершенно бесплатно.
Конечно, пока это всего лишь мои мечты. Но я верю, что смогу когда-нибудь построить «Умную школу» для всех детей будущего!
Яромир Трифонов
10 лет
с. Аксукент
Туркестанская область
Прекрасное будущее моего Казахстана – мое будущее
Мое родное село, Аксукент, расположено всего в нескольких километрах от третьего мегаполиса страны – города Шымкента, где я учусь в школе «Арофат». Этот город, став несколько лет назад городом республиканского значения, растет на моих глазах, так же как еще один замечательный город – областной центр нашей области, духовная столица тюркского мира – древний Туркестан. Часто бывая в обоих этих городах, я вижу, какие изменения возможны, когда люди разных профессий стремятся сделать жизнь всех людей лучше. Как за короткое время могут преобразиться улицы, как открываются новые заводы и фабрики, где выпускается разная продукция, на которой написано «сделано в Казахстане».
Мне пока всего десять лет, но я знаю – когда я вырасту, то тоже обязательно буду заниматься делом, которое принесет славу моей стране. С самого раннего детства я люблю автомобили. Мама говорит, что уже в четыре года я мог назвать марку любой машины, которую видел. Представляя, как их собирают на автомобильных заводах, я стал интересоваться тем, как автомобиль устроен, как им управляют, каким топливом заправляется. Сейчас я уже знаю об автомобилях очень много, но все равно продолжаю интересоваться всем, что касается автомобильного транспорта. А недавно, видя мой интерес, наш сосед, занимающийся ремонтом автомобилей, пообещал взять меня на летние каникулы к себе в ученики! Не могу дождаться этого времени, ведь это поможет мне еще лучше узнать строение автомобиля и еще приблизить меня к моей мечте.
А мечтаю я после школы поступить в институт, где обучают автомобильному строению, и, став специалистом, пойти работать на такое предприятие. Я знаю, что сейчас в Казахстане успешно развивается автомобильная промышленность. У нас есть автомобильные заводы, созданные вместе с производителями автомобилей других стран. Уверен, что пока я учусь, таких предприятий будет еще больше. Может быть, откроются заводы, где будут производить машины «Тойота» и «Мерседес», а может быть даже «Майбах». На такой завод я приду профессионалом и буду конструировать новые модели, которые будут еще лучше, еще надежнее, красивее и быстрее, чем те, которые есть сейчас. А может быть даже смогу сконструировать летающий автомобиль. Знаю, что сейчас ученые уже пытаются создать такой. Так может быть, именно мне удастся найти для него правильную форму и подобрать нужное топливо? Представляю, как будет здорово, когда созданные мною автомобили, на которых тоже будет написано «Сделано в Казахстане», будут стремительно передвигаться по воздушным трассам, доставляя водителей и их пассажиров в любое нужное место! На дорогах тогда не будет пробок, а из Шымкента в Туркестан можно будет добраться гораздо быстрее, чем сейчас, когда ехать нужно почти два часа.
Я верю, что моя мечта обязательно сбудется! И конечно же, сбудутся мечты всех других ребят, кто, как и я хочет, чтобы наша страна стала еще круче! И когда все это произойдет, весь мир увидит, какая моя Родина замечательная, какие классные в ней живут люди: ученые, инженеры, агрономы, строители! Я точно знаю – у моего Казахстана – прекрасное будущее! И я обязательно стану одним из тех, кто это будущее построит.
с. Аксукент
Туркестанская область
Прекрасное будущее моего Казахстана – мое будущее
Мое родное село, Аксукент, расположено всего в нескольких километрах от третьего мегаполиса страны – города Шымкента, где я учусь в школе «Арофат». Этот город, став несколько лет назад городом республиканского значения, растет на моих глазах, так же как еще один замечательный город – областной центр нашей области, духовная столица тюркского мира – древний Туркестан. Часто бывая в обоих этих городах, я вижу, какие изменения возможны, когда люди разных профессий стремятся сделать жизнь всех людей лучше. Как за короткое время могут преобразиться улицы, как открываются новые заводы и фабрики, где выпускается разная продукция, на которой написано «сделано в Казахстане».
Мне пока всего десять лет, но я знаю – когда я вырасту, то тоже обязательно буду заниматься делом, которое принесет славу моей стране. С самого раннего детства я люблю автомобили. Мама говорит, что уже в четыре года я мог назвать марку любой машины, которую видел. Представляя, как их собирают на автомобильных заводах, я стал интересоваться тем, как автомобиль устроен, как им управляют, каким топливом заправляется. Сейчас я уже знаю об автомобилях очень много, но все равно продолжаю интересоваться всем, что касается автомобильного транспорта. А недавно, видя мой интерес, наш сосед, занимающийся ремонтом автомобилей, пообещал взять меня на летние каникулы к себе в ученики! Не могу дождаться этого времени, ведь это поможет мне еще лучше узнать строение автомобиля и еще приблизить меня к моей мечте.
А мечтаю я после школы поступить в институт, где обучают автомобильному строению, и, став специалистом, пойти работать на такое предприятие. Я знаю, что сейчас в Казахстане успешно развивается автомобильная промышленность. У нас есть автомобильные заводы, созданные вместе с производителями автомобилей других стран. Уверен, что пока я учусь, таких предприятий будет еще больше. Может быть, откроются заводы, где будут производить машины «Тойота» и «Мерседес», а может быть даже «Майбах». На такой завод я приду профессионалом и буду конструировать новые модели, которые будут еще лучше, еще надежнее, красивее и быстрее, чем те, которые есть сейчас. А может быть даже смогу сконструировать летающий автомобиль. Знаю, что сейчас ученые уже пытаются создать такой. Так может быть, именно мне удастся найти для него правильную форму и подобрать нужное топливо? Представляю, как будет здорово, когда созданные мною автомобили, на которых тоже будет написано «Сделано в Казахстане», будут стремительно передвигаться по воздушным трассам, доставляя водителей и их пассажиров в любое нужное место! На дорогах тогда не будет пробок, а из Шымкента в Туркестан можно будет добраться гораздо быстрее, чем сейчас, когда ехать нужно почти два часа.
Я верю, что моя мечта обязательно сбудется! И конечно же, сбудутся мечты всех других ребят, кто, как и я хочет, чтобы наша страна стала еще круче! И когда все это произойдет, весь мир увидит, какая моя Родина замечательная, какие классные в ней живут люди: ученые, инженеры, агрономы, строители! Я точно знаю – у моего Казахстана – прекрасное будущее! И я обязательно стану одним из тех, кто это будущее построит.
© Vласть, 2012–2021. Все права защищены